บทที่ 218

หลังจากผู้ชายนั่งลงบนโซฟาเดี่ยวข้างเตียงแล้ว ก็พูดกับซูหว่านว่า "ในเมื่อคุณตื่นแล้ว งั้นก็ใช้ชีวิตแทนเธอเถอะ"

'เธอ' ในปากของเขา ซูหว่านไม่ทราบว่ากำลังพูดใคร ขยิบตาให้เขาด้วยสงสัย หวังว่าเขาจะพูดอย่างชัดเจนมากขึ้น

ผู้ชายกลับรังเกียจที่จะอธิบายให้เธอฟังมากเกินไป หยิบมีดโกนหัวที่เขาวางไว้ข้างเตียงขึ้นมา เล่มหนึ่งยกหัวเธอขึ้น

ขณะที่ซูหว่านไม่รู้ว่าเขาจะทําอะไร ทันใดนั้นเสียงมีดโกนก็ดังขึ้นบนหัวของเขา

ซูหว่านดูงง ผู้ชายคนนี้กําลังโกนผมของเธออยู่หรือเปล่า ทําไมต้องโกนผมเธอด้วย

ผู้ชายดูเหมือนจะเห็นสีหน้าที่ตกใจในก้นตาของเธอและใจดีมาก โกนไปอธิบายไปว่า "พยาบาลบอกว่าผมของคุณยาวเกินไป สระลําบาก ผมคิดว่าจะช่วยโกนผมให้คุณ ก็ประหยัดปัญหาแล้ว..."

ซูหว่านเห็นว่าผมที่โกนนั้นสั้นมากและดูเหมือนจะถูกโกนมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่หลายครั้ง...

แปลว่าตลอดเวลาที่เธอไม่ตื่น เธอก็เหมือนหัวโล้นอยู่เรื่อยๆ

ซูหว่านไม่ค่อยยอมรับว่าตัวเองเป็นหัวโล้นและสีหน้าก็พังทลายลงทันที

เธอจ้องมองผู้ชายที่โกนหัวของเธออย่างบ้าคลั่งต่อหน้าเธอและแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าเขาด้วยสายตา

ผู้ชายกลับมองข้ามพลังฆ่าในสายตาของเธอ ไม่สนใจแม้แต่