บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 991 - บทที่ 1000

บรรยากาศใกล้ทำสงครามใหญ่แผ่ซ่านออกมาหากเป็นเมื่อก่อน บรรยากาศเช่นนี้ล้วนทำให้คนตื่นเต้นดีใจแต่ตอนนี้ เจียเหยารับรู้เพียงความหดหู่อย่างยิ่งบรรยากาศหดหู่เช่นนี้ทำให้เจียเหยาอยากจะกรีดร้องออกมา แต่สุดท้ายนางก็ข่มเอาไว้ ต้องทำท่าทีดูสงบนิ่งเจียเหยาขี่ม้าศึกของตัวเอง ห้ามไม่ให้โม่ยื่อเกินพาคนติดตามมา นางควบม้าออกจากค่ายไปอย่างรวดเร็วมาถึงบริเวณนอกค่ายที่ไร้ผู้คน ในที่สุดเจียเหยาก็ถอนหายใจขุ่นเคืองออกมาบรรยากาศภายในค่ายหดหู่เกินไปแล้ว!ใบหน้าของทหารเป่ยหวนล้วนไม่เห็นรอยยิ้มใดราวกับว่า ทุกคนกำลังเห็นความตายมาเยือนไม่มีใครไม่กลัวตายต่อให้ชายชาตรีเป่ยหวนเลือดร้อนเพียงใด สุดท้ายร่างกายก็ยังมีเลือดเนื้อรบแพ้ติดต่อกันหลายครั้ง จิตวิญญาณของพวกเขาถูกตีจนไม่เหลือแล้ว!บรรยากาศเช่นนี้ อาจเป็นเรื่องดี แล้วก็อาจเป็นเรื่องร้ายหากทุกคนต่างเตรียมใจต้องตายไปสู้ศึกครั้งนี้ ต่อให้พวกเขาแพ้พ่าย ทัพศัตรูก็ต้องลำบากเช่นกัน!แต่หากถูกบรรยากาศเช่นนี้สะท้อนกลับ ขวัญกองทัพของพวกเขาก็อาจพังทลายได้ง่ายเมื่อศัตรูโจมตีจากด้านหน้า พวกเขาก็ถูกตีแตกพ่าย!ตอนนี้ นางจำเป็นต้องสงบลง เปลี่ยนข้อเสียใ

ตอนนี้ กำลังทหารทัพศัตรูด้านหน้าเกรงว่ามีเพียงครึ่งเดียวของพวกเขานอกจากด้านจำนวนคนแล้ว คุณสมบัติทุกด้านล้วนสู้ทัพศัตรูไม่ได้ แต่ปู้ตูก็ยังเห็นความหวังนี่คือความหวังที่จะชนะของพวกเขาหากชนะสงคราม ก็สามารถกระตุ้นขวัญทหารได้หากสามารถทำลายชื่อเสียงหยุนเจิงผู้ไม่แพ้สงครามได้ นักรบเป่ยหวนก็จะได้รับความมั่นใจอีกครั้ง“จริงด้วย องค์หญิง! ถึงเช่นไรพวกเราก็มีคนจับตา ไม่ต้องกลัวพวกเขาเล่นลูกไม้”“องค์หญิง ตอนนี้กังวลมากไป เกรงว่าจะกระทบกับการตัดสินใจของท่าน”กู่เก๋อและโม่ยื่อเกินปลอบใจเจียเหยาเช่นกันพวกเขาต่างก็รู้ ตอนนี้เจียเหยามีแรงกดดันมหาศาลพวกเขากลัวเจียเหยาคิดมากเกินไป สุดท้ายจะทำให้สมองของนางเลอะเลือนเมื่อได้ยินคำเกลี่ยกล่อมของทุกคน เจียเหยาสะบัดศีรษะอย่างแรง บังคับให้ตัวเองสงบลงบางที อาจเป็นเพราะนางคิดมากเกินไปแล้วกระมัง!หลังจากครุ่นคิดเงียบๆ เจียเหยาสั่งกู่เก๋อ “เจ้ารีบนำกำลังทหารม้าห้าพันคนไปช่วยเหลือราชสำนัก หากทัพศัตรูโจมตีราชสำนัก ไม่จำเป็นต้องเข้าปะทะกับศัตรู เพียงแค่ถ่วงเวลาทัพศัตรูก็พอแล้ว!”“ขอรับ!”กู่เก๋อรับคำสั่งแล้วออกไปเจียเหยาโยนความคิดสับสนในสมองทิ้

