All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 711 - Chapter 720

882 Chapters

บทที่ 711

ตู้ม!ชายคนหนึ่งเตะประตูเหล็กอย่างแรง ทำให้ประตูเหล็กทั้งบานยุบลงไป บนกำแพงข้าง ๆ เองก็มีรอยแตกหลายรอยปรากฏขึ้นด้วย“ฉันจะถามเธออีกครั้ง จะเปิดประตูไหม ถ้าไม่เปิดจะงัดเข้าไปแล้วนะ”คนเหล่านี้เคยมาที่นี่สองสามครั้งแล้ว ความอดทนก็หมดไปนานแล้วเช่นกัน อีกอย่างพวกเขาอยากจะเห็นจริง ๆ ว่าชูตงหน้าตาเป็นอย่างไรใช่แล้ว เนื่องจากพวกเขาไม่กล้าสร้างเรื่องในตอนกลางวัน เพราะตอนนั้นการออกลาดตระเวนของตำรวจค่อนข้างแน่นหนาปกติพวกเขาจึงมาในตอนเย็นเท่านั้น ดังนั้นจนถึงตอนนี้จึงไม่มีใครเคยเห็นหน้าชูตงมาก่อนถ้าพวกเขาได้เห็นรูปร่างหน้าตาของชูตง เกรงว่าคงอดใจไม่ไหวและถูกล่อลวงให้ทำเรื่องที่เลวร้ายได้หัวใจของชูตงสั่นสะท้านไปทั้งดวง วินาทีนี้เธอรู้สึกได้เลยว่าตัวเองตื่นตระหนกอย่างที่สุดเธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและก้มดูเวลา เธอแจ้งความไปแล้วแต่ยังต้องใช้เวลาอีกพอสมควรกว่าที่ตำรวจจะมาถึงคราวนี้คนข้างนอกที่มาดุร้ายเป็นพิเศษ นี่ทำให้เธอซึ่งไม่เคยเจอเรื่องอะไรแบบนี้มาก่อนรู้สึกหวาดกลัวโครม!เสียงกึกก้องดังขึ้นอีกครั้ง ประตูเหล็กถูกเตะจนเสียรูปอย่างหนัก ถ้ามีอีกครั้ง เช่นนั้นประตูบานนี้จะถูกพวก
Read more

บทที่ 712

เห็นเพียงว่ามือทั้งมือของเขาตอนนี้มันโชกเลือดทันใดนั้นไม่กี่คนก็หมุนตัวกลับมา แล้วเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาจนไม่น่าจะหาเจอได้ในชีวิตจริงยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าเย็นชาอย่างยิ่ง“ไอ้พวกขยะ แม้แต่ผู้หญิงที่ฉันต้องตาก็ยังกล้าแตะต้อง!”ร่างของเย่ซิวปลดปล่อยกลิ่นอายที่เย็นยะเยียบเและน่าสยดสยองออกมา ถ้าตัวเองมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เตาหลอมที่เขาหมายตาไว้นี้คงจะพังทลายไปแล้ว“ไอ้หนู แกเป็นใคร!”“รู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร!”เมื่อคนเหล่านี้เห็นว่าเย่ซิวมีเพียงคนเดียว ก็รู้สึกโกรธจัดและคิดที่จะพุ่งขึ้นไปเพื่อจัดการกับเขา“หยุดเดี๋ยวนี้ พวกแกบ้าไปแล้วเหรอ!” ผู้ชายคนนั้นที่ถูกเย่ซิวทำร้ายผ่านอากาศมีเหงื่อเย็นผุดซึมขึ้นเต็มหน้าผาก รีบตะโกนเพื่อควบคุมคนของตัวเองหลายคนลูกน้องไม่กี่คนไร้ตา แต่เขามีตาเย่ซิวสามารถทำให้มือของตัวเองได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้โดยที่ไม่ต้องใช้กำลังจากภายนอกใด ๆ ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้เดียวนั่นก็คือเขาเป็นจอมยุทธ์!ครั้งหนึ่งเขาเคยติดตามลูกพี่ใหญ่คนหนึ่ง จึงได้รู้และเห็นว่าจอมยุทธ์นั้นร้ายกาจมากแค่ไหน พวกเขาสามารถใช้กำลังภายในทำร้ายศัตรูจากระยะไกลได้ตัวตนแบบนั้นล้ว
Read more

