LOGINShare
บทที่ 992
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 993
เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ปู้ตูนำกองหนุนสองหมื่นคนมาถึงแล้วเวลานี้ ภายในค่ายได้เตรียมเนื้อไว้แล้วเมื่อเห็นเนื้อ คนของสองกองกำลังเหมิงกู่และเจินเกอราวกับหมาป่าหิวโหยเจียเหยาไม่ได้กล่าวสิ่งใด ให้พวกเขาแยกย้ายกันกินข้าวตอนนี้ กองทัพศัตรูกดดันเข้ามา ได้ข้าวดีๆ สักมื้อ ก็เป็นการกระตุ้นขวัญทหารมีขวัญทหาร จึงสามารถทำสงครามกับทัพศัตรูได้อย่างวางใจขณะที่ทหารทั้งหมดกำลังร่วมงานเลี้ยง เจียเหยาเรียกปู้ตูเข้ามาในกระโจม ถามสถานการณ์ของเหมิงกู่และเจินเกอสองกองกำลัง ปู้ตูหัวเราะ “สมองของคนเหล่านี้ง่ายดาย แขนขาที่ได้รับการพัฒนามาอย่างดี! ขอแค่มีเนื้อให้กิน พวกเขาสามารถขายชีวิตได้!”หลังจากได้รับผลกระทบจากโรคระบาดตั๊กแตนที่แพร่ระบาดในปีที่แล้ว เหมิงกู่ เจินเกอล้วนใช้ชีวิตไม่สบายนักเหมิงกู่และเจินเกอมีคนหิวตายแล้วเมื่อได้ฟังว่าหากพวกเขามาต่อสู้ก็สามารถได้กินเนื้อ แต่ละคนส่งเสียงร้องตะโกนคนผมหงอกเต็มหัวก็ยังคิดจะติดตามมาด้วย!หากไม่ใช่ปู้ตูไล่คนชราอ่อนแอเหล่านั้นออกไป พวกเขาพาคนม้าได้ถึงห้าหกหมื่นคนล้วนไม่ใช่ปัญหา!“เช่นนั้นก็ดี!”เจียเหยาถอนหายใจ จากนั้นก็สั่งปู้ตู “อีกเดี๋ยวส่งคนนำม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 994
ตอนนี้ กำลังทหารทัพศัตรูด้านหน้าเกรงว่ามีเพียงครึ่งเดียวของพวกเขานอกจากด้านจำนวนคนแล้ว คุณสมบัติทุกด้านล้วนสู้ทัพศัตรูไม่ได้ แต่ปู้ตูก็ยังเห็นความหวังนี่คือความหวังที่จะชนะของพวกเขาหากชนะสงคราม ก็สามารถกระตุ้นขวัญทหารได้หากสามารถทำลายชื่อเสียงหยุนเจิงผู้ไม่แพ้สงครามได้ นักรบเป่ยหวนก็จะได้รับความมั่นใจอีกครั้ง“จริงด้วย องค์หญิง! ถึงเช่นไรพวกเราก็มีคนจับตา ไม่ต้องกลัวพวกเขาเล่นลูกไม้”“องค์หญิง ตอนนี้กังวลมากไป เกรงว่าจะกระทบกับการตัดสินใจของท่าน”กู่เก๋อและโม่ยื่อเกินปลอบใจเจียเหยาเช่นกันพวกเขาต่างก็รู้ ตอนนี้เจียเหยามีแรงกดดันมหาศาลพวกเขากลัวเจียเหยาคิดมากเกินไป สุดท้ายจะทำให้สมองของนางเลอะเลือนเมื่อได้ยินคำเกลี่ยกล่อมของทุกคน เจียเหยาสะบัดศีรษะอย่างแรง บังคับให้ตัวเองสงบลงบางที อาจเป็นเพราะนางคิดมากเกินไปแล้วกระมัง!หลังจากครุ่นคิดเงียบๆ เจียเหยาสั่งกู่เก๋อ “เจ้ารีบนำกำลังทหารม้าห้าพันคนไปช่วยเหลือราชสำนัก หากทัพศัตรูโจมตีราชสำนัก ไม่จำเป็นต้องเข้าปะทะกับศัตรู เพียงแค่ถ่วงเวลาทัพศัตรูก็พอแล้ว!”“ขอรับ!”กู่เก๋อรับคำสั่งแล้วออกไปเจียเหยาโยนความคิดสับสนในสมองทิ้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 995
