Share
บทที่ 443
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 444
“พวกเราแค่เปลี่ยนคนในตำแหน่งสำคัญของอู่โจวให้เป็นคนของเรา แล้วกำจัดคนของฉินอวิ๋นฟานให้หมดก็พอ อู่โจวเป็นของต้าเฉียนแล้วจะยังไง? ก็ยังอยู่ในกำมือเราอยู่ดีมิใช่หรือ?”“สำหรับเมืองหานกู่ นั่นต้องดูว่าฉินอวิ๋นฟานมาต้าเยียนแล้วแสดงออกยังไง ถ้าเขาไม่รับปากเงื่อนไขของข้า เช่นนั้นก็คือเขาไม่รู้จักดีชั่ว พวกเราจะมอบเมืองสำคัญเช่นนี้ให้เขาได้หรือ?” “ที่สำคัญที่สุดคือ พวกเราสามารถรับปากช่วยเขาขึ้นนั่งบัลลังก์ได้ แต่ข้อแลกเปลี่ยนคือเมื่อเขาได้นั่งตำแหน่งนั้นแล้ว ต้าเฉียนต้องรวมกับต้าเยียน แต่งตั้งเขาเป็นเจ้าเมืองประเทศราช ตำแหน่งกับผลประโยชน์ของเขาก็ยังจะเหมือนเดิม”“ถ้าฉินอวิ๋นฟานปฏิเสธ นั่นเท่ากับเขาฉีกสัญญาก่อน ทั้งยังดูหมิ่นต้าเยียน พวกเราจะมีข้ออ้างสมบูรณ์แบบที่จะรี้พล ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงก็เป็นผลดีกับเราทั้งนั้น”“ถึงตอนนั้น ต้าเยียนครองโลกก็จะราบรื่นแล้วมิใช่หรือ?”......ถ้อยคำของเยียนอวี่เฉินทำให้ทุกคนต่างเลือดร้อนพลุ่งพล่าน ต่างตบโต๊ะเรียกว่าดี ให้พวกเขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง แผลชนการสมบูรณ์แบบเช่นนั้นกลับออกมาจากปากขององค์หญิงสาม?ปัญญาและการคิดแผนการระดับนี้ช่างน่าทึ่งปานมีเพียงช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 445
ข่าวที่ราชวงศ์ต้าเยียนประกาศออกมาราวกับติดปีก แพร่สะพัดไปทั่วทุกแคว้นบนโลกใบนี้ ก่อให้เกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างหนัก จู่ ๆ สองราชวงศ์ใหญ่ก็จะเกี่ยวดองกันด้วยรูปแบบนี้ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ บัดนี้ต้าเฉียนอยู่ในภาวะระส่ำระสาย การที่ต้าเยียนสอดมือเข้ามาจะเป็นไปได้มากว่าจะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ภายในของต้าเฉียน ครั้นทั้งสองแคว้นเกี่ยวดองกัน มันจะเป็นฝันร้ายของแคว้นอื่น ๆ!ในเมืองหลวงแคว้นเหมียว เหมียวชิงอีกำลังนั่งอยู่ในห้องนอนซึ่งตกแต่งด้วยสีชมพูอ่อน ครั้นได้ยินเติ้งซูหมิงองครักษ์หญิงคนสนิทรายงานรายละเอียด สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นขมึงทึงฉับพลัน“ฮือ ๆ เจ้าว่า ก่อนหน้านี้ข้าผิดไปจริงหรือไม่?”ด้วยหน้าพิไลลักษณ์ของเหมียวชิงอีถามอย่างตึงเครียด“ฝ่าบาท แม้ฉินอวิ๋นฟานจะแสดงออกได้ยอดเยี่ยมมาก และเป็นผู้ที่เด่นล้ำในบรรดาองค์ชาย แต่อย่างไรเขาก็หัวเดียวกระเทียมลีบ หากนั้นพระองค์ตัดสินพระทัยทันที จะเป็นการไม่รับผิดชอบต่อประชาชนแคว้นเหมียว และไม่รับผิดชอบต่อขุนนางผู้เฒ่าที่ติดตามพระองค์ด้วยเพคะ” เติ้งซูหมิงกล่าวอย่างจริงจัง “ทรงประทับอยู่ในจุดยืนของบ้านเมือง มิได้ทำผิดประการใด ทั้งหมดอย่างขึ้นอยู่กับวาส
