FINALLY ay makakauwi na rin ako, hindi ko na kaya pa na mag-stay pa rito ng ilang araw. Para akong mababaliw. Matapos kong ayusin ang mga gamit ko ay tinawagan ko si Dad. Hindi nila alam na lalabas na ako ngayon. Gusto ko sana e surprised sila pero wag na lang, tawagan ko na lang si dad to fetch me up.“Mrs. Solise,” tawag sa akin ng doctor ko pagpasok niya sa room ko.“Doc, is there something wrong?” Kinabahan kong salita, baka hindi pa ako palabasin nito. “Just to remind you, hindi ka pa fully healed. You have to rest. You have to take care of yourself, physically, emotionally, mentally.” My doctor said, I nodded. “Thank you, doc.I’ll try to do better, I will help myself to be more productive, and sociable, however my heart can't be fixed again. It's already broken. I don't know if there's still a chance, doc, but I am not hoping for it. I just want to have a peaceful life, and enjoy everything.” I said. Doctor held my hands.“You have a brave soul.Malalampasan mo rin ang lahat, C
DUMERETSO kami sa bahay ni Dad. I thought wala pa si dad, nakauwi na rin pala siya nung tumawag ako. Agad naman akong sinalubong ng mga kapatid ko, si dad, mommy Melissa was in the kitchen when I arrived. Ang saya siguro no, kung umuwi ako pero kasama ko si baby? Pero wala eh, kinuha na siya sa akin. I am still mourning, ang hirap e process na wala na siya. Gusto ko pa siya e-feel at iparamdam sa kanya na sobrang mahal na mahal ko siya.I couldn't hide my emotions, and immediately wiped my tears away. I don't want to forget my baby. He or she is my angel.“Welcome back, Ate.” Clifford hugged me with a bouquet, as well as Mickey.“Thank you for the flowers,” I said.“Pahinga ka muna, Ate mommy was in the kitchen preparing for dinner.” Atacia said.I will be staying here for the meantime. Hindi ko pa kaya na umuwi, baka maalala ko lang ang masamang nangyari. The place was too far from the city, siguro kung hindi lang ako dinugo ng sobrang rami baka may chance pa na mabuhay ng baby ko. P
NANG marinig ko ang boses ni Diego ay tumahan ako, galit akong lumingon sa kanya. I gritted my teeth, gusto ko siyang saktan. Gusto kong maramdaman at maranasan niya ang sakit na naranasan ko. Hinawakan niya ako sa kamay ngunit marahas kong binawi ang aking kamay, at tumayo. Napaluhod kasi ako kanina sa sobrang sakit ng aking dibdib.“B-babe, please… Alam kong galit na galit ka sa akin,dahil sa kataksilan ko.Pero gusto kong malaman kung ano ba talaga ang nangyari. Kaya please, sabihin mo sa akin. Please!” pagmamakaawa niya. Lumuhod siya sa harapan ko at parang alam na niya kung bakit.“Alam mo kung bakit na wala ang baby natin! Bakit mo pa tinanong kung ano nga ang nangyari?!” He lifts his head and stares at me. There's sadness and regrets! But it won't ease the pain that I am feeling. “Pakiramdam ko kasi na may hindi ka sinasabi sa akin,” pabulong niyang salita at hinalikan ang likuran bahagi ng kamay ko.“So,ano pakiramdam ng may nililihim, Diego. Masakit ba? Nakaka praning ba? Nak
:Warning: ⚠️ vi/lent reaction/behavior ⚠️THIRD PERSON'S POVCAROLINE ignored him. Hindi na siya nagsalita pa at tumayo na mula sa pagka-higa. Sinundan lang siya ng tingin si Diego na pumasok sa restroom. Kahit disappointed ito ay wala na siyang magagawa dahil deserve niya naman ang cold treatment ng kanyang asawa.He waited for her na lumabas mula sa restroom ngunit trenta minutos na itong nasa restroom hindi pa rin lumalabas. Gusto niya sanang katukin ito ngunit biglang tumunog ang kanyang cellphone.Agad na lumayo si Diego sa pintuan ng makita kung sino ang tumawag. Galit niyang pinatay ang tawag at in-off ang cellphone sa inis. "Babe?I will be leaving now, please call me kapag gusto mo na umuwi sa atin ha. I love you. Hihintayin kita!" salita nito mula sa labas ng pintuan ng restroom.Narinig naman iyon ni Caroline hindi niya lang magawa na sagutin ito. Hanggang ngayon ay masamang panaginip talaga sa kanya ang nangyari, hindi na siya makatulog ng maayos. Bigla-bigla na lang siyan
