THIRD PERSON POVHindi niya maiwasan na purihin ang sarili habang nakatitig sa salamin. While wearing her backless white gown. She wore a crown that matched her gown, and a veil. Her makeup was light, and simple. She's already beautiful so hindi na niya kailangan pang maglagay ng makeup. “Are you happy?” biglang tanong ni Andrea, her step-mom na nasa kanyang likuran. “Yes, Tita. Sobrang saya po,” she replied politely. Andrea didn't show any reaction, but Caroline knows. She knows that her Tita Andrea isn't a bad person. “Tita?” mahinahon niyang tawag sa kanya at nilapitan ito, “Thank you, I know that we are not in a good terms, but.. I want to say, sorry. Sorry for my behavior, disrespect towards you," malumanay niyang salita kay Andrea na hindi makapaniwala sa narinig.“Are you for real?” hindi makapaniwala na wika ni Andrea kay Caroline. “Tita, this is real. It's not a prank, a joke, or anything. I am sorry,” hinawakan niya ito sa kamay. Caroline saw how her face softened. “Diba
Six months have passed… Six months na simula nung makasal kami ni Diego. And sa six months na yun ay marami ang nagbago sa buhay ko, marami akong kailangan e-adjust. I learned so much about household chores, sa pagluluto. Diego's favorite foods, and his DOES and DON'T.Kadarating ko lang sa opisina ko nang makasalubong ko si Dina. I am still working, but I need to get home before 7pm. Maaga din minsan umuwi si Diego, para sabay kaming mag hapunan. Wala kasi kaming kasama sa bahay, kami lang dalawa. Ako kasi nagluluto kapag hindi ako pagud.“Morning, Bes.” salubong niya sa akin. “Nasa loob na Ang nga files n kailangan mong pirmahan,” aniya.“Okay, thank you.” tugon ko naman. Bumalik na siya sa kanyang pwesto, at ako naman ay nag timpla na muna ng kape. Matapos kong mag pirma ng mga files ay tinawag ko si Dina. I feel like I want to eat apple pizza today. With a lot of cheese.“Yes, ma'am.” natatawang salita niya.“Bumili ka nga apple pizza with lot of cheese, and pineapple,” walang g
I am three weeks pregnant. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mag proseso sa utak ko na may buhay na nasa sinapupunan ko. Every time I think about it ay nakikiliti ang tiyan ko, at parang may kung anong humahaplos sa puso ko. Ang sarap sa pakiramdam.I leaned my head to his shoulder as we were her on our balcony. It's already seven in the evening, the soothing feeling is so relieving. I was eating an apple right now, I was craving it. Diego wrapped his arms around me. I can feel him kissing my head. Hindi niya talaga ako na disappoint sa way of love language niya, he is more on action kasi. Hindi naman siya yung tahimik na tao, but if he thinks that things didn't need to be heard, he did it by action na lang. “What are you thinking, babe?” tanong ko sa kanya, dahil mukhang malalim ang iniisip nito.“Hmm.. wala naman babe, iniisip ko lang na lalaki na ang pamilya natin. I am so excited, and until now hindi pa rin mag process sa utak ko na may baby na tayo,” nakangiting wika ng asawa ko.