“เป็นเช่นนั้น น่าจะมีคนเกินกว่าขึ้นเหมือนจะไม่มีชุดเกราะ”เช่นนี้หรือ?หยุนเจิงนิ่งเงียบสักพัก กำชับฮั่วกู้ทันที “เจ้ารีบนำกองทัพหกพันคน เริ่มให้ม้ากินหญ้าบริเวญก่อนถึงด้านหน้าทัพศัตรูสิบลี้!”“ขอรับ!”ฮั่วกู้เรียนรู้ที่จะชื่อฟังแล้ว รับคำสั่งก่อน จากนั้นค่อยถาม “ท่านอ๋องทำเช่นนี้มีเจตานาใดหรือ?”“ไม่มีสิ่งใด ก็แค่ให้พวกเขาคิดว่าม้าของพวกเราเหนื่อยล้า จำเป็นต้องให้ม้าฟื้นฟูกำลังสักหน่อยค่อยจู่โจม!” หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อย “จำเอาไว้ ส่งคนไปจับตาความเคลื่อนไหวของทัพศัตรูตลอดเวลา เมื่อทัพศัตรูกดดันไปข้างหน้า ก็ล่าถอยทันที! หากทัพศัตรูส่งคนมาห้าพันเพื่อหยั่งเชิง ก็ไม่จำเป็นต้องล่าถอย ป้องกันอยู่ที่เดิมก็พอแล้ว!”“ขอรับ!”ฮั่วกู้รับคำสั่งแล้วจากไปหยุนเจิงหันหน้ากลับมา สั่งหวังชี่อีกครั้ง “เจ้านำทหารและม้าหกพันคน ติดตามด้านหลังกองกำลังฮั่วกู้ให้อาหารม้าห้าลี้ หากเห็นพวกฮั่วกู้ล่าถอย ก็เริ่มล่าถอยทันที!”“ขอรับ!”หวังชี่ก็รับคำสั่งแล้วจากไปเช่นกันหยุนเจิงมองออกไปที่ไกลๆ จากนั้นก็พาคนจากไปทันทีกลางค่ายเป่ยหวนเจียเหยาได้รับข่าวที่สายสืบนำกลับมาทัพหน้าของศัตรูประมาณห้าหกพันคน เริ

“พวกชวีจื้อไม่ใช่กลยุทธทะลวงศัตรูหรือ?”หยุนเจิงหัวเราะ “เจียเหยาทำเช่นนี้ มีข้อดี แล้วก็มีข้อเสีย...”หากพวกเขาไม่ได้ส่งทหารออกไปสร้างความประหลาดใจ บุกปะทะด้านหน้า ต้องเสียเปรียบอย่างหนักแน่นอนแต่ขอแค่พวกชวีจื้อทางนั้นไม่เกิดปัญหา ต่อให้พวกเขาบุกปะทะด้านหน้า ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แล้วเมื่อพวกชวีจื้อโผล่ออกมากะทันหัน ทัพศัตรูก็ย่อมตกอยู่ในความโกลาหลคนเหล่านี้ของเหมิงกู่และเจินเกอ ยังหวังจะให้พวกเขาม้าสู้ตายถวายชีวิตกับต้าเฉียนหรือ!สำหรับคนของสองกองกำลังเหมิงกู่และเจินเกอแล้ว นี่ไม่ใช่การต่อสู้ของพวกเขาขอแค่สถานการณ์ไม่ถูกต้อง คนเหล่านี้ส่วนมากก็เลือกที่จะยอมจำนนเมื่อสองกำลังนี้ยอมจำนนตามทิศทางลม กองทัพใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็จะบุกเข้าไปทันทีถึงเวลานั้น นักรบที่เป่ยหวนรับสมัครมาชั่วคราว ยิ่งไม่มีใจอยากทำสงครามไม่หนี ก็ต้องจำนน!“องค์ชายฉลาดปราดเปรื่อง!”โจวมี่ประจบประแจง จากนั้นก็ถามต่อ “องค์ชายยังมีเป้าหมายอื่นอีกกระมัง? หากแค่ยืนยันตำแหน่งของกับดักม้า องค์ชายสั่งคนไปสำรวจสักรอบก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปหยั่งเชิง!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้ม กล่าวอย่างจริงใจ “หนึ่งตัดสินใจลงม

“กล้า!”ทุกคนพากันร้องคำราม ทุกคนราวกับมีกองไฟถูกจุดขึ้นภายในใจต่อให้คนที่อยู่ห่างไกลไม่ได้ยินคำพูดของหยุนเจิง ก็ตะโกนร้องออกมาเช่นหยุนเจิงยกมือหยุดเสียงร้องคำรามของทุกคน จากนั้นก็ชักดาบออกมาชี้ไปทางทัพศัตรู ร้องคำรามด้วยเจตนาฆ่าเข้มข้น “ความฝันของคนหลายรุ่นของต้าเฉียนเรา วันนี้ พวกเราจะทำให้เป็นจริง! บุกเข้าไป ย่ำม้าสู่ราชสำนัก!”“บุกเข้าไป!”“ย่ำม้าสู่ราชสำนัก!”“ย่ำม้าสู่ราชสำนัก!”“ฆ่า!”“ฆ่า!”เวลานี้ เหล่าทหารส่งเสียงร้องสะเทือนก้องภูเขาเสียงที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่ากลายเป็นเหมือนกระแสน้ำ จู่โจมจิตใจของทัพศัตรูอย่างต่อเนื่อง“ฆ่า!”สิ้นเสียงคำสั่งของหยุนเจิง ทันใดนั้นพื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน“ฆ่า!”“ฆ่า!”“ฆ่า...”เสียงเกือกเท้ามาไม่อาจกลบเสียงร้องฆ่าของทหารต้าเฉียนได้เสียงร้องตะโกนฆ่าดังสะเทือนฟ้าลอยก้องไปทั่วบรรยากาศการสังหาร!ดูเหมือนไร้รูปร่าง ทว่ามันมีอยู่จริงเผชิญหน้ากับทหารม้าต้าเฉียนที่บุกตรงเข้ามา กลางกองทัพเป่ยหวนเกินความวุ่นวายม้าศึกของคนมากมายเริ่มกระวนกระวายอยู่ไม่สุข สะบัดหัวส่งเสียงร้องออกมาไม่หยุดภาพเงาการรบพ่ายแพ้ติดต่อกันหลายครั้ง ปราก