All Chapters of ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: Chapter 351 - Chapter 360

“เชียนหลี…”“ข้าไม่ได้โกรธ” ฉู่เชียนหลีขัดคำพูดของเขา การแสดงออกบนใบหน้าเรียบเฉย “เป็นข้าเองที่ไม่ได้อธิบายให้ชัดเจนจึงทำให้เกิดความเข้าใจผิด อย่าว่าแต่ท่านเลย เปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่นเจอเรื่องเช่นนี้ ก็ต้องคิดมากเช่นกัน”เมื่อคืนเขาเค้นถามเหมือนบ้าไปแล้ว นางไม่อยากสืบสาวราวเรื่องแล้วเรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ“เจ้าโกรธ!”สายตาเฟิงเย่เสวียนจ้องดวงตาของนาง ราวกับสามารถมองทะลุอารมณ์ที่แท้จริงในใจของนางผ่านดวงตา“โกรธที่ข้าควบคุมตัวเองไม่ได้ โกรธที่ข้ามักจะทำร้ายเจ้าเช่นนี้เสมอ โกรธที่เวลาข้าไม่พอใจ ก็จะบีบคั้นเจ้า”เขารู้ เมื่อก่อนเขาก็มักจะเป็นเช่นนี้ ทุกครั้งคนที่ถูกทำร้ายก็คือนางเขาสำนึกผิดแล้วเขาจะปรับปรุงตัว“ครั้งหน้าข้าจะไม่ทำเช่นนี้อีกแล้ว ต่อไปเจอปัญหาอะไร พวกเรานั่งคุยกันอย่างสงบจิตสงบใจดีๆ จะไม่ทะเลาะกันอีก ไม่เป็นขัดแย้งกันอีก ดีหรือไม่?” เขานั่งยองลง เงยหน้ามองนาง น้ำเสียงระมัดระวัง เหมือนกำลังปลอบใจเด็กที่กำลังโกรธฉู่เชียนหลีมองเขาอย่างลึกซึ้ง เหมือนมีอะไรไหลเวียนอยู่ในแววตา…เพียงแต่แค่พริบตาเดียว สีหน้านิ่งสงบ หลุบตาลง“นี่เป็นนิสัยของท่าน ทุ

ผู้ชายกลุ่มหนึ่งโผล่ศีรษะออกมา เบียดกันไปเบียดกันมา ท่าทางที่จุ้นเรื่องชาวบ้านแลดูผู้หญิงยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีกแค่ก!จิ่งอี้กำหมัดกระแอมเสียงเบากะทันหัน เตือนให้คนกลุ่มนี้รีบแยกย้าย ส่วนเขายกเท้าเดินเข้าไปในลานเรือน ไปหยุดอยู่ข้างกายฉู่เชียนหลี กล่าวเสียงเบา“คุณหนู นัดพระชายารองฉู่ออกมาแล้วขอรับ”ฉู่เชียนหลีลืมตา “เร็วขนาดนี้เลย?”นางลุกขึ้นนั่ง นวดกลางหว่างคิ้วอย่างเหนื่อยล้าเบาๆ ตากแดดเป็นเวลานาน คิดเรื่องราวมากมาย ทำให้รู้สึกวิงเวียนศีรษะตั้งสติครู่หนึ่ง จึงจะลุกขึ้นยืน “จิ่งอี้ ตามข้าออกไปข้างนอกหน่อย เยว่เอ๋อร์ เจ้ากับเจ้าดำอยู่ที่นี่ ข้าจะรีบไปรีบกลับ”เพิ่งก้าวเท้าออกไป ผู้ชายกลุ่มหนึ่งก็วิ่งเข้ามารุมล้อมเยว่เอ๋อร์“เจ้าเป็นสาวใช้ข้างกายคุณหนูใช่หรือไม่? ซื่อสัตย์หรือไม่?”“เมื่อก่อนความเป็นอยู่ของคุณหนูในจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่แย่มาก ทุกคนล้วนรังแกนาง เจ้าไม่ได้ติดตามคุณหนูอย่างจริงใจใช่หรือไม่ เจ้าคิดไม่ซื่อกับคุณหนูใช่หรือไม่? ไม่พูดข้าจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้!”“จับเจ้าขายให้กับหอนางโลม!!”ชายฉกรรจ์แต่ละคนแยกเขี้ยวกำหมัด พูดจาดุร้าย ทำเอาเยว่เอ๋อร์ตกใจจนหน้าซีดแล้วซีดอี

วันรุ่งขึ้นวันนี้ เป็นวันสุดท้ายของระยะเวลาสาววัน ภายในห้องทรงอักษร เมื่อฮ่องเต้เลิกประชุมก็มาที่นี่ทันทีเนื่องจากปิดข่าวอย่างดี มีคนรู้เรื่องที่รัชทายาทถูกลอบสังหารน้อยมาก เพียงแค่จัดการเรื่องนี้เหมือนเรื่องครอบครัว“รัชทายาทถึง…”นอกตำหนัก เสียงรายงานของขันทีดังขึ้น หลังจากนั้นสองสามวินาที เฟิงเจิ้งอวี้กุมบาดแผลที่ท้อง ค่อยๆ เดินเข้ามา“เสด็จพ่อ…”เหลือบเห็นอ๋องเฉินที่ยืนอยู่ด้านข้างสายตาทั้งคู่ประสานกันเฟิงเย่เสวียนมองเขา เผยอริมฝีปากบางเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “สามวันแล้ว แผลยังไม่หายดี พี่ใหญ่ ลงมือเหี้ยมจริงๆ”แววตาเฟิงเจิ้งอวี้ขรึมลงคำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?อะไรคือ ‘เขาลงมือเหี้ยมจริงๆ’สามวันนี้ เขาถูกกักตัวอยู่ในวัง ต่อหน้าฮ่องเต้ ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม หรือเฟิงเย่เสวียนสืบพบความจริงแล้ว?เขาครุ่นคิดในใจ สีหน้ากลับปกติ หลังจากคำนับ มีขันทีสองคนประคองไปนั่งลง“เจ้าเจ็ด คนร้ายอยากให้ข้าตาย มีหรือจะไม่ลงมืออย่างเหี้ยม?”“เหอะ” เฟิงเย่เสวียนเพียงแค่ยิ้ม “ดวงตาของโอรสสวรรค์มองเห็นทุกสิ่ง ไม่มีเรื่องอะไรที่เสด็จพ่อมิทรงทราบ”หัวใจเฟิงเจิ้งอวี้หนักอึ้งหรือเฟิงเย่

