อลันเห็นลักษณะก่อนเฉียนเฉียนตายและฝันร้ายติดต่อกันเป็นเวลาหลายเดือนเธอไม่เข้าใจว่าการเป็นแม่จะโหดร้ายกับลูกชายแท้ ๆ ได้อย่างไรตราบใดที่เขาสนใจ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ เธอจะบ้าพอที่จะทําลายทุกวิถีทางเมื่อเธอปลอมตัวเป็นผู้หญิงของประธานจี้ เธอก็กลัวที่จะถูกทรมานจนตายเหมือนเฉียนเฉียนแต่เธอก็ยังรวบรวมความกล้าที่จะทําเช่นนั้น เพราะคนอย่างเธอควรหายไปจากโลกนี้มานานแล้วเมื่อซูเหยียนส่งคนข่มขืนเธอเป็นจี้ซือหาน เอื้อมมือมาจับเธอแล้วบอกเธอว่า ความแค้นบางอย่างไม่ต้องรีบ ค่อยๆ ทำ มันจะสำเร็จเสมอเธอจึงมีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ ด้วยเงินทุนของเขา เธอเดินทางไปต่างประเทศและกลับมาจากเทคนิคการแพทย์เขาให้เธอมีพลังในการเกิดใหม่ โดยธรรมชาติแล้ว ต้องทำงานให้เขาอย่างซื่อสัตย์ เพียงแต่เธอไม่ได้คิดถึงมันแต่เดิมเพื่อปกป้องคุณซูไม่ให้พวกเขาค้นพบการมีอยู่ของเธอ แต่กลับทําให้เธอลําบากใจอลันมองต่ำลงที่มืดสลัว กดความรู้สึกผิดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เงยหน้าขึ้นมองจี้ซือหาน..."ประธานจี้ ลงมือเถอะ"เรื่องใหญ่คือการสูญเสียชีวิตนี้ไม่มีอะไรต้องกลัวจี้ซือหานมองเธอแวบหนึ่ง สายตาที่หนาวเย็นก็ย้ายไปที่ผ
หลังจากผ่านไปนาน นิ้วของจี้ซือหานวางอยู่บนไกปืนเสมอ ค่อย ๆ คลายออกคนที่เธอสนใจมากที่สุดในโลกนี้ก็มีแต่ซ่งซือเยว่และเฉียวซานซานเท่านั้นเขาไม่สามารถลากคนที่เธอห่วงใยเข้าไปอยู่ในนรกที่เขาอยู่เพื่อความแค้นของเขาเองได้ดวงตาที่หนาวเย็นเหมือนหิมะของจี้ซือหานค่อย ๆ ฟื้นตัวเป็นความเย็นและความห่างเหินหลังจากเขาระงับอารมณ์ลงแล้ว เขาก็ค่อย ๆ วางปืนในมือลงผู้หญิงหัวเราะเยาะเย้ยเหมือนคาดว่าเขาจะวางปืนลงเพื่อคนที่สนใจ"นี่คือเหตุผลที่คุณสู้ฉันไม่ได้ คุณมีจุดอ่อน แต่ฉันไม่มี..."ผู้ชายที่เพิ่งหนีออกจากปากกระบอกปืน ได้ยินประโยคนี้หน้าซีดไปอีกโชคดีที่จี้ซือหานถอยออกมาหนึ่งก้าว มิฉะนั้นพี่สาวของเขาจะไม่สนใจชีวิตและความตายของเขาอย่างแน่นอนจี้ซือหานกระตุ้นมุมปากและเยาะเย้ย ดูเหมือนจะขี้เกียจที่จะพูดกับเธอมากขึ้นเมื่อหญิงคนนั้นเห็นว่าเขายังคงแสดงท่าทีวางตัวอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะแตะเข็มขัดที่อยู่ในมือ"คุณได้ยินชัดเจนแล้ว มีชีวิตอยู่ให้ดี อย่าฆ่าตัวตายอีก ไม่งั้นคุณตาย ฉันจะทําลายคนที่ติดตามคุณ""แน่นอน ไม่ได้ทรมานจนตายเหมือนต่ออันเฉียน แต่ให้พวกเขาเข้าคุกหรืออะไรสักอย่าง ก็ยังทําได้""หรื
