Hinihingal na lumapit sa akin si Diego. Takot na takot ang mukha nito, pinag papawisan. Ano naman kaya nangyari sa kanya, kung maka react para bang may kinakatakutan."Babe, what happened? Mukha kang tinakasan ng dugo diyan eh.. putla mo," natatawa na may halong kaba na salita ko."Babe, don't do it again, okay. Tinakot mo ako eh," napahawak na lang siya sa kanyang batok."Babe, nasa labas lang ako, wala naman nangyari eh. Nag-iingat naman po ako, please stop worrying." malambing kung salita sa kanya. He held my hands and hugged me tightly. I tap his back and dug my face to his chest."At least let me know na lumabas ka. I am scared, baka kung napano ka na. Please, call me kung gusto mo lumabas ng bahay, okay!?" kalmado niyang salita. Tumango naman ako."Noted, sir. Sorry if I make you worry. I love you," malambing kong salita and kiss the tip of his nose but he grabbed me closer to him and kissed my lips."I love you, Babe." bulong niya sa akin. I smiled! Natapos na naman ang araw a
I heard the door closed. I closed my eyes, pretending to be asleep. Pero bago pa siya pumasok ay narinig ko ang pag alis ng sasakyan. Dahan-dahan siyang humiga sa tabi ko, and hugged me. Hindi ko kumibo, I stop myself from crying hanggang sa dalawin ako ng antok. Thanks goodness!Kinabukasan ay nadatnan ko si Diego n nagluluto ng almusal. Nagluto siya ng fried egg, hotdog, and tocino. Mukhang masarap pero bumaliktad agad ang sikmura ko sa amoy ng tocino. Tumakbo agad ako sa kusina upang ilabas itong nararamdaman ko. Lumapit naman agad si Diego sa akin and tap my back gently.Maagang maaga ayaw kong umiyak. I forced myself not to cry, pero traydor talaga ang mga luha ko. Nagsilabasan na sila hanggang sa humahagulgol na ako. Diego seems worried, he immediately hugged me."Shh.. It's okay," anito. Nandidiri ako! "Let me go," kalmado kong salita at tinulak siya ng kaunti. He let me go. Kaya agad na akong tumayo. Nawalan na ako ng gana kumain kaya bumalik uli ako sa kwarto. Humiga ako at
I suddenly felt the comfort and relief when we get home. I am home again. I miss the place, the atmosphere, matagal tagal din naman akong nakatira rito sa mansyon ni Dad kaya natutuwa ako. It's been a while na rin naman simula noong lumapit kamo sa bundok ni Diego. "Let's go in, your dad doesn't know, he will be surprised," Tita Andrea said. At una nang pumasok sa loob. "Pasok na Ate,"saad naman ni Atacia at hinalalayan ako papasok sa loob. Pag-bukas nang pinto ay tumambad sa akin ang pamilyar na pakiramdam. Bigla na lang tumulo ang luha ko, dahil sa emosyon na aking naramdaman."Anak?" boses ni Dad. He immediately come at me and hugged me tightly. I did the same thing. Na miss ko ang lahat. "Dad!" mahina kong sambit. I know that I am being emotional dahil sa nangyari kagabi. Sariwa pa sa akin ang manloloko na ginawa nang asawa ko, hindi iyun mawala wala sa isipan ko. Mas lalo akong humahagulgol dahil sa comfort na nararamdaman ko ngayon. Salamat sa timing na pag bisita ni Tita at
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Naligo at nag bihis. Nadatnan ko si Tita Mel na naghahanda ng agahan. Dad was sipping a coffee while reading a magazine. I hurriedly went to Clifford and Mikey who was eating peacefully. I suddenly missed these two. “How are you two doing?” panggugulat ko sa dalawa na hindi napansin ang presensya ko kanina.“Ate?” gulat na sambit ni Mikey at niyakap ako. Ganun din si Clifford na tumayo pa talaga mula sa pagkain at niyakap ako.“We missed you, Ate.” mahinang salita ni Clifford. I brushed his hair and smiled.“Na miss ko rin kayong dalawa,” nakangiting wika ko at umupo na sa tabi nila.“Kailan ka pa dumating ate?” tanong ni Clifford. Ang laki na ng pinag bago niya, binatang binata na. Naalala ko na naman ginawa niya sa private room ni Dad noon. “Kagabi lang sumama na ako kay Tita at Atacia, pag-uwi.“ sagot ko naman kay Cliff.“Bakit hindi namin alam? Mom, dad and ate didn't even bother to tell us, or inform us kagbi edi sana umuwi kami ng maaga,” n
