บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 981 - บทที่ 990

หากเผ่นแนบหนีกลับไปเช่นนี้ ต้องเสียเปรียบไปถึงบ้านป้าแน่นอนขณะที่ทั้งสองคนกำลังสนทนากัน ทหารม้าก็ควบม้าเข้ามากะทันหัน“ท่านอ๋อง หลู่ซิงรายงานด่วน!”ทหารม้าวิ่งมาอยู่ตรงหน้าหยุนเจิง พลิกตัวลงหลังม้า มอบจดมายฉบับหนึ่งให้หยุนเจิงหยุนเจิงรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี รีบเปิดจดหมายเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย สีหน้าของหยุนเจิงเคร่งขรึม“องค์ชาย เป็นเช่นไร?”อวี๋ซื่อจงถามทันที“ดูเอาเถอะ!”หยุนเจิงนำจดหมายในมือมอบให้อวี๋ซื่องจง สมองหมุนแล่นอย่างรวดเร็วกุ่ยฟางได้ฉวนหรงแล้ว ทั้งยังส่งทหารห้าหมื่น กองกำลังฉวนหรงช่วยคุ้มกันขนส่งเสบียง ระดมกองทัพหนึ่งแสน กำลังเคลื่อนทัพไปยังทางเดินทะเลทรายตะวันตก ปรารถนาช่วยเป่ยหวนต้านทานต้าเฉียน!ทูตที่หลู่ซิ่งส่งไปกุ่ยฟาง ถูกขับไล่ออกมาแม้แต่หน้าประมุขกุ่ยฟางก็ยังไม่ได้พบอวี๋ซื่อจงได้อ่านเนื้อหาในจดหมาย ใบหน้าเปลี่ยนไปเป็นดูยากทันทีกุ่ยฟางเจ้าพวกคนสารเลว!ลืมเรื่องเมื่อหกปีก่อนที่ถูกเป่ยหวนตีจนร้องไห้หาบิดาเรียกหามารดาแล้วหรือ?ตอนนี้ไม่ตุบตีสุนัขจมน้ำด้วยกันกับต้าเฉียน นึกไม่ถึงยังจะส่งทหารช่วยเป่ยหวนด้วย?“องค์ชาย พวกเราตอนนี้ต้องเปลี่ยนทิศทางหรือไม

พวกเขาช้าไปก้าวหนึ่ง ก่อนหน้าพวกเขาสองวันก่อน ปู้ตูได้นำกำลังทหารม้าเป่ยหวนหนึ่งพันคนไปถึงเหมิงกู่และเจินเกอแล้วคนของเหมิงกู่และเจินเกอเมื่อได้ฟังว่าถึงต้าเฉียนก็จะได้กินเนื้อก้อนใหญ่ ก็ราวกับฉีดเลือดไก่เวลานี้ ปู้ตูได้นำกองกำลังสองหมื่นคนจากสองฝั่งนั้นเดินทางกลับมาแล้วเมื่อได้รู้ผลลัพธ์นี้ หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วมารดาเขาสิ!เจียเหยาผู้หญิงคนนี้ปฏิกิริยาตอบโต้เร็วนัก!เขายังคิดจะให้นักรบภูตสิบแปดทำให้สองชนเผ่ากับเป่ยหวนขัดแย้งกัน รอพวกเขาส่งทหารไปตีเป่ยหวน สองเผ่าจะได้แทงข้างหลังเป่ยหวนได้สะดวกสุดท้าย นึกไม่ถึงว่าจะถูกเจียเหยาตัดหน้าไปก่อนแล้ว!เดิมทีสถาการณ์ดีเช่นนี้ ถูกเจียเหยาสร้างเรื่องเช่นนี้ กลับกลายเป็นพวกเขาค่อนข้างเสียเปรียบหยุนเจิงกำลังก่นด่าในใจ จากนั้นก็ถามอีกครั้ง “อาวุธของคนของทั้งสองเผ่าเป็นเช่นไร?”“ไม่ค่อยเท่าไหร่ คนเกินกว่าครึ่งไม่มีเกราะที่สมบูรณ์”นักรบภูตเก้าตอบ “ระหว่างทางที่พวกเรากลับมา ยังจับสายลับเป่ยหวนได้ด้วยความบังเอิญ...”พวกเขาแยกสายลับสองคนออกจากกันแล้วดำเนินการไต่สวน ได้รู้ข้อมูลของทัพศัตรูที่ประจำการอยู่ทางเดินทะเลทรายตะวันตก

