All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 661 - Chapter 670

สำหรับจอมยุทธ์ระดับเก้าเช่นพวกเธอ ร่างกายจะยังคงความเยาว์วัยราวกับหยุดเวลาดูอ่อนเยาว์กว่าเด็กสาววัยสิบแปดปีเสียอีก ทั้งยังสดใส เปล่งปลั่ง และ…แม้ในแง่รูปลักษณ์ภายนอก ฝาแฝดคู่นี้อาจด้อยกว่าฉีฉูฉู่เล็กน้อย แต่ในด้านเสน่ห์และความลุ่มลึก ทั้งคู่กลับมีมากกว่าทันทีที่ฝาแฝดก้าวเข้ามาในงาน บรรดาชายหนุ่มต่างเปรียบเทียบเธอทั้งสองกับฉีฉูฉู่ในใจหากเป็นการเปรียบเทียบตัวต่อตัว ฉีฉูฉู่ย่อมดูโดดเด่นกว่าแต่ถ้าหากเป็นสองต่อหนึ่ง ฝาแฝดคู่นี้ย่อมได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัดแต่ท้ายที่สุดแล้วความแตกต่างระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ไม่ได้มีมากนัก แต่ในสถานการณ์สองต่อหนึ่ง คู่แฝดย่อมชนะอย่างไม่ต้องสงสัยสายตาของฉีฉูฉู่และฝาแฝดทั้งสองประสานกันในทันทีราวกับมีกระแสไฟฟ้าบางอย่างปะทะกันกลางอากาศแม้จะเป็นการพบกันครั้งแรก แต่สัญชาตญาณกลับทำให้ทั้งสองฝ่ายรู้สึกไม่ชอบหน้ากันโดยอัตโนมัติฉีฉูฉู่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเย้ยหยันหากเธอได้พบฝาแฝดคู่นี้เมื่อห้าวันก่อน เธอคงจะเคารพและเกรงกลัวพวกเธอไม่น้อยแต่ในตอนนี้เธอได้ก้าวขึ้นไปอยู่ในระดับที่เหนือกว่าพวกเธอแล้ว ยังไงเธอก็มีสิทธิ์ที่จะมองพวกเ

ฝาแฝดหนานกงมองฉีฉูฉู่ด้วยท่าทีเคร่งขรึม ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความดูแคลนในสายตาอีกต่อไปพวกเธอปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา พลังเหล่านั้นผสานกันอย่างสมบูรณ์แบบและสร้างผลลัพธ์ที่เหนือกว่าหนึ่งบวกหนึ่งเสียอีกหัวหน้าตระกูลอีกห้าคนที่ยืนอยู่ ต่างพากันจับจ้องไปที่ฉีตังกั๋วด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามฉีตังกั๋วส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าเขาไม่รู้ แต่สองมือกลับกำแน่นโดยไม่รู้ตัวในใจเขาคิดถึงความเป็นไปได้บางอย่างที่ทำให้หัวใจพลันเต้นแรงด้วยความร้อนรุ่มแต่ไหนแต่ไรมาหลานสาวคนนี้มักทำสิ่งต่าง ๆ อย่างรอบคอบ ไม่เคยทำอะไรโดยปราศจากเหตุผลแต่คืนนี้กลับแตกต่างออกไป จู่ ๆ เธอก็กลายเป็นคนที่กล้าแสดงออกผิดปกติ นั่นทำให้เขารู้สึกว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอาจไม่ใช่เรื่องปกติตอนแรกเขาโกรธจัดกับพฤติกรรมของหลานสาว แต่เมื่อคิดให้รอบคอบ เขากลับรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นอาจแสดงถึงความมั่นใจอันแน่วแน่ของเธอ“หรือว่าเธอทะลวงถึงจอมยุทธ์ระดับเก้าไปแล้ว?!”เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาดวงตาของเขาก็พลันสว่างวาบด้วยความตื่นเต้น เขาจับจ้องไปยังสนามต่อสู้โดยไม่กะพริบตาแม้แต่ครั้งเดียวเพียงไม่นาน การคาดเดาของเขาก็ได้รับการพิสู

