บทที่ 446

“อวิ๋นฮุย ข้ามักรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างนั้น”

เหอเหวินเย่าที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วพูด

“ไม่ธรรมดาอย่างนั้น? น้าสาม ท่านหมายความว่ายังไง?”

ความสงสัยเดียวของเหอเหวินเย่าคือการสาดน้ำเย็นใส่ฉินอวิ๋นฮุยอย่างมิต้องสงสัย ทำให้เขาสงบลงทันที

เหอเหวินเย่าขมวดคิ้วพูด “ไม่ว่าเรื่องนี้เป็นจริงหรือไม่ พวกเราก็จะจัดการฉินอวิ๋นฟานจริง ๆ แต่ทำไมต้องเป็นพวกเราที่นำด้วยเล่า?”

“เอ่อ น้าสาม... ท่านหวังจะให้พี่ใหญ่ออกหน้าหรือ? แล้วพวกเราเสริม?”

ฉินอวิ๋นฮุยขมวดคิ้วเอ่ย

“อวิ๋นฮุย เจ้าต้องรู้นะ เวลานี้ต้าเฉียนเรากำลังอยู่ในช่วงเวลาพิเศษ อยู่ในช่วงชิงบัลลังก์ การต่อสู้ไม่เหมาะจะดุเดือดเกินไป ถ้าเผอเรอไปเพียงนิดเดียว หมื่นเคราะห์มิอาจหวงคืน”

เหอเหวินเย่าวิเคราะห์ “อีกอย่าง ตอนนี้ระหว่างเจ้ากับองค์ชายใหญ่ก็แตกหักกันแล้ว ต่อให้เจ้าอยากออกหน้า เจ้าคิดว่าองค์ชายใหญ่ยังจะร่วมมือกับเจ้าหรือ?”

“เห็นชัดว่าองค์ชายใหญ่มีอคติต่อเจ้าหนักหนา ทันทีที่เขากลับลำ โยนหินลงบ่อ เจ้าจะทำยังไง? เจ้ามิต้องกลายเป็นคนชั่วที่ทำลายต้าเฉียนหรือ?”

ครั้นเหอเหวินเย่าวิเคราะห์เช่นนี้ ฉินอวิ๋นฮุยสีหน้าปั้นยาก สุดท้ายเขายังใจร้อน