บทที่ 713

“งั้นขั้นแรกเซ็นสัญญาจ้างงานยี่สิบปีกับบริษัท ถ้าเวลาทำงานไม่ครบจะต้องชดเชยเป็นจำนวนเงินห้าร้อยล้านบาท”ชูตงมองเย่ซิวด้วยความโกรธ "ยี่สิบปีมากเกินไปแล้วมั้ง คุณเห็นฉันเป็นทาสหรือไง?"จู่ ๆ เย่ซิวก็ยื่นมือออกมาแล้วคว้าเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขาร่างกายของเธออ่อนนุ่ม กลิ่นหอมลอยส่งมาปะทะจมูก "ใช่ว่าผมจะไม่จ่ายค่าจ้างให้คุณสักหน่อย เซ็นสัญญากับผม ไม่งั้นคุณก็เอาตัวเข้าแลก เลือกด้วยตัวเอง"“ไอ้คนอันธพาล” ชูตงรีบกระโดดขึ้นมาจากอ้อมแขนของเย่ซิว ถอยไปยืนให้อยู่ห่างจากเขาไม่กี่เมตร แก้มทั้งสองข้างแดงเถือกไม่รู้ว่าเป็นเพราะโกรธหรือว่าเขินอาย แต่หัวใจของเธอเต้นเร็วมากเย่ซิวยังได้กลิ่นหอมของชูตงติดอยู่บนฝ่ามือของตัวเองเขาหัวเราะแล้วพูดว่า "หอมมาก"ชูตงกัดฟันกรอด มองผู้ชายที่น่าชังคนนี้ด้วยความโกรธแน่นอนว่านี่เป็นเพียงการแสดงออกภายนอก จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้โกรธเย่ซิวเหมือนที่แสดงออกมาให้เห็นขนาดนั้นจุดนี้ทำให้ตัวเธอเองก็ยังรู้สึกประหลาดใจ ไม่เข้าใจว่าทำไม?“คนล่ะ? อยู่ที่ไหน?”ตอนนี้เองที่แฟนเก่าของชูตงก็วิ่งเข้ามาเขาแทบทนรอไม่ไหวที่จะแก้แค้นผู้หญิงคนนี้อย่างไรก็ตามเมื่อเขาวิ่งเข้า
Read more

บทที่ 714

ชูตงยู่ปาก "ฉันยืนอยู่ตรงนี้ไม่ได้เหรอ?"“ทำไม คุณยังอยากให้เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้เกิดซ้ำอีกครั้งเหรอ?” เย่ซิวมองผู้หญิงที่ดื้อรั้นคนนี้แล้วพูดออกไป “ยังไม่รีบไปเก็บของแล้วย้ายออกไปจากที่นี่อีก?”ชูตงเผยสีหน้าลังเล "ค่าเช่าที่นี่ราคาถูกมาก และฉันก็จ่ายเงินมัดจำไปสองหมื่นห้าพันบาทแล้วบ้านยังไม่หมดสัญญา ถ้าฉันย้ายออกในตอนนี้ก็จะไม่ได้รับเงินมัดจำคืน…”“ตามใจคุณ จะยังไงก็ได้” เย่ซิวยักไหล่ “ถ้างั้นคุณก็รอคนพวกนั้นกลับมาหาคุณในตอนกลางดึก รอพวกนั้นสลับกันปีนขึ้นเตียงคุณเถอะ…”ดวงตาของชูตงเต็มไปด้วยน้ำตา ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างหยุดไม่ได้ "คุณอย่าขู่ให้ฉันกลัวสิ"“ผมขี้เกียจจะคุยกับคุณแล้ว”พูดจบ เย่ซิวก็ยืนขึ้นและเตรียมที่จะออกไปถ้าเขาบอกว่าตัวเองจะช่วยหาห้องหรือไม่ก็อาสาที่จะอยู่ค้างคืนกับเธอ ผู้หญิงคนนี้ต้องคิดว่าเขามีเจตนาแอบแฝงแน่ไม่สู้แสร้งทำเป็นว่าจะจากไป ปล่อยให้เธอรู้สึกกลัว ถึงตอนนั้นเธอก็จะวิ่งมาขอร้องเขาด้วยตัวเองไม่ดีกว่าหรือตามที่คาดไว้ เมื่อผู้หญิงคนนี้เห็นเย่ซิวกำลังจะจากไป เธอก็ร้อนใจขึ้นมาท้ายที่สุดเธอยังเป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่ง ไม่ว่าจะดื้อรั้นหัวแข็งแค
Read more