ตอนนี้ สถานที่ตั้งค่ายของพวกเขากับกองทหารมณฑลทางเหนืออยู่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งร้อยยี่สิบลี้ระยะห่างนี้ ทหารม้าหนึ่งวันก็สามารถบุกมาถึงได้กู่เก๋อยังบอกข่าวร้ายกับเจียเหยาสายลับหลายคนที่พวกเขาส่งออกไปตอนนี้ยังไม่กลับมากู่เก๋อคาดเดาว่า สายลับพวกนี้น่าจะถูกทัพศัตรูจัดการทิ้งแล้ว บางทีอาจจะถูกจับทั้งเป็นก็ได้!หากถูกจัดการทิ้งไปยังดีหน่อยแต่หากถูกจับเป็น ทัพศัตรูน่าจะรู้สถานการณ์ตอนนี้ของพวกเขาแล้วด้วยสถานการณ์เช่นนี้ เป็นไปได้มากว่าทัพศัตรูจะเริ่มบุกโจมตีกล่าวเรื่องพวกนี้ กู่เก๋อถอนหายใจไม่หยุดเช่นกันหากเป็นเมื่อก่อน ให้ทหารชั้นยอดหนึ่งหมื่นคนกับเขา เขากล้าปะทะกับทหารม้าสองสามหมื่นของต้าเฉียนอย่างแน่นอนทว่าตอนนี้ ความเชื่อมั่นของเป่ยหวนตีไม่เหลือแล้ว คนมากมายหวาดกลัวทหารม้าต้าเฉียนความหวาดกลัวเช่นนี้ บนสนามรบจะเป็นอันตรายถึงชีวิตเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจของกู่เก๋อ สีหน้าของเจียเหยายิ่งเคร่งขรึมหนักแน่นความมั่นใจของกู่เก๋อถูกตีไม่เหลือ ความมั่นใจของนางก็ถูกตีไม่เหลือเช่นกัน!หากเป็นก่อนหน้านี้ ทัพศัตรูกล้ากดดันมาข้างหน้าเช่นนี้ พวกเขาคงออกไปสู้นานแล้วไหนเลยจะเอาแต่เฝ

ทิศทางถูกต้องแล้ว?เกาเหอและโจวมี่ครุ่นคิดเงียบๆอีกทาง ฮั่วกู้พาคนควบม้ามาถึงกองทัพด้านหลัง นำคำสั่งของหยุนเจิงบอกกับหวังชี่เมื่อได้รับคำสั่งจากหยุนเจิง หวังชี่ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจแล้ว จึงตะโกนบอกคนข้างกาย “ถ่ายทอดคำสั่งลงไป ทุกคนเพิ่มความเร็วในการขนส่งเสบียง อย่าเอาแต่อาศัยม้าลากบรรทุก เอาคนบางส่วนมาเข็นรถเกวียน! รวบรวมวัสดุระหว่างทางมาทำคบเพลิง เร็วเข้า!”เมื่อได้รับคำสั่งของหวังชี่ ทหารส่งสารวิ่งจไปถ่ายทอดคำสั่งทันที“พี่หวัง ความสัมพันระหว่างท่านกับท่านอ๋องสนิทกัน เกลี่ยกล่อมท่านอ๋องดีกว่า!”ฮั่วกู้กล่าวอย่างเป็นกังวล “ท่านอ๋องหัวรุนแรงเช่นนี้ ดีไม่ดีจะเกิดเรื่อง!”“เกิดเรื่องใดไร้สาระ!”หวังชี่ส่งสายตาให้ฮั่วกู้ ควบม้าไปด้านข้างกับฮั่วกู้ “ข้าคิดว่า ท่านอ๋องต้องการให้โอกาสคนเป่ยหวนลอบโจมตีค่าย! แต่ว่า ที่ท่านอ๋องทำเช่นนี้ ข้าเองก็คาดไม่ถึง”“โจมตีค่าย?”ฮั่วกู้ตกใจ จากนั้นก็เกิดอาการสั่นขึ้นมาแผนการที่พวกเขากำหนดไว้ในตอนแรก ก็เพื่อให้คนเป่ยหวนข้ามทะเลทรายเหลืองมาโจมตีค่ายไม่ใช่หรือ?เพียงแต่ เป่ยหวนทางนี้ไม่มีความเคลื่อนไหว เขาคิดไปเองว่าหยุนเจิงละทิ้งแผน

แต่ความเสียหาย ยากที่จะกล่าวแม้จำนวนคนของทัพศัตรูจะเหนือกว่า ต่อให้ในมือถือกระบองไฟ ไม่แน่อาจทำคนตายได้เมื่อได้ฟังคำของชวีจื้อ หยุนเจิงรู้ว่าชวี้จื้อมีความคิดใด จากนั้นก็กล่าวทันที “พูดความเห็นของเจ้า”ชวี้จื้อหัวเราะ จากนั้นก็กล่าว “ทัพศัตรูไม่ใช่วางมาดให้พวกเราดูไม่ใช่หรือ? เช่นนั้นพวกเราก็วางมาดให้ทัพศัตรูดู!”“พูดต่อ”หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อยดูเหมือน ชวี้จื้อคิดในสิ่งที่เขาคิดได้แล้วชวี้จื้อกล่าวต่อ “ข้าคิดว่า พวกเราสามารถแบ่งทหารชั้นยอดออกหลายพันคน ทำท่าทางจะเหมือนจะข้ามทะเลทรายเหลืองไปยังราชสำนักของพวกเขา เมื่อเป็นเช่นนี้ กองทัพศัตรูก็จะแบ่งทหารขัดขวางพวกเรา! หากทัพศัตรูตามมาไม่ทัน พวกเราก็สามารถบุกราชสำนักได้โดยตรง!”ขอแค่ทัพศัตรูแบ่งทหาร กำลังการปะทะก็จะน้อยลงเช่นนี้ ต่อให้พวกเขาโจมตีอย่างรุนแรง ความเสียหายก็จะน้อยลงเมื่อได้ฟังคำของชวี้จื้อ ทุกคนพากันพยักหน้าแผนการนี้ของชวี้จื้อ ไม่เลวเลยหยุนเจิงพยักหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วกล่าว “ข้าก็คิดเช่นนี้ แต่ข้ายังกังวล”“หืม?”ชวี้จื้อกล่าวอย่างไม่เข้าใจ “องค์ชายกังวลสิ่งใด?”“ข้ากังวลทัพศัตรูจะมีแผนสำรอง”หยุนเจิงขมวด