บททั้งหมดของ ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว: บทที่ 201 - บทที่ 210

"คุณหนูสอง นายหญิงขึ้นไปข้างบน รีบซ่อนรูปเถอะ..."ลุงโจวทําหน้าตื่นตระหนก กระตุ้นให้จี้ซือหานเขากลับไม่เร่งรีบ ลูบรูปเธอตายไปแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้วในเมื่อพวกเขาไม่ยอมให้เขาตาย เขาก็มีชีวิตที่ดีบอกพวกเขาว่าการช่วยปีศาจลงมา มันจะมีจุดจบแบบไหนเสียงของรถเข็นกลิ้งพื้นบดขยี้ทีละน้อยจากทางเดินนอกประตูการบดขยี้ทุกครั้งก็ทำให้ลุงโจวหวาดกลัวจนแม้แต่ไม่กล้าหายใจแรงในห้องที่เดิมค่อนข้างมืดสลัว ก่อนที่กลุ่มนั้นจะเข้ามา จู่ ๆ ก็ถูกจุดให้เป็นกลางวันผู้หญิงที่นั่งรถเข็น ถูกชายรูปร่างสูงใหญ่ผลักเข้ามาสิ่งที่ตามมาคือกลุ่มบอดี้การ์ดมืออาชีพที่เกิดจากทหารพิเศษหลังจากพวกเขาเข้ามา จี้ซือหานก็ไม่กลับมาแม้แต่หัว ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดง จ้องมองคนในรูปตลอดเวลาหญิงบนรถเข็น เห็นเขารู้ว่ามาและยังไม่มีการตอบสนองใด ๆ สีหน้าทรุดลงทันที"เอาของในมือเขามาให้ฉัน"เมื่อได้ยินคําสั่งของเธอ จี้ซือหานก็หัวเราะเยาะหลังจากเขาใส่รูปถ่ายลงในตู้เซฟชั้นหนึ่งแล้ว เขาก็รีบหยิบปืนออกจากชั้นสองอย่างรวดเร็วเมื่อผู้ชายเดินมาข้างหลังเขา ดึงสลักปืน เปิดประกัน หันหลังหนึ่ง ยกปืนขึ้น เล็งไปที่ห

หลังจากผ่านไปนาน นิ้วของจี้ซือหานวางอยู่บนไกปืนเสมอ ค่อย ๆ คลายออกคนที่เธอสนใจมากที่สุดในโลกนี้ก็มีแต่ซ่งซือเยว่และเฉียวซานซานเท่านั้นเขาไม่สามารถลากคนที่เธอห่วงใยเข้าไปอยู่ในนรกที่เขาอยู่เพื่อความแค้นของเขาเองได้ดวงตาที่หนาวเย็นเหมือนหิมะของจี้ซือหานค่อย ๆ ฟื้นตัวเป็นความเย็นและความห่างเหินหลังจากเขาระงับอารมณ์ลงแล้ว เขาก็ค่อย ๆ วางปืนในมือลงผู้หญิงหัวเราะเยาะเย้ยเหมือนคาดว่าเขาจะวางปืนลงเพื่อคนที่สนใจ"นี่คือเหตุผลที่คุณสู้ฉันไม่ได้ คุณมีจุดอ่อน แต่ฉันไม่มี..."ผู้ชายที่เพิ่งหนีออกจากปากกระบอกปืน ได้ยินประโยคนี้หน้าซีดไปอีกโชคดีที่จี้ซือหานถอยออกมาหนึ่งก้าว มิฉะนั้นพี่สาวของเขาจะไม่สนใจชีวิตและความตายของเขาอย่างแน่นอนจี้ซือหานกระตุ้นมุมปากและเยาะเย้ย ดูเหมือนจะขี้เกียจที่จะพูดกับเธอมากขึ้นเมื่อหญิงคนนั้นเห็นว่าเขายังคงแสดงท่าทีวางตัวอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะแตะเข็มขัดที่อยู่ในมือ"คุณได้ยินชัดเจนแล้ว มีชีวิตอยู่ให้ดี อย่าฆ่าตัวตายอีก ไม่งั้นคุณตาย ฉันจะทําลายคนที่ติดตามคุณ""แน่นอน ไม่ได้ทรมานจนตายเหมือนต่ออันเฉียน แต่ให้พวกเขาเข้าคุกหรืออะไรสักอย่าง ก็ยังทําได้""หรื