บทที่ 715

เย่ซิวมองเธอด้วยสายตาที่ใช้มองคนโง่ "คุณคิดว่าตัวเองมีค่ามากแค่ไหนกันเนี่ย ผู้ชายทุกคนจะต้องชอบคุณ แล้วต้องหาทางเอาอกเอาใจคุณใช่ไหม?”“เหตุผลที่ผมให้บ้านคุณอยู่ฟรี มันมีเงื่อนไขอยู่ คุณต้องช่วยผมจัดการธงานในต่างประเทศหลังจากเลิกงานแล้ว”เย่ซิวเคยดูข้อมูลของชูตงมาก่อน เธอเรียนด้านบริหารมาทางด้านสำนักโอสถนั้นทุกวันจะมีเอกสารส่งมา เย่ซิวไม่สามารถสิ้นเปลืองเวลาให้กับเรื่องนั้นได้ทุกวัน ดังนั้นเขาจึงต้องหาใครสักคนมาช่วยเขาจัดการกับสิ่งนี้ ใบหน้าของชูตงเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและร้อนผ่าวเมื่อได้ยินคำพูดของเย่ซิว เธอรู้สึกเขินอายมาก จึงรีบเปลี่ยนเรื่องพูด "ถ้างั้น...คุณจะให้ฉันทำอะไร?"“จัดการงานต่างประเทศให้ผม คุณวางใจเถอะ ไม่กวนเวลาคุณนานหรอก ทุกวันอย่างมากทำแค่หนึ่งชั่วโมงก็พอ คุณไปจัดการธุระเหล่านั้นโดยอิงตามที่ผมขอก็พอแล้ว”“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็ตกลง”“ไปกันเถอะ”เขาเดินไปข้างนอกทันที โดยไม่หันกลับมามองเธออีกเลยกับผู้หญิงประเภทนี้ จะทำท่าดี ๆ กับเธอมากไม่ได้ชูตงรีบตามขึ้นไปหลังจากผ่านไปกว่าสี่สิบนาที ก็มาถึงเขตพักอาศัยระดับไฮเอนด์เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยภายนอกล้วน เป็นทห
Read more

บทที่ 716

ดวงตาของชูตงกลอกไปมารวดเร็ว ก่อนจะหยิบกระดาษและปากกามาเขียนอะไรบางอย่างอย่างคล่องแคล่วจากนั้นเธอก็ยื่นกระดาษให้เย่ซิว “เพื่อความรอบคอบ ฉันคิดว่าเราควรเซ็นสัญญากันไว้ก่อนนะ จะได้สบายใจกันทั้งสองฝ่าย”เย่ซิวส่ายหน้า ผู้หญิงคนนี้ช่างระมัดระวังเสียจริง เหมือนกลัวว่าเขาจะคิดร้ายกับเธอเสียอย่างนั้นเขาหยิบกระดาษขึ้นมาดู เนื้อหาในสัญญาก็ไม่มีอะไรที่ดูไม่สมเหตุสมผล เย่ซิวจึงเซ็นชื่อลงไปอย่างไม่ลังเลชูตงยิ้มออกมาอย่างดีใจ พร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกายระยิบระยับเต็มไปด้วยความหวังสัญญาที่เซ็นไว้นั้นกำหนดระยะเวลาห้าปี ตราบใดที่ชูตงช่วยงานเย่ซิว เธอก็จะสามารถอาศัยอยู่ที่นี่ได้ฟรีสิ่งที่เธอคิดในตอนนั้นคือ ต่อให้เย่ซิวไม่จ่ายเงินให้เธอ เธอก็ยังสามารถหาผู้หญิงมาร่วมเช่าได้อีกหลายคนอพาร์ตเมนต์ทำเลทองแบบนี้ไม่มีทางหาคนเช่าไม่ได้แน่นอนถ้าเธอหาผู้หญิงมาร่วมเช่าสักสองสามคน คนละหมื่นห้าต่อเดือน เธอก็จะมีรายได้เสริมเดือนละเกือบห้าหมื่นบาทเลยทีเดียวพอเป็นแบบนี้แล้ว แผนการเก็บเงินซื้อบ้านของเธอก็จะสำเร็จเร็วขึ้นไปอีกเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ดวงตาของเธอก็หรี่ลงเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวด้วยความสุข“ยิ้ม
Read more