หลังจากพักผ่อนเรียบง่าย กองทัพของหยุนเจิงออกเดินทางอีกครั้งตอนนี้ ระยะห่างของพวกเขากับทัพศัตรูไม่ถึงสามสิบลี้แล้วหยุนเจิงพร้อมด้วยเกาเหอและคนอื่นๆ ควบม้าไปใกล้บริเวณที่สูงมองไกลๆ ก็จะสามารถเห็นกองทัพศัตรูได้อยู่เลือนลางทว่า ตอนนี้พวกเขายังอยู่ห่างกันเกินไป เห็นสิ่งใดไม่มากนักขณะที่หยุนเจิงกำลังตรวจสอบบริเวณโดยรอบ หน่วยสอดแนมของพวกเขายังคงทำการลาดตระเวนในทุกทิศทางสงครามกำลังจะมาถึงแล้ว ต้องทำการสำรวจให้เรียบร้อยต่อให้อุปกรณ์ของทัพศัตรูแย่เพียงใด ด้านจำนวนคนก็ยังครองความได้เปรียบระมัดระวังหน่อย นับว่าไม่มีผลร้ายกองทัพเดินหน้าต่อ โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ระยะห่างของทั้งสองฝ่ายก็ถูกดึงให้อยู่ในอาณาเขตยิ่งสิบลี้เวลานี้ นักรบภูตเก้ามารายงานทัพศัตรูกำลังต้องขมวนรออย่างเคร่งครัด แต่จำนวนของทัพศัตรูมีค่อนข้างมากน่าจะเป็นคนของสองกองกำลังเหมิงกู่และเจินเกอมาถึงแล้วหยุนเจิงครุ่นคิดเงียบๆ สั่งการเกาเหอ “เรียกฮั่วกู่และหวังชี่ ตามข้าไป!”“ขอรับ!”เกาเหอส่งคนไปแจ้งฮั่วกู้กับหวังชี่ไม่นาน หยุนเจิงพาทหารองค์รักษและทุกคนออกเดินทางทุกคนก็วิ่งไปจนสุดทาง มาถึงเนินเขาที่ระยะห่างจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 996
“เป็นเช่นนั้น น่าจะมีคนเกินกว่าขึ้นเหมือนจะไม่มีชุดเกราะ”เช่นนี้หรือ?หยุนเจิงนิ่งเงียบสักพัก กำชับฮั่วกู้ทันที “เจ้ารีบนำกองทัพหกพันคน เริ่มให้ม้ากินหญ้าบริเวญก่อนถึงด้านหน้าทัพศัตรูสิบลี้!”“ขอรับ!”ฮั่วกู้เรียนรู้ที่จะชื่อฟังแล้ว รับคำสั่งก่อน จากนั้นค่อยถาม “ท่านอ๋องทำเช่นนี้มีเจตานาใดหรือ?”“ไม่มีสิ่งใด ก็แค่ให้พวกเขาคิดว่าม้าของพวกเราเหนื่อยล้า จำเป็นต้องให้ม้าฟื้นฟูกำลังสักหน่อยค่อยจู่โจม!” หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อย “จำเอาไว้ ส่งคนไปจับตาความเคลื่อนไหวของทัพศัตรูตลอดเวลา เมื่อทัพศัตรูกดดันไปข้างหน้า ก็ล่าถอยทันที! หากทัพศัตรูส่งคนมาห้าพันเพื่อหยั่งเชิง ก็ไม่จำเป็นต้องล่าถอย ป้องกันอยู่ที่เดิมก็พอแล้ว!”“ขอรับ!”ฮั่วกู้รับคำสั่งแล้วจากไปหยุนเจิงหันหน้ากลับมา สั่งหวังชี่อีกครั้ง “เจ้านำทหารและม้าหกพันคน ติดตามด้านหลังกองกำลังฮั่วกู้ให้อาหารม้าห้าลี้ หากเห็นพวกฮั่วกู้ล่าถอย ก็เริ่มล่าถอยทันที!”“ขอรับ!”หวังชี่ก็รับคำสั่งแล้วจากไปเช่นกันหยุนเจิงมองออกไปที่ไกลๆ จากนั้นก็พาคนจากไปทันทีกลางค่ายเป่ยหวนเจียเหยาได้รับข่าวที่สายสืบนำกลับมาทัพหน้าของศัตรูประมาณห้าหกพันคน เริ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 997