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 446
“อวิ๋นฮุย ข้ามักรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาอย่างนั้น”เหอเหวินเย่าที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วพูด“ไม่ธรรมดาอย่างนั้น? น้าสาม ท่านหมายความว่ายังไง?”ความสงสัยเดียวของเหอเหวินเย่าคือการสาดน้ำเย็นใส่ฉินอวิ๋นฮุยอย่างมิต้องสงสัย ทำให้เขาสงบลงทันทีเหอเหวินเย่าขมวดคิ้วพูด “ไม่ว่าเรื่องนี้เป็นจริงหรือไม่ พวกเราก็จะจัดการฉินอวิ๋นฟานจริง ๆ แต่ทำไมต้องเป็นพวกเราที่นำด้วยเล่า?”“เอ่อ น้าสาม... ท่านหวังจะให้พี่ใหญ่ออกหน้าหรือ? แล้วพวกเราเสริม?”ฉินอวิ๋นฮุยขมวดคิ้วเอ่ย“อวิ๋นฮุย เจ้าต้องรู้นะ เวลานี้ต้าเฉียนเรากำลังอยู่ในช่วงเวลาพิเศษ อยู่ในช่วงชิงบัลลังก์ การต่อสู้ไม่เหมาะจะดุเดือดเกินไป ถ้าเผอเรอไปเพียงนิดเดียว หมื่นเคราะห์มิอาจหวงคืน”เหอเหวินเย่าวิเคราะห์ “อีกอย่าง ตอนนี้ระหว่างเจ้ากับองค์ชายใหญ่ก็แตกหักกันแล้ว ต่อให้เจ้าอยากออกหน้า เจ้าคิดว่าองค์ชายใหญ่ยังจะร่วมมือกับเจ้าหรือ?”“เห็นชัดว่าองค์ชายใหญ่มีอคติต่อเจ้าหนักหนา ทันทีที่เขากลับลำ โยนหินลงบ่อ เจ้าจะทำยังไง? เจ้ามิต้องกลายเป็นคนชั่วที่ทำลายต้าเฉียนหรือ?”ครั้นเหอเหวินเย่าวิเคราะห์เช่นนี้ ฉินอวิ๋นฮุยสีหน้าปั้นยาก สุดท้ายเขายังใจร้อน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 447
“ท่านกุนซือ นี่ท่านหมายความว่ายังไง?”ในใจของฉินอวิ๋นคังเต็มไปด้วยความฉงน ถามด้วยใบหน้าสงสัย“ในเมื่อข่าวนี้มาจากการประกาศในรูปแบบที่เป็นทางการที่สุดของต้าเยียน มันจะมีความเป็นไปได้หรือไม่ว่านี่คือการเล่นงานต้าเฉียนอย่างหนึ่ง? ทำให้ต้าเฉียนเราซึ่งกำลังต่อสู้ภายในราชวงศ์ต้องวิกฤติกว่าเดิม?”หวังจื้อเอ่ย“ข้า นี่...”หากเป็นเช่นหวังจื้อกล่าวจริง นี่จะไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ฉินอวิ๋นคังพูดด้วยสีหน้าปั้นยาก “จะใช้เป็นข้ออ้างโจมตีโค่นฉินอวิ๋นฟานสักหน่อยมิได้หรือ?”“ได้สิ แต่ท่านแน่ใจหรือว่าจะโค่นเขาได้จริง? มิใช่ถูกเขาฟาดกลับมา? เรื่องพรรค์นี้องค์ชายรองทำมาไม่น้อย แล้วผลเล่า?”หวังจื้อเอ่ย “ยามนี้ฉินอวิ๋นฟานคือขุนนางผู้สร้างคุณงามความดีของต้าเฉียนเรา ไม่เพียงแต่ควักเงินตัวเองงดการเก็บภาษีรายหัวของประชาชน ยังขายอู่เหลียงเย่ไปยังทุกแคว้นทั่วโลก เครือโรงแรมห้าดาวก็กำลังจะดำเนินการแล้ว ต้องเป็นโครงการที่ได้กำไรงามแน่ โค่นเขาแล้วจะมีประโยชน์อันใดต่อท่าน? มีประโยชน์อันใดต่อต้าเฉียน?”“หากฉินอวิ๋นฟานล้มแล้ว ทั้งหมดนี้ก็จะไม่คงอยู่ และเหตุผลกลับเพราะข่าวเดียวจากต้าเยียน? นี่มิรู้สึกว่ามันเหลวไหล
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 448