บทที่ 717

เย่ซิวรีบวิ่งไปที่ห้องครัวด้วยความเร็วสูงสุด เมื่อไปถึง เขาก็เห็นชูตงนั่งขดตัวอยู่ที่มุมห้องพลางกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง“เกิดอะไรขึ้น?”“มีแมลงตัวใหญ่มาก ฮือ ๆ ๆ”ชูตงซุกหน้ากับผนัง และยกมือสั่นเทาชี้ไปที่ผนังด้านหลังเย่ซิวหันไปมอง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้แมลงตัวใหญ่ที่เธอกลัวนักหนา ที่แท้ก็แค่ตุ๊กแกตัวหนึ่งเท่านั้นที่นี่ไม่มีคนอยู่มาสักพักแล้ว การมีแมลงหรือสัตว์เลื้อยคลานบ้างจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเมื่อเห็นดังนั้น เย่ซิวก็เกิดความคิดแผลง ๆ ขึ้น เขาตะโกนเสียงดังด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกว่า “แย่แล้ว ตุ๊กแกกำลังคลานมาทางคุณแล้ว!”“กรี๊ดดด!!”ชูตงกรีดร้องเสียงแหลมแล้วกระโดดเกาะเย่ซิวแน่นเหมือนปลาหมึกยักษ์ร่างของเธอนุ่มนิ่มเหมือนเยลลี่ทำให้เย่ซิวยิ้มด้วยสีหน้าที่ผู้ชายทุกคนจะรู้กันดี สัมผัสที่ไม่มีอะไรเทียบได้นี้ แน่นอนเขาย่อมไม่ปฏิเสธสิ่งดี ๆ ที่วิ่งเข้ามาหาเองหรอกชูตงกอดเย่ซิวแน่นนานเกือบนาที ก่อนจะได้สติกลับมาแล้วรีบผละตัวออก ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อจนแทบจะมีเลือดซึมออกมาทว่าเย่ซิวกลับแกล้งทำเป็นขึงขัง พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คุณทำอะไรของคุณ? อยู่ดี ๆ ก็มาก
Read more

บทที่ 718

เมื่อเย่ซิวพบถังเขอเข่อ ก็เห็นว่าเธอกำลังสนทนากับทีมเทคนิคอย่างจริงจังอยู่เย่ซิวไม่ได้เข้าไปรบกวน แต่รอจนพวกเขาคุยกันเสร็จแล้วจึงเดินเข้าไปหา“ทำไมบอสถึงมาที่นี่ได้ล่ะคะ? เมื่อกี้พวกเรายังพูดถึงคุณอยู่เลย” เมื่อเห็นเย่ซิว ถังเขอเข่อก็แสดงท่าทางดีใจอย่างเห็นได้ชัดเย่ซิวเหลือบมองเธอเล็กน้อย “คุณพูดถึงผมแบบนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องขอเงินอีกแล้วสินะ”ถังเขอเข่อหัวเราะแห้ง “บอสช่างเฉียบแหลมจริง ๆ ฉันขอยอมรับในความเฉียบคมนี้เลยค่ะ”“ว่ามาเถอะ คราวนี้ต้องการเงินเท่าไหร่? แล้วจะเอาไปใช้อะไรอีกล่ะ”แม้ว่าถังเขอเข่อจะใช้เงินเหมือนสายน้ำ แต่เธอก็ไม่เคยใช้เงินไปกับเรื่องไร้สาระทุกครั้งที่เธอขอเงินล้วนเป็นการลงทุนเพื่อการพัฒนาอุปกรณ์ที่ให้ประโยชน์มหาศาลแก่เย่ซิว ดังนั้นเขาจึงไม่เคยตระหนี่ดวงตาของถังเขอเข่อเป็นประกายทันที “ตอนนี้ปัญหาหลักของหุ่นยนต์ได้รับการแก้ไขแล้วค่ะ หลังจากติดตั้งแบตเตอรี่รุ่นใหม่เข้าไป เวลาทำงานต่อเนื่องก็สามารถยืดไปได้ถึงหนึ่งชั่วโมงแต่เรายังต้องวิจัยอาวุธโจมตีและอาวุธป้องกันเพิ่มเติมแผนของฉันคือการติดตั้งปืนหกชนิดให้กับหุ่นยนต์แต่ละตัว พร้อมกับดาบมังกรครองจันทร์หนึ่
Read more