หลังจากพวกเขาจากไป จี้ซือหานก็มองลุงโจวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และมีใบหน้าหงอกตกใจ "เชิญคุณหมอให้อลันคนหนึ่งมาครับ"ลุงโจวพยักหน้าอย่างรีบร้อน "โอเค ผมจะไปเรียกหมอมา..."ลุงโจวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว อลันนอนอยู่บนพื้นซึ่งไม่สามารถขยับได้ กลอกตาด้วยความยากลําบากและมองไปที่จี้ซือหานเห็นมือขวามีผ้าก๊อซพันอยู่ เพราะเมื่อกี้ถือปืนอยู่ ทําให้เลือดไหลแรง สีหน้าแสดงออกหยุดสักครู่"ประธานจี้ ฉันจะช่วยห้ามเลือดคุณก่อนเถอะ"เธออยากจะดันตัวเองขึ้น แต่เขาหยุดเธอด้วยเสียงเย็นชา: "ไม่จำเป็น"จี้ซือหานทิ้งคำพูดเหล่านี้ หันหลังกลับแล้วเดินไปที่ โซฟาที่จะนั่งลง ดวงตาที่ไม่แยแส มองดูแสงอัสดงของพระอาทิตย์ตกอย่างเย็นชาอลันเห็นว่าดวงตาของเขาสลัวราวกับว่าพวกเขาสูญเสียสีสันของชีวิตและไม่สามารถสดใสได้อีกต่อไปเมื่อเห็นจี้ซือหานเช่นนี้ ความรู้สึกผิดลึกๆ ก็พลุ่งพล่านเข้ามาในใจของเธอ...เธอเปิดมุมปากที่แดงก่ำจากการถูกเข็มขัดตบ และขอโทษ: "ฉันขอโทษ ประธานจี้....."เธอคิดมาโดยตลอดว่าเขาไม่สนใจคุณซู จนกระทั่งเขาพูดกับเธอทางโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงทำอะไรไม่ถูกอลัน คนอื่นไม่รู้ก็เท่านั้น คุณก็ไม่รู้เหมือนกันหรือเธอเ
อลันต้องรีบพูดว่า "คะ ฉันจะมารับคุณทันที"หลังจากจี้ซือหานวางสายแล้ว ก็เงยหน้าตาที่หนาวเย็นและกระหายเลือดขึ้น มองไปที่คฤหาสน์ที่ถูกไฟถนนส่องสว่างอยู่ข้างนอกดูเหมือนว่าผ่านแสงไฟเหล่านั้นและเห็นบ้านเก่าของตระกูลเหลียน ทําให้ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังเหลียนหว่านชิง ผมสัญญากับพ่อว่าจะไม่ฆ่าคุณ แต่คุณทําลายสิ่งที่ผมสนใจ จากนั้นผมจะทําลายสิ่งที่คุณสนใจจะเล่น งั้นก็สนุกดี...เขานําผ้ากอซที่ย้อมสีแดงด้วยเลือดมาพันใหม่แล้ว เขาก็หยิบถุงมือหนังสีดำออกมาสวมอย่างแรงจากนั้นไปที่ห้องแต่งตัว ถอดชุดลําลองชุดหนึ่งออกและเปลี่ยนใหม่ แล้วปั่นผมที่หวีอย่างพิถีพิถันให้ยุ่งเหยิงเตรียมพร้อมสําหรับทั้งหมดนี้ เขาหยิบหน้ากากขึ้นมาและเดินลงมาจากชั้นบนอย่างช้า ๆลุงโจวเห็นเขาออกไปข้างนอก กังวลนิดหน่อย "คุณหนูสอง คุณจะประกาศสงครามกับนายหญิงจริง ๆ เหรอ"แม้แต่ตระกูลเหลียนก็เป็นตระกูลแชโบล แม้ว่าจะด้อยกว่าตระกูลจี้เล็กน้อย แต่ก็เกือบจะเท่าเทียมกันบวกกับแม้แต่ผู้มีอํานาจในตระกูลเหลียนเป็นคนบ้า ทําทุกอย่างได้ เขายังกลัวคุณหนูสองประกาศสงครามกับเธอจริง ๆ และจะแลกกับการคาวเลือดครั้งแล้วครั้งเล่าเหมื