ขณะที่เจียเหยากำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หยุนเจิงกำลังพอใจและผ่อนคลายอยู่กับตัวเองเมื่อได้รับข่าวจากคนที่ฮั่วกู้ส่งกลับมารายงาย หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อยโจมตีหยั่งเชิงหรือ?เวลานี้ยังเล่นโจมตีหยั่งเชิง?ไม่กลัวขวัญทหารของพวกเขาโดนสูบจนเกลี้ยงเลย!“ข้าว่า เจ้ามีเจตนาใดกันแน่?”เมี่ยวอินยื่นหน้ามาข้างกายหยุนเจิง ถามหยุนเจิงด้วยความสงสัยนางคิดว่า เป้าหมายของหยุนเจิงไม่ธรรมดาเช่นนั้น“พวกเจ้าคิดว่าเป้าหมายของข้าคือสิ่งใด?”หยุนเจิงช้อนลูกตามองเกาเหอและโจวมี่เกาเหอยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็ตอบ “สิ่งที่ข้าคิดได้คือ องค์ชายอยากทดสอบตำแหน่งของกับดักม้าที่อยู่ด้านหน้าขบวนศัตรู ดูจากเส้นทางการเคลื่อนทัพของศัตรูเมื่อครู่ ทัพศัตรูย่าจะกำลังขุดกับดักม้าไว้แล้วสองข้าง”“อื้ม ไม่เลว!”หยุนเจิงมองเกาเหออย่างชื่นชม “มีพัฒนาแล้ว!”เขามีความคิดเช่นนี้จริงแนวเส้นทางการเคลื่อทัพของศัตรูเมื่อครู่ ก็คือแนวการบุกโจมตีของพวกเขาพวกเขาย่อมต้องหลีกเลี่ยงกับดักม้าของทัพศัตรู“เช่นนี้หรือ?”โจวมี่แววตาฉายความตระหนักรู้ จากนั้นก็ถาม “เหตุใดศัตรูขุดกับดักม้าไว้เพียงสองข้างเท่านั้น? ทัพศัตรูเฝ้า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 998
“พวกชวีจื้อไม่ใช่กลยุทธทะลวงศัตรูหรือ?”หยุนเจิงหัวเราะ “เจียเหยาทำเช่นนี้ มีข้อดี แล้วก็มีข้อเสีย...”หากพวกเขาไม่ได้ส่งทหารออกไปสร้างความประหลาดใจ บุกปะทะด้านหน้า ต้องเสียเปรียบอย่างหนักแน่นอนแต่ขอแค่พวกชวีจื้อทางนั้นไม่เกิดปัญหา ต่อให้พวกเขาบุกปะทะด้านหน้า ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แล้วเมื่อพวกชวีจื้อโผล่ออกมากะทันหัน ทัพศัตรูก็ย่อมตกอยู่ในความโกลาหลคนเหล่านี้ของเหมิงกู่และเจินเกอ ยังหวังจะให้พวกเขาม้าสู้ตายถวายชีวิตกับต้าเฉียนหรือ!สำหรับคนของสองกองกำลังเหมิงกู่และเจินเกอแล้ว นี่ไม่ใช่การต่อสู้ของพวกเขาขอแค่สถานการณ์ไม่ถูกต้อง คนเหล่านี้ส่วนมากก็เลือกที่จะยอมจำนนเมื่อสองกำลังนี้ยอมจำนนตามทิศทางลม กองทัพใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็จะบุกเข้าไปทันทีถึงเวลานั้น นักรบที่เป่ยหวนรับสมัครมาชั่วคราว ยิ่งไม่มีใจอยากทำสงครามไม่หนี ก็ต้องจำนน!“องค์ชายฉลาดปราดเปรื่อง!”โจวมี่ประจบประแจง จากนั้นก็ถามต่อ “องค์ชายยังมีเป้าหมายอื่นอีกกระมัง? หากแค่ยืนยันตำแหน่งของกับดักม้า องค์ชายสั่งคนไปสำรวจสักรอบก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปหยั่งเชิง!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้ม กล่าวอย่างจริงใจ “หนึ่งตัดสินใจลงม
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 999
