All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 361 - Chapter 370

“คุณเย่ ความผิดที่บุคลากรภายใต้บริษัทของฉันทำ สมควรตายจริง ๆ ค่ะฉันเป็นเจ้าของศูนย์รวมความบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงทั้งหมด ฉันขอมอบให้คุณเพื่อเป็นการชดเชยแทนคำขอโทษค่ะ”หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ด้วยกลัวว่าเย่ซิวจะเข้าใจผิด เธอจึงกล่าวเสริมว่า “ศูนย์รวมความบันเทิงมีทั้งหมดสิบห้าชั้น มีพื้นที่รวมมากกว่าหนึ่งแสนตารางเมตรขอบเขตธุรกิจเป็นไปตามกฎหมายทั้งหมด ส่วนมูลค่ารวมของศูนย์รวมความบันเทิงนั้นมากกว่าเกินสองหมื่นล้านบาท” น่าหลันเยียนหรานที่อยู่ข้าง ๆ ตกใจมากจนพูดไม่ออกเธอเริ่มนับนิ้วคำนวณ สงสัยว่าต้องทำงานกี่ชาติกว่าจะหาเงินจำนวนนี้ได้ครั้งสุดท้ายที่เธอได้ยินคำว่าสองหมื่นล้านนั้นมาจากการสำรวจสำมะโนประชากร...เย่ซิวไม่ปฏิเสธ แต่พยักหน้าเห็นด้วยมันไม่ใช่เรื่องของความเป็นและความตาย ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับเรื่องนี้มากนักเมื่อเห็นว่าเย่ซิวเต็มใจที่จะยอมรับมันหลี่เยี่ยนหงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเย่ซิวชี้ไปที่น่าหลันเหยียนหรานที่ยืนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ข้าง ๆ เขา "นี่เพื่อนของผมเอง ถึงทักษะทางการแพทย์ของเธอจะไม่ได้พิเศษอะไร แต่นิสัยก็ไม่ได้แย่เลย"หลี่เยี่ยน

เมื่อเย่ซิวเปิดประตูและเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างนอก เขาก็ตกตะลึง "ทำไมถึงเป็นคุณ?"คนคนนั้นคือหลินโหรวใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในวิลล่าหลังนี้คือเย่ซิว เธอก็ตกตะลึงเช่นกันจากนั้นเธอก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว และพูดว่า "เอ่อ คุณมียาห้ามเลือดบ้างไหม? เพื่อน... เพื่อนของฉันประสบอุบัติเหตุ"เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อไม่นานนี้ เธอก็รู้สึกเสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนี่เธอกำลังเล่นเล่ห์อะไรอีก แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอขึ้นมาจริง ๆ เขาคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตดวงตาของเย่ซิวหรี่ลงเล็กน้อย "เขาอยู่ที่ไหน พาผมไปดูหน่อย"หลินโหรวกังวล "คุณจะไปตรวจดูหรือยังไง? คุณรักษาคนได้เหรอ? ฉันเรียกรถพยาบาลแล้ว แต่คงใช้เวลาสักพักกว่าจะมาถึงคุณรีบบอกมาเถอะว่ามียาห้ามเลือดไหม ถ้าไม่มีฉันจะได้ไปถามที่อื่น”เย่ซิวกล่าวว่า "ผมรู้วิธีรักษา รีบพาผมไปที่นั่นเถอะ"“รักษาได้กับผีน่ะสิ!” หลินโหรวตะโกน “คุณคิดว่าฉันไม่รู้หรือว่าคุณเป็นคนแบบไหน ฉันจะไปหาคนอื่น!”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่ได้ตำหนิเธอหลินโหรวมีกลิ่นเลือดติดตัว จมูกของเย่ซิวจึงกระตุกในไม่ช้า เขาก็ระบุร่องรอยของกลิ่น

หลังจากพูดถึงคำถามนี้กับเสวี่ยเหมย เธอก็พูดว่า “ว่ากันว่าสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างน่ากลัว นักพัฒนาหลายรายที่ซื้อที่ดินต้องพบกับเรื่องประหลาดก่อนที่จะเริ่มการก่อสร้างด้วยซ้ำ”“ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก พวกเขาหาพระภิกษุและนักบวชลัทธิเต๋าหลายรูปมาทำพิธี แต่ก็ยังไม่ได้ผล”“ต่อมาที่ดินนี้ก็ได้ถูกรัฐบาลเรียกคืน”“แต่อย่าคิดว่าจะหาราคาต่อรองได้เลย ไม่ว่าที่ดินผืนนี้จะขายไม่ออกแค่ไหน แต่ราคาก็ไม่ได้ลดลงไปเลย”“ข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวคือไม่มีใครสามารถแข่งขันกับคุณได้”เย่ซิวพยักหน้า "คุณน่าจะรู้จักเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ใช่ไหม ให้พวกเขานำสัญญามา ผมจะซื้อที่ดินผืนนี้เอง"แม้ว่าเสวี่ยเหมยจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เธอก็ยังต้องตกตะลึงกับความใจใหญ่ของเย่ซิว“นี่คุณบ้าไปแล้วหรือยังไง? แค่มองแวบเดียวก็จะทุ่มเงินสามล้านหกแสนล้านเพื่อซื้อที่ดินอาถรรพ์เนี่ยนะ คุณรู้ไหมว่าเงินจำนวนนี้คืออะไร?”น้ำเสียงของเธอสูงขึ้นมาก “ถ้าคุณฝากเงินจำนวนนี้ไว้กับธนาคาร ต่อให้เป็นอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำที่สุด ก็ยังสร้างรายได้มากกว่าห้าพันล้านต่อปี!”“คุณรู้ไหมว่านี่หมายความว่ายังไง? ต่อให้คุณจะ