“แกคุกเข่าขอร้องเสียตอนนี้อาจจะยังทันอยู่นะ!”“อยากเห็นตอนที่มันคุกเข่าขอชีวิตต่อหน้าพวกเราจัง” ……“นี่คือคนที่เราต้องไปลอบฆ่าเหรอเนี่ย? หล่อดีเหมือนกันนะ”นี่คือความประทับใจแรกที่สองพี่น้องปรมาจารย์มีต่อเย่ซิวเมื่อเห็นเขาครั้งแรกพอไม่ต้องไปลอบฆ่าเขาแล้ว ดังนั้นท่าทางและทัศนคติของพวกเธอก็เปลี่ยนไปส่วนฉีฉูฉู่เมื่อเห็นเย่ซิวแล้ว ความแค้นในตัวเธอก็พุ่งออกมาทันที เธอมองเขาด้วยสายตาอาฆาต “แกกล้ามาที่นี่จริง ๆ งั้นเหรอ ฉันยอมรับในความกล้าของนายนะ แต่คืนนี้คือวันตายของนาย!”เย่ซิวยืนเอามือไขว้หลังพลางมองไปที่ฉีฉูฉู่ด้วยสายตาราวกับกำลังมองคนโง่ “แค่เอายีนของสัตว์เดรัจฉานผสมเข้าไปก็คิดว่าตัวเองไร้เทียมทานแล้วเหรอ? เธอนี่มันโง่เง่าจริง ๆ หน้าอกใหญ่แต่สมองเล็กเสียอย่างนั้น”“นายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?!” ฉีฉูฉู่ตกใจไม่น้อย เพราะความลับนี้น่าจะมีคนรู้แค่ไม่กี่คนเท่านั้นเย่ซิวยิ้มบาง ๆ พลางเอ่ย “ขอร้องฉันสิ เดี๋ยวฉันบอก”แน่นอนว่าฉีฉูฉู่ไม่ยอมขอร้อง แต่กลับหันไปมองสองพี่น้องแทน “พวกเธอสองคนไปจัดการเขาซะ!”แม้ว่าฉีฉูฉู่จะมั่นใจในพลังของตัวเอง แต่เงามืดที่เย่ซิวเคยสร้างไว้ให้เธอนั้นมันลึก

แผ่นเกล็ดทองแดงค่อย ๆ ปรากฏขึ้นจากใต้ผิวของเธอขาทั้งสองข้างหายไป กลับกลายเป็นหางงูที่ยาวใหญ่แทนพลังที่รุนแรงและน่าสะพรึงกลัวระเบิดออกจากร่างกายของเธอทันทีพื้นด้านล่างไม่สามารถทนรับแรงนี้ได้ มันแตกร้าวเป็นเสี่ยง ๆ รอยแตกมากมายกระจายออกไปทุกทิศทุกทางฉีฉูฉู่ยืนอยู่ในท่าทางสง่างาม ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บเมื่อครู่ฟื้นตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วทำให้เธอกลับมามีความมั่นใจอีกครั้ง สายตาของเธอมองไปที่เย่ซิวด้วยความเย็นชา“เมื่อกี้เป็นแค่การอุ่นเครื่อง ตอนนี้จะเป็นการต่อสู้จริง ๆ แล้ว มาดูกันว่าฉันจะบดขยี้แกยังไง!”ผู้คนในลานต่างรีบถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว ท่าทางของฉีฉูฉู่ในตอนนี้ทำให้พวกเขารู้สึกสะพรึงกลัวจนเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าเธอยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?“พลังช่างน่าสะพรึงกลัวจริง ๆ ฉันไม่อยากคิดภาพตอนที่ต้องสู้กัยเธอเลย!” หนานกงเสวี่ยเอ่ยขณะที่ดวงตาของเธอสะท้อนภาพของฉีฉูฉู่อย่างชัดเจน ใจของเธอปั่นป่วนไปหมดหนานกงอวี่เองก็รู้สึกไม่ดีนัก เธอเอ่ยพลางกลืนน้ำลายลงไปอย่างยากลำบาก “เด็กหนุ่มคนนั้นคงตกอยู่ในอันตรายแล้วล่ะ ฉันไม่คิดว่าเขาจะสู้กับเธอได้”พลังที่ฉีฉูฉู่ปลดปล่อยออกมาในตอนนี้เพ

สำหรับตระกูลที่สืบทอดมาหลายร้อยปีและอิทธิพลแผ่ขยายไปทั่วโลกในหลายประเทศ ก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องแปลกอะไรเย่ซิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ได้ แต่พวกแกต้องโอนหุ้นทั้งหมดของบริษัทที่ลงทุนในต่างประเทศรวมถึงทรัพย์สินส่วนตัวทุกอย่าง มาเป็นชื่อของฉัน”“เอ่อ…”ชายชราทั้งหกคนรู้สึกเจ็บใจอย่างมากเมื่อได้ยินข้อเรียกร้องนี้ พวกเขาอ้าปากเหมือนจะเจรจาต่อรอง แต่กลับถูกเย่ซิวตัดบทอย่างไร้ปรานี“ฉันให้เวลาแค่หนึ่งวัน หากหลังจากนี้ทรัพย์สินในต่างประเทศของพวกแกยังเหลืออยู่แม้แต่เศษเสี้ยว ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือนถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา”น้ำเสียงของเย่ซิวไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเจรจาเลยแม้แต่น้อย มันคือคำสั่งที่เด็ดขาดชายชราทั้งหกคนทำได้เพียงยอมรับความจริงอย่างหมดหวังและสิ้นท่าในเวลาเดียวกัน เวินหว่าน หวังซวง รวมถึงเฉินหลานที่ซุ่มอยู่ด้านนอก เมื่อเห็นว่ามีคนพยายามหลบหนีออกมา พวกเธอก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงและพุ่งเข้าโจมตีทันทีคนที่หลบหนีออกมาต่างตกอยู่ในความสิ้นหวัง คาดไม่ถึงว่าแม้ด้านนอกจะยังมีคนดักรอพวกเขาอยู่อย่างไรก็ตาม คนของหกตระกูลใหญ่นั้นมีจำนวนมากเกินไป อย่างน้อยก็หลายพันคน การจะจัดการพวกเข