THIRD PERSON'S POVBUMALIK na nga sa Quezon City si Diego, dahil sabi nito sa asawa ay may meeting ito. Caroline believe him that he was going to have a meeting, but little did she know he was going to his mistress.Nang makapasok sa apartment si Diego ay agad naman itong sinalubong ng babae at mabilis na tumalon upang yakapin ito. Agad naman itong sinalo ni Diego."I missed you so much, darling!" Malanding wika nito at hinalikan sa labi ang lalaki. Gumanti naman agad ng halik si Diego at agad na hiniga nito sa kama ang babae."Yeah!Me too! Mag kasama lang tayo kagabi, na miss mo na agad ako," salita nito ng maghiwalay ang mga labi nila."Kaya nga e, kasi I want you to be by myself only kaso may asawa ka. Mahirap din kapag nalaman ng asawa mo ang tungkol sa atin, I am sure she was going to burn me alive." Salita ng babae ngunit hindi naman ito takot."My wife can't do that, Dina. She's kind!" depensa nito sa asawa. Agad na tinulak nito si Diego at marahas na tumayo. Galit ito dahil ma
CAROLINE' POVI woke up in the middle of the night, bumungad sa akin ang puting ceiling, amoy nang disinfectant. I searched around, and upon realizing I was surprised with that thought of not remembering why I am here. Nasa hospital ako!I tried na umupo when I felt something painful, bumalik ako sa pagka-higa. "Ano ginagawa ko d---," I gasped. And tears started to flow."M-my b-baby," walang boses ang lumabas sa aking bibig, tanging hangin lang nito ang lumalabas sa bibig ko.Ramdam ko rin ang pagkatuyo ng lalamunan ko. Tahimik lang akong humihikbi hanggang sa marinig ko ang pag-bukas ng pintuan. Napatingin ako sa pintuan at nag-salubong ang mga mata namin ng asawa ko. Nakatulala lang akong nakatitig sa kanya habang patuloy pa rin ang pag agos ng aking mga luha."B-babe, thank goodness you're awake." Agad niya akong nilapitan at niyakap, mas lalo tuloy akong umiiyak."B-baby?" bulong ko. He stops and look at me. Bigla na naman siyang umiyak, tahimik lang din itong humihikbi. "W-wala
AKO na naman mag-isa sa kwarto.Umuwi na muna sila dad, they left some fruits. And for, Diego. He was here earlier. Hindi ko talaga siya kayang tingnan, I haven't told him about what I saw. Maybe, not now. Ayaw ko muna isipin yun dahil ano pa ang masamang nangyari sa akin. I haven't recovered yet, and my doctor didn't allow me to go home."Bes! Sis? I heard what happened, so I immediately came here!" Dina hugged me tightly. I miss her. It's been a while nung huli naming kita, tapos hindi ko na rin siya nakakausap dahil busy na rin siya sa pag patakbo ng kumpanya na inasa ko muna sa kanya. "Kumusta ka na?" tanong ko sa kanya. She smiled at me. "Doing great naman, pero ako dapat ang mangumusta sayo noh. Ano ba ang nangyari?May masakit pa ba sayo?" Pag-uusisa niya sa akin."Wala naman na, pero ayaw pa akong palabasin ng doctor e,” nanghihina kong salita. “Pagaling ka muna,sis ha. No need to rush. It's just that, nakakalungkot na wala na si baby. Tuwang-tuwa ka pa nga nung binalita mo s
FINALLY ay makakauwi na rin ako, hindi ko na kaya pa na mag-stay pa rito ng ilang araw. Para akong mababaliw. Matapos kong ayusin ang mga gamit ko ay tinawagan ko si Dad. Hindi nila alam na lalabas na ako ngayon. Gusto ko sana e surprised sila pero wag na lang, tawagan ko na lang si dad to fetch me up.“Mrs. Solise,” tawag sa akin ng doctor ko pagpasok niya sa room ko.“Doc, is there something wrong?” Kinabahan kong salita, baka hindi pa ako palabasin nito. “Just to remind you, hindi ka pa fully healed. You have to rest. You have to take care of yourself, physically, emotionally, mentally.” My doctor said, I nodded. “Thank you, doc.I’ll try to do better, I will help myself to be more productive, and sociable, however my heart can't be fixed again. It's already broken. I don't know if there's still a chance, doc, but I am not hoping for it. I just want to have a peaceful life, and enjoy everything.” I said. Doctor held my hands.“You have a brave soul.Malalampasan mo rin ang lahat, C