ผู้หญิงคนนี้มีพลังมหาศาลที่ไม่อาจทำลายได้!อาชูร่าเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงต่อมา เธอก็ออกมาและเดินไปอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าเมื่อเธอสวมชุดกระโปรงพับจีบและถุงน่องสีขาว คลื่นแห่งความเยาว์วัยที่ไม่อาจต้านทานได้พุ่งเข้ามาหาเธอเธอรวบผมเป็นทรงหางม้า ดูอ่อนเยาว์และน่าหลงใหลยิ่งขึ้นขาสวยคู่นั้นยาวเรียวราวกับตะเกียบรูปลักษณ์นี้มีผลกระทบอย่างมากต่อผู้ชายที่มีความชื่นชอบเป็นพิเศษเธอหัวเราะคิกคักหน้ากระจก จากนั้นหันหลังเดินออกไปใครจะคิดว่า อาชูร่าผู้ครองโลกใต้ดินและทำให้ผู้คนหวาดกลัวเมื่อเอ่ยถึง จะมีรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาเช่นนี้อีกด้านหนึ่ง เย่ซิวกำลังไปที่โรงงานหินดิบโรงงานแห่งนี้ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองและค่อนข้างไกลในรถ วิชาลับผุดขึ้นมาในใจของเย่ซิววิชาเนตรเทวะ! วิชาลับนี้ทำให้การมองเห็นสามารถมองทะลุผ่านกำแพง เสื้อผ้า และอื่น ๆ ได้ ซึ่งเผยให้เห็นส่วนที่สำคัญที่สุดของสิ่งต่าง ๆเขาคุ้นเคยกับวิธีการฝึกฝนเป็นอย่างดีแล้ว แต่มันค่อนข้างยากกว่าทักษะล่องหนแต่สำหรับเย่ซิว ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ในรถ เย่ซิวล้มเหลวอย่างต่อเนื่องมากกว่าสิบครั้ง กำลังภายในของเขาหมดลงอย่างสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเพียงไม่กี่วินาที และเธอคงคิดไปเอง“หืม ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายขี้เหนียวขนาดนี้มาก่อนเลย แค่สองพันห้ายังไม่ให้ยืมด้วยซ้ำ!”เสียงที่ไม่พึงประสงค์ดังขึ้นชายคนหนึ่งแต่งตัวหรูหราเดินเข้ามาพร้อมบอดี้การ์ดหลายคนชายคนนี้ดูเหมือนอายุสี่สิบเศษ อ้วนท้วน และมีดวงตาเล็กคล้ายถั่วเขียวที่ส่อแววหื่นกามเขาเดินเข้าไปด้วยร่างกระเพื่อมย้วยและมองไปด้านข้างของเย่ซิว "ดูสิว่าแกยาจกขนาดไหน น้องสาวสุดสวยคนนี้ขอยืมแค่เงินสองพันห้าแกยังไม่ให้เลย แล้วยังมีหน้ากล้ามาเสี่ยงโชคกับหินอีกเหรอ?!"หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็หันไปมองอาชูร่าแล้วหัวเราะซุกซน "น้องสาว พี่ชายคนนี้จะให้เธอยืมเอง ถ้าเธอชอบหยกชิ้นไหน ฉันจะซื้อให้หมดเลย"อาชูร่ายิ้ม "ขอบคุณมากนะคะ ฉันอยากได้อันนี้ แล้วก็อันนั้น..."เธอเลือกหินแปดเก้าก้อนติดต่อกัน รวมแล้วมูลค่ามหาศาลชายอ้วนโบกมือใหญ่ เขาซื้อมันโดยไม่ลังเลเลยเย่ซิวมองดูอาชูร่าอย่างลึกซึ้ง จากนั้นจึงหันหลังกลับไปยังแผงอื่นส่วนชายอ้วนคนนั้นเขาก็ไม่สนใจมังกรจะสนใจเสียงกบเสียงเขียดได้อย่างไร?แน่นอนว่าหากเขากล้ายั่วยุอีก จุดจบก็มีแต่ความอนาถเท่านั้นเย