เยว่เอ๋อร์เงยหน้ามองโดยไม่รู้ตัวผู้ชายในชุดผาวสีดำอันสูงศักดิ์เดินเข้ามา รูปร่างสูงใหญ่ กลิ่นอายหนักแน่น เดินสวนทางแสง เหมือนมีแสงอันนุ่มนวลปลุกคลุมโครงหน้าหนึ่งชั้น มองเห็นอวัยวะสัมผัสทั้งห้าบนใบหน้าไม่ชัดเจน แต่ดวงตาคู่นั้นกลับเปล่งประกายเขาเดินเข้ามา ก้มต่ำเล็กน้อย ยื่นฝ่ามือใหญ่ที่แข็งแรงออกไป กล่าวเสียงทุ้มต่ำ“แม่นางเยว่เอ๋อร์ไม่ต้องกลัว พวกเราไม่มีเจตนาร้าย แค่อำพรางตัวในยุทธภพจนชินแล้ว ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ของพวกขุนนางชนชั้นสูง คำพูดจึงโผงผางไปบ้าง”พวกเขาล้วนมีชาติกำเนิดมาจากยุทธภพ นิสัยตรงไปตรงมา คำพูดก็เช่นกัน ทำงานก็เช่นกันเยว่เอ๋อร์มองดูฝ่ามือใหญ่ที่สวยมากตรงหน้า เหมือนถูกดวงตาดำคู่นั้นของชายคนนี้กระชากวิญญาณ นางยื่นมือออกไปวางบนฝ่ามือเขาโดยไม่รู้ตัวพลันผู้ชายกำมือ ก็ดึงนางลุกขึ้นนางโซเซหนึ่งก้าว เกือบล้มเข้าไปในอ้อมแขนของเขา รีบก้มหน้าอย่างตื่นตระหนก“ข้า ข้าจะพาเจ้าดำน้อยไปเดินเล่น…”พูดจบ ก็วิ่งไปทางห้องนอน เรียกเจ้าดำออกไปขับถ่ายจิ่งอี้วางมือลง กล่าวกับจางเฟย “ข้าได้ตรวจสอบตัวตนของเยว่เอ๋อร์แล้ว นางปรนนิบัติคุณหนูตั้งแต่เด็ก เป็นคนที่เชื่อถือได้ ต่อไปเลิกรัง

เป็นจี้หยกสีแดง ทำจากวัสดุพิเศษ สีสม่ำเสมอ เนื้อหยกโปร่งใส ไม่มีตำหนิแม้แต่น้อย ลวดลายได้รับการขัดเงาอย่างแวววาว สมบูรณ์แบบไร้ที่ติเพียงแต่ มันแตกแล้วตรงรอยร้าว หายไปครึ่งหนึ่ง เหลือเพียงครึ่งเดียว บนเศษที่ไม่สมบูรณ์ มองไม่ออกว่าลวดลายเป็นรูปอะไรฉู่เชียนหลีอึ้งเล็กน้อย “นี่คืออะไร?”เฟิงเย่เสวียนมองนาง กลิ่นเหล้าเข้มข้นมาก แต่คำพูดที่พูดออกมาชัดเจนทุกคำ“ตอนเจ้าเกิด แม่ของเจ้าเก็บไว้ให้เจ้าในห่อผ้า”ฉู่เชียนหลีแน่นหน้าอกเล็กน้อยแม่ของนาง…เขารู้ได้อย่างไรว่านางกำลังตามหาตัวตน แล้วมีจี้หยกชิ้นนี้ได้อย่างไร?เหมือนเขาเข้าใจความสงสัยของนาง จึงกล่าวต่อ “ข้าไปหาฉู่หงหลวน นางต้องการช่วยรัชทายาท ไม่กล้าโกหกข้า”ที่แท้…!ฉู่เชียนหลีเข้าใจทันที “ท่านมอบหลักฐานการจ่ายเงินของเฉียนจวงตระกูลจินให้ฉู่หงหลวน?!”เขาพยักหน้าเขาละทิ้งโอกาสที่จะปราบรัชทายาท ทำข้อตกลงกับฉู่หงหลวน เพื่อแลกกับตัวตนของฉู่เชียนหลีแต่ฉู่เชียนหลีกลับละทิ้งตัวตน มอบหลักฐานให้เขา หวังให้เขาจัดการรัชทายาท กำจัดภัยร้ายที่จะตามมาให้สิ้นซากนางคิดเผื่อเขา หวังให้เขาปลอดภัยเขากลับคิดเผื่อนางเช่นกัน ยอมปล่อยรัชทา