จี้ซือหานคิดถึงสิ่งเหล่านี้ ทันใดนั้นก็มีความเกลียดชังเหมือนฟ้าไหลไฟดับเขาหยิบหน้ากากอนามัยสีบรอนซ์ทองขึ้นมาสวมที่ใบหน้าแล้ว เขาผลักประตูรถและเดินลงมาอย่างรวดเร็วหลังจากเขาลงมา คนที่จอดรถหรูหลายสิบคันในลานจอดรถก็ติดตามลงมาทั้งหมดผู้คนจำนวนมากสวมหน้ากากปรากฏตัวขึ้น ทำให้คู่รักหนุ่มสาวที่ยังคงจูบกันอยู่ต้องตกใจโดยเฉพาะเหลียนซิงหรู เมื่อเธอเห็นผู้ชายที่สวมหน้ากากสีบรอนซ์ทองและพิงประตูรถอย่างเกียจคร้าน สีหน้าของเธอก็ซีดลงทันที"คุณเย่...คุณเย่..."เธอโตขนาดนี้แล้วไม่เคยกลัวใครเลยแต่คุณเย่คนนี้ แค่ชื่อก็ทำให้เธอกลัวมากแล้วเพราะทุกครั้งที่เธอทำอะไรไม่ดี เขาจะมาหาประตู และให้ลูกน้องผลัดกันเข้ารบกับเธอเธอก็เคยตรวจสอบตัวตนของเขา แต่ไม่สามารถตรวจสอบได้อย่างไร ดูเหมือนว่าพวกเขาซ่อนตัวตนเพื่อจัดการกับเธอเธอจับคนนี้ไม่ได้ แม้แต่จะแก้แค้นก็ช่วยไม่ได้ และเขาเพ้อฝันมาก มาหาเธอเมื่อเธอทําคนเดียวโดยเฉพาะวันนี้เธอตั้งใจจะไปที่โรงแรมกับผู้ชายเมื่อนัดเสร็จ ก็อายที่จะให้บอดี้การ์ดตามมา แต่ไม่คิดว่าจะโชคร้ายถึงขนาดนี้ ถึงได้มาเจอคุณเย่"คุณ พวกคุณใคร จะทําอะไรกับพวกเรา"ผู้ชายที่อยู่เคี
เหลียนซิงหรูยังคงโกรธผู้ชายคนนั้นทิ้งเธอและวิ่งก่อน ก็ได้ยินเสียงที่จงใจปลอมตัวและออกคําสั่งที่มืดมนและน่ากลัวเธอบังคับแสร้งทําเป็นสงบและอ่อนตัวลงนั่งอยู่ที่หัวรถและไม่น่าเชื่อเล็กน้อย มองไปที่คุณเย่"ฉันดูเหมือนจะไม่เคยรุกรานคุณ ทําไมคุณต้องจ้องฉันไม่ปล่อยล่ะ"เมื่อก่อนก็ให้คนมาสั่งสอนเธอ แต่ครั้งนี้คาดไม่ถึงถึงขั้นตบตี แถมยังจับเธอเข้าไนท์คลับเป็นผู้หญิงขายบริการสิ่งที่สําคัญที่สุดคือ... เขาเป็นอิทธิพลมาจากไหนกันแน่ แม้แต่รังทองที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเอก็เป็นสิ่งที่เขาสามารถควบคุมได้ตามอําเภอใจและเห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าเธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของจี้ซือหานที่ตระกูลจี้หรือหลานสาวคนเดียวของตระกูลเหลียน เขายังกล้าลงมือกับเธออีกหรือแต่คําถามเหล่านี้ เธออาจไม่ได้รับคําตอบแล้ว...ทันทีที่อาเจ๋อโบกมือ มีชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าทันที หลังจากจับข้อมือเธอด้วยมือเดียว เขายกฝ่ามือขึ้นและตบหน้าเธออย่างแรงเหลียนซิงหรูโตขนาดนี้ก็ยังเป็นครั้งแรกที่โดนตบหน้าด้วยความโมโหจนตัวสั่น ร้องลั่นอยากขัดขืนแต่การตบติดต่อกันสองสามครั้ง ทําให้เธอไม่มีแรงสู้เลย ตบลงมาหนึ่งร้อยครั้ง ใบหน้าของเธอบวมปูดอย่างสม
เธอฉลาดกว่าเหลียนซิงหรู เธอนึกถึงจี้ซือหานอย่างรวดเร็วเพราะป้าเหลียนบอกเธอว่าหญิงซูหว่านเสียชีวิตไปแล้ว จี้ซือหานยังฆ่าตัวตายด้วยการกรีดข้อมือหน้าหลุมศพเพื่อเธอเธอบังเอิญลงมือกับเธอในห้องน้ำกับเหลียนซิงหรูก่อนที่เจ้าหญิงโสเภณีคนนั้นจะเสียชีวิต ตอนนั้นจี้ซือหานก็อยู่ด้วยตอนนั้นเขายังเคยช่วยหญิงโสเภณีคนนั้นพูดสองสามคําเพราะเหลียนซิงหรูอยากฆ่าซูหว่านทันทีถ้าไม่ใช่ว่าเหลียนซิงหรูไม่ยอมหยุด ก็ยังต้องบอกป้าเหลียน กลัวจี้ซือหานจะไม่ตบซูหว่านและนั่นก็เพราะการตบที่ทำให้เธอคลายความสงสัยใครจะไปคิดว่าเขากลัวว่าแม้แต่ครอบครัวตระกูลเหลียนจะค้นพบการมีอยู่ของเจ้าหญิงโสเภณีคนนั้นและจงใจแสดงต่อหน้าพวกเขาทั้งๆที่คบกับเจ้าหญิงโสเภณีคนนั้นมาห้าปี ยังสามารถเผชิญหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และซ่อนไว้ลึกพอ!