All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 501 - Chapter 510

...... ตอนที่จวงเสี่ยวหยิงก้าวลงจากรถหรู ฉากนี้มันส่งผลกระทบต่อพวกเขามากเกินไปแม้แต่ผู้บริหารระดับสูงของโรงเรียนก็ยังตกตะลึงเย่ซิวจับมือจวงเสี่ยวหยิงเผชิญหน้ากับฝูงชนด้วยเสียงที่มั่นคงและทรงพลัง "ฉันชื่อเย่ซิว ผู้ถืออำนาจของบริษัทสตาร์รี่สกายบางคนอาจไม่รู้จักบริษัทนี้ แต่ทุกคนน่าจะรู้จักครีมผิวหยกกันเป็นอย่างดี นั่นเป็นครีมของบริษัทฉันเอง”ตู้ม!คำพูดของเย่ซิวเหมือนกับการทิ้งระเบิดใส่ฝูงชน มันทำให้ทุกคนวิงเวียนคล้ายจะเป็นลมตอนนี้มีใครไม่รู้จักครีมผิวหยกบ้าง?ได้รับความนิยมไปทั่วประเทศ แม้แต่ชาวต่างชาติมากมายก็แห่เข้ามาซื้อกลับประเทศไปเป็นจำนวนมากคนโง่ยังรู้เลยว่าบริษัทขายครีมผิวหยกตอนนี้สุดยอดแค่ไหนเย่ซิวพูดต่อ "ฉันไม่กลัวที่จะบอกทุกคนในที่นี้ว่า ทรัพย์สินที่มีของฉันตอนนี้เกินสามสิบล้านล้านบาทบาท ฉันรวยและรวยมาก!และผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าพวกคุณ จวงเสี่ยวหยิง เธอเป็นน้องสาวของฉัน เป็นองค์หญิงน้อยของบริษัทสตาร์รี่สกายอีกด้วยการพาเธอมาพบทุกคนในวันนี้ เพราะหวังว่าพวกเธอจะไม่รังแกเธอ ไม่เช่นนั้นฉันจะแก้แค้นอย่างสาสมมีผู้ชายแซ่ฉีในโรงเรียนนี้ใช่ไหม เมื่อคืนนี้เขารังแกน้อ

“เป็นหน่วยข่าวกรองชั้นยอดที่มีสายสืบกระจายกว่าสองร้อยประเทศทั่วโลก” หยางชิงเสวี่ยเปิดเผยความลับนี้“เรามีสุดยอดข่าวกรองนับไม่ถ้วน ซึ่งหากมอบข้อมูลเหล่านี้ให้กับประเทศหลงเถิง จะสามารถขยายที่ดินเพิ่มเป็นสองเท่าภายในสิบปี!”สิ่งนี้วนเวียนอยู่ในใจของเย่ซิว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจท่านอาจารย์ของเขาทรงพลังเกินไปมากจริง ๆ ไม่คิดว่าจะเตรียมการไว้มากมายขนาดนี้“เพื่อเป็นของขวัญสำหรับการพบกันครั้งแรก ฉันจะให้ข้อมูลแก่คุณฟรี ๆ หนึ่งอย่าง”เมื่อพูดเช่นนั้น หยางชิงเสวี่ยก็หยิบกระดาษที่พับอยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมามอบให้เย่ซิวเย่ซิวรับมันมาและเปิดดู ในนั้นมีรูปแผนที่ และรายละเอียดตัวเลข เครื่องหมายสัญลักษณ์ต่าง ๆ หยางชิงเสวี่ยพูด "ตำแหน่งที่ระบุไว้บนแผนที่คือค่ายทหารของประเทศคาบูประเทศนี้ถูกควบคุมอย่างลับ ๆ โดยสมาชิกทั้งหกคนของหอการค้าไป๋ชวนเมื่อหลายปีก่อนเนื่องจากคุณสังหารจอมยุทธ์ยอดฝีมือของยุทธภพไปหลายคนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา สมาชิกทั้งหกคนและเครือญาติของพวกเขาจึงทยอยย้ายไปที่ประเทศคาบูกันแล้วนอกจากนี้พวกเขายังใช้วิธีการต่าง ๆ ในการขนย้ายทรัพย์สินออกไปทีละนิดโดยทำอย่างลับ ๆ ซึ่งขณะน

ไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมาว่า หลินโหรวลาออกแล้วและให้คนอื่นทำงานแทนที่ตำแหน่งเธอแล้วเย่ซิวเดาว่าเป็นเพราะเธอเลิกกับหลิวเยวี่ยหง จึงทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้เขาไม่ได้เข้าไปคุย เพราะไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้านผู้หญิงคนนี้มักจะตั้งแง่กับเขาเสมอ จะเข้าไปหาเรื่องใส่ตัวทำไมเบียร์หนึ่งโหลถูกนำมาเสิร์ฟ เธอดื่มทีละขวดดื่มไปส่งข้อความเสียงไป“อย่าทิ้งฉันไปได้ไหม?”“ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ”“เหตุผลคืออะไร เราคบกันมาตั้งหลายปี อยากเลิกก็เลิกงั้นเหรอ?”“อ๊ากกก..ตอบสิ อย่าเมินใส่ฉัน”…… ยิ่งร้องไห้ เธอก็ยิ่งเศร้า และยิ่งดื่มหนักขึ้นไปอีกยิ่งดึก จำนวนแขกยิ่งค่อย ๆ เพิ่มขึ้นชายฉกรรจ์สามคนเดินเข้ามาเมื่อเห็นหลินโหรวเมาแอ๋นั่งคุยกับตัวเอง พวกเขาก็ตาลุกวาวทันทีพวกเขาพร้อมใจกันเดินเข้าไป“น้องสาว เธอเมาหรือเปล่า?”“อยู่คนเดียวข้างนอกมันอันตราย ให้พี่ ๆ ไปส่งบ้านดีกว่า”หลินโหรวกะพริบตา "ไสหัวไป ไอ้โสโครก น่าขยะแขยง"ชายฉกรรจ์ทั้งสามคนไม่ได้โกรธ พวกเขาหัวเราะและพยายามดึงหลินโหรวขึ้นมาเพล้ง! เพล้ง! เพล้ง!วินาทีต่อมา พวกเขาทั้งสามถูกขวดเหล้าฟาดไปที่ท้ายทอย หน้ามืดเป็นลมหมดสติทันที

ไป๋อวี้เจี๋ยยืนอยู่ตรงหน้าหน้าเย่ซิวในชุดจักรพรรดินีเต็มยศ สุดยอด ชุดที่เธอสวมอยู่คือชุดฮองเฮาที่มักเห็นในละครโทรทัศน์เย่ซิวมองเธอด้วยความตกตะลึง “สวยไหมคะ?” ไป๋อวี้เจี๋ยยืดอกอย่างภาคภูมิใจ พลางเดินมาตรงหน้าเย่ซิว “เห็นฮองเฮาเช่นข้าแล้วยังไม่รีบคารวะอีก!”ต้องยอมรับว่า ด้วยท่าทีที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจและบารมีจากการดำรงตำแหน่งสูงส่ง ทำให้เธอดูเหมือนฮองเฮาจริง ๆเย่ซิวดึงเธอเข้ามาใกล้ พลางตีเธออย่างมันเขี้ยว “ถ้าคุณเป็นฮองเฮา งั้นผมก็คงเป็นฮ่องเต้แล้วสิ”ไป๋อวี้เจี๋ยครางออกมาก่อนจะเอ่ยต่อ “คุณไม่เคยอยากลองทำเหมือนพวกเศรษฐีระดับโลกบ้างเหรอ? คอยควบคุมประเทศเล็ก ๆ ทั่วโลกอย่างลับ ๆ แล้วรอวันที่ลูก ๆ ของคุณเกิดมา พวกเขาก็จะกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิง”เย่ซิวส่ายหัว “ไม่จำเป็นหรอก”หากเป็นเมื่อก่อน เขาอาจจะเคยมีความคิดแบบนี้ แต่ตอนนี้เย่ซิวแข็งแกร่งจนไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้อีกต่อไป ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใดก็ตามเป้าหมายของเขาคือช่วยเหลือประเทศหลงเถิงจัดการศัตรูตัวฉกาจ และพัฒนาเส้นทางการบำเพ็ญเพียรไปให้ไกลกว่าเดิมไป๋อวี้เจี๋ยตอบอืมแบบรับรู้และไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมอีก เธอเอ่ยเสียง

ชายคนนั้นแทบอยากจะฉีกเย่ซิวออกเป็นชิ้น ๆ แต่เมื่อคิดถึงหลัวอีอี เขาก็รีบสงบสติอารมณ์ทันที เขาลุกขึ้นจากพื้น ก่อนจะยิ้มแหย ๆ “ผมจะกินครับ คุณอย่าเพิ่งโทรนะ”เขาฝืนความขยะแขยงและกินบะหมี่ทั้งชามรวมถึงน้ำซุปจนหมด ใบหน้าเขาสั่นนิด ๆ ด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าความอิจฉาทำให้เขาตามืดบอด และสุดท้ายก็ต้องรับผลแห่งการกระทำของตัวเองเย่ซิวเก็บโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไป ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะนั่งกินข้าวที่นี่อีกต่อไปแล้ว เมื่อเห็นเช่นนั้น ชายหนุ่มก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะสำหรับเขาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือการได้เก็บเกี่ยวหลัวอีอี“หืม?”เย่ซิวหยุดเดินกลางคัน หูขวาของเขาขยับเล็กน้อย เขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยบางอย่าง ทำให้สายตาเขาหันไปมองทางห้องส่วนตัวที่หลัวอีอีอยู่ชายหนุ่มใจเต้นแรง ก่อนจะยิ้มแหยและเอ่ย “คุณลูกค้า มีอะไรเหรอครับ?”เย่ซิวไม่ตอบ เขาเดินตรงไปยังห้องส่วนตัวทันที ชายหนุ่มเริ่มตื่นตระหนก เขารีบไปขวางเย่ซิวเอาไว้ “คุณลูกค้า คุณจะมาก่อเรื่องหรือไง?”เย่ซิวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หลบไป ฉันสงสัยว่านายกำลังทำเรื่องผิดกฎหมายอ