“เรื่องราวเป็นเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ หลายวันก่อนองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองรวมหัวกันเล่นตุกติกกับอู่เหลียงเย่ของรัชทายาท แต่เนื่องจากกลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นจึงอยากหยั่งเชิงดู ผลลัพธ์คือถูกคนของหน่วยบูรพาพบเข้า รัชทายาทจึงวางแผนซ้อนแผน เอายาระบายไปใส่อยู่ในอาหารแทน”“เรื่องหลังจากนั้นพระองค์ทรงทราบแล้ว องค์ชายใหญ่ปล่อยออกกลางถนนอย่างไม่เป็นท่า โกรธแค้นถึงขีดสุด สุดท้ายองค์ชายใหญ่กลับนึกว่านี่คือแผนการร้ายที่องค์ชายรองวางแผนร่วมกับรัชทายาท จงใจเล่นงานเขา จึงคิดแค้นองค์ชายรองและแตกหักกันด้วยเหตุนี้พ่ะย่ะค่ะ”“และเรื่องที่ต้าเยียนประกาศในหนนี้ยังเกี่ยวข้องกับรัชทายาทอีก ระหว่างองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเดิมก็ต่อกรด้วยยากอยู่แล้ว ดังนั้นเพื่อป้องกันอีกฝ่าย ทั้งสองจึงไม่กล้าบุ่มบ่าม เลือกที่จะอยู่นิ่ง ว่าแล้วก็บังเอิญนะพ่ะย่ะค่ะ”“อ้อ ยังมีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ?”เมื่อได้ฟังการอธิบายจากเฉาเจิ้งฉุน ไท่ซั่งหวงหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก นี่นับว่าฉินอวิ๋นฟานดวงเฮงสุด ๆ หรือเพราะตัวพวกเขาเองมีปัญหาใหญ่อยู่แล้ว?เดิมควรเป็นเรื่องที่โจมตีฉินอวิ๋นฟานทั้งวาจาและการขีดเขียน สุดท้ายกลับกลายเป็นว่
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 449
“อะไรนะ? ฆ่าคน?”จู่ ๆ ก็มีเสียงร้องอุทานดังขึ้นในจุดที่ไม่ไกล ฉินอวิ๋นฟานใบหน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน รีบพูด “ไป เรารีบไปดูกันเถอะ!”ฉินอวิ๋นฟานสามคนขี่ม้าเร็ว ชั่วครู่เดียวก็มาถึงจุดเกิดเหตุ เห็นเพียงชายในชุดปุปะนอนอยู่กับพื้นและถูกชายในชุดเจ้าหน้าที่สามคนรุมซ้อม แม้เขายังพยายามดิ้นรนสุดชีวิต กลับไร้กำลังต่อต้าน หายใจรวยรินยามนี้ รอบด้านมีผู้คนมามุงล้อมเต็มไปหมด ทุกคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์ กลับไม่มีใครกล้าเข้าไป“หยุดเดี๋ยวนี่นะ! นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่?”ฉินอวิ๋นฟานตวาด ชาวบ้านที่กำลังส่งเสียงเซ็งแซ่เงียบในพริบตา สายตาของทุกคนต่างรวมศูนย์อยู่ที่ตัวฉินอวิ๋นฟาน ชายในชุดเจ้าหน้าที่เห็นชายหนุ่มตรงหน้ามีท่วงทำนองไม่ธรรมดา ทั้งยังจูงม้างามชั้นดีมากอีก เกรงว่าจะมีฐานะพิเศษ จึงหยุดการกระทำมือเดี๋ยวนั้น“เจ้าคือใคร?”ชายในชุดเจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นผู้นำเอ่ยปากสอบถามด้วยใบหน้าระแวง“ข้า? พ่อค้าผ่านทาง”ที่แรกฉินอวิ๋นฟานอยากจะเปิดเผยตัวตน แต่คิดแล้วก็ช่างเถอะ ขุนนางสุนัขพวกนี้เลือกปฏิบัติกับคนตามฐานะ มิสู้เรียกร้องความเป็นธรรมด้วยฐานะพ่อค้า ดูสิว่าคนในชุดเจ้าหน้าที่พวกนี้จะมีท่าทีอย่างไร“เหอ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 450