ตอนนี้เพื่อเจ้าหญิงโสเภณีคนนั้น คาดไม่ถึงว่าจะรังแกตัวเองแบบนี้ จี้ซือหานรังแกคนมากเกินไปจริง ๆวินาทีที่ศีรษะถูกคนดึงออกจากบ่อบําบัดน้ำเสีย หนิงหว่านไม่สนใจความสกปรกของใบหน้าและตะโกนด่าโดยตรง"จี้ซือหาน เจ้าสัญญากับพี่ชายคนโตของเจ้าว่าจะแต่งงานกับกูตอนนี้กลับรังแกข้าเช่นนี้เพื่อคนตาย เจ้า
เมื่ออลันลืมตาได้ก็ถูกนําตัวส่งโรงพยาบาลแล้วเธอขยับมุมปากที่ถูกตบเจ็บและพึมพําอย่างยากลําบากว่า "น้ำ..."มีมือที่เรียวยาวและหนาจับด้านหลังศีรษะของเธอและส่งแก้วน้ำไปที่ปากของเธอหลังจากอลันก้มหน้าจิบไปสองสามอึก บรรเทาความรู้สึกปากแห้งลง นี่จึงเงยหน้ามองคนที่ช่วยเธอส่งน้ำให้ช่วงเวลาที่จ้องมองกับดวงตาที่มืดมิดและลึกคู่นั้น ใบหน้าของอลันก็ซีดทันทีและแม้แต่รูม่านตาก็ย้อมอย่างน่ากลัว"กลัวผมขนาดนี้เหรอ"หลังจากซูเหยียนวางแก้วน้ำลงแล้ว เขานั่งถัดจากเตียงผู้ป่วย เอนหลังพิงเก้าอี้ นั่งไขว่ห้างและมองเธออย่างสนุกสนานดวงตาที่สดใสของอลันจากความกลัวเดิมค่อยๆกลับมาไม่แยแส"คุณมาที่นี่ได้อย่างไร"ซูเหยียนกระตุ้นมุมปากและยิ้ม "มาเยี่ยมอลันของผมสิ..."น้ำเสียงของเขา ตามใจและกิ๊กๆ แต่แววตาของเขากลับเยาะเย้ยว่า"ดูอลันของผมสิ หลังจากออกจากตระกูลซูแล้ว มีชีวิตที่ดีแค่ไหน..."เขายกนิ้วขึ้นลูบผิวหนังที่อลันถูกเข็มขัดบาด "ดูสิ ดีจนได้รับบาดเจ็บมีเลือดไหล..."อลันเคยชินกับการเยาะเย้ยถากถางของเขามานานแล้วและจิตใจของเธอสงบมาก แต่รู้สึกคลื่นไส้กับการสัมผัสของเขาธอรีบหันหน้าหนีหลีกเลี่ยงการสัมผัสของเ
ช่างเสื้อหยิบชุดเจ้าสาวชุดนั้นลงมา เมื่อสัมผัสโดนเนื้อผ้าและเพชรที่ประดับอยู่ด้านบน ก็อึ้งไปชุดแต่งงานชุดนี้เต็มไปด้วยผ้ากอซสีอ่อนหลายชั้น ประดับด้วยดอกกุหลาบและเพชรที่ทอจากผ้าซาตินเนื้อนุ่ม ตัวชุดเป็นสีขาวคริสตัลเรียบง่ายและวิจิตรงดงามด้วยเพชรที่ถูกเย็บเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ส่องประกายด้วยเสน่ห์อันงดงามและสง่างามจนน่าทึ่งถ้าดูไม่ผิด หากอ่านไม่ผิด นี่คือชุดแต่งงานเพียงชุดเดียวในโลกที่ถูกออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ชุดแต่งงานชื่อดังระดับโลกหลายปีก่อน ชุดเจ้าสาวชุดนี้ถูกเก็บเอาไว้ในห้องนิทรรศการที่ต่างประเทศ แต่ต่อมาได้ยินว่าถูกคนซื้อไปในราคาสูงลิ่วคิดไม่ถึงว่าคนที่ซื้อชุดเจ้าสาวไป จะเป็นท่านประธานของกลุ่มบริษัทจี้ ถ้าไม่ได้รักอีกฝ่ายจริง จะยอมจ่ายหนักขนาดนี้ได้ยังไง?