บทที่ 204

หลังจากผ่านไปนาน นิ้วของจี้ซือหานวางอยู่บนไกปืนเสมอ ค่อย ๆ คลายออก

คนที่เธอสนใจมากที่สุดในโลกนี้ก็มีแต่ซ่งซือเยว่และเฉียวซานซานเท่านั้น

เขาไม่สามารถลากคนที่เธอห่วงใยเข้าไปอยู่ในนรกที่เขาอยู่เพื่อความแค้นของเขาเองได้

ดวงตาที่หนาวเย็นเหมือนหิมะของจี้ซือหานค่อย ๆ ฟื้นตัวเป็นความเย็นและความห่างเหิน

หลังจากเขาระงับอารมณ์ลงแล้ว เขาก็ค่อย ๆ วางปืนในมือลง

ผู้หญิงหัวเราะเยาะเย้ยเหมือนคาดว่าเขาจะวางปืนลงเพื่อคนที่สนใจ

"นี่คือเหตุผลที่คุณสู้ฉันไม่ได้ คุณมีจุดอ่อน แต่ฉันไม่มี..."

ผู้ชายที่เพิ่งหนีออกจากปากกระบอกปืน ได้ยินประโยคนี้หน้าซีดไปอีก

โชคดีที่จี้ซือหานถอยออกมาหนึ่งก้าว มิฉะนั้นพี่สาวของเขาจะไม่สนใจชีวิตและความตายของเขาอย่างแน่นอน

จี้ซือหานกระตุ้นมุมปากและเยาะเย้ย ดูเหมือนจะขี้เกียจที่จะพูดกับเธอมากขึ้น

เมื่อหญิงคนนั้นเห็นว่าเขายังคงแสดงท่าทีวางตัวอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะแตะเข็มขัดที่อยู่ในมือ

"คุณได้ยินชัดเจนแล้ว มีชีวิตอยู่ให้ดี อย่าฆ่าตัวตายอีก ไม่งั้นคุณตาย ฉันจะทําลายคนที่ติดตามคุณ"

"แน่นอน ไม่ได้ทรมานจนตายเหมือนต่ออันเฉียน แต่ให้พวกเขาเข้าคุกหรืออะไรสักอย่าง ก็ยังทําได้"

"หรื