After kong malaman ang resulta ay mas gusto ko pa na alagaan ang anak ko at ayusin ang sarili ko. Sa natuklasan ko, maybe isantabi ko muna. Unahin ko na muna ang anak ko, ayaw kong ma stress o kung ano pa. Natatakot ako for my child, but I am praying that I can get through it all. Malalampasan ko rin ang lahat.Nandito ako ngayon sa company ni Diego. It's been a while, it's been a month since the last time I went here. Hindi na nga ako dumeretso sa company ko eh. Mas pinili ko na dito na lang pumunta, mamaya na ako pupunta sa company ko.Papasok na ako sa entrance ng mamukhaan ako ng guard at agad akong pinapasok. Sumakay agad akong elevator patungo sa floor kung nasaan ang asawa ko. I want to surprise him. I even bought foods since I am craving to eat this chicken wings. Sweet and sour chicken wings.Finally dumating na rin ako. Kahit pa puno na sa katanungan ang nasa isip ko ay ayaw ko muna na bigyan 'to ng pansin. May mga mangilan-ngilan empleyado sa hallway, papasok sa kanilang ar
Nasa parking lot na ako ng may biglang humawak sa balikat ko. Hinihingal, hindi maayos ang kasuotan. Is this how he behave inside his company. So unprofessional. Tinaasan ko siya ng kilay, naiinis sa itsura niya."What!?" malamig kong tugon sa kanya. Umiwas siya ng tingin at biglang lumuhod sa harap ko."What the. Tumayo ka nga diyan, kapag may makakita sayo diyan, sigurado akong mag viral ka talaga." naiinis kong salita sa kanya."Forgive me, please. Hindi ko nauulitin, pangako yan. Mahal kita. Mahal kita kaya ko nagawa ang bagay na iyun. There's no love involved, it was just sex," nag mamakaawa niyang salita. "And do you think it's just easy to forgive you? What do you take me for? Who am I to you, ha?" galit kong salita at gustong gusto na siyang saktan."Please, babe. Hindi na mauulit," he said again. Naiirita na ako sa boses niya."Pwede ba na next time na tayo mag usap? Kakagaling ko lang sa OB ko. And I am not in good condition, so please, ayaw kong ma stress Diego," hindi ko
Umuwi na ako sa bahay namin after three days. Diego didn't show up in front of me, matapos kong sabihin sa kanya ang resulta ng check up ko,through text. Good thing he didn't force me, nor hate me for what I did. Gusto ko lang talaga na ma realize niya ang mga kamalian niya at kasalanan niya sa akin. Sabi ko sa kanya na ayaw kong ma stress kaya hayaan niya muna ako ng ilang araw. Hindi ko siya inaway or sinabihan ng masama at masasakit na salita,dahil ayaw ko talaga ma stress at magalit kaya iniiwasan ko ang mga bagay na iyun.I didn't show him some weakness. I want to be a dominant woman in front of his eyes. That he won't take it easy from me."B-babe, finally you're home. I missed you so much," masigla niya akong sinalubong at niyakap ng mahigpit. I didn't badge and let him. "Sorry, sorry, sorry, sorry!" paulit ulit niyang salita. He let go of me,hindi ko siya pinansin at tumuloy na sa loob.Para siyang bata na sunod ng sunod sa akin."Would you please, let me rest." napapagud na s
Alam ko na mahirap mag tiwala ulit, so I am trying to build my trust to him again. But, I want to be observant this time. Ayaw ko na paulit-ulit akong niloloko ng mga tao. Hindi ko nga alam pero parang nakaka dissapoint na kapag nakikita ko si Diego. The desires, the fire was no longer there, here in my heart. I don't know why, but this is what I am feeling. It seems like the fire is slowly fading away.Because of that thingshe did, I am slowly losing the interest of being with him. I have loved him for almost a decade and because of that big mistake he did, I am slowly losing it. Alam ko na parang ang bilis mawala pero ito talaga ang nararamdaman ko eh. Or baka nasaktan lang talaga ako ng sobra kaya ganito ako mag-isip. Pero kinakapa ko ang sarili ko, ang puso ko kung meron pa ba talaga ngunit parang hindi na talaga siya tulad sa dati.Selfish ba akong tao kung ganito nararamdaman ko after kong malaman ang kataksilan ng asawa ko? Masama b na ganito ako? Na dahan-dahan nawawala ang ap