Share
บทที่ 701
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 702
“ข้าขี้เกียจ!”หยุนเจิงปฏิเสธทันใด “เราตะโกนคุยกันก็พอ!”“ไอ้คนขี้ขลาด!”เจียเหยาตะโกนเสียงดัง“ข้าขี้ขลาด แล้วทำไม?”หยุนเจิงไม่แยแส ส่งสายตาให้กับอวี๋ซื่อจงพวกเขา “เริ่มได้!”อวี๋ซื่อจงมองหยุนเจิงอย่างลำบากใจ “องค์ชาย ตะโกนกลางที่สาธารณะเช่นนี้จะทำให้องค์ชายเสีย…”“เหลวไหล!”หยุนเจิงโบกมือ “บอกให้ตะโกนก็ตะโกน! เร็วเข้า!”อวี๋ซื่อจงหมดหนทาง ทำได้เพียงนำคนร้อยคนตะโกนออกไปว่า “หากข้าฝ่าวงล้อมได้สำเร็จ ข้าก็ไม่ต้องการให้เจ้าครองตัวเพื่อข้าหรอก เจ้าเพียงแค่ระบำให้ข้าดูสักรอบเป็นพอ!”อวี๋ซื่อจงและคนอื่นตะโกนเสียงดังฟังชัดอย่าว่าแต่เจียเหยาที่อยู่ห่างจากป้อมเมืองไม่ไกล แม้แต่คนที่อยู่ในฐานค่ายพวกนั้นก็ยังได้ยินเจียเหยารู้ทั้งรู้ว่าหยุนเจิงจงใจทำให้ตนเสียอารมณ์ แต่ก็ยังโมโหกับคำพูดของหยุนเจิงอยู่ดีเดิมนางคิดว่าหยุนเจิงจะบอกว่าอ่านแผนการของตนออกแล้วอะไรทำนองนั้นแต่คาดไม่ถึงว่าหยุนเจิงจะพูดคำพูดนี้ออกมาระบำนั้นหรือ?ไอ้สารเลวไร้ยางอาย!กล้าบอกให้นางที่เป็นองค์หญิงแห่งเป่ยหวนระบำต่อหน้าสาธารณะเชียวรึ?“ไร้ยางอาย!”เจียเหยาตะคอกด้วยความโกรธ “หยุนเจิง เจ้ารอก่อนเถอะ! ข้าจะ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 703
ย่ำค่ำทหารม้าต้าเฉียนเริ่มเคลื่อนพลออกทางประตูตะวันออกเพื่อแสร้งโจมตีปีกซ้ายของเป่ยหวนแต่ทว่า ทหารม้าต้าเฉียนระมัดระวังตัวเกินไปคนกลุ่มหนึ่งจุดไฟไม่กี่แท่ง เพิ่งออกไปได้ไม่ไกล ก็ย้อนกลับมาแล้วโจมตีปลอมๆ อยู่หลายหน ก็ล้วนแต่ออกจากประตูตะวันออกได้ไม่ถึงสองร้อยจั้ง ก็ย้อนกลับมาแล้วหลายครั้งที่ทหารใหญ่ปีกซ้ายของเป่ยหวนกำลังเตรียมจะโจมตี ทหารม้าต้าเฉียนก็หนีไปอีกแล้วไปๆ มาๆ เช่นนี้ ทำเอาทหารม้าเป่ยหวนเองก็รู้สึกเหนื่อยกายเหนื่อยใจทว่าทหารม้าต้าเฉียนกลับดูมีความสุขและไม่เหนื่อยเลยในขณะเดียวกัน อาหลู่ไถทางประตูใต้ก็เผชิญกับสถานการณ์เดียวกันกลุ่มกองไฟส่องสว่างค่ายของพวกเขา และทหารต้าเฉียนก็ตะโกนสั่งให้โจมตีสั่งให้ฆ่าเป็นครั้งคราวทว่าทุกครั้งก็เป็นเพียงการหลอกเหมือนฟ้าร้องเสียงดัง แต่ฝนกลับตกนิดเดียวอาหลู่ไถเองก็ตระหนักได้แล้วว่าต้าเฉียนกำลังแสร้งโจมตีอยู่ จึงแค่สั่งให้ทหารระมัดระวังตัว แต่ไม่ต้องเข้าโจมตีก่อนหน้านี้เขาสั่งให้คนขุดหลุมฝังม้าไว้หลายหลุม และไม่เกรงกลัวว่าทหารม้าต้าเฉียนจะโจมตีเลยแม้แต่น้อยเพียงแค่ทหารราบของต้าเฉียนพวกนี้ จะโจมตีมาอย่างไร เขาก็ไม่กลัว!เ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 704