อลันต้องรีบพูดว่า "คะ ฉันจะมารับคุณทันที"หลังจากจี้ซือหานวางสายแล้ว ก็เงยหน้าตาที่หนาวเย็นและกระหายเลือดขึ้น มองไปที่คฤหาสน์ที่ถูกไฟถนนส่องสว่างอยู่ข้างนอกดูเหมือนว่าผ่านแสงไฟเหล่านั้นและเห็นบ้านเก่าของตระกูลเหลียน ทําให้ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังเหลียนหว่านชิง ผมสัญญากับพ่อว่าจะไม่ฆ่าคุณ แต่คุณทําลายสิ่งที่ผมสนใจ จากนั้นผมจะทําลายสิ่งที่คุณสนใจจะเล่น งั้นก็สนุกดี...เขานําผ้ากอซที่ย้อมสีแดงด้วยเลือดมาพันใหม่แล้ว เขาก็หยิบถุงมือหนังสีดำออกมาสวมอย่างแรงจากนั้นไปที่ห้องแต่งตัว ถอดชุดลําลองชุดหนึ่งออกและเปลี่ยนใหม่ แล้วปั่นผมที่หวีอย่างพิถีพิถันให้ยุ่งเหยิงเตรียมพร้อมสําหรับทั้งหมดนี้ เขาหยิบหน้ากากขึ้นมาและเดินลงมาจากชั้นบนอย่างช้า ๆลุงโจวเห็นเขาออกไปข้างนอก กังวลนิดหน่อย "คุณหนูสอง คุณจะประกาศสงครามกับนายหญิงจริง ๆ เหรอ"แม้แต่ตระกูลเหลียนก็เป็นตระกูลแชโบล แม้ว่าจะด้อยกว่าตระกูลจี้เล็กน้อย แต่ก็เกือบจะเท่าเทียมกันบวกกับแม้แต่ผู้มีอํานาจในตระกูลเหลียนเป็นคนบ้า ทําทุกอย่างได้ เขายังกลัวคุณหนูสองประกาศสงครามกับเธอจริง ๆ และจะแลกกับการคาวเลือดครั้งแล้วครั้งเล่าเหมื

เหลียนซิงหรูยังคงโกรธผู้ชายคนนั้นทิ้งเธอและวิ่งก่อน ก็ได้ยินเสียงที่จงใจปลอมตัวและออกคําสั่งที่มืดมนและน่ากลัวเธอบังคับแสร้งทําเป็นสงบและอ่อนตัวลงนั่งอยู่ที่หัวรถและไม่น่าเชื่อเล็กน้อย มองไปที่คุณเย่"ฉันดูเหมือนจะไม่เคยรุกรานคุณ ทําไมคุณต้องจ้องฉันไม่ปล่อยล่ะ"เมื่อก่อนก็ให้คนมาสั่งสอนเธอ แต่ครั้งนี้คาดไม่ถึงถึงขั้นตบตี แถมยังจับเธอเข้าไนท์คลับเป็นผู้หญิงขายบริการสิ่งที่สําคัญที่สุดคือ... เขาเป็นอิทธิพลมาจากไหนกันแน่ แม้แต่รังทองที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเอก็เป็นสิ่งที่เขาสามารถควบคุมได้ตามอําเภอใจและเห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของจี้ซือหานที่ตระกูลจี้หรือหลานสาวคนเดียวของตระกูลเหลียน เขายังกล้าลงมือกับเธออีกหรือแต่คําถามเหล่านี้ เธออาจไม่ได้รับคําตอบแล้ว...ทันทีที่อาเจ๋อโบกมือ มีชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าทันที หลังจากจับข้อมือเธอด้วยมือเดียว เขายกฝ่ามือขึ้นและตบหน้าเธออย่างแรงเหลียนซิงหรูโตขนาดนี้ก็ยังเป็นครั้งแรกที่โดนตบหน้าด้วยความโมโหจนตัวสั่น ร้องลั่นอยากขัดขืนแต่การตบติดต่อกันสองสามครั้ง ทําให้เธอไม่มีแรงสู้เลย ตบลงมาหนึ่งร้อยครั้ง ใบหน้าของเธอบวมปูดอย่างสม

เมื่ออลันลืมตาได้ก็ถูกนําตัวส่งโรงพยาบาลแล้วเธอขยับมุมปากที่ถูกตบเจ็บและพึมพําอย่างยากลําบากว่า "น้ำ..."มีมือที่เรียวยาวและหนาจับด้านหลังศีรษะของเธอและส่งแก้วน้ำไปที่ปากของเธอหลังจากอลันก้มหน้าจิบไปสองสามอึก บรรเทาความรู้สึกปากแห้งลง นี่จึงเงยหน้ามองคนที่ช่วยเธอส่งน้ำให้ช่วงเวลาที่จ้องมองกับดวงตาที่มืดมิดและลึกคู่นั้น ใบหน้าของอลันก็ซีดทันทีและแม้แต่รูม่านตาก็ย้อมอย่างน่ากลัว"กลัวผมขนาดนี้เหรอ"หลังจากซูเหยียนวางแก้วน้ำลงแล้ว เขานั่งถัดจากเตียงผู้ป่วย เอนหลังพิงเก้าอี้ นั่งไขว่ห้างและมองเธออย่างสนุกสนานดวงตาที่สดใสของอลันจากความกลัวเดิมค่อยๆกลับมาไม่แยแส"คุณมาที่นี่ได้อย่างไร"ซูเหยียนกระตุ้นมุมปากและยิ้ม "มาเยี่ยมอลันของผมสิ..."น้ำเสียงของเขา ตามใจและกิ๊กๆ แต่แววตาของเขากลับเยาะเย้ยว่า"ดูอลันของผมสิ หลังจากออกจากตระกูลซูแล้ว มีชีวิตที่ดีแค่ไหน..."เขายกนิ้วขึ้นลูบผิวหนังที่อลันถูกเข็มขัดบาด "ดูสิ ดีจนได้รับบาดเจ็บมีเลือดไหล..."อลันเคยชินกับการเยาะเย้ยถากถางของเขามานานแล้วและจิตใจของเธอสงบมาก แต่รู้สึกคลื่นไส้กับการสัมผัสของเขาธอรีบหันหน้าหนีหลีกเลี่ยงการสัมผัสของเ