“พวกดื้อด้าน?”ไฟโทสะของฉินอวิ๋นฟานเพิ่มขึ้นฮวบฮาบ เขาเอ่ยเสียงหนาว “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วทีเจ้าพูดว่า ‘พวกดื้อด้าน’ ใครให้อำนาจเจ้า อนุญาตให้เจ้าว่าประชาชนว่าพวกดื้อด้านครั้งแล้วครั้งเล่า?”“สมควรโดนตบ!”เซี่ยงเทียนเวิ่นที่อยู่ด้านข้างทนไม่ได้นานแล้ว ครั้นฉินอวิ๋นฟานออกคำสั่ง เขาลงมืออย่างไม่ลังเลสักนิด ว่องไวที่สุด สะบัดมือก็คือผลัวะ หวดใส่หน้าชายผู้เป็นผู้นำคนนั้นแรง ๆหนึ่งฝ่ามือลงไป ตบจนอีกฝ่ายไม่รู้เหนือรู้ใต้ ใบหน้าบวมเป่ง รอยนิ้วมือแดง ๆ ห้านิ้วเด่นชัด อนาถถึงที่สุด!“ตบได้ดี!”“ตบได้ดี!”......ชั่วขณะ ชาวบ้านรอบทิศต่างส่งเสียงกู่ร้อง พวกเขาส่วนมากล้วนเป็นพ่อค้าในถนนคนเดินสายนี้ บ้างเป็นคนที่มาท่องเที่ยวยามราตรี เห็นฉินอวิ๋นฟานผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณธรรม ต่างฮึกเหิม ในที่สุดก็คือคนจัดการเจ้าหน้าที่ฝ่ายปากครองเมืองที่โอหังกำแหงเหล่านี้ได้สักที“พะ พวก พวกเจ้ากล้านักนะ! กล้าตบขุนนางหรือ? พวกเจ้าคอยดูนะ รอเลย! ”ชายผู้เป็นผู้นี้ตะบึงตะบอนอย่างหนัก กุมใบหน้าเตรียมจะไปขนกองหนุนมา แต่ตอนนี้เอง เซี่ยงเทียนเวิ่นขึ้นไปขวางอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความเร็วดังศร เอ่ยเสียงเย็นชา “จะไป?
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 451
“คำนับรัชทายาท ข้าน้อยหลิวเป้ย”ตอนนี้เอง เสียงดังกังวานและเต็มไปด้วยความน่าเกรงขามดังขึ้นมาจากข้างหลังกะทันหัน เห็นเพียงชายสวมชุดและหมวกขุนนางคนหนึ่งมาถึงอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็คุกเข่าลงตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานทันที“อะไรนะ? รัช รัชทายาท?!”“ขะ เขาก็คือรัชทายาทของต้าเฉียนเราหรือ? รัชทายาทผู้กอบกู้ห่วงใยประชาชนเมืองจัวของเราหรือ?”“สวรรค์ของข้า นี่ไม่ใช่เทพในใจของพวกเราหรือ? ไม่มีเขา พวกเราชาวบ้านที่ลำบากยากแค้นไหนเลยจะมีชีวิตที่เป็นสุขเช่นนี้ได้? วันนี้ได้เห็นตัวจริงสักที!”......ครั้นทุกคนรู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าก็คือรัชทายาทในปัจจุบันยิ่งอยู่เฉยไม่ได้แล้ว หนึ่งเดือนก่อน เมืองจัวคือความแร้นแค้นหิวโหยทุกหย่อมหญ้านับจากรัชทายาทรับช่วงเมืองจัวต่อ ชีวิตของทุกคนก็เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง ได้อยู่ในบ้านแสนสบาย ได้รับผืนนา เมล็ดพันธุ์ยังเป็นของที่เจ้าเมืองมอบให้แบบไม่มีค่าใช้จ่ายอีก แถมยังงดภาษีรายหัวพวกเขาอีกปีหนึ่งชาวบ้านยากไร้อย่างพวกเขา ในสายตามีแต่เงื่อนไขในการดำรงชีวิตพื้นฐาน แต่สิ่งเหล่านี้กลับเป็นรัชทายาทคำนึงถึงและมอบให้ชาวบ้านสี่ทิศน้ำตานองหน้า คุกเข่าลงเดี๋ยวนั้นคนของฝ่ายปกคร
Latest chapter