ที่สำคัญอีกชุดนึงที่อยู่ในตู้ ราคาก็ไม่ธรรมดา ดูก็รู้ว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ด เดาว่าก็น่าจะมีแค่ชุดเดียว ไม่ซ้ำใคร"คุณนายจี้ ท่าทางคุณผู้ชายจะรักคุณมากเลยนะคะ..."ซูหว่านได้ยินคำพูดของช่างเสื้อ ก็พยักหน้าอย่างไม่ปิดบังผู้ชายคนนั้นรักเธอมาก รักจนยอมมอบทุกอย่างให้กับเธอ รักจนยอมตายไปพร้อมกับเธอเธอคิดว่าชีวิตที่เหลืออยู่หล
ซูหว่านพยักหน้าด้วยความเข้าใจ "ก็ได้ค่ะ ฉันเอาตามที่คุณพูด ตอนนี้ถ้าคุณไม่ขึ้นเครื่องบิน ก็ต้องขึ้นรถพยาบาลก่อน..."ถ้ายังไม่ห้ามเลือดอีก เขาจะทนไม่ไหวเอา จี้ซือหานเห็นว่าเธอเป็นห่วงเขา ถึงได้จับมือเธอขึ้นเครื่องบินอย่างว่าง่ายคืนนี้ ซูหว่านเฝ้าอยู่ข้างกายจี้ซือหาน รอหมอห้ามเลือด เย็บแผล เปลี่ยนยาให้เขาเสร็จ เธอถึงได้โล่งใจเมื่อเห็นว่าฟ้าเริ่มสาง ซูหว่านก็รู้สึกว่าไม่น่าจะจัดงานแต่งได้ จึงเอ่ยข้อเสนอกับเขา "หรือเลื่อนออกไปวันนึงไหม"ชายหนุ่มที่ถือผ้าขนหนูช่วยเช็ดผมให้เธอ พูดด้วยความแน่วแน่ "ไม่ได้ ยังไงวันนี้ก็ต้องจัดงานแต่ง!"ซูหว่านที่เพิ่งแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ อุงไอน้ำร้อนๆในมือ หันกลับไปมองเขา "แต่แผลของคุณ..."จี้ซือหานพูดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น "ต่อให้แผลจะใหญ่กว่านี้ ก็ไม่สำคัญเท่ากับการจัดงานแต่ง"ซูหว่านยังอยากพูดอะไรอีก แต่จี้ซือหานหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผมให้เธอจากนั้น ขับรถไปส่งเธอที่วิลล่าของซานซานด้วยตัวเอง โดยไม่สนคำทัดท้านของเธอ"สิบเอ็ดโมง ฉันจะพาคนของตระกูลจี้ มารับเธอ"กำหนดการณ์เดิมคือสิบโมง แต่กลัวว่าเธอจะเหนื่อยเกินไป อยากให้เธอพักผ่อนกว่านี้อีกหน่อย ชาย
จี้ซือหานกอดเธอ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเธอ หัวใจที่เจ็บปวดจนชา ก็ค่อยๆสงบลงเขาคลายซูหว่านออก เห็นร่างกายของเธอเปียกปอนไปทั้งตัว ทั้งยังสั่นระริกด้วยความหนาวเหน็บ หัวใจก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาอีก"คนที่ควรพูดขอโทษคือฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เธอก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้""คุณพูดอะไรโง่ๆ เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ก็ต้องรับผิดชอบร่วมกันสิ"ซูหว่านพูดจบ ก้มหน้าลงมองมือตัวเองแวบนึง เมื่อเห็นเลือดที่เลอะเต็มมือ ใบหน้าก็ซีดไปทันที"แผลที่หลังของคุณฉีกแล้ว รีบขึ้นรถพยาบาลเถอะ..."เมื่อกี้เธอนึกว่าเป็นน้ำทะเล ไม่คิดว่าทั้งหมดนั้นล้วนเป็นเลือด แผลที่หลังจะต้องฉีกออกแล้วแน่ๆ!