DUMERETSO kami sa bahay ni Dad. I thought wala pa si dad, nakauwi na rin pala siya nung tumawag ako. Agad naman akong sinalubong ng mga kapatid ko, si dad, mommy Melissa was in the kitchen when I arrived. Ang saya siguro no, kung umuwi ako pero kasama ko si baby? Pero wala eh, kinuha na siya sa akin. I am still mourning, ang hirap e process na wala na siya. Gusto ko pa siya e-feel at iparamdam sa kanya na sobrang mahal na mahal ko siya.I couldn't hide my emotions, and immediately wiped my tears away. I don't want to forget my baby. He or she is my angel.“Welcome back, Ate.” Clifford hugged me with a bouquet, as well as Mickey.“Thank you for the flowers,” I said.“Pahinga ka muna, Ate mommy was in the kitchen preparing for dinner.” Atacia said.I will be staying here for the meantime. Hindi ko pa kaya na umuwi, baka maalala ko lang ang masamang nangyari. The place was too far from the city, siguro kung hindi lang ako dinugo ng sobrang rami baka may chance pa na mabuhay ng baby ko. P
NANG marinig ko ang boses ni Diego ay tumahan ako, galit akong lumingon sa kanya. I gritted my teeth, gusto ko siyang saktan. Gusto kong maramdaman at maranasan niya ang sakit na naranasan ko. Hinawakan niya ako sa kamay ngunit marahas kong binawi ang aking kamay, at tumayo. Napaluhod kasi ako kanina sa sobrang sakit ng aking dibdib.“B-babe, please… Alam kong galit na galit ka sa akin,dahil sa kataksilan ko.Pero gusto kong malaman kung ano ba talaga ang nangyari. Kaya please, sabihin mo sa akin. Please!” pagmamakaawa niya. Lumuhod siya sa harapan ko at parang alam na niya kung bakit.“Alam mo kung bakit na wala ang baby natin! Bakit mo pa tinanong kung ano nga ang nangyari?!” He lifts his head and stares at me. There's sadness and regrets! But it won't ease the pain that I am feeling. “Pakiramdam ko kasi na may hindi ka sinasabi sa akin,” pabulong niyang salita at hinalikan ang likuran bahagi ng kamay ko.“So,ano pakiramdam ng may nililihim, Diego. Masakit ba? Nakaka praning ba? Nak
:Warning: ⚠️ vi/lent reaction/behavior ⚠️THIRD PERSON'S POVCAROLINE ignored him. Hindi na siya nagsalita pa at tumayo na mula sa pagka-higa. Sinundan lang siya ng tingin si Diego na pumasok sa restroom. Kahit disappointed ito ay wala na siyang magagawa dahil deserve niya naman ang cold treatment ng kanyang asawa.He waited for her na lumabas mula sa restroom ngunit trenta minutos na itong nasa restroom hindi pa rin lumalabas. Gusto niya sanang katukin ito ngunit biglang tumunog ang kanyang cellphone.Agad na lumayo si Diego sa pintuan ng makita kung sino ang tumawag. Galit niyang pinatay ang tawag at in-off ang cellphone sa inis. "Babe?I will be leaving now, please call me kapag gusto mo na umuwi sa atin ha. I love you. Hihintayin kita!" salita nito mula sa labas ng pintuan ng restroom.Narinig naman iyon ni Caroline hindi niya lang magawa na sagutin ito. Hanggang ngayon ay masamang panaginip talaga sa kanya ang nangyari, hindi na siya makatulog ng maayos. Bigla-bigla na lang siyan
ONE week had passed and yes, Diego didn't show himself to me for that week. I know that I said na ayaw ko muna siyang makita, pero may part sa akin na nalulungkot. He should have pursue me, pero bakit ba ako nagrereklamo? Ako naman may request nun sa kanya.What if andun siya sa babae niya? Hindi ko talaga maiwasan na mag overthink.No calls. No text. No flowers or anything na nakakapag-pagaan ng loob ko. Hindi ba dapat nag-effort din siya kahit ayaw ko siyang makita?At least, e-text man lang niya ako, e update man lang niya ako, pero wala talaga. Mas lalo tuloy akong nainis sa kanya.“Okay ka lang ba?” tanong ni Dina. “Kanina ka pa d’yan tulala, may masakit ba sayo?” dagdag pa n’ya.“Iniisip ko lang asawa ko, ano na kaya ginawa niya ngayon? Dati ganitong oras, palagi akong excited na makita siya. Kasi ganitong oras naman siyang bumisita dito sa bahay. Dalhan niya ako ng foods, chocolate, flowers, anything na pwede niyang ibigay sa akin.I mean it, na mi-miss ko na siya,” mahabang salit