แต่ถึงกระนั้น เป่ยหวนก็ยังส่งทหารม้าจำนวนน้อยออกไปตั้งรับการโจมตีเช่นเดิมตามคาด ทหารม้าต้าเฉียนไม่ทันมาถึงเขตที่สามารถยิงธนูถึงได้ก็ย้อนกลับไปอีกแล้วทหารม้าเป่ยหวนขี้เกียจไล่ตามไป เพราะอย่างไรถึงเวลาที่พวกเขาไล่ตามไป กองทหารศัตรูก็กลับเข้าเมืองไปแล้วถูกทรมานอยู่เช่นนี้ตลอดทั้งคืน ทหารม้าเป่ยหวนเริ่มก่นด่าตั้งนานแล้วหากไม่ใช่เพราะเจียเหยาสั่งให้พวกเขาห้ามโจมตีเมืองล่ะก็ พวกเขาคงบุกโจมตีทหารม้าต้าเฉียนที่น่ารำคาญเหมือนแมลงวันแล้ว“ขี้ขลาด!”“ไอ้พวกขี้ขลาด!”“พวกไร้ประโยชน์ รู้จักเพียงวิ่งหนี!”ทหารม้าเป่ยหวนตะโกนด่าทว่าทหารต้าเฉียนเพียงแค่ส่งเสียงหัวเราะ มีบางคนที่โต้กลับบ้าง แต่ทว่าก็ถูกเสียงหัวเราะจากคนหมู่มากกลบมิดแต่ทว่าต่างจากครั้งก่อนครั้งนี้ ตอนที่ทหารม้าต้าเฉียนวิ่งกลับไป มีทหารม้าหลายสิบนายวิ่งเข้าไปในความมืดที่กองไฟส่องไปไม่ถึงอย่างรวดเร็ว จากนั้นค่อยๆ ชะลอความเร็ว แล้วเดินทางชิดกำแพงเมืองไปรวมตัวกันที่ทางตะวันออกเฉียงใต้พวกเขาหายไปในความมืดไม่นาน ก็มีทหารม้าต้าเฉียนกลุ่มใหญ่พุ่งออกมาในเมืองเหมือนก่อนหน้าที่เป็นการกระทำหลอกๆ เหมือนฟ้าร้องเสียงดัง แต่ฝนตกน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 705
เช้าตรู่ตามด้วยท้องฟ้าที่สว่างเจิดจ้าขึ้น ทหารต้าเฉียนก็หยุดการเคลื่อนไหวหลังจากที่ทรมานอยู่ทั้งคืน ถึงแม้มีคนมากมายที่ไม่แม้แต่จะป้องกันตัว ทว่าเมื่อคืนเสียงดังมากจริงๆแทบจะไม่มีผู้ใดสามารถนอนหลับได้เลยบัดนี้ ในที่สุดทหารต้าเฉียนก็หยุดลงแล้วหลังจากที่อาหลู่ไถสั่งให้คนตั้งหม้อทำกับข้าวแล้ว ตนพลันวิ่งกลับเข้าไปในกระโจมเพื่อพักสายตาฟ้าสว่างแล้วพวกเขาไม่ได้หลับได้นอนมาทั้งคืน ทหารต้าเฉียนที่ชายแดนกู้ก็ต้องไม่ได้หลับเหมือนกันแน่นอนตอนนี้ ทหารต้าเฉียนน่าจะไม่มารบกวนแล้วควรนอนพักสักงีบ!ไม่เช่นนั้น เกรงว่าคืนนี้ทหารต้าเฉียนคงต้องมารบกวนอีกเป็นแน่“ไอ้พวกขี้ขลาด ดูซิว่าพวกเจ้าจะทำเช่นนี้ได้อีกนานแค่ไหน!”อาหลู่ไถบ่น แล้วนอนพักในกระโจมทหารส่วนใหญ่ก็เลือกที่จะนอนหลับพักผ่อนที่กระโจมเหมือนอาหลู่ไถโดยเฉพาะกลุ่มทหารที่อยู่ส่วนกลางเพราะส่วนหน้าและส่วนท้ายยังมีทหารคอยเฝ้าอยู่ หากคนต้าเฉียนจะบุกโจมตีเข้ามา ก็ต้องผ่านกองทหารส่วนหน้าและส่วนท้ายก่อนกองทหารส่วนกลางปลอดภัยมาก ถึงขนาดไม่จำเป็นต้องลาดตระเวนเลยด้วยซ้ำหลังจากไม่ได้หลับมาทั้งคืน คนมากมายเข้าไปในกระโจมได้ไม่นานก็น
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 706