ซูหว่านควงแขนของเขาได้ ก็เตรียมจะเดินไปยังทิศทางของรถพยาบาล ทว่าจี้ซือหานกลับดึงเธอกลับมา"หว่านหว่าน แผลแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก"เขาพูดจบ ก็มองเจียงโม่ที่ยืนห่างออกไปไม่ไกลแวบนึง"จับตัวเธอ แล้วค่อยแจ้งคุณเจียง ให้เขามาไถ่ตัวด้วยตัวเอง ไม่งั้นก็ปลดชีวิตเธอซะ!"คำพูดนั้นเขาพูดกับซูชิง ซูชิงรีบรับคำสั่งทันที "ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!"เจียงโม่ที่คาดเดาได้ตั้งแต่แรกว่าคุณเย่ไม่มีทางปล่อยเธอ เห็นซ
ซูหว่านครุ่นคิด ก่อนจะถามเขา "คุณแซ่ชู งั้นคุณรู้จัก..."ชูยีไหม?ยังไม่ทันจะได้เอ่ยคำนี้ออกไป ก็ถูกชูจิ่นเหยียนตัดบท "ผมจะส่งคุณกลับไป"ซูหว่านได้ยินดังนั้น ก็กลืนคำพูดลงไป ขมวดคิ้วมองเขา "ลำบากแทบตายกว่าฉันจะหนีออกมาได้ จะส่งกลับไปทำไม?"ชูจิ่นเหยียนกรอกตาใส่เธออย่างหมดคำพูด "ผมหมายความว่า จะส่งคุณกลับบ้าน..."ซูหว่านจึงได้พยักหน้า ลุกขึ้นจากหาดทราย เธอต้องรีบกลับไปบอกจี้ซือหาน...ว่าเธอหนีออกมาแล้ว เธอปลอดภัย เธอไม่ได้กลายเป็นภาระของเขา และเขาก็ไม่ต้องถูกแบล็กเมล์อีกหลังจากที่เธอขึ้นฝั่งมากับชูจิ่นเหยียน ก็เห็นรถพยาบาลคันแล้วคันเล่าขับตรงไปยังบีชคลับอย่างรวดเร็วฝีเท้าของเธอชะงัก ช้อนสายตามองไปยังชายหาดที่อยู่ห่างไกล มองเห็นร่างมนุษย์ไม่ชัด เห็นแต่เรือลำเล็กลำใหญ่แล่นลงทะเลทีละลำซูหว่านทอดสายตาลงต่ำครุ่นคิดอยู่สักครู่ เอาแต่รู้สึกว่าเจียงโม่ไม่น่าจะส่งคนจำนวนมากขนาดนั้นมาตามหาและช่วยชีวิตเธอ หรือว่าจี้ซือหานมาแล้ว?ถ้าจี้ซือหานมาถึงแล้ว รู้ว่าเธอกระโดดลงทะเล เกรงว่าจะทำให้เขาตกใจมาก เพราะคิดมาถึงตรงนี้ซูหว่านก็เปลี่ยนความคิด"เราไปดูตรงนู้นหน่อยเถอะ?"ไปดูแปบนึง ถ้าจี้
ซูหว่านที่พยายามหนีถึงสามครั้งแต่ก็ถูกจับกลับมาได้ทุกครั้ง หันกลับมามองเจียงโม่ที่เดินตามหลังเป็นระยะๆเธอเห็นเอาแต่รับโทรศัพท์ตลอดเวลา ราวกับกำลังปรึกษาเรื่องอะไรอยู่ เพราะระยะค่อนข้างห่าง จึงได้ยินไม่ชัด แต่บางครั้งก็จะได้ยินแค่ชื่อของจี้ซือหานเธอไม่รู้ว่าจี้ซือหานรับปากหรือไม่ แล้วก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง รู้แค่ว่าตัวเองจะกลายเป็นภาระของจี้ซือหานไม่ได้เธอมองไปยังผืนน้ำทะเลที่สาดเป็นคลื่นดุเดือด หลังจากมองอยู่หลายอึดใจ ก็กระโดดเข้าไปในทะเลโดยไม่ลังเล...เธอเคยพูดว่าถ้าหากมีใครเอาตัวเธอเพื่อไปข่มขู่จี้ซือหาน ถ้างั้นเธอก็จะไม่ยอมกลายเป็นตัวถ่วงของเขาเด็ดขาดเจียงโม่ที่กำลังเกลี้ยกล่อมพ่อบุญธรรมว่าอย่าแบล็กเมลล์จี้ซือหานอีก ได้เห็นภาพช็อตนั้น ก็ตกใจจนหน้าซีดในทันที"ซูหว่าน!"เธอกรีดร้องออกมาทีนึง โยนโทรศัพท์แล้วพุ่งลงไปในทะเลเพื่อช่วยชีวิต ทว่าถูกร่างใครบางคนพุ่งตัดหน้าเข้ามาก่อน...เสียงกระโดดลงทะเลดัง "ตู้ม" ของชูจิ่นเหยียน ว่ายเข้าไปหาร่างเล็กบางที่พุ่งเข้าไปในคลื่นทะเลด้วยความแข็งขันเจียงโม่ที่อยู่บนชายหาด ตอนแรกยังพอจะเห็นร่างของทั้งสองคนลอยอยู่เหนือผิวน
