บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 631 - บทที่ 640

ณ จวนของหยุนเจิง ฉินชีหู่พลางดื่มสุรากับหยุนเจิงพลางก่นด่าเว่ยเหวินจงเมื่อด่าจนพอใจแล้ว ฉินชีหู่ก็ส่งเสียงหัวเราะร่าออกมา “น้องชาย เจ้าไม่รู้ เมื่อไปกี่วันก่อนตอนที่เว่ยเหวินจงนำกองทหารใหญ่แล้วหยุดไม่เดินต่อ แม่ทัพแต่ละคนในค่ายแทบจะชี้จมูกด่าเว่ยเหวินจงแล้ว แม้แต่แม่ทัพตู๋กูนั่นก็สู้กับเว่ยเหวินจงด้วย…”เมื่อพูดถึงสถานการณ์ในตอนนั้น ฉินชีหู่พลันอดไม่ได้หัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของฉินชีหู่แล้ว หยุนเจิงก็อดไม่ได้แอบดีใจขึ้นมาเยี่ยม!ผลลัพธ์ที่ใหญ่ที่สุดที่ได้รับจากสงครามครั้งนี้ไม่ใช่หลอกเป่ยหวนได้กี่คน แต่เป็นการบั่นทอนความน่าเชื่อถือของเว่ยเหวินจงในกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือต่างหากเช่นนี้ก็ง่ายต่อการยึดอำนาจของตนแล้ว!ดี!การระมัดระวังตัวของเว่ยเหวินจงได้ช่วยตนไปไม่น้อยเช่นกันหยุนเจิงหัวเราะเหอะๆ แล้วยกสุราขึ้นกล่าวว่า “ขอบใจพี่ใหญ่ฉินที่ช่วยออกหน้าแทนข้ามาก ข้าขอดื่มให้กับท่านจอกหนึ่ง!”“เจ้ากับข้ายังจะเกรงใจกันอีก?”ฉินชีหู่โบกมืออย่างสบายๆ แล้วกล่าวด้วยความหดหู่ว่า “ข้าน่ะอิจฉาเจ้าจริงๆ! ดูซิ ฝั่งเจ้าชนะสงครามไม่หยุดหย่อน แต่ฝั่งข้าแพ้ อยากจะหาเป่ยหวนเพื่อทวงคืนชัยชนะก็

หลังจากที่ถูกหยุนเจิงปฏิเสธ เว่ยเหวินจงก็ได้พาผู้คนจากไปบัดนี้ หยุนเจิงได้เลื่อนขั้น กองทหารเก้าพันนายที่รักษาการณ์ที่หุบผาชันช่องลมคราวก่อนก็กลับไปสู่ใต้บังคับบัญชาของหยุนเจิงเหมือนเดิมถึงแม้เว่ยเหวินจงจะไม่เห็นด้วยเท่าไรนัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะนี่เป็นคำเสนอของเซียวว่านโฉวเหตุผลของเซียวว่านโฉวก็หนักแน่นมาก ซั่วฟางมีกำลังพลน้อย กองทหารซั่วฟางที่หยุนเจิงเป็นผู้นำก็ทำให้กองทหารใหญ่เป่ยหวนสูญเสียไปจำนวนมากหลายครั้งหลายหนไม่มีใครรู้ได้ว่าเป่ยหวนจะมาจัดการกับหยุนเจิงไม้ไหนอีกแต่ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเป่ยหวนอยากจะสังหารหยุนเจิงด้วยพันดาบหมื่นดาบแน่นอนดังนั้น ไม่ว่าอย่างไร ในมือหยุนเจิงมีกำลังพลไว้ดีกว่าบัดนี้ เดิมก็มีคนมากมายสงสัยว่าเว่ยเหวินจงอยากยืมมือเป่ยหวนกำจัดหยุนเจิงทิ้ง หากเว่ยเหวินจงปฏิเสธคำเสนอของเซียวว่านโฉวอีก ก็จะยิ่งทำให้ผู้คนสงสัยไม่ใช่หรือ?คนเก้าพันนายนั่น เว่ยเหวินจงเพียงแค่ขอหยวนเลี่ยไปผู้เดียวเท่านั้นแต่ทว่า ภารกิจป้องกันหุบผาชันช่องลมก็ได้ตกเป็นหน้าที่ของหยุนเจิงไปด้วยวันที่เว่ยเหวินจงพาคนออกไป เซียวว่านโฉวก็เอ่ยลาหยุนเจิงด้วยเช่นกันเขาเองก็อยู่ที่ซั