Morning sickness is like hell. Suka dito, suka doon. Lahat na lang sinusuka, lahat na lang ay mabaho ang amoy, walang tinatanggap na pagkain ang tiyan ko simula pa last week. Nag ca-crave ng ganun, ganyan pag nandyan na ay ayaw naman kainin kasi hindi ko gusto. Ang hirap pala mag buntis, bilib na bilib talaga ako sa mga kagaya ko. Malalagpasan ko din to.Lumabas na lang muna ako sa bahay, hindi pa naman ako nakalabas talaga ng gate. Kung lalabas man ako ay dito lang sa bakuran, patingin-tingin sa paligid. Nakakamangha din kasi ang sightseeing dito eh, nakakamangha ang nakakalula ang ganda. Grabi ang kalikasan magbigay ng tunay at natural na yaman, kung hindi lang sinira ng mga tao. Lalo na ang pag putol sa mga puno. Lumanghap muna ako ng hangin bago ko naisipan na lumabas ng gate. Sabi naman ni Diego na wag akong lumabas kasi hindi ko pa kilala mga tao dito. Pero gusto ko makita ang labas eh. Sabi niya din may mga mini market daw dito lugar kung saan kami tumira ni Diego. Medyo malay
Hinihingal na lumapit sa akin si Diego. Takot na takot ang mukha nito, pinag papawisan. Ano naman kaya nangyari sa kanya, kung maka react para bang may kinakatakutan."Babe, what happened? Mukha kang tinakasan ng dugo diyan eh.. putla mo," natatawa na may halong kaba na salita ko."Babe, don't do it again, okay. Tinakot mo ako eh," napahawak na lang siya sa kanyang batok."Babe, nasa labas lang ako, wala naman nangyari eh. Nag-iingat naman po ako, please stop worrying." malambing kung salita sa kanya. He held my hands and hugged me tightly. I tap his back and dug my face to his chest."At least let me know na lumabas ka. I am scared, baka kung napano ka na. Please, call me kung gusto mo lumabas ng bahay, okay!?" kalmado niyang salita. Tumango naman ako."Noted, sir. Sorry if I make you worry. I love you," malambing kong salita and kiss the tip of his nose but he grabbed me closer to him and kissed my lips."I love you, Babe." bulong niya sa akin. I smiled! Natapos na naman ang araw a
I heard the door closed. I closed my eyes, pretending to be asleep. Pero bago pa siya pumasok ay narinig ko ang pag alis ng sasakyan. Dahan-dahan siyang humiga sa tabi ko, and hugged me. Hindi ko kumibo, I stop myself from crying hanggang sa dalawin ako ng antok. Thanks goodness!Kinabukasan ay nadatnan ko si Diego n nagluluto ng almusal. Nagluto siya ng fried egg, hotdog, and tocino. Mukhang masarap pero bumaliktad agad ang sikmura ko sa amoy ng tocino. Tumakbo agad ako sa kusina upang ilabas itong nararamdaman ko. Lumapit naman agad si Diego sa akin and tap my back gently.Maagang maaga ayaw kong umiyak. I forced myself not to cry, pero traydor talaga ang mga luha ko. Nagsilabasan na sila hanggang sa humahagulgol na ako. Diego seems worried, he immediately hugged me."Shh.. It's okay," anito. Nandidiri ako! "Let me go," kalmado kong salita at tinulak siya ng kaunti. He let me go. Kaya agad na akong tumayo. Nawalan na ako ng gana kumain kaya bumalik uli ako sa kwarto. Humiga ako at
I suddenly felt the comfort and relief when we get home. I am home again. I miss the place, the atmosphere, matagal tagal din naman akong nakatira rito sa mansyon ni Dad kaya natutuwa ako. It's been a while na rin naman simula noong lumapit kamo sa bundok ni Diego. "Let's go in, your dad doesn't know, he will be surprised," Tita Andrea said. At una nang pumasok sa loob. "Pasok na Ate,"saad naman ni Atacia at hinalalayan ako papasok sa loob. Pag-bukas nang pinto ay tumambad sa akin ang pamilyar na pakiramdam. Bigla na lang tumulo ang luha ko, dahil sa emosyon na aking naramdaman."Anak?" boses ni Dad. He immediately come at me and hugged me tightly. I did the same thing. Na miss ko ang lahat. "Dad!" mahina kong sambit. I know that I am being emotional dahil sa nangyari kagabi. Sariwa pa sa akin ang manloloko na ginawa nang asawa ko, hindi iyun mawala wala sa isipan ko. Mas lalo akong humahagulgol dahil sa comfort na nararamdaman ko ngayon. Salamat sa timing na pag bisita ni Tita at
KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Naligo at nag bihis. Nadatnan ko si Tita Mel na naghahanda ng agahan. Dad was sipping a coffee while reading a magazine. I hurriedly went to Clifford and Mikey who was eating peacefully. I suddenly missed these two. “How are you two doing?” panggugulat ko sa dalawa na hindi napansin ang presensya ko kanina.“Ate?” gulat na sambit ni Mikey at niyakap ako. Ganun din si Clifford na tumayo pa talaga mula sa pagkain at niyakap ako.“We missed you, Ate.” mahinang salita ni Clifford. I brushed his hair and smiled.“Na miss ko rin kayong dalawa,” nakangiting wika ko at umupo na sa tabi nila.“Kailan ka pa dumating ate?” tanong ni Clifford. Ang laki na ng pinag bago niya, binatang binata na. Naalala ko na naman ginawa niya sa private room ni Dad noon. “Kagabi lang sumama na ako kay Tita at Atacia, pag-uwi.“ sagot ko naman kay Cliff.“Bakit hindi namin alam? Mom, dad and ate didn't even bother to tell us, or inform us kagbi edi sana umuwi kami ng maaga,” n