บททั้งหมดของ โคตรคนยอดปรมาจารย์: บทที่ 491 - บทที่ 500

“ไม่สู้วางมีดที่ใช้ฆ่าลง ไปสวดมนต์กินเจกับอาตมา เพื่อชำระล้างจิตใจให้บริสุทธิ์ดีหรือไม่?”เย่ซิวเยาะเย้ย "คิดที่จะอาศัยฉันทะลวงระดับขึ้นไปก็พูดมาตามตรงเถอะ ทำไมต้องใช้คำพูดที่ฟังดูสูงส่งขนาดนี้มาเป็นข้ออ้างด้วย?"มีคนตะโกนออกมาด้วยความโกรธ "พูดจาเหลวไหล เราได้ยินมาว่าแกโหดเหี้ยมทารุณ ดังนั้นเราจึงมาที่นี่เพื่อขจัดภัยอันตรายแทนประชาชน!"ฟิ้ว!เย่ซิวดีดปราณกระบี่ออกไป มันก็แทงทะลุหว่างคิ้วของชายคนนั้น ร่างนั้นทรุดลงในทันทีผู้คนรอบตัวเขาตกใจจนหน้าซีดเผือด รีบหนีกระเจิงออกไปใบหน้าของเย่ซิวยังคงแสดงความเสียดสี “ไอ้พวกหน้าซื่อใจคดกลุ่มหนึ่ง ฉันรู้ว่าทุกคนแค่อยากจะจับฉันไปแล่เนื้อเถือหนังคิดว่าฉันกินสมบัติแห่งฟ้าดินเข้าไปถึงได้สามารถทะลวงเข้าสู่จอมยุทธ์ระดับเก้าได้ตั้งแต่อายุน้อย ๆ!ฉันจะบอกความจริงให้พวกแกรู้ไว้ก็แล้วกัน การดื่มเลือดกินเนื้อของฉัน จะสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกแกได้อย่างแน่นอน ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกแกมีปัญญาที่จะมาเอามันไปรึเปล่า”ทันทีที่คำพูดนี้ถูกพูดออกมา ดวงตาของคนเหล่านี้ก็เปล่งประกายวาววับแม้แต่สีหน้าของใต้ซือคูมู่เองก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยใต้ซือคูมู่ได้เดิ

โลกทั้งใบเงียบสงัดลงทันทีมีเพียงกลิ่นเลือดที่ฉุนกึกลอยโชยไปทั่วคนไม่กี่คนที่ดูฉากนี้ผ่านทางกล้องวงจรปิด คนทั้งคนก็ตัวชาดิกหมดไปแล้วไม่มีคำพูดใดที่สามารถอธิบายความตกใจในขณะนี้ของพวกเขาได้เย่ซิวดึงจวงเสี่ยวหยิงออกจากห้องเปลี่ยนชุด แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "หลับตาลง"จวงเสี่ยวหยิงก็หลับตาลงอย่างเชื่อฟังเย่ซิวจับมือเล็ก ๆ ของเธอแล้วเดินออกไปข้างนอกเสียงของฉีตังกั๋วก็ดังส่งมาจากลำโพง "เย่ซิว ในชีวิตนี้ของฉัน ฉันไม่เคยชื่นชมใครเลย แต่นายเป็นหนึ่งในนั้นวันนี้ทำให้ฉันได้เห็นฉากที่แตกต่างออกไป ฉันรู้สึกขอบใจนายมากถ้าชาติหน้ามีจริง อย่าได้มาเป็นศัตรูกับตระกูลฉีอีกล่ะ”เย่ซิวยิ้มและพูดว่า "ทำไม คุณยังมีจอมยุทธ์ยอดฝีมือที่ยังไม่ได้ส่งออกมาอีกเหรอ?"“ก็ไม่เชิงหรอก แต่ใต้วิลล่าแห่งนี้ ในตอนที่สร้างมันขึ้นครั้งแรกได้มีการฝังแซดวายจำนวนมากไว้ข้างในนั้น วันนี้พวกนายหนีไม่พ้นแล้ว ดังนั้นตายซะเถอะ!”นัยน์ตาของเย่ซิวหดตัวลงตู้ม ตู้ม ตู้ม...วินาทีต่อมา วิลล่าทั้งหลังก็ถูกทำลายจนไม่เหลือซาก เปลวไฟพวยพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าสูงลิบลิ่วเมื่อเห็นหน้าจอกลายเป็นสีดำสนิท ฉีฉูฉู่ก็ถอนหายใจ

