บททั้งหมดของ ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: บทที่ 571 - บทที่ 580

แน่นอนว่าฉู่เชียนหลีเข้าใจองค์ชายใหญ่ตายไปแล้ว ตำแหน่งรัชทายาทว่างอยู่ องค์ชายทั้งหกภายในเป็นพี่น้องที่กลมเกลียวกัน แต่ล้วนมีความคิดเป็นของตัวเอง จ้องราชบัลลังก์ตาเป็นมันเด็กคนนี้ นางจะต้องปกป้องเอาไว้เป็นอย่างดี“พี่อวี๋ พี่กับพี่สี่แต่งงานกันมานานขนาดนี้แล้ว ไม่อยากจะมีลูกสักคนหรือ?” นางถามอย่างประหลาดใจเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ พระชายาอ๋องติ้งอดไม่ได้ที่จะกลอกตา“เจ้าอ้วนที่ไม่เอาไหนคนนั้นพูดว่าเงินเดือนแต่ละเดือนยังไม่พอยาไส้ จะเอาเงินจากไหนมาเลี้ยงลูก? รอให้พวกเราอายุสี่สิบก่อนค่อยมี”“หมอหลวงกล่าวว่า ผู้หญิงมีลูกก่อนสามสิบปีห้าก็พอ พวกเราจึงไม่รีบร้อน”สองสามีภรรยานับถือศาสนาพุทธ“แต่ว่าความรู้เกี่ยวกับด้านตั้งครรภ์ของผู้หญิง ข้าก็เข้าใจไม่น้อย” พระชายาอ๋องติ้งนั่งหลังตรงขึ้น ประสานนิ้วมือ กำชับกับตนเอง“เสียวฉู่ ข้าจะบอกเจ้าให้นะ ช่วงสามเดือนแรกเป็นช่วงที่อ่อนแอที่สุด จะต้องเลิกนิสัยที่ไม่ดี เลิกนอนดึกกินของเผ็ดร้อน เลิกร่วมรัก รอจนกว่าจะถึงเดือนที่สี่ถึงเดือนที่หก...”นางค่อย ๆ พูดทีละข้อ ๆ แต่เต็มไปด้วยความห่วงใยไม่เคยมีลูก แต่กลับเข้าใจกว่าคนที่เคยมีลูกมากเลยทีเดียว

คำพูดแปดคำนี้ยังไม่ทันได้โพล่งออกไป ก็พูดว่าเด็กในท้องของนางจะต้องเป็นลูกสาว? หรือว่าฉู่เจียวเจียวนางให้กำเนิดลูกชายได้?เมื่อพูดประโยคนี้ ฉู่เชียนหลีก็ไม่พอใจแล้วฉู่เชียนหลีแสร้งทำเป็นประหลาดใจ “พี่สาม ท่านกับท่านอ๋องหลีแต่งงานกันมานานขนาดนี้แล้ว มือก็ยังไม่เคยได้จับ จะตั้งท้องเร็วขนาดนี้เลยหรือ? พวกท่านสืบพันธุ์โดยที่ไม่ต้องมีสัมพันธ์กัน?”“...”รอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่เจียวเจียวชะงักไป อับอายอย่างเห็นได้ชัด แต่รอยยิ้มก็กลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว “เกรงว่าน้องสาวจะเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป ความสัมพันธ์ของข้ากับอ๋องหลีดีมาก”ในขณะที่พูด นางก็เอียงศีรษะ ซบลงไปบนแขนของชายหนุ่มเบา ๆ เงยใบหน้าเล็กที่สวยงามขึ้น จ้องมองชายหนุ่ม ใบหน้าราวกับดอกไม้“ใช่หรือไม่ ท่านอ๋อง?”นางยิ้มหวานมากในรอยยิ้มที่หวานหยาดเยิ้มนี้ ราวกับแฝงไปด้วยความหมายอันลึกซึ้งบางอย่างสีหน้าของเฟิงเจิ้งหลีกลับดูไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ดูแย่ เม้มริมฝีปากบาง ใบหน้าไม่ได้มีอารมณ์ใด ๆ มากกว่านั้น สงบนิ่งราวกับน้ำที่ไร้คลื่นอยากจะชักมือออก ในหัวก็มีคำพูดของฉู่เจียวเจียวดังก้องขึ้นในหัว‘ท่านอ๋อง ท่านสังหารองค์ชายใหญ่ เ

ถ้าหากอ๋องติ้งเป็นอะไรไป นางก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้บรรดาแขกเหรื่อสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ผิดปกติ ต่างพากันเดินไปทางห้องครัว“เพลิงไหม้รุนแรง รีบไปดูเร็วเข้า!”“ได้ข่าวว่าท่านอ๋องติ้งถูกขังอยู่ในเปลวเพลิงรุนแรง เกรงว่าจะถึงแก่ชีวิต!”“เร็วเข้า!”ทันทีที่ฉู่เชียนหลีร้อนใจ ท้องน้อยก็กระตุกทีหนึ่ง “ซี้ด——““พระชายา ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม!”“หลีก!” เฟิงเย่เสวียนฝ่าฝูงชนที่วุ่นวาย วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว จับมือทั้งสองข้างของฉู่เชียนหลี ประคองนางไปนั่งอย่างระมัดระวัง“เจ้าอยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนเด็ดขาด มีข้าอยู่ ไม่มีทางเกิดเรื่องขึ้นแน่!”กล่าวอย่างรวดเร็ว “หานเฟิง เจ้าไปอพยพแขกเหรื่อ พาคนไปดับไฟ บอกพวกเข้าอย่าอยู่รวมกันเป็นก้อน ป้องกันการเกิดการบาดเจ็บซ้ำซ้อน!”“ขอรับ!” หานเฟิงรับคำสั่ง รีบไปจัดการ“หานอิ๋ง!”หานอิ๋งเองก็รีบเดินทางมาอย่างรวดเร็ว“เจ้าอยู่ที่นี่ เฝ้าพระชายาเอาไว้อย่าให้ห่างแม้แต่ก้าวเดียว ห้ามเกิดข้อผิดพลาดใด ๆ!” เฟิงเย่เสวียนกำชับเสียงเข้มเสร็จ ก็รีบไปจัดการกับเหตุการณ์ไฟไหม้ที่เกิดขึ้นทันทีเกิดเพลิงไหม้เรื่องเล็ก ถ้าหากเกิดมีใครถึงแก่ความตาย เช่นนั้นก็คงจัดก

