All Chapters of SHE'S A PRETENTIOUS BITCH : Chapter 11 - Chapter 20

Lahat naman sila ay sabay na napalingon sa gawi namin ni Diego. Hawak hawak niya pa rin ang kamay ko. Umupo na muna kami at maya maya pa ay dumating na ang manager na may dalang mga boxes. “ Good morning, Mr. Solise. Ito po ang mga jewelry na pinahanda ninyo sir. ” wika ng manager. “ Good. You may leave now! ” utos nito. Medyo kinabahan naman ako sa pananalita ni Diego, at lalo na sa akto nito. He seems cold, and a little bit intimidating. Para akong naninibago sa kanya. Napansin ko din ang pananahimik niya kanina, at dahil sa excitement ko ay hindi ko na nagawa pa na mangulit sa kanya. “ Baby, is there something wrong? ” mahinahon kong tanong.Tumingin siya sa akin at ngumiti. “ Sorry, if I make you worry. Okay lang ako, baby. May kaunting problems sa company, ” sagot naman niya.“ Okay, just tell me if you have a problem, so I can relieve you, uhmm.. mga iisipin.. ” nahihiyang salita ko at umiwas ng tingin. “ Talaga ba? Pwede na uli mamayang gabi? ” naninindig balahibo ko sa ba

Nabilaukan ako sa sariling laway dahil sa kanyang sinabi. He stopped the car, and gently tapped my back. Is this for real, he really said I love you sa akin? “ You really said it? ” naiiyak kong salita.“ I am serious, babe. I did love you, I can feel that I have loved you. That I am starting to love you, ” seryosong saad nito.Umupo ako ng maayos at pinahiran ang luha ko. Totoo na talaga to, mahal na niya ako? Hindi ko alam pero parang totoo talaga siya sa sinabi niya. Ganun lang ba kabilis para mahalin ako ni Diego? Hindi ko alam pero may doubt sa puso ko, or maybe I am just denying this feeling. “ Totoo ba yan? Diego, to be honest ayaw kong ipipilit mo sarili mo sa akin ha. We know naman in the first plac— ” hindi ko na natapos ang sabihin nang iharang niya ang hintuturo niya sa bibig ko. “ Sshh.. I am happy to be with you. This is not an arranged marriage, anymore. Because we love each other, and I can love you even more. Hindi ka mahirap mahalin, you are kind, humble, a wife

Bigla akong tumakbo sa kanyang bisig at naramdaman ang init ng kanyang yakap. Hindi ko alam pero parang pamilyar sa akin ang pakiramdam na ito. Mas lalo kung sinubsob ang aking mukha sa kanyang bisig. “Napaka-gandang bata, the last time I saw you was..,10 years ago. You were just sixteen when we first met, and then now.. you are going to marry my grandson,” malumanay at puno ng sinseridad ang kanyang boses. Ang sarap sa pakiramdam. Hindi ko maalala na nagkita na kami dati. Wala akong maalala simula noong naaksidente ako. I was sixteen at that time, I was high school when I was hit by a car on my way to house. Wala naman kasi akong taga hatud sundo dati. Si Yaya Anne, sabay kami na pupunta sa school dati, siya lagi kong kasama nun. Pero na aksidente ako..“Do you not remember me? It's understandable if you didn't remember me, or your lolo Franco.” she said with her sincere smile. Tiningnan ko ang lolo Franco na sinabi niya, and there I saw an old man sitting beside Diego. Tahimik la

Six months have passed… Six months na simula nung makasal kami ni Diego. And sa six months na yun ay marami ang nagbago sa buhay ko, marami akong kailangan e-adjust. I learned so much about household chores, sa pagluluto. Diego's favorite foods, and his DOES and DON'T.Kadarating ko lang sa opisina ko nang makasalubong ko si Dina. I am still working, but I need to get home before 7pm. Maaga din minsan umuwi si Diego, para sabay kaming mag hapunan. Wala kasi kaming kasama sa bahay, kami lang dalawa. Ako kasi nagluluto kapag hindi ako pagud.“Morning, Bes.” salubong niya sa akin. “Nasa loob na Ang nga files n kailangan mong pirmahan,” aniya.“Okay, thank you.” tugon ko naman. Bumalik na siya sa kanyang pwesto, at ako naman ay nag timpla na muna ng kape. Matapos kong mag pirma ng mga files ay tinawag ko si Dina. I feel like I want to eat apple pizza today. With a lot of cheese.“Yes, ma'am.” natatawang salita niya.“Bumili ka nga apple pizza with lot of cheese, and pineapple,” walang g

Morning sickness is like hell. Suka dito, suka doon. Lahat na lang sinusuka, lahat na lang ay mabaho ang amoy, walang tinatanggap na pagkain ang tiyan ko simula pa last week. Nag ca-crave ng ganun, ganyan pag nandyan na ay ayaw naman kainin kasi hindi ko gusto. Ang hirap pala mag buntis, bilib na bilib talaga ako sa mga kagaya ko. Malalagpasan ko din to.Lumabas na lang muna ako sa bahay, hindi pa naman ako nakalabas talaga ng gate. Kung lalabas man ako ay dito lang sa bakuran, patingin-tingin sa paligid. Nakakamangha din kasi ang sightseeing dito eh, nakakamangha ang nakakalula ang ganda. Grabi ang kalikasan magbigay ng tunay at natural na yaman, kung hindi lang sinira ng mga tao. Lalo na ang pag putol sa mga puno. Lumanghap muna ako ng hangin bago ko naisipan na lumabas ng gate. Sabi naman ni Diego na wag akong lumabas kasi hindi ko pa kilala mga tao dito. Pero gusto ko makita ang labas eh. Sabi niya din may mga mini market daw dito lugar kung saan kami tumira ni Diego. Medyo malay