แชร์

บทที่ 212

อันนี้พอฝันตื่นขึ้นมาซานซานก็ร้องไห้อยู่นาน

โลกนี้ ต่อหว่านหว่านไม่เคยดีเลย

ตอนเด็กๆ ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งเพราะโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด

รักแรกในวัยเด็ก ทําร้ายเธอมาก แม้ว่าจะเป็นความเข้าใจผิด แต่ความเจ็บปวดที่เธอได้รับนั้นเป็นประสบการณ์จริง

คนที่เจอเมื่อโตขึ้น ก็ฆ่าเธอด้วยมือของตัวเองอีก และยังปล่อยให้น้องจากไปด้วยความผิดหวังและเสียใจก่อนตาย

หว่านหว่านของเธอ กลัวว่าจะหมดหวังกับโลกนี้อย่างสิ้นเชิง ถึงจะไม่ยอมกลับมาอีกมั้ง

ซานซานคิดว่าหลายครั้งฝันว่าหว่านหว่านมีชีวิตที่ดีที่นั่นดีกว่าในด้านนี้มากและไม่กลับมาก็ดี

ยังไงคนเราก็ต้องตาย หว่านหว่านก็จากไปเร็วหน่อย เมื่อเส้นตายของเธอสิ้นสุดลง เธอก็จะเดินทางไปยังโลกนั้นด้วย

เหมือนหว่านหว่านพูดในความฝันว่าเธอจะสร้างบ้านที่นั่นและเมื่อชีวิตของซ่งซือเยว่กับเธอที่นี่สิ้นสุดลง เธอก็จะมารับพวกเขา

แล้วเหมือนหลังจากออกจากสถานสงเคราะห์ในชาตินี้ อยู่บ้านเดียวกัน อยู่กันอย่างรักใคร่สามคน

อย่างนั้น ความเสียใจที่พวกเขาไม่ได้บรรลุในชีวิตนี้ ก็สามารถดําเนินต่อไปที่นั่นได้

ซานซานกลับมาตั้งสติได้ มองจดหมายลาตายที่หว่านหว่านทิ้งไว้ให้เธอและตอบเบา ๆ ว่า "โอเค.
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status