ตามด้วยทหารต้าเฉียนที่ฆ่าเข้ามาเรื่อยๆ ฝ่ายอาหลู่ไถนั้นแพ้เรื่องของเวลาหลังจากที่ตู๋กูเช่อนำทัพฆ่าเข้ามาแล้ว ก็สั่งการคนข้างกายว่า “สั่งให้เจิ้งเป่านำคนไปเฝ้าที่ช่องโหว่ซะ ตัดเส้นทางช่วยเหลือของศัตรูที่ประตูเหนือ!”“ขอรับ!”ทหารม้าส่งสาส์นเริ่มส่งสาส์นทันที ธงถ่ายทอดคำสั่งเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว…ในกระโจมค่ายกองทหารส่วนกลางของเจียเหยา“องค์หญิง ไม่ได้การแล้ว!”ทหารข้างกายรีบเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเจียเหยา แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าลนลานว่า “หน่วยสอดแนมจากปีกซ้ายและขวารายงานมาว่า ศัตรูได้ฆ่าเข้าไปในฝ่ายจั่วเสียนอ๋องแล้ว ฝ่ายจั่วเสียนอ๋องเสียหายหนัก…”“อะไรนะ?”สีหน้าของเจียเหยาเปลี่ยน นางลุกขึ้นพรวด “แน่ใจหรือว่าไม่ใช่การโจมตีปลอม?”“ไม่ใช่! ครั้งนี้ไม่ใช่จริงๆ!”ทหารข้างกายเอ่ยด้วยสีหน้าร้อนรน “หน่วยสอดแนมรายงานกลับมาว่า ฝ่ายจั่วเสียนอ๋องเริ่มจะพ่ายแพ้แล้ว!”พ่ายแพ้!ฝ่ายอาหลู่ไถเริ่มจะพ่ายแพ้แล้ว!เป็นไปได้อย่างไร!อาหลู่ไถป้องกันอย่างไรกัน?พวกเขาทำการป้องกันมากมายเพียงนั้น เหตุใดถึงพ่ายแพ้เร็วเช่นนี้ล่ะ?ฝ่าวงล้อมแล้ว!หยุนเจิงนำทัพฝ่าวงล้อมได้จริงๆ!ในศีรษะของเจียเหยาดังว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 707
ไม่นาน ฐานค่ายของกองทหารปีกขวาเป่ยหวนก็กลายเป็นทะเลเพลิงโชคดีที่เจียเหยาสั่งให้คนแยกระหว่างปีกขวากับกองทหารส่วนกลางออกในทันเวลา ถึงได้ไม่ทำให้ไฟจากปีกขวาลุกลามมาถึงส่วนกลางและปีกซ้ายถึงแม้พวกเขาจะสามารถลดความเสียหายลงได้ แต่ก็เสียกระโจมสำหรับทหารสามหมื่นนายและเสบียงไปสำหรับเป่ยหวนที่ขาดแคลนอาหารอยู่แล้วเป็นเรื่องที่หนักมากอีกอย่าง คนของพวกเขายังมัวไปแยกกระโจมปีกขวาออกจากส่วนกลาง ทำให้พลาดโอกาสฆ่าทหารม้าต้าเฉียนดวงตาของเจียเหยาแดงก่ำ มองดูฐานค่ายปีกขวาที่กลายเป็นทะเลเพลิงไปแล้วนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนพื้นหิมะแพ้แล้ว!แม้จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ นางก็แพ้ให้กับหยุนเจิงอีกอย่าง หลุมพรางตรงหน้านี้ นางเป็นคนขุดให้กับหยุนเจิงด้วยซ้ำแต่สุดท้ายคนที่ตกหลุมพรางนี้กลับเป็นตัวนางเองเสบียงของทหารสามหมื่นนาย ไม่ถือว่ามาก แต่สำหรับเป่ยหวนในตอนนี้นับว่ามีค่ามากอาหลู่ไถ!เพราะอาหลู่ไถสารเลวนี่ทั้งหมด!หากไม่ใช่เพราะพวกเขาพ่ายแพ้เร็วขนาดนั้น ตนจะส่งกองทหารปีกซ้ายขวาไปสนับสนุนฝ่ายอาหลู่ไถได้อย่างไร!หากปีกขวาไม่ว่างเปล่า แล้ววศัตรูจะเข้ามาเผากระโจมและเสบียงของพวกเขาได้อย่างไร!วินาที
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 708
“แน่นอนอยู่แล้ว!”หยุนเจิงหัวเราะ แล้วตะโกนต่อทหารที่มารายงานทันทีว่า “ถ่ายทอดคำสั่งลงไป ‘ฆ่าทุกคน ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!’”เห็นลูกพลับนิ่มแล้วไม่บีบ นั่นมันคนโง่ไม่ใช่หรือ?