บทที่ 700

ด้วยอุปนิสัยของเจียเหยาแล้ว สิ่งที่เมี่ยวอินกังวลอาจเป็นจริงก็เป็นได้!

หากไม่ใช่เพราะเมี่ยวอิน เขาอาจไม่สามารถนึกถึงเรื่องนี้ก็เป็นได้

หยุนเจิงครุ่นคิดอยู่เงียบๆ สายตากวาดมองไปที่ค่ายใหญ่เป่ยหวนไม่หยุด

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง หัวใจของหยุนเจิงก็กระตุกวูบอีกครั้ง

“ไปกันเถอะ ไปที่ป้อมเมืองประตูใต้!”

หยุนเจิงรู้สึกตื่นเต้น น้ำเสียงยิ่งสูงขึ้นกว่าเดิม

หืม?

เขามีวิธีแล้ว?

เมี่ยวอินมองหยุนเจิงด้วยความสงสัย แล้วรีบตามไป

ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงป้อมเมืองประตูใต้

หยุนเจิงกวาดมองรอบๆ หนหนึ่ง จากนั้นเรียกทหารเฝ้าเมืองมาคนหนึ่งสั่งให้เขาไปเรียกแม่ทัพให้มาที่ป้อมเมืองประตูใต้

“เจ้ามีวิธีแล้ว?”

เมี่ยวอินสงสัย ในตาเต็มไปด้วยความอยากรู้

ไม่หรอกกระมัง?

สถานการณ์เช่นนี้ เขายังคิดหาวิธีได้นั้นหรือ?

“ไม่รู้ว่าเป็นวิธีหรือไม่ ต้องถามก่อนถึงจะรู้!”

หยุนเจิงกำหมัดแน่น ดูลนลานเล็กน้อย

เมี่ยวอินสงสัยมาก ทว่าเห็นว่าหยุนเจิงไม่ได้ให้คำตอบชัดเจน จึงไม่ได้ถามต่อไป

ไม่นาน แม่ทัพที่ถูกหยุนเจิงเรียกก็มาถึง

“ผู้ใดที่เคยอยู่ที่ชายแดนกู้ แล้วเข้าในรอบๆ ชายแดนกู้บ้าง?”

ฝูงชนยังไม่ทันได้เอ่ยปากถาม ห