บทที่ 719

“คุณรู้จักผู้เชี่ยวชาญด้านชีววิทยาที่ไว้ใจได้บ้างไหม?”เย่ซิวเพิ่งได้รับข้อมูลลับเกี่ยวกับยีนนักรบจากประเทศจ้านอิงตี้ ซึ่งเป็นทรัพยากรล้ำค่าที่มีมูลค่ามหาศาลเขาต้องหาวิธีเปลี่ยนข้อมูลนี้ให้กลายเป็นมูลค่าทางเศรษฐกิจให้ได้ เพราะการเก็บไว้เฉย ๆ คงไม่ใช่ทางเลือกเท่าไหร่ในฐานะที่ถังเขอเข่อเป็นสาวสายเทคโนโลยีระดับหัวกะทิ เขาคิดว่าเธอน่าจะรู้จักใครสักคนในแวดวงนี้ดี“คุณถามถูกคนแล้วค่ะบอส ฉันรู้จักคนที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้ดี” ถังเขอเข่อหัวเราะอย่างร่าเริง“เพื่อนร่วมห้องเก่าของฉันคนหนึ่งทำงานด้านยีนชีววิทยาโดยเฉพาะ แต่ตอนนี้สถานการณ์เธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ก่อนหน้านี้งานวิจัยหลายโครงการของเธอไม่เป็นไปตามคาด ทำให้ผู้ลงทุนถอนตัวจนหมด ตอนนี้เธอก็เลยเหมือนตกงานอยู่ แต่ความสามารถของเธอนั้นไม่ธรรมดาแน่นอนค่ะ”เย่ซิวพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นส่งข้อมูลติดต่อของเธอมาให้ผม แล้วช่วยโทรคุยกับเธอหน่อยว่าเธอยินดีจะพบผมไหม”“ได้เลยค่ะบอส เดี๋ยวฉันจัดการให้เดี๋ยวนี้เลย”ถังเขอเข่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนต่อหน้าเย่ซิวในอพาร์ตเมนต์เช่าธรรมดาแห่งหนึ่งในเมืองหลวงหญิงสาวสวมแว่นตาหนาเตอะอายุประมาณยี่สิบส
Read more

บทที่ 720

แต่ดาราหนุ่มหน้าใสเหล่านั้น พอมาเทียบกับเย่ซิวแล้ว แม้แต่ให้ถือรองเท้าก็ยังไม่คู่ควรแม้หัวใจของหลี่อวี่ถงจะเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงแสดงออกอย่างสุขุมและเป็นมืออาชีพ เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูต้อนรับด้วยน้ำเสียงสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณเย่ ฉันชื่อหลี่อวี่ถง เชิญเข้ามาก่อนค่ะ”เย่ซิวเดินเข้าไปในห้อง เมื่อทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะแล้วเขาก็ไม่พูดจาอ้อมค้อม แต่เข้าเรื่องทันที“คุณหลี่ ผมมีข้อมูลบางอย่างอยากให้คุณดู ก่อนที่เราจะพูดถึงเรื่องความร่วมมือกัน”พูดจบเขาก็วางแล็ปท็อปที่เพิ่งซื้อมาใหม่ลงบนโต๊ะทันทีเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ยังไม่เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตเพื่อป้องกันไม่ให้ข้อมูลสำคัญรั่วไหลหลี่อวี่ถงกระพริบตาด้วยความอยากรู้ ก่อนจะหมุนหน้าจอเข้าหาตัวเอง ซึ่งเป็นวิธีการเจรจาที่เธอไม่เคยเจอมาก่อนเลยแต่ทันทีที่เธอเริ่มอ่านเนื้อหาบนหน้าจอ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันทีเธอนั่งหลังตรง สายตาจับจ้องที่ข้อมูลบนหน้าจออย่างแน่วแน่ ขณะที่นิ้วมือเลื่อนดูอย่างต่อเนื่องเย่ซิวจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆหากเธอแสดงท่าทีละโมบแม้เพียงน้อยนิด เขาจะทำให้เธอสลบและลบความทรงจำเกี่ยวกั
Read more
PREV
1
...
7071727374
...
89
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status