Nasa parking lot na ako ng may biglang humawak sa balikat ko. Hinihingal, hindi maayos ang kasuotan. Is this how he behave inside his company. So unprofessional. Tinaasan ko siya ng kilay, naiinis sa itsura niya."What!?" malamig kong tugon sa kanya. Umiwas siya ng tingin at biglang lumuhod sa harap ko."What the. Tumayo ka nga diyan, kapag may makakita sayo diyan, sigurado akong mag viral ka talaga." naiinis kong salita sa kanya."Forgive me, please. Hindi ko nauulitin, pangako yan. Mahal kita. Mahal kita kaya ko nagawa ang bagay na iyun. There's no love involved, it was just sex," nag mamakaawa niyang salita. "And do you think it's just easy to forgive you? What do you take me for? Who am I to you, ha?" galit kong salita at gustong gusto na siyang saktan."Please, babe. Hindi na mauulit," he said again. Naiirita na ako sa boses niya."Pwede ba na next time na tayo mag usap? Kakagaling ko lang sa OB ko. And I am not in good condition, so please, ayaw kong ma stress Diego," hindi ko
Umuwi na ako sa bahay namin after three days. Diego didn't show up in front of me, matapos kong sabihin sa kanya ang resulta ng check up ko,through text. Good thing he didn't force me, nor hate me for what I did. Gusto ko lang talaga na ma realize niya ang mga kamalian niya at kasalanan niya sa akin. Sabi ko sa kanya na ayaw kong ma stress kaya hayaan niya muna ako ng ilang araw. Hindi ko siya inaway or sinabihan ng masama at masasakit na salita,dahil ayaw ko talaga ma stress at magalit kaya iniiwasan ko ang mga bagay na iyun.I didn't show him some weakness. I want to be a dominant woman in front of his eyes. That he won't take it easy from me."B-babe, finally you're home. I missed you so much," masigla niya akong sinalubong at niyakap ng mahigpit. I didn't badge and let him. "Sorry, sorry, sorry, sorry!" paulit ulit niyang salita. He let go of me,hindi ko siya pinansin at tumuloy na sa loob.Para siyang bata na sunod ng sunod sa akin."Would you please, let me rest." napapagud na s
Alam ko na mahirap mag tiwala ulit, so I am trying to build my trust to him again. But, I want to be observant this time. Ayaw ko na paulit-ulit akong niloloko ng mga tao. Hindi ko nga alam pero parang nakaka dissapoint na kapag nakikita ko si Diego. The desires, the fire was no longer there, here in my heart. I don't know why, but this is what I am feeling. It seems like the fire is slowly fading away.Because of that thingshe did, I am slowly losing the interest of being with him. I have loved him for almost a decade and because of that big mistake he did, I am slowly losing it. Alam ko na parang ang bilis mawala pero ito talaga ang nararamdaman ko eh. Or baka nasaktan lang talaga ako ng sobra kaya ganito ako mag-isip. Pero kinakapa ko ang sarili ko, ang puso ko kung meron pa ba talaga ngunit parang hindi na talaga siya tulad sa dati.Selfish ba akong tao kung ganito nararamdaman ko after kong malaman ang kataksilan ng asawa ko? Masama b na ganito ako? Na dahan-dahan nawawala ang ap
THIRD PERSON'S POVBUMALIK na nga sa Quezon City si Diego, dahil sabi nito sa asawa ay may meeting ito. Caroline believe him that he was going to have a meeting, but little did she know he was going to his mistress.Nang makapasok sa apartment si Diego ay agad naman itong sinalubong ng babae at mabilis na tumalon upang yakapin ito. Agad naman itong sinalo ni Diego."I missed you so much, darling!" Malanding wika nito at hinalikan sa labi ang lalaki. Gumanti naman agad ng halik si Diego at agad na hiniga nito sa kama ang babae."Yeah!Me too! Mag kasama lang tayo kagabi, na miss mo na agad ako," salita nito ng maghiwalay ang mga labi nila."Kaya nga e, kasi I want you to be by myself only kaso may asawa ka. Mahirap din kapag nalaman ng asawa mo ang tungkol sa atin, I am sure she was going to burn me alive." Salita ng babae ngunit hindi naman ito takot."My wife can't do that, Dina. She's kind!" depensa nito sa asawa. Agad na tinulak nito si Diego at marahas na tumayo. Galit ito dahil ma