ฝีเท้าของซูหว่านชะงักไปทันทีเธออยากจะหันกลับไปโต้ตอบเขาสักสองสามประโยค แต่ก็กลัวจะเสียเวลา จึงไม่ได้สนใจอีกฝ่าย แต่ผลักประตูห้องน้ำหญิงด้วยความรวดเร็วหลังจากที่เธอเข้าไปแล้ว ก็เดินสำรวจห้องน้ำรอบนึง เมื่อเห็นว่าด้านข้างมีหน้าต่างบานเล็ก ก็รีบเดินเข้าไปแล้วเปิดออกข้างนอกเป็นถนนหลวง แค่ปีนออกจากตรงนี้ไป ก็จะสามารถเดินไปถึงถนนหลวงได้ และโอกาสที่จะหนีรอดก็สูงมากทีเดียวเธอเองก็ขี้เกียจมานั่งคิดว่าหลังจากเดินไปถนนหลวงแล้วจะกลับไปยังไง จึงพับแขนเสื้อขึ้น แล้วปีนไปยังขอบหน้าต่างสูงชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนถนนหลวง เขางอขาข้างหนึ่งขึ้น มือข้างหนึ่งทาบบนเข่า กำลังสูบบุหรี่ไปพร้อมกับที่มองดูเธอปีนออกไปนอกหน้าต่างพิลึกคน!ถ้าอยากจะออก ก็เดินผ่านคลับ ออกจากมาประตูหลัก หรือไม่ก็ข้ามชายหาดมาก็ได้แล้ว ทำไมต้องปีนหน้าต่าง?"นี่!"เขาแหกปากคำนึง ทำเอาซูหว่านตกใจจนตกลงมาจากบนขอบหน้าต่าง...ซูหว่านล้มลงอย่างแรง เธอหน้าบูดบึ้งเนื่องจากความเจ็บปวด โชคดีที่ด้านล่างเต็มไปด้วยทราย ไม่อย่างนั้นคงได้กระดูกหักเธอตะเกียกตะกายขึ้นมาจากพื้น จ้องผู้ชายที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนถนนหลวงตาเขม็ง "นายเป็นโรคหรือไง
เจียงโม่ไม่หลงกล ซูหว่านจึงใช้เล่นแง่ในทางความรู้สึกแทน"คุณหนูเจียง คุณก็รู้ว่าคนที่จี้ซือหานแคร์ มีแต่ฉันมาโดยตลอด""คุณกักตัวเพื่อนของฉันไม่ยอมปล่อย ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเท่าไหร่ ทำไมต้องให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มารับเคราะห์ด้วยล่ะ?"เจียงโม่จ้องดวงตาใสบริสุทธิ์ของซูหว่านนานอยู่สักพัก จากนั้นก็โบกมือ "ช่างเถอะ แค่คุณอยู่ก็พอแล้วล่ะ"เธอส่งคนไปโทรศัพท์ หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายวางสาย ก็หันมาพยักหน้าให้เธอ แล้วจึงอธิบายให้ซูหว่านฟัง"เพื่อนของคุณไม่รู้ว่าตัวเองถูกลักพาตัว ฉันก็แค่ส่งคนไปก่อกวนพวกเขานิดหน่อย หลังจากที่คุณกลับไป อย่าพูดถึงเรื่องนี้ก็แล้วกัน"สรุปว่าที่ซานซานออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า ที่อลันกับซีอี้ไม่ได้มาที่วิลล่า ไม่ใช่เพราะถูกลักพาตัว แต่ถูกคนของเจียงโม่สร้างสถานการณ์แต่ว่า ฟังจากความหมายของเจียงโม่ ถ้าเธอไม่มาล่ะก็ คตที่สร้างสถานการณ์กลุ่มนั้น จะต้องลงมือกับพวกซานซานเป็นแน่...เพียงแต่เพราะเจียงโม่คำนึงถึงจี้ซือหานหรือเธอ ถึงได้เลือกใช้วิธีนุ่มนวล ไม่งั้นลักพาตัวไปเลยก็จะง่ายกว่า...แต่ไม่ว่าคนที่เจียงโม่คำนึงเป็นใคร หรือไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็ไม่สำคัญทั้งนั้น
