All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 871 - Chapter 880

คุณปู่ตระกูลหลินเห็นด้วยทันทีและกล่าวว่า: “หว่านหรู ต่อจากนี้ไปจะต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ อย่าทำอะไรที่ไม่ควรทำ”“ใช่ ๆ โดยเฉพาะการเหวี่ยงอารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ ต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ คุณชายเย่พูดอะไรก็คืออย่างนั้น ให้ทำอะไรก็ทำตามแต่โดยดี ต้องหัดสังเกตุเยอะ ๆ พูดให้น้อย”แม่ตระกูลหลินตักเตือนเธอ ขาดก็แต่ให้หลินหว่านหรูทำตามหลักสามเชื่อฟังสี่จรรยาแล้วเย่เซวียนรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่คือสิ่งที่คนชั้นต่ำในสถานที่เล็ก ๆ เช่นนี้เมื่อได้รับการสนับสนุนจากคุณชายผู้สูงศักดิ์เช่นเขา แค่คำพูดไม่กี่คำก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้งยิ่งเขาฟังคำชมทั้งสองมากเท่าไร เขาก็ยิ่งดูถูกตระกูลหลิน รวมถึงหลินหว่านหรูมากขึ้นเท่านั้นสองสามครั้งแรกที่เขาถูกหลินหว่านหรูปฏิเสธ เดิมทีเขาคิดถึงหลินหว่านหรูมาก แต่ถึงอย่างนั้นไม่ช้าก็เร็วเธอก็จะถูกเล่นด้วยแบบไม่เป็นทางการและด้วยวิธีการของเขา มีหลายวิธีที่จะทำให้หลินหว่านหรูยอมจำนนอย่างเชื่อฟังหลิวเมิ่งออกมาในเวลานี้ เมื่อฟังคำพูดของป้าของเธอและคนอื่น ๆ เธอก็เข้าใจความคับข้องใจในใจของพี่สาวของเธอมากขึ้น แต่เธอก็ไม่มีทาง

แม่ตระกูลหลินและสามีสับสนมากกว่าเดิม พวกเขาโกรธจัดและสาปแช่งอย่างกังวลและโกรธ: "หลินจื่อตงออกไปจากที่นี่ คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร"“แน่นอนว่าผมรู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไร พี่เขย พี่มาที่นี่เพื่อพบพี่สาวของผมใช่มั้ย? พี่สาวของผมอยู่ที่นั่น เธอรอคุณอยู่จริง ๆ” หลินจื่อตงพูดเสียงดัง“หลินจื่อตง!”“กลับไปที่ห้องของแกเดี๋ยวนี้นะ!”คุณปู่ตระกูลหลินก็โมโหมากเช่นกัน หลานชายคนนี้ไม่ยอมให้ตัวเองกังวลเรื่องอะไรตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่าในอดีต เนื่องมาจากโชค เขาจึงรอดพ้นภัยพิบัติใหญ่ๆ หลายครั้งด้วยความช่วยเหลือของเย่เทียนหยู่ ซึ่งทำตัวเหมือนสุนัขจิ้งจอกและเสือครั้งนี้มันเหลือเชื่อมากเขากล้าพูดจบทำให้คุณชายเย่ขุ่นเคืองจนตายเมื่อเผชิญหน้ากับการดุด่าด้วยความโกรธของคุณปู่ตระกูลหลิน หลินจื่อตงก็อดไม่ได้ที่จะหดหัวลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าหวาดกลัว เขายังคงกลัวชายชรามากเขาก้าวออกไปอย่างช่วยไม่ได้ แต่ไม่ได้จากไปคุณปู่หลินไม่มีเวลาสนใจเขา เขาเดินตรงไปหาเทียนหยู่ และพูดอย่างเย็นชา: "เทียนหยู่ วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับตระกูลหลินของเรา ฉันไม่อยากมีข้อพิพาทกับคุณ"

แต่เทียนหยู่ที่อยู่ตรงหน้าเธอกลับพูดทุกอย่างออกมาทั้งหมด แม้กระทั่งน้ำเสียงก็ดูเหมือนกันในตอนนั้นทุกประการในขณะเดียวกัน ขอทานตัวน้อยในใจของเธอกำลังค่อย ๆ ทับซ้อนกับเย่เทียนหยู่ที่อยู่ตรงหน้ารวมกับจี้หยกที่อยู่ในมือเขาด้วย“นาย นี่นายเป็นขอทานตัวน้อยจริง ๆ เหรอ?” หลินหว่านหรูตื่นเต้นมากจนเธอพูดไม่ชัด เธอจึงถามด้วยความไม่เชื่อ และมั่นใจในใจอย่างชัดเจนว่าเธอแยกกันไม่ออกแต่เธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ว่าเทียนหยู่เป็นขอทานตัวน้อยที่เธอไม่มีวันลืมสิ่งที่ฉันคิดมาตลอดคือความปรารถนาที่ปรารถนากลับกลายเป็นความจริง“ใช่!”เทียนหยู่ตอบยืนยัน เขามีความสามารถในการจำทุกอย่างที่มองเห็นได้มาตั้งแต่เด็ก เพราะอย่างนั้นเขาเลยไม่ลืมเรื่องในอดีต: “ความจริงที่ผมมาเมืองเทียนไห่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการมาหาคุณ และผมก็โชคดีได้เจอคุณแล้ว”“บังเอิญ บังเอิญมากจริงๆ”ใบหน้าของหลินหว่านหรูเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และเธอก็หลั่งน้ำตาแห่งความสุขเธอมีความสุขมาก มีความสุขมาก ตื่นเต้นมากเธอรู้สึกว่าพระเจ้าดีต่อเธอจริง ๆ และพระองค์ทรงทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริงแต่ในไม่ช้าหลินหว่านหรูก็คิดถึงความเป็นจริงใ

