All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 621 - Chapter 630

ต่อให้เขาคิดอยากจะฆ่าหยุนเจิง เขาก็ไม่กล้าทำร้ายเซียวว่านโฉว!แม้กระทั่งกองทัพเป่ยหวนอาจส่งกำลังเสริมทางหุบผาชันช่องลมแล้ว!ตรงหน้าพวกเขา เป็นไปได้มากว่าไม่ใช่แค่กองทัพใหญ่เป่ยหวนตรงหน้า ต่อให้ชนะเป่ยหวน พวกเขาก็ยังสามารถล่าถอยผ่านหุบผาชันช่องลมได้ตลอดเวลากองทัพเจ็ดหมื่นของพวกเขาถูกกำจัด ทั้งซั่วฟางก็ต้องตกอยู่ในมือของเป่ยหวนแล้ว!ถึงเวลานั้น พวกเขาจะอธิบายกับจักรพรรดิเหวินเช่นไร? “เจ้ามีสิทธิ์ใดมั่นใจว่าพวกเราจะชนะอย่างไม่ต้องสงสัย?”ฉินชีหู่คำราม “ยังไม่สู้ เจ้าก็มีรบกวนขวัญกำลังใจทหารอยู่ที่นี่! หากไม่เห็นว่าเจ้าเป็นผู้บัญชาการกองทหารมณฑลทางเหนือ ข้าจะประหารสารเลวอย่างเจ้าก่อนเลย!” “เจ้า...”เว่ยเหวินจงโมโหเพราะฉินชีหู่ แทยจะสั่งให้คนจัดการฉินชีหู่ทิ้งแต่ว่า ในที่สุดเว่ยเหวินจงก็ไม่ทำสิ่งใดตอนนี้มีเรื่องราวมากมาย หากเขาจัดการฉินชีหู่จริง ดีไม่ดีอาจทำให้เกิดการกบฏ!หลังจากระงับอารมณ์โกรธ เว่ยเหวินจงกัดฟัน “ข้าได้สั่งให้แนวหน้าของหม่าอี้และสู้ฉวีไปตรวจสอบสถานการณ์ซั่วฟางแล้ว อย่างช้าที่สุดพรุ่งนี้ก็ได้ข่าวแล้ว! หากซั่วฟางไม่ถูกยึด ข้าจะจู่โจมทันที! ข้าจะอยู่ด้านหน้าส

“อะไรนะ?”ปานปู้และเจียเหยาร้องออกมาด้วยความตกใจพร้อมกัน ดวงตาสองคู่แดงกล่ำกองทัพหนึ่งหมื่นห้าพันคน!สิบส่วนเหลือไม่ถึงหนึ่งส่วน!พวกเขาบ้าไปแล้วหรือ?พวกเขาไปหุบผาชันช่องลมเพื่อสิ่งใด?คุ้มกันการส่งเสบียง?เสบียงถูกทัพศัตรูปล้นจนเกลี้ยง? เจียเหยาพลิกตัวลงจากหลังม้า จ้องทหารที่ตัวอาบเลือดด้วยสายตาอาฆาต คำรามลั่น “ใครใช้ให้พวกเจ้าส่งเสบียงไปที่หุบผาชันช่องลม?”ทหารตกใจไม่น้อย กล่าวตะกุกตะกัก “นี่...คือว่า...เป็นคำสั่งของราชครู!”“พูดไร้สาระ!”ปานปู้ตวาด “ข้าอยู่ในกองทัพตลอด ไปสั่งให้พวกเขาคุ้มกันส่งเสบียงเมื่อใด?”“เจ้าบอกความจริงมาจะดีกว่า เป็นคำสั่งผู้ใดกันแน่?”เจียเหยาคว้าตัวทหาร ท่าทางเคร่งขรึมขึงขัง “หากยังกล้ากล่าวหาราชครู ข้าจะสับร่างเจ้าเป็นหมื่นชิ้น!”ทหารร้องไห้ “จริง...เป็นราชครูจริงๆ!”“บังอาจ!”ปานปู้โกรธจนตัวสั่น “ข้าอยู่ข้างกายองค์หญิงตลอดเวลา ข้าสั่งให้เจ้าไปคุ้มกันส่งเสบียง องค์หญิงหรือจะไม่รู้เรื่อง? กองทัพเรากำลังถอยทัพแล้ว ยังต้องให้พวกเจ้าส่งเสบียงหรือ?”“นี่...นี่...”ทหารในสมองเต็มไปด้วยความสับสนท ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใดขึ้นกันแน่เจียเหยาพยายา