ตามด้วยคำสั่งของหยุนเจิง กองทหารใหญ่พลันเคลื่อนไหวทันทีสำหรับทหารม้าแล้ว ระยะทางสิบลี้ไม่ถือว่าไกลมากเมื่อกองทหารใหญ่ของพวกเขาปรากฏอยู่ตรงหน้าทหารเป่ยหวน ทหารเป่ยหวนก็ลนลานขึ้นมาทันทีเผชิญหน้ากับทหารม้าชั้นยอดหนึ่งหมื่นนายเช่นนี้แล้ว ทหารเป่ยหวนที่ขนส่งสัมภาระเหล่านี้ต้านไม่ไหวเลยจริงๆสงครามง่ายๆ นี้เสร็จสิ้นภายในเวลาไม่ถึงครึ่งเค่อแต่ทว่า แม้ว่าทหารเป่ยหวนจะน้อย แต่ก็ไม่ได้ฆ่าให้สิ้นหลังจากสู้กันแล้ว พวกเขาเองก็มีสิบกว่าคนที่บาดเจ็บเช่นกันแต่โชคดีที่มีชุดเกราะป้องกันไว้ ไม่ใช่บาดแผลถึงชีวิตหลังจากที่ทำแผลเบื้องต้นแล้ว หยุนเจิงพวกเขาก็พักผ่อนอยู่ตรงนั้น แล้วใช้ชิ้นส่วนของเครื่องยิงหินมาสร้างไฟเพื่อความอบอุ่น พร้อมฆ่าม้าขนส่งของศัตรูทั้งหมดมาเป็นอาหารถึงแม้พวกเขาจะพกอาหารแห้งมาบ้าง แต่นั่นเอาไว้ใช้ยามจำเป็นเท่านั้นบัดนี้พวกเขาสามารถหาอาหารได้ ไม่กินก็ฟุ่มเฟือยน่ะสิฉินชีหู่ส่งทหารม้ากลุ่มเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 709
ล้อมชายแดนเว่ย?พูดน่ะง่ายแต่หากทหารที่ไล่ตามมากล้าล้อมชายแดนเว่ยจริง เขาก็ดีใจแล้วหากเป็นเช่นนั้น ทหารม้าชั้นยอดหนึ่งหมื่นนายของพวกเขา แม้จะเจอกับศัตรูที่มากกว่าสามเท่าก็ไม่ต้องกลัวแล้วยิ่งไปกว่านั้น ทหารไล่ตามของพวกเขา ไม่มีทางพกเสบียงจำนวนมากมาด้วยแน่นอนในสถานการณ์เช่นนี้ ทหารไล่ตามต้องมีไม่มากอยู่แล้วอย่างมากก็คงจะมีแค่สองสามหมื่นนายเท่านั้นหากยึดชายแดนเว่ยได้ พวกเขาถึงจะพักผ่อนได้อย่างจริงจังพวกเขาทรมานไปทั้งคืนแล้ว วันนี้ก็เดินทางไกลอีก คนและม้าย่อมต้องเหนื่อยล้าอยู่แล้วต้องพักผ่อนให้ดีๆ สักคืนหนึ่งให้ได้“ดังนั้น เจ้าอยากให้คนของเราสวมชุดของคนพวกนี้แล้วบุกเข้าไปในชายแดนเว่ยกะทันหัน เพื่อควบคุมป้อมประตูเมืองนั้นรึ?”ฉินชีหู่ถามยิ้มๆ“อื้ม!”หยุนเจิงพยักหน้า “ตอนนี้ชายแดนเว่ยต้องว่างเปล่าแน่นอน เกรงว่าคงมีไม่ถึงสามพันคนด้วยซ้ำ! เราส่งคนไปสักหนึ่งพันแปดร้อยคนสวมชุดของพวกเขาแล้วโจมตีเข้าไปต้องชนะแน่!”“ก็จริง!”ฉินชีหู่พยักหน้าเห็นด้วยเพื่อล้อมพวกเขาไว้ในชายแดนกู้ กองทหารใหญ่เป่ยหวนน่าจะเคลื่อนพลไปทั้งหมดแล้วเจียเหยาแม้ฝันก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะสามารถฝ่าวงล้อม
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 914
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 913
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 912
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 911
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 910
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 909
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 908
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 907
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 906