ฉู่เชียนหลีคิดว่าความคิดและจิตใจของนางมีปัญหา ถึงขั้นบิดเบี้ยวเล็กน้อย ทำเรื่องผิดแต่ไม่เคยค้นหาปัญหาจากตัวเอง มีแต่โทษคนอื่นเพียงอย่างเดียวเท่านั้นเรื่องจริงทั้งหมดที่นางพูด เป็นการกระตุ้นเซียวจือฮว่าเซียวจือฮว่าไม่อยากยอมรับว่านี่คือเรื่องจริง แต่จำต้องเผชิญหน้า การกระตุ้นถูกเรื่องบางอย่าง จู่ ๆก็สงบลง“เจ้าเชิญพูดตามสบาย”สีหน้าสงบ น้ำเสียงก็สงบ“ไม่ว่าข้าจะทำผิดอะไร ทั้งหมดก็เพื่อท่านอ๋อง ข้ารู้จักท่านอ๋องก่อน เจ้าเป็นคนมาทีหลัง มีสิทธิ์อะไรมาแย่งตำแหน่งของข้า? ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่มีใครกล้าแย่งสิ่งของที่เป็นของข้าเซียวจือฮว่า”คนที่แย่ง ผลที่ตามมามีเพียงอย่างเดียวก็คือตายเช่นนั้นก็ตายซะ!ตาย!นางมองฉู่เชียนหลี ยิ้มอย่างแปลกประหลาด “คูเมืองนี้ทั้งกว้างทั้งลึก น้ำไหลเชี่ยวกราก ตอนนี้เป็นฤดูหนาว น้ำในแม่น้ำหนาวเข้ากระดูก ถ้าหาก ‘ไม่ระวัง’ แล้วตกลงไปละก็ จะต้องตายแน่นอนใช่ไหม?”ฉู่เชียนหลีขมวดคิ้วดูท่าอีกฝ่ายคิดจะเอานางให้ตายถึงจะยอมรามือสินะ“แต่ว่าเจ้าวางใจ ข้าไม่ทางให้เจ้าตายเร็วขนาดนี้หรอก” เซียวจือฮว่าแสยะยิ้ม “ข้ารู้ว่าฝีมือการรักษาของเจ้าล้ำเลิศ ตอนที่ลักพาตัวเจ้า

ผิดหวัง...เซียวจือฮว่าได้ยินประโยคนี้ จู่ ๆ ก็ร้องไห้ออกมาเมื่อก่อนเขาโปรดปรานนาง เข้าข้างนาง ปกป้องยาง ไม่เคยพูดจากับนางรุนแรงเช่นนี้มาก่อน แล้วก็ไม่เคยมองนางด้วยสายตาที่เย็นชาและห่างเหินเช่นนี้มาก่อนเขาเปลี่ยนไปแล้ว...ในขณะที่ร้องไห้ไป จู่ ๆ ก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง“เฮอะ เฮอะ ๆ ๆ ฮ่า ๆๆ!”รักก็ดี เกลียดก็ช่าง ขอเพียงแค่ทำให้เขาจดจำนางเอาไว้ได้เท่านั้น แค่นี้ก็คุ้มค่าแล้ว“ท่านอ๋อง แต่งงานกับข้าเถอะ แต่งงานกับข้าดีหรือไม่?” จ้องมองดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาพร้อมยิ้ม “พวกเราอยู่ด้วยกันตลอดไป เหมือนกับเมื่อก่อน ท่านทำงาน ข้าดีดพิณ ท่านจิบชา ข้าเต้นรำ ไม่แยกจากกันตลอดไป ไม่ว่าจะฤดูกาลไหน ดีหรือไม่?”นางปรารถนามาก ต้อยต่ำมากจริง ๆ “ขอร้องท่าน...”“ถ้าหากท่านไม่รับปากละก็ ข้าจะผลักฉู่เชียนหลีลงไป!”ฉู่เชียนหลีที่ตัดเชือกเงียบ ๆ “...”ทำไมต้องพูดถึงนางด้วย?เหมือนว่านางไม่ได้ทำผิดอะไรใช่ไหม?ทันทีที่มีดผ่าตัดในมือยกขึ้นเล็กน้อย ทันทีที่ข้อมือคลายออก เชือกก็ขาด แต่นางกลับไม่ได้ขยับ จู่ ๆ ก็อยากรู้ตัวเลือกของเฟิงเย่เสวียนเซียวจือฮว่าจับฉู่เชียนหลี “ข้านับถึงสาม ท่านเลือกมา