เปลือกตาของเซียวติ้งอู่กระตุก แล้วเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ “ท่านสังเกตเห็นอะไรที่ซั่วฟาง?”เซียวติ้งอู่รู้ดีว่าความคิดแปลกๆ ของบิดานี้ต้องเกี่ยวข้องกับการไปซั่วฟางครั้งนี้แน่นอนเซียวว่านโฉวพยักหน้าเล็กน้อย “สังเกตบางอย่างได้จริงๆ…”กล่าวจบ เซียวว่านโฉวก็เล่าให้บุตรชายฟังอย่างละเอียดเขาพบว่า ความน่าเชื่อถือขององค์ชายหกในกองทหารซั่วฟางนั้นสูงมากหากหยุนเจิงไม่อนุญาต เว่ยเหวินจงก็ไม่มีทางขยับทหารได้เลยแม้แต่คนเดียว!เรื่องนี้ ไม่ใช่แค่ท่านเหลิ่งเพียงผู้เดียวก็สามารถทำได้!หากเพียงแค่พึ่งท่านเหลิ่งผู้เดียวเท่านั้น เช่นนั้นหยุนเจิงก็กลายเป็นหุ่นเชิดของท่านเหลิ่งแล้วแต่ทว่า หยุนเจิงกลับไม่ได้เป็นหุ่นเชิดของท่านเหลิ่งแต่อย่างใดแม่ทัพน้อยใหญ่ในซั่วฟาง ต่างก็เคารพนับถือหยุนเจิงเป็นพิเศษการเคารพนับถือนี้ ก็สามารถตอบคำถามบางอย่างได้แล้วอีกอย่าง ถึงแม้เขาจะอาศัยอยู่ที่ซั่วฟางหลายวัน แต่เรื่องมากมายในซั่วฟาง เขากลับไม่สามารถสืบได้เขารู้สึกว่า เสนาบดีกรมทหารอย่างเขาเป็นเหมือนคนนอกอย่างไรอย่างนั้นแม่ทัพน้อยใหญ่ในซั่วฟาง ถึงจะเป็นกลุ่มเดียวกันถึงแม้เรื่องนี้จะบ่งบอกอะไรไม่ได้ แต่ทว่าอย่

เจียเหยา!องค์หญิงแห่งเป่ยหวน เจียเหยา!เฝิงอวี้พวกเขาจับองค์หญิงแห่งเป่ยหวน เจียเหยาได้ที่หุบผาชันช่องลม!พูดให้ถูกคือ ไม่ใช่พวกเขาจับได้!แต่เจียเหยาเป็นคนมาเอง เป็นคนมาให้พวกเขาจับเองและจุดประสงค์ที่เจียเหยาปล่อยให้พวกเขาจับนั้น มีเพียงสิ่งเดียว!เจียเหยาอยากพบหยุนเจิง!“พวกเจ้าแน่ใจหรือว่านางคือเจียเหยา?”หยุนเจิงสั่งให้ทหารอารักขานำคนเข้ามาสอบถาม“น่าจะใช่ขอรับ!”คนผู้นั้นพยักหน้าเบาๆ แล้วเกาศีรษะกล่าวว่า “แต่ทว่าพวกเราเองก็ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาขององค์หญิงผู้นั้น ดังนั้นก็ไม่แน่ใจเช่นกัน…”“ไป! ไปดูซิ!”หยุนเจิงเรียกอวี๋ซื่อจง และก้าวเท้าออกไปอย่างรีบร้อนเจียเหยา!ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้ากระมัง?อยู่ดีๆ ถึงได้วิ่งมาให้พวกเขาจับ?เพื่อจะพบหน้าตน?คงไม่ใช่เพราะนางนำทัพพ่ายแพ้ ถูกประมุขใหญ่เป่ยหวนลงโทษจึงวิ่งมาหาตนหรอกนะ?คิดแล้วก็ไม่น่าใช่!ถึงนางจะมาลอบสังหารตนตามลำพัง ก็ไม่น่าจะเป็นเช่นนี้สิ!แปลก!แปลกมาก!วินาทีนี้ หยุนเจิงรู้สึกนับถือเจียเหยามากในสถานการณ์เช่นนี้ นางกลับกล้าวิ่งเข้ามาด้วยตนเองตามลำพัง?นางไม่กลัวว่าตนจะสังหารนางเลยหรือ?ความกล้านี้ช่างน่านั

ยึดครองพื้นที่ที่สูญเสียไปกลับคืนมา?เมืองสามชายแดน?หยุนเจิงชะงักเล็กน้อยยึดพื้นที่ที่สูญเสียไปกลับมาเชียวนะ นี่มันคุณงานความดีครั้งใหญ่เท่าสวรรค์เชียวนะ!ผู้หญิงคนนี้ คงไม่ได้วางกับดักให้กับตนหรอกกระมัง?หรือว่า นางคิดจะซุ่มโจมตีขณะที่ต้าเฉียนส่งคนไปรับเมืองสามชายแดนมา?อย่าว่านะ ด้วยความฉลาดของผู้หญิงคนนี้แล้ว อาจจะทำเช่นนี้ก็เป็นได้หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง หยุนเจิงก็เงยหน้ามองเจียเหยา “อยู่ดีๆ เจ้ามอบคุณงานความดีขนาดนี้ให้ข้าทำไมกัน เจ้าตกหลุมรักข้าหรือ?”“เจ้า…”สีหน้าของเจียเหยาเปลี่ยนไปในบัดดล แล้วจ้องมองหยุนเจิงด้วยดวงตากลมโตในฐานะบุตรีที่ประมุขใหญ่โปรดปราณมากที่สุด นางจะเคยถูกคนอื่นหยอกล้อได้อย่างไร?ทันใดนั้นเอง นางอยากจะหักร่างศพของหยุนเจิงให้เป็นท่อนๆ เลย!“ได้ ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ตกหลุมรักข้า”หยุนเจิงหยักไหล่ แล้วยิ้มอย่างไม่ใส่ใจกับแววตากินคนของเจียเหยาเลยเมื่อเห็นท่าทีเฉยเมยของหยุนเจิงแล้ว เจียเหยาพลางอดไม่ได้ก่นด่าขึ้นมาในใจเพิ่งจะด่าจบ หัวใจของเจียเหยาพลันกระตุกวาบตั้งแต่วินาทีแรกจนถึงตอนนี้ ตนถูกหยุนเจิงจูงจมูกทั้งหมด!ตนโมโหเพราะหยุนเจิง แต