CAROLINE' POVI woke up in the middle of the night, bumungad sa akin ang puting ceiling, amoy nang disinfectant. I searched around, and upon realizing I was surprised with that thought of not remembering why I am here. Nasa hospital ako!I tried na umupo when I felt something painful, bumalik ako sa pagka-higa. "Ano ginagawa ko d---," I gasped. And tears started to flow."M-my b-baby," walang boses ang lumabas sa aking bibig, tanging hangin lang nito ang lumalabas sa bibig ko.Ramdam ko rin ang pagkatuyo ng lalamunan ko. Tahimik lang akong humihikbi hanggang sa marinig ko ang pag-bukas ng pintuan. Napatingin ako sa pintuan at nag-salubong ang mga mata namin ng asawa ko. Nakatulala lang akong nakatitig sa kanya habang patuloy pa rin ang pag agos ng aking mga luha."B-babe, thank goodness you're awake." Agad niya akong nilapitan at niyakap, mas lalo tuloy akong umiiyak."B-baby?" bulong ko. He stops and look at me. Bigla na naman siyang umiyak, tahimik lang din itong humihikbi. "W-wala
AKO na naman mag-isa sa kwarto.Umuwi na muna sila dad, they left some fruits. And for, Diego. He was here earlier. Hindi ko talaga siya kayang tingnan, I haven't told him about what I saw. Maybe, not now. Ayaw ko muna isipin yun dahil ano pa ang masamang nangyari sa akin. I haven't recovered yet, and my doctor didn't allow me to go home."Bes! Sis? I heard what happened, so I immediately came here!" Dina hugged me tightly. I miss her. It's been a while nung huli naming kita, tapos hindi ko na rin siya nakakausap dahil busy na rin siya sa pag patakbo ng kumpanya na inasa ko muna sa kanya. "Kumusta ka na?" tanong ko sa kanya. She smiled at me. "Doing great naman, pero ako dapat ang mangumusta sayo noh. Ano ba ang nangyari?May masakit pa ba sayo?" Pag-uusisa niya sa akin."Wala naman na, pero ayaw pa akong palabasin ng doctor e,” nanghihina kong salita. “Pagaling ka muna,sis ha. No need to rush. It's just that, nakakalungkot na wala na si baby. Tuwang-tuwa ka pa nga nung binalita mo s
FINALLY ay makakauwi na rin ako, hindi ko na kaya pa na mag-stay pa rito ng ilang araw. Para akong mababaliw. Matapos kong ayusin ang mga gamit ko ay tinawagan ko si Dad. Hindi nila alam na lalabas na ako ngayon. Gusto ko sana e surprised sila pero wag na lang, tawagan ko na lang si dad to fetch me up.“Mrs. Solise,” tawag sa akin ng doctor ko pagpasok niya sa room ko.“Doc, is there something wrong?” Kinabahan kong salita, baka hindi pa ako palabasin nito. “Just to remind you, hindi ka pa fully healed. You have to rest. You have to take care of yourself, physically, emotionally, mentally.” My doctor said, I nodded. “Thank you, doc.I’ll try to do better, I will help myself to be more productive, and sociable, however my heart can't be fixed again. It's already broken. I don't know if there's still a chance, doc, but I am not hoping for it. I just want to have a peaceful life, and enjoy everything.” I said. Doctor held my hands.“You have a brave soul.Malalampasan mo rin ang lahat, C
DUMERETSO kami sa bahay ni Dad. I thought wala pa si dad, nakauwi na rin pala siya nung tumawag ako. Agad naman akong sinalubong ng mga kapatid ko, si dad, mommy Melissa was in the kitchen when I arrived. Ang saya siguro no, kung umuwi ako pero kasama ko si baby? Pero wala eh, kinuha na siya sa akin. I am still mourning, ang hirap e process na wala na siya. Gusto ko pa siya e-feel at iparamdam sa kanya na sobrang mahal na mahal ko siya.I couldn't hide my emotions, and immediately wiped my tears away. I don't want to forget my baby. He or she is my angel.“Welcome back, Ate.” Clifford hugged me with a bouquet, as well as Mickey.“Thank you for the flowers,” I said.“Pahinga ka muna, Ate mommy was in the kitchen preparing for dinner.” Atacia said.I will be staying here for the meantime. Hindi ko pa kaya na umuwi, baka maalala ko lang ang masamang nangyari. The place was too far from the city, siguro kung hindi lang ako dinugo ng sobrang rami baka may chance pa na mabuhay ng baby ko. P