บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 701 - บทที่ 710

“ข้าขี้เกียจ!”หยุนเจิงปฏิเสธทันใด “เราตะโกนคุยกันก็พอ!”“ไอ้คนขี้ขลาด!”เจียเหยาตะโกนเสียงดัง“ข้าขี้ขลาด แล้วทำไม?”หยุนเจิงไม่แยแส ส่งสายตาให้กับอวี๋ซื่อจงพวกเขา “เริ่มได้!”อวี๋ซื่อจงมองหยุนเจิงอย่างลำบากใจ “องค์ชาย ตะโกนกลางที่สาธารณะเช่นนี้จะทำให้องค์ชายเสีย…”“เหลวไหล!”หยุนเจิงโบกมือ “บอกให้ตะโกนก็ตะโกน! เร็วเข้า!”อวี๋ซื่อจงหมดหนทาง ทำได้เพียงนำคนร้อยคนตะโกนออกไปว่า “หากข้าฝ่าวงล้อมได้สำเร็จ ข้าก็ไม่ต้องการให้เจ้าครองตัวเพื่อข้าหรอก เจ้าเพียงแค่ระบำให้ข้าดูสักรอบเป็นพอ!”อวี๋ซื่อจงและคนอื่นตะโกนเสียงดังฟังชัดอย่าว่าแต่เจียเหยาที่อยู่ห่างจากป้อมเมืองไม่ไกล แม้แต่คนที่อยู่ในฐานค่ายพวกนั้นก็ยังได้ยินเจียเหยารู้ทั้งรู้ว่าหยุนเจิงจงใจทำให้ตนเสียอารมณ์ แต่ก็ยังโมโหกับคำพูดของหยุนเจิงอยู่ดีเดิมนางคิดว่าหยุนเจิงจะบอกว่าอ่านแผนการของตนออกแล้วอะไรทำนองนั้นแต่คาดไม่ถึงว่าหยุนเจิงจะพูดคำพูดนี้ออกมาระบำนั้นหรือ?ไอ้สารเลวไร้ยางอาย!กล้าบอกให้นางที่เป็นองค์หญิงแห่งเป่ยหวนระบำต่อหน้าสาธารณะเชียวรึ?“ไร้ยางอาย!”เจียเหยาตะคอกด้วยความโกรธ “หยุนเจิง เจ้ารอก่อนเถอะ! ข้าจะ

แต่ถึงกระนั้น เป่ยหวนก็ยังส่งทหารม้าจำนวนน้อยออกไปตั้งรับการโจมตีเช่นเดิมตามคาด ทหารม้าต้าเฉียนไม่ทันมาถึงเขตที่สามารถยิงธนูถึงได้ก็ย้อนกลับไปอีกแล้วทหารม้าเป่ยหวนขี้เกียจไล่ตามไป เพราะอย่างไรถึงเวลาที่พวกเขาไล่ตามไป กองทหารศัตรูก็กลับเข้าเมืองไปแล้วถูกทรมานอยู่เช่นนี้ตลอดทั้งคืน ทหารม้าเป่ยหวนเริ่มก่นด่าตั้งนานแล้วหากไม่ใช่เพราะเจียเหยาสั่งให้พวกเขาห้ามโจมตีเมืองล่ะก็​ พวกเขาคงบุกโจมตีทหารม้าต้าเฉียนที่น่ารำคาญเหมือนแมลงวันแล้ว“ขี้ขลาด!”“ไอ้พวกขี้ขลาด!”“พวกไร้ประโยชน์ รู้จักเพียงวิ่งหนี!”ทหารม้าเป่ยหวนตะโกนด่าทว่าทหารต้าเฉียนเพียงแค่ส่งเสียงหัวเราะ มีบางคนที่โต้กลับบ้าง แต่ทว่าก็ถูกเสียงหัวเราะจากคนหมู่มากกลบมิดแต่ทว่าต่างจากครั้งก่อนครั้งนี้ ตอนที่ทหารม้าต้าเฉียนวิ่งกลับไป มีทหารม้าหลายสิบนายวิ่งเข้าไปในความมืดที่กองไฟส่องไปไม่ถึงอย่างรวดเร็ว จากนั้นค่อยๆ ชะลอความเร็ว แล้วเดินทางชิดกำแพงเมืองไปรวมตัวกันที่ทางตะวันออกเฉียงใต้พวกเขาหายไปในความมืดไม่นาน ก็มีทหารม้าต้าเฉียนกลุ่มใหญ่พุ่งออกมาในเมืองเหมือนก่อนหน้าที่เป็นการกระทำหลอกๆ เหมือนฟ้าร้องเสียงดัง แต่ฝนตกน