เวลาสองก้านธูปผ่านไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวหยุนเจิงสั่งเกาเหอ “ถ่ายทอดคำสั่งหวังชี่ นำกองกำลังไปรวมตัวกับกองกำลังฮั่วกู้ บุกโจมตีศัตรู! บอกพวกเขา ขอแค่ทัพศัตรูมีความเคลื่อนไหวใหญ่ ให้หันหัวถอยกลับทันที! ห้ามรับศึกศัตรู! ผู้ขัดคำสั่ง ประหาร!”“ขอรับ!”เกาเหอไปถ่ายทอดคำสั่งทันทีเมื่อหันกลับมา หยุนเจิงสั่งโจวที่ “สั่งกองทัพด้านหลัง รีบเข้าประชิดหวังชี่และฮั่วกู้!”โจวมี่ไปทำตามคำสั่งทันทีหยุนเจิงพลิกตัวขึ้นหลังม้าไม่นาน หยุนเขิงนำกองทัพด้านหลังเริ่มเข้าประชิดกับทัพหน้าขณะเดียวกัน ฮั่วกู้และหวังชี่ได้รวบตัวกันแล้ว จากนั้นก็ทำตามคำสั่งหยุนเจิง เริ่มเปิดฉากบุกโจมตีทัพศัตรูเมื่อเห็นทัพศัตรูเป็นฝ่ายบุก นัยน์ตาของเจียเหยาฉายแววสงสัยทัพศัตรูกำลังทำสิ่งใด?หรือว่า ก่อนหน้านี้เป็นนางที่คิดมากเกินไป?ศัตรูกำลังให้อาหารม้าอยู่จริง?เจียเหยาไม่สามารถเข้าใจเจตนาของศัตรูได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็ยังสั่งให้ทหารม้าเป่ยหวนหนึ่งหมื่นห้าพันคนเตรียมรับศึกจากนั้น พวกเขาก็บุกออกยังไม่ถึงหนึ่งลี้ กองทัพศัตรูกลับหันหัวกลับ พากันล่าถอยเวลานี้ ด้านหลังกลับมีเสียงสัญญาณถอยทัพดังขึ้นแม่ทัพใหญ่ของ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1000
“กล้า!”ทุกคนพากันร้องคำราม ทุกคนราวกับมีกองไฟถูกจุดขึ้นภายในใจต่อให้คนที่อยู่ห่างไกลไม่ได้ยินคำพูดของหยุนเจิง ก็ตะโกนร้องออกมาเช่นหยุนเจิงยกมือหยุดเสียงร้องคำรามของทุกคน จากนั้นก็ชักดาบออกมาชี้ไปทางทัพศัตรู ร้องคำรามด้วยเจตนาฆ่าเข้มข้น “ความฝันของคนหลายรุ่นของต้าเฉียนเรา วันนี้ พวกเราจะทำให้เป็นจริง! บุกเข้าไป ย่ำม้าสู่ราชสำนัก!”“บุกเข้าไป!”“ย่ำม้าสู่ราชสำนัก!”“ย่ำม้าสู่ราชสำนัก!”“ฆ่า!”“ฆ่า!”เวลานี้ เหล่าทหารส่งเสียงร้องสะเทือนก้องภูเขาเสียงที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่ากลายเป็นเหมือนกระแสน้ำ จู่โจมจิตใจของทัพศัตรูอย่างต่อเนื่อง“ฆ่า!”สิ้นเสียงคำสั่งของหยุนเจิง ทันใดนั้นพื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือน“ฆ่า!”“ฆ่า!”“ฆ่า...”เสียงเกือกเท้ามาไม่อาจกลบเสียงร้องฆ่าของทหารต้าเฉียนได้เสียงร้องตะโกนฆ่าดังสะเทือนฟ้าลอยก้องไปทั่วบรรยากาศการสังหาร!ดูเหมือนไร้รูปร่าง ทว่ามันมีอยู่จริงเผชิญหน้ากับทหารม้าต้าเฉียนที่บุกตรงเข้ามา กลางกองทัพเป่ยหวนเกินความวุ่นวายม้าศึกของคนมากมายเริ่มกระวนกระวายอยู่ไม่สุข สะบัดหัวส่งเสียงร้องออกมาไม่หยุดภาพเงาการรบพ่ายแพ้ติดต่อกันหลายครั้ง ปราก
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