ปานปู้กัดฟัน แล้วพ่นคำออกจากร่องฟันหากไม่ดูสักหน่อย เขาจะยอมได้อย่างไร?เขาจะดูว่าหยุนเจิงดูถูกเหยียดหยามเขาอย่างไร!แม้จะต้องกระอักเลือดอีกครั้ง เขาก็จะดูให้ได้!เจียเหยารู้นิสัยปานปู้ดี เขาถอนหายใจลับๆ แล้วยื่นจดหมายในมือให้กับปานปู้ช้าๆ“เอื๊อก…”ปานปู้เพียงแค่กวาดสายตามอง ก็กระอักเลือดแล้วปานปู้ไม่รู้ว่าตนกระอักเลือดเพราะหยุนเจิงกี่ครั้งกี่หนแล้วทว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่รุนแรงที่สุดแน่นอนทันใดที่เลือดพุ่งออกไป ร่างกายที่เดิมทรุดโทรมอยู่แล้วของปานปู้ไม่สามารถทนต่อไปได้อีก เขาล้มลงไปในบัดดลเจียเหยารีบวิ่งเข้าไปพยุงเขาไว้อย่างเตรียมพร้อมไว้ก่อนแล้ว“อัปยศ! อัปยศจริงๆ!”ดวงตาทั้งสองของปานปู้แดงก่ำ ร่ำไห้ทั้งน้ำตานี่คือความอัปยศที่สุดในทั้งชีวิตของเขา!“ดาบทอง! เอาดาบทองเฮงซวยนั่นมาให้ข้า! ข้าจะทำลายมันซะ…”ปานปู้เต็มไปด้วยโทสะ ร่ำตะโกนด้วยความโมโหหากไม่ใช่เพราะดาบทองนี้ คนของพวกเขาจะหลงเชื่อคำพูดของคนของหยุนเจิงได้อย่างไร!เพียงแค่ดาบทองเล่มเดียว ทำให้เป่ยหวนต้องสูญเสียพลทหารถึงหนึ่งหมื่นห้าพันนาย!แถมยังต้องสูญเสียเสบียงจำนวนมหาศาลด้วยสำหรับเป่ยหวนแล้ว นี่มัน

มาแล้ว!ตาเฒ่าซุนใจวูบวาบ รู้สึกลนลานขึ้นมาในบัดดลโชคดีที่เซียวว่านโฉวอยู่ข้างหลังเขา ทำให้ไม่เห็นสีหน้าของเขาหลังจากที่พยายามเก็บซ่อนอารมณ์ไว้ ตาเฒ่าซุนพลันส่ายศีรษะเบาๆ “ข้าไม่รู้ทักษะยุทธการอะไรทั้งนั้น เพียงแค่ออกสู่โลกภายนอกนานเกินไป ไม่มีความกังวลอะไรในใจ จึงเข้าใจจิตใจผู้คนมากกว่าคนทั่วไปเท่านั้น!”“จิตใจผู้คน?”เซียวว่านโฉวขมวดคิ้ว ถามอย่างไม่เข้าใจ “ขออภัยในความโง่เขลาของข้า ท่านหมายความว่าอย่างไรหรือ?”ตาเฒ่าซุนจ้องมองปลาที่ลอยอยู่ในหลุมน้ำแข็งนิ่งๆ แล้วเอ่ยว่า “เจ้าคือศัตรู ศัตรูคือเจ้า!”ได้ยินคำพูดของตาเฒ่าซุนแล้ว เซียวว่านโฉวพลันอดไม่ได้ครุ่นคิดหนักเจ้าคือศัตรู ศัตรูคือเจ้า?คำพูดนี้ ฟังดูลึกซึ้งคาดเดาไม่ถูกจริงๆ!ขณะที่เซียวว่านโฉวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ตาเฒ่าซุนก็เอ่ยนิ่งๆ อีกว่า “ทักษะยุทธการนับหมื่น ไม่สู้จิตใจผู้คนคำนี้! ขณะที่เจ้ากำลังคาดเดาความคิดของศัตรู ศัตรูก็กำลังคาดเดาความคิดของเจ้าเช่นกัน…”เซียวว่านโฉวครุ่นคิดนิ่งๆ อยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็เผยสีหน้าเข้าใจขึ้นมา“ท่านพูดถูก!”เซียวว่านโฉวโน้มตัวคำนับอีกครั้ง “ฟังคำจากผู้เชี่ยวชาญ มีชัยไปกว่าการเรี

เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวว่านโฉวแล้ว เว่ยเหวินจงพลันยิ้มแห้งอย่างต่อเนื่องอวี้กั๋วกงเองก็คิดว่าตนขี้ขลาดขี้กลัวเหมือนกันนั้นหรือ?สงครามครั้งนี้ เขานำกองทหารใหญ่เจ็ดหมื่นนาย แต่กลับขี้กลัวเสียอย่างนั้นส่วนฝ่ายหยุนเจิง รวมกันทั้งหมดมีไม่ถึงสองหมื่นนาย กลับคาดการณ์ศัตรูได้ก่อน และวางกลยุทธ์ได้อย่างแยบยลไม่เพียงแต่สามารถทำให้กองทหารใหญ่เป่ยหวนถอยทัพ แต่ยังซุ่มโจมตีกองทหารเป่ยหวนที่หุบผาชันช่องลมได้อีกครั้งโดยใช้วิธีที่ทุกคนต่างก็คาดไม่ถึง และสร้างตำนานเทพเจ้าอีกครั้ง!เมื่อเทียบกันแล้ว เขาเว่ยเหวินจงไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ!ต่อจากนี้ เกรงว่าตนคงหนีไม่พ้นกับคำด่าว่าเป็นคนขี้กลัวแล้วเพียงแค่สงครามเดียว ผลงานทั้งหมดที่เขาสะสมมาในกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือก็หายสาบสูญในชั่วพริบตา“ขอบใจอวี้กั๋วกงที่ชี้แนะ เหวินจงทราบแล้วขอรับ!”เว่ยเหวินจงโน้มตัวคำนับ“ไม่ถึงกับชี้แนะหรอก”เซียวว่านโฉวส่ายศีรษะ “เจ้าเป็นคนหนักแน่น และไม่ทำให้กองทหารมณฑลฝ่ายเหนือสูญเสียทหารไปมาก ตามหลักแล้ว สงครามครั้งนี้เจ้าก็มีคุณงามความดีอยู่! แต่ในฐานะที่เป็นผู้นำ หากไม่สามารถควบคุมทุกคนได้ เช่นนั้นตำแหน่งนี้ ก็อยู่ได้