ONE week had passed and yes, Diego didn't show himself to me for that week. I know that I said na ayaw ko muna siyang makita, pero may part sa akin na nalulungkot. He should have pursue me, pero bakit ba ako nagrereklamo? Ako naman may request nun sa kanya.What if andun siya sa babae niya? Hindi ko talaga maiwasan na mag overthink.No calls. No text. No flowers or anything na nakakapag-pagaan ng loob ko. Hindi ba dapat nag-effort din siya kahit ayaw ko siyang makita?At least, e-text man lang niya ako, e update man lang niya ako, pero wala talaga. Mas lalo tuloy akong nainis sa kanya.“Okay ka lang ba?” tanong ni Dina. “Kanina ka pa d’yan tulala, may masakit ba sayo?” dagdag pa n’ya.“Iniisip ko lang asawa ko, ano na kaya ginawa niya ngayon? Dati ganitong oras, palagi akong excited na makita siya. Kasi ganitong oras naman siyang bumisita dito sa bahay. Dalhan niya ako ng foods, chocolate, flowers, anything na pwede niyang ibigay sa akin.I mean it, na mi-miss ko na siya,” mahabang salit
THIRD PERSON'S POVDIEGO find out that Caroline was alone in the mansyon, kaya minabuti na lang nito na puntahan ang asawa. At nang makausap na rin, handa na siya na sabihin sa asawa kung sino ang babae nito. Pero bago paman ito dumeretso sa mansyon ay nakipag-kita muna si Diego kay Dina."What took you so long? I have been waiting here for almost an hour!” galit na bungad ni Dina kay Diego na hindi maipinta ang mukha."Would you stop threatening me?" galit na wika nito. "I don't love you, Dina. Si Caroline ang asawa ko ang mahal ko, so please, stop!” mahinahon na niyang salita na may halong pagmamakaawa. Dina roll her eyes. "Shut up! Wala akong pakialam kung sino ang mahal mo, I just want to have your body, to feel your tenderness, your hotness, the you fuck me. The way you crawl on top of me. I love everything you do," agad na salita ni Dina. She really didn't care at all kahit maging kabit pa siya. "No! We can't! I can't betray my wife again, hindi ko na kaya. Gusto ko na siyang m
CAROLINE POVNARAMDAMAN ko na lang ang mainit niyang kamay sa aking pusunan, pababa sa aking bukana. Napaungol ako ng wala sa oras dahil sa sobrang sarap sa pakiramdam. Marahan niyang hinaplos ang aking pagkababae. Alam ko na panaginip lamang ito pero bakit parang totoo? Dahil siguro miss na miss ko na ang asawa ko kaya ganito na lang mag react ang katawan at isipan ko. Napakagat labi ako ng mas ibuka niya ang mga hita at ng malaya niyang maipasok ang kanyang namamasang mga daliri sa aking kuweba. Hindi ko mapigilan ang umungol ng maramdaman ko ang apoy na lumalagablab, at gusto kumawala sa loob ko. Napasinghap ako ng ipasok niya ang isa pang daliri, at sa pagkakataon na ito ay ramdam ko ang kanyang mabibigat na hininga. Napaungol ako sabay igtad ng aking balakang, mahigpit naman ang kanyang pag-hawak sa paa ko habang patuloy sa kanyang ginagawa. Nakaluhod habang naka-gapos ng kanyang braso ang hita ko. Ramdam ko ang gigil niya ng mariin ng hawakan ang hita ko, kasabay nun ang bilis
⚠️ M/rder/bloods/death ⚠️NAGISING na lang ako dahil sa sinag nang araw na tumama sa mukha ko. Bago ako bumangon ay nag unat muna ako. Bigla akong napa-ungol ng nakaramdam ako ng sakit at hapdi sa pagitan ng aking kita. Bumangon ako ngunit biglang nanghina at nanginginig ang mga tuhod ko, kaya agad-agad akong bumalik sa kama.“Anong nangyari?” gulat na tanong ko sa aking sarili. Na milog ang aking mga mata sa naalala. “Hindi ba panaginip lang ‘yon?” Wala sa sarili kong tanong.Napatakip ako sa aking bibig ng maalala ang nangyari kagabi."Totoo ba na si Diego ang kasama ko kagabi?May nangyari ulit sa amin ng asawa ko?” Hindi makapaniwala kong salita.Agad kong kinuha ang cellphone ko, at nakita ng mga messages mula kay Diego.“Good morning, babe." “Sorry kong nag take advantage ako sayo,"“Nagsisisi ako!" “Mahal kita, babe. Miss na miss na rin kita kaya ko yun nagawa," “Gusto sana kitang kausapin kagabi, ngunit ayun nga may have nangyari na naman sa atin na alam kong hindi mo magugu
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi
Isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ni Stiffany nang magkita silang dalawa sa hideout nila. Nagulat si Stiffany sa ginawa ni Dina, sa biglaang pagsampal na hindi niya alam ang dahilan. Dahil dito, sinampal din niya si Dina ng dalawang beses sa magkabilang pisngi. Nanlilisik ang kanilang mga mata, at tila konti na lang ay mag-aaway na sila at magdadambahan."Ano ba ang problema mo?" singhal ni Stiffany kay Dina."Ikaw! Kayo ng mga kuya-kuyahan mo! Ano ang ginawa ninyo kay Diego?" nanlilisik ang mga mata ni Dina habang nagsasalita.Inirapan ni Stiffany si Dina at tinalikuran ito. "He deserves to die," ani Stiffany. "Dahil sa ginawa niya, nawala sa amin ang lahat. Sinumbong niya kay Daddy kung ano ang ginawa namin nina Kuya. Kung tumahimik lang sana siya, hindi siya mapapahamak." Nanggigigil na sambit nito."Paano mo nagagawa 'yon sa kapatid mo? Hindi ba baliw na baliw ka kay Diego? Ano'ng kapahamakan ang ginawa ninyo sa kanya?" sigaw ni Dina. "Mabait si Diego sa inyo, paano ni
Dinala nina Raven at Caroline si Diego sa ospital dahil nahihirapan itong huminga. Kahit ayaw nitong magpadala sa ospital, dinala pa rin nila ito upang magamot din ang mga sugat niya. May bantay sa kwarto niya upang walang sinuman ang makapasok. Mahigpit na ipinagbabawal ang pagpasok sa kwarto ni Diego sa ngayon dahil sa nangyari. Nagsimula na rin mag-imbestiga ang mga pulis sa bahay ni Diego, at nagbigay na rin ng pahayag sina Raven at Caroline. Ayon kay Diego, ang mga kapatid niya ang may pakana ng nangyari sa kanya. Nagpaiwan si Caroline sa ospital upang bantayan si Diego, na hindi pa rin nagigising simula nang dinala nila siya roon. May nais ding malaman si Caroline. Gusto niyang maintindihan kung bakit laging sinasabi ni Diego na masakit ang kanyang ulo. Sinabi rin ni Raven na uminom si Diego ng pain reliever bago sila umalis ng bahay. Hindi siya mapakali, lalo na nang mahawakan niya ang ulo ni Diego at mapansin ang labis na pagkalagas ng buhok nito. Malakas ang kutob niya na
HATING-GABI na nang makatanggap ng tawag si Raven mula kay Diego. Mukhang hinihingal ito at nahihirapan sa paghinga. Nang oras na iyon, nasa kanyang opisina siya sa loob ng bahay, samantalang si Caroline ay natutulog na sa kanilang kwarto. Kunot-noo man si Raven dahil sa biglaang tawag nito, hindi niya magawang balewalain dahil mukhang may nangyari.Mabilis na kinutuban si Raven kaya hindi na siya nagdalawang-isip na tumayo at kunin ang susi ng kanyang kotse. Alam niyang hindi pa sila lubusang nagkakasundo ni Diego, pero hindi na niya ito kalaban ngayon. Wala na siyang kailangang patunayan dahil alam niyang si Caroline at ang mga bata ay sa kanya pa rin"Nasaan ka?" kalmadong tanong ni Raven habang pinapaandar ang kanyang sasakyan."Sa bahay ko, alam mo na kung saan 'to, dahil nakapunta ka na rito noong dinala mo si Matthew," hirap na hirap nitong sabi. Rinig na rinig din ni Raven ang mabigat na paghinga ni Diego.Dinala niya kasi ang bata sa bahay nito isang beses, dahil gustong maki
Natameme si Diego sa narinig. Nagsimulang manginig ang kanyang mga kamay, nanghina ang kanyang mga tuhod, at napaluhod siya. Hindi siya makapaniwala na ang kabit pala ang dahilan ng pagkawala ng panganay niyang anak—at kasalanan niya rin iyon. Isa siyang pabaya na asawa. Napahilamos siya sa kanyang mukha, at sunod-sunod na nagsilabasan ang kanyang mga luha. Tahimik siyang napahagulgol habang ang kanyang mga kamay ay nasa mukha pa rin. Ngayon, mas lalo siyang nagsisisi dahil sa kanyang nagawa. Napakalaki ng kasalanan niya kay Caroline, at hindi katanggap-tanggap ang kanyang ginawa. "Patawad," humihikbing sabi ni Diego. "Walang kapatawaran ang nagawa kong kasalanan sa'yo. Kasalanan ko ang lahat," hagulgol niya. "Patawarin mo ako, Caroline. Labis kitang nasaktan. Napaka-gago kong tao—irresponsable, manloloko, sinungaling. Hindi mo deserve ang isang katulad ko. Nabigo akong maging lalaki para sa'yo, nabigo akong maging ama, at nabigo akong maging asawa. Pinabayaan kita, Caroline," pat