ซูหว่านฟังเข้าใจความหมายที่แฝงในคำพูดของเจียงโม่ ก็ถามเธอว่า "ฉันขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้ไหม?"เจียงโม่อ่านความคิดของเธอออกทันที "คุณซู คิดถึงสถานการณ์ของเพื่อนคุณให้มากหน่อยก็ดีค่ะ"ความหมายอีกอย่างก็คือ มีชีวิตของเพื่อนเธออยู่ในกำมือ ถึงเธอจะใช้ข้ออ้างไปบอกบอดี้การ์ด หรือแหกปากร้องตะโกนก็ไม่มีประโยชน์ซูหว่านครุ่นคิด ปล่อยมือที่ประคองประตูรถมาตลอดลง ไพล่ไว้ด้านหลัง ทำสัญลักษณ์ให้กับบอดี้การ์ดหลังจากที่เธอส่งสัญญาณมือโดยเงียบเชียบเสร็จ ก็เปิดประตูรถ แล้วเข้าไปนั่งข้างในเห็นเธอขึ้นรถมาแต่โดยดี เจียงโม่ก็เขี่ยซิก้าร์ในมือจนมอด จากนั้นสตาร์ทรถ...ตอนที่เธอเหยียบคันเร่ง มองกระจกมองหลังแวบนึง บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นตามมาดังคาดเจียงโม่ดึงสายตากลับ เหยียบคันเร่งจนมิด เลี้ยวผ่านไปไม่กี่โค้งก็สลัดบอดี้การ์ดสำเร็จถึงยังไงก็เป็นถึงระดับหัวหน้าของทีมย่อยในS การที่เจียงโม่สลัดบอดี้การ์ดทิ้งได้ ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากซูหว่านกำเข็มขัดนิรภัยแน่นถึงไม่โดนสะบัดออกจากรถไป ทว่าความรู้สึกพะอืดพะอมในท้องกลับทำให้เธออยากอ้วกเธอกุมหน้าอกที่เต้นระรัว อดกลั้นความรู้สึกสะอิดสะเอียนไว้ มองไปย
นิ้วของเจียงโม่ที่คีบซิการ์ เคาะขี้เถ้าเบาๆ"คุณซู มีใครเค้าพาสามีไปร่วมปาร์ตี้คนโสดกันบ้าง?"การที่เจียงโม่จะปฏิเสธ เป็นสิ่งที่คาดเดาไว้ได้อยู่แล้ว เพียงแต่ทำไมล่ะ?ที่เจียงโม่เชิญเธอไปร่วมงานปาร์ตี้คนโสด ก็เพราะอยากให้เธอสอนว่าจะจีบเจียงเจ๋อยังไงไม่ใช่หรอ?งั้นถ้าเธอจะพาจี้ซือหานไปด้วย ก็ไม่ได้หน่วงต่อการสอนเจียงโม่จีบเจียงเจ๋อไม่ใช่หรอ?เธอคิดว่าบางทีเจียงโม่อาจจะอยากอาศัยปาร์ตี้นี้เพื่อพาตัวเธอไป ส่วนเป้าหมายคืออะไร เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เจียงเจ๋อคุยกับจี้ซือหานหลังจากที่ซูหว่านคิดได้ดังนั้น ก็มองเจียงโม่ด้วยสายตาที่จริงใจ"คุณหนูเจียง ฉันกับจี้ซือหานถูๆไถๆกันมาเกือบสิบปี กว่าจะได้แต่งงานกันไม่ง่ายเลย ฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นก่อนวันแต่งงาน""พรุ่งนี้เช้า ฉันแค่อยอยากสวมชุดแต่งงานที่เขาส่งมาให้ แต่งให้เขาด้วยสภาพร่างกายจิตใจที่สมบูรณ์แบบที่สุด หวังว่าพวกคุณจะช่วยให้เราสมหวังด้วย"ตอนที่พูดสิ่งเหล่านี้ เธอเห็นสีหน้าของเจียงโม่ เปลี่ยนไปเล็กน้อย ก็รู้ได้ทันทีว่าเจียงโม่มีจุดประสงค์อย่างแท้จริง จึงยกริมฝีปากยิ้ม"คุณหนูเจียง ถ้าคุณอยากให้ฉันสอนคุณจีบ