นุ่งกางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋ ใส่เสื้อโชว์สะดือ แต่งหน้าสวยหวานผู้หญิงคนนี้เมื่อเห็นเย่ซิวในดวงตาก็เผยความเป็นศัตรู แต่เขาก็จับสังเกตมันได้อย่างชัดเจนยิ่งไปกว่านั้นเย่ซิวเคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อน!จำได้ว่าเมื่อก่อนตอนที่อยู่บ้านไป๋อวี้เจี๋ย มีอยู่วันหนึ่งจู่ ๆ หลินโหรวก็วิ่งมาเคาะประตูเพื่อขอความช่วยเหลือบอกว่า 'แฟนสาว' ของเธอเสียเลือดมาก ต้องการความช่วยเหลือซึ่งก็คือคนที่อยู่ตรงหน้านี้หลิ่วเมิ่งอิ๋นวางเค้กไว้บนโต๊ะ พร้อมส่งยิ้มหวานให้เย่ซิว "พี่คะ ฉันเพิ่งทำเค้กเสร็จ ใช้วัตถุดิบเต็มที่ พี่ลองชิมดูนะคะ"เย่ซิวมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นแล้วถามว่า "เธอเป็นใคร?"“อ๋อ ฉันขอแนะนำให้พี่รู้จัก เธอชื่อหลิวเยวี่ยหง คุณครูสอนทำขนมคนใหม่ของฉันค่ะเธอทำเค้กเก่งมาก และช่วงนี้เธอเพิ่งอกหัก เลยขอมานอนกับฉันคืนนี้ค่ะ”เย่ซิวรู้สึกตหงิดใจทันทีเธอเลิกกับหลินโหรวแล้วเหรอ?ตอนนี้คิดจะมาเล็งผู้หญิงของเขาอีกงั้นสิ?เย่ซิวพยักหน้าและนั่งลงอย่างสงบหลิ่วเมิ่งอิ๋นนั่งลงข้าง ๆ เธอตัดเค้กให้เย่ซิวและป้อนใส่ปากเขา "ให้ฉันป้อนพี่นะคะ"หลิวเยวี่ยหงกำหมัดอย่างเงียบ ๆ ด้วยสีหน้าอิจฉาริษยาอยู่ฝั่งตรงข้ามเย

ขบวนรถหรูขับมาแต่ไกล และจอดอยู่ตรงหน้าพวกหลี่หงหงดวงตาของหลี่หงหงแทบจะถลนออกมาจากเบ้า มองดูรถหรูพวกนี้ที่เธอเห็นแต่ในทีวีเท่านั้น เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแฟนหนุ่มของเธอตกใจยิ่งกว่า "จากัวร์ แฟนธอม โรลส์-รอยซ์...รถหรูมากมายขนาดนี้ รวมมูลค่าไม่ต่ำกว่าไม่ต่ำกว่าสองหมื่นล้าน เขาคือคนใหญ่คนโตคนไหนเนี่ย?"หลังจากที่หลี่หงหงได้ยินคำว่าไม่ต่ำกว่าสองหมื่นล้าน เธอก็หยุดหายใจ และรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป นี่เป็นสิ่งเธอสามารถใช้โอ้อวดในอนาคตได้ถ่ายรูปไปฝันหวานไป "คงจะดีมากถ้าขบวนรถหรูพวกนี้มารับฉัน"ขบวนรถหยุดลง มีชายชุดดำทยอยลงจากรถแต่ละคันพวกเขาทั้งหมดสวมแว่นตาดำ สูงเกินหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร และยืนตัวตรงราวกับหอกหลี่หงหงกับแฟนหนุ่มไม่กล้าแสดงความรู้สึกอะไรออกมาออร่าที่เปล่งออกมาจากคนเหล่านี้ช่างน่ากลัวจริง ๆเมื่อหลี่หงหงเห็นจวงเสี่ยวหยิงยังยืนอยู่ตรงนั้น เธอก็โกรธทันทีและตะโกนว่า "ยัยโง่ มัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น รีบไสหัวไปให้พ้น อย่าขวางทาง!"บางคนก็เป็นเสียแบบนี้ เมื่อเห็นคนรวย ๆ ถึงเขาจะไม่รู้จักตัวเองก็ตาม แต่ก็ยังยอมคลานเข่าเข้าไปเลียแข้งเลียขาเห็นได้ชัดว่าหลี่หงหงเป็นค

โรงเรียนที่จวงเสี่ยวหยิงเรียนอยู่นั้นอยู่อันดับล่างสุดของเมืองหลวงซึ่งแน่นอนว่าเย่ซิวสามารถหาโรงเรียนที่ดีกว่านี้ให้เธอได้แต่เมื่อพิจารณาว่าเธอขาดปฏิสัมพันธ์ทางสังคมมานานเกินไป และสถานการณ์ของโรงเรียนชั้นนำเหล่านั้นก็ยิ่งซับซ้อน คิดแล้วก็ช่างมันเถอะต้องปรับตัวเข้ากับโรงเรียนระดับล่างสักระยะหนึ่งก่อน แล้วค่อยย้ายไปโรงเรียนระดับสูงกว่านี้ตอนเช้าตรู่ เห็นชายหนุ่มหญิงสาวเดินเข้ามาในโรงเรียนเป็นคู่ ๆ สิ่งที่นักเรียนพูดคุยกันส่วนใหญ่ล้วนเกี่ยวข้องกับจวงเสี่ยวหยิงทั้งสิ้น“ผู้หญิงคนนั้นอวดดีจริง ๆ กล้าปฏิเสธคำสารภาพรักของฉีเสี่ยวหู่”“ฮึ ฉันคิดว่าเธอแค่เล่นตัว อยากรอราคาสูงแล้วค่อยขาย”“ใช่ ๆ สภาพเธอดูจนขนาดนั้น คิดว่าตัวเองสวยหน่อย เลยทำตัวหยิ่ง เห็นแล้วก็หมั่นไส้”“ฮึ่ม คิดว่าตัวเองสูงส่งมาจากไหน”……ช่วยไม่ได้ จวงเสี่ยวหยิงเหมือนกับดอกบัวขาวสะอาดท่ามกลางโคลนตม เธอไม่เข้ากับโลกที่ขุ่นมัวใบนี้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงดึงดูดความอิจฉาริษยาและการใส่ร้ายมากมาย“ทุกคนรีบไปที่หน้าประตูโรงเรียนด่วน มีรถหรูขับมาหลายคันเลย ต้องเป็นดาราดังแน่ ๆ!”เด็กชายคนหนึ่งตะโกนซึ่งดึงดูดผู้คน