“หว่านหรู หุบปาก!”“ปู่ทำผิดและสมควรได้รับบทเรียน เราต้องขอบคุณคุณชายเย่” คุณปู่หลินรีบพูดทันทีเย่เซวียนหัวเราะเยาะ ก่อนจะเอ่ยปากเย้ยเขาว่า: “ได้ยินมั้ย หลินหว่านหรู ถ้าคุณหัดมีสำนึกแบบปู่ของคุณซะบ้าง คุณคงไม่มาถึงจุดนี้”“คุณคิดว่าผมชอบคุณขนาดนั้นจริง ๆ รึไง? คิดว่าตัวเองเป็นเทพีแสนวิเศษวิโสคนไหนหรือยังไง?”“พูดตรง ๆ คุณก็แค่ผู้หญิงที่ผมอยากเล่นด้วยตอนนี้ ผมยอมตามใจคุณครั้งแล้วครั้งเล่า แต่คุณกลับได้ใจขึ้นมาซะอย่างนั้น”“อยากฆ่าตัวตายใช่มั้ย? ได้สิ ฆ่าตัวตายเลยก็ได้ ผมจะอยู่ดู พอคุณตาย ผมจะสับไอ้งั่งนั่นเป็นชิ้น ๆ แล้วก็จะควักกระดูกมันออกมาตอนที่มันยังมีชีวิต”เย่เซวียนพูดจาน่ากลัวด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้าน: “แล้วก็ทุกคนในตระกูลหลิน อย่าคิดจะได้ใช้ชีวิตสุขสบายอีกเลย เพราะผมจะจัดการพวกมันทีละคน”ทันทีที่สิ้นคำพูดเล่านั้น ทุกคนก็หน้าซีดและหวาดกลัวเมื่อมองดูคุณชายผู้สง่างามของตระกูลเย่ผู้ยืนอย่างสง่าอยู่ตรงตรง กลับรู้สึกว่าเขาน่ากลัวราวกับปีศาจ กระทั่งทำให้รู้สึกกลัวจนหนาวสั่นพวกเขากลัวและมองดูหลินหว่านหรูด้วยสายตาวิงวอน เห็นได้ชัดว่าหวังว่าพวกเขากำลังหวังให้หลินหว่านหรูเลิกดื้อ

เมื่อคุณปู่ตระกูลหลินเห็นว่าหลินหว่านหรูมองเขาด้วยท่าทีแบบนั้น เขาก็โกรธมาก: “เป็นใครมันสำคัญด้วยหรือไง? ที่ปู่ทำไปทั้งหมดก็เพราะเห็นแก่หลานนะ!”“ถ้าอย่างนั้นหนูรู้แล้วค่ะ!”คำพูดของคุณปู่ทำให้หลินหว่านหรูยืนยันความคิดในหัวของตัวเอง เธอหันไปหาเย่เทียนหยู่และพูดว่า: “เทียนหยู่ ชาตินี้ฉันเป็นคนทำร้ายนายเอง!”“แต่ว่าอย่ากลัวไปเลยนะ ถ้านายตายฉันจะไปกับนายด้วย แล้วชาติหน้าเรามาอยู่ด้วยกันใหม่นะ”ในตอนนี้ เธอไม่กังวลอะไรอีกแล้ว และไม่สนคำขู่ที่ตระกูลเย่มีต่อตระกูลหลินด้วยตระกูลของเธอกำลังร่วมมือกับคนนอกเพื่อข่มขู่เธอชัด ๆวินาทีนี้ เธอแค่อยากจะบอกเย่เทียนหยู่ว่าเธอจะตายไปพร้อมกับเขาต่อให้หนทางข้างหน้าจะมีจุดจบเป็นความตาย เธอก็จะเดินไปพร้อมกับเย่เทียนหยู่ยามนี้ หลินหว่านหรูกลับพบว่าตัวเองกำลังผ่อนคลายลง แทบจะเรียกได้ว่ายกภูเขาออกจากอกแต่เมื่อคุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่น ๆ ได้ยินแบบนั้น พวกเขาก็โมโหจนแทบจะคลั่ง อย่าว่าแต่การหัวเราะตอนเห็นโชคร้ายกำลังพุ่งใส่เย่เทียนหยู่เลยทว่านี่เท่ากับการตัดเส้นแบ่งระหว่างตระกูลหลินกับคุณชายเย่ แถมยังเป็นการยั่วยุคุณชายเย่สุดขีด ตระกูลหลินจะต้องมีจ