ตามด้วยทหารต้าเฉียนที่ฆ่าเข้ามาเรื่อยๆ ฝ่ายอาหลู่ไถนั้นแพ้เรื่องของเวลาหลังจากที่ตู๋กูเช่อนำทัพฆ่าเข้ามาแล้ว ก็สั่งการคนข้างกายว่า “สั่งให้เจิ้งเป่านำคนไปเฝ้าที่ช่องโหว่ซะ ตัดเส้นทางช่วยเหลือของศัตรูที่ประตูเหนือ!”“ขอรับ!”ทหารม้าส่งสาส์นเริ่มส่งสาส์นทันที ธงถ่ายทอดคำสั่งเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว…ในกระโจมค่ายกองทหารส่วนกลางของเจียเหยา“องค์หญิง ไม่ได้การแล้ว!”ทหารข้างกายรีบเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเจียเหยา แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าลนลานว่า “หน่วยสอดแนมจากปีกซ้ายและขวารายงานมาว่า ศัตรูได้ฆ่าเข้าไปในฝ่ายจั่วเสียนอ๋องแล้ว ฝ่ายจั่วเสียนอ๋องเสียหายหนัก…”“อะไรนะ?”สีหน้าของเจียเหยาเปลี่ยน นางลุกขึ้นพรวด “แน่ใจหรือว่าไม่ใช่การโจมตีปลอม?”“ไม่ใช่! ครั้งนี้ไม่ใช่จริงๆ!”ทหารข้างกายเอ่ยด้วยสีหน้าร้อนรน “หน่วยสอดแนมรายงานกลับมาว่า ฝ่ายจั่วเสียนอ๋องเริ่มจะพ่ายแพ้แล้ว!”พ่ายแพ้!ฝ่ายอาหลู่ไถเริ่มจะพ่ายแพ้แล้ว!เป็นไปได้อย่างไร!อาหลู่ไถป้องกันอย่างไรกัน?พวกเขาทำการป้องกันมากมายเพียงนั้น เหตุใดถึงพ่ายแพ้เร็วเช่นนี้ล่ะ?ฝ่าวงล้อมแล้ว!หยุนเจิงนำทัพฝ่าวงล้อมได้จริงๆ!ในศีรษะของเจียเหยาดังว

“แน่นอนอยู่แล้ว!”หยุนเจิงหัวเราะ แล้วตะโกนต่อทหารที่มารายงานทันทีว่า “ถ่ายทอดคำสั่งลงไป ‘ฆ่าทุกคน ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!’”เห็นลูกพลับนิ่มแล้วไม่บีบ นั่นมันคนโง่ไม่ใช่หรือ?ตามด้วยคำสั่งของหยุนเจิง กองทหารใหญ่พลันเคลื่อนไหวทันทีสำหรับทหารม้าแล้ว ระยะทางสิบลี้ไม่ถือว่าไกลมากเมื่อกองทหารใหญ่ของพวกเขาปรากฏอยู่ตรงหน้าทหารเป่ยหวน ทหารเป่ยหวนก็ลนลานขึ้นมาทันทีเผชิญหน้ากับทหารม้าชั้นยอดหนึ่งหมื่นนายเช่นนี้แล้ว ทหารเป่ยหวนที่ขนส่งสัมภาระเหล่านี้ต้านไม่ไหวเลยจริงๆสงครามง่ายๆ นี้เสร็จสิ้นภายในเวลาไม่ถึงครึ่งเค่อแต่ทว่า แม้ว่าทหารเป่ยหวนจะน้อย แต่ก็ไม่ได้ฆ่าให้สิ้นหลังจากสู้กันแล้ว พวกเขาเองก็มีสิบกว่าคนที่บาดเจ็บเช่นกันแต่โชคดีที่มีชุดเกราะป้องกันไว้ ไม่ใช่บาดแผลถึงชีวิตหลังจากที่ทำแผลเบื้องต้นแล้ว หยุนเจิงพวกเขาก็พักผ่อนอยู่ตรงนั้น แล้วใช้ชิ้นส่วนของเครื่องยิงหินมาสร้างไฟเพื่อความอบอุ่น พร้อมฆ่าม้าขนส่งของศัตรูทั้งหมดมาเป็นอาหารถึงแม้พวกเขาจะพกอาหารแห้งมาบ้าง แต่นั่นเอาไว้ใช้ยามจำเป็นเท่านั้นบัดนี้พวกเขาสามารถหาอาหารได้ ไม่กินก็ฟุ่มเฟือยน่ะสิฉินชีหู่ส่งทหารม้ากลุ่มเ

ทุ่งหญ้าเลี้ยงม้า!นี่มันพื้นที่ฝึกม้าศึกที่ใหญ่เป็นอันดับสองของเป่ยหวนเชียวนะตอนยังอยู่ซั่วฟาง เขาก็คิดจะโจมตีทุ่งหญ้าเลี้ยงม้านี้หลายหนแล้วบัดนี้ เขามาถึงที่นี่แล้ว หากไม่ไปอ้อมที่ทุ่งหญ้าเลี้ยงม้าสักหน่อยคงจะเสียโอกาสน่าดู!ทุ่งหญ้าเลี้ยงม้ามีม้าศึกคุณภาพดีอยู่จำนวนมาก พวกเขาทั้งสามารถได้รับม้าศึกเพิ่ม และยังสามารถได้รับเสบียงจากบริเวณรอบๆ ทุ่งหญ้าเลี้ยงม้าด้วย ขณะเดียวกัน ผู้คนยังสามารถหยุดพักผ่อนได้อีกด้วย!ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว!สิ่งเดียวที่ต้องกังวลคือทหารที่ไล่ตามมาจากข้างหลังเท่านั้นหากทหารที่ไล่ตามมาไม่กลัวตาย แล้วมุ่งไปที่บริเวณตรงข้ามหุบผาชันช่องลมอย่างสุดชีวิต รอให้พวกเขายึดม้าศึกจากทุ่งหญ้าเลี้ยงม้าได้สำเร็จ ค่อยฆ่าไปที่บริเวณตรงข้ามของหุบผาชันช่องลม เกรงว่าที่นั่นจะถูกทหารไล่ตามปิดกั้นไว้แล้วดังนั้น เขาถึงอยากซุ่มโจมตีทหารที่ไล่ตามแต่ทว่าไม่มีพื้นทีซุ่มโจมตีต้องคิดหาวิธีใหม่จะไปโจมตีทุ่งหญ้าเลี้ยงม้า ต้องจัดการทหารไล่ตามเสียก่อน ไม่เช่นนั้น ทันทีที่ทหารไล่ตามไปรวมตัวกับทหารที่อยู่บริเวณตรงข้ามหุบผาชันช่องลมเข้า พวกเขาก็จะถูกปิดตายทันทีสามารถโจมตีได