บททั้งหมดของ เศรษฐีสาวขอเอาคืน: บทที่ 71 - บทที่ 80

“ฉันบอกให้เธอขอโทษ!”“ไม่มีทาง!” เฉียวซีอวิ๋นไม่กลัวเลยสักนิด “ฉันเป็นคุณหนูมาจากตระกูลร่ำรวย เรื่องอะไรต้องขอโทษมนุษย์ป้าอย่างคุณด้วย?”“เผียะ!”จ้าวเหิงทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอรีบกระชากคอเสื้อของเฉียวซีอวิ๋นและตบหน้าอีกฝ่ายเต็มแรง“ไร้การศึกษา!”เฉียวซีอวิ๋นทำให้จ้าวเหิงโกรธมาก ถึงจะลงมือตบไปแล้ว เธอยังคงรู้สึกไม่สบายใจ และอยากตบซ้ำเป็นครั้งที่สองเสียเดี๋ยวนั้นหลีเกอยกนิ้วให้จ้าวเหิงเงียบ ๆ เดินเข้ามายืนข้างเธอแล้วพูดเสียงแผ่ว “ป้าเหิง พอแล้วค่ะ”“จะเป็นไรไป เวลาอีกแค่ไม่กี่นาที ทำไมป้าจะสะสางกับคนแบบนี้ไม่ได้?” จ้าวเหิงยิ้ม “ตราบใดที่ป้าเหิงอยู่ที่นี่ เธอแค่ยืนเฉย ๆ ก็พอ”เมื่อเห็นจ้าวเหิงปกป้องตนอย่างเต็มกำลังแบบนี้ หลีเกอก็รู้สึกว่าตัวเองได้รับความรักอย่างไม่มีเงื่อนไข ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้งนี่คือญาติผู้ใหญ่ที่เธอนับถือเหมือนญาติแท้ ๆ ความจริงแล้วอีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงเพื่อเอาใจเธอเลย แต่ถึงอย่างนั้นอีกฝ่ายก็ยังเต็มใจที่จะยืนหยัดเพื่อเธอฝ่ามือนี้ทรงพลังมาก จนเฉียวซีอวิ๋นต้องจับเสาด้านข้างเอาไว้เพื่อให้สองเท้ายังสามารถยืนอย่างมั่นคงเสียงตบดึงดูดค

“ถ้าอย่างนั้นก็กลับไปจีนสักสองวัน หลังวันครบรอบการตายค่อยกลับมา”เมื่อไหร่ก็ตามที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับเฉียวหร่านและฮั่วเซียว พี่ชายคนโตของเขา ฮั่วจิ้นเฉิงจึงอดทนต่อเฉียวซีอวิ๋นเหนือสิ่งอื่นใดมาโดยตลอด ครั้งนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้นเฉียวซีอวิ๋นลูบท้องของเธอ สีหน้าของเข้มขึ้นและมืดมนมากกว่าเดิม สงสัยครั้งนี้เธอต้องพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะได้กลับไปอยู่ในปินเฉิง เธอไม่ต้องการอยู่ในสถานที่ผีสิงแห่งนี้ต่อแม้แต่ครู่เดียวหลีเกอ นังตายยาก ฉันอยากรู้นักว่าแกจะให้ท่าผู้ชายของฉันยังไง…หลังจากที่หลีเกอไล่ตัวปัญหาออกไปได้แล้ว เธอก็อารมณ์ดี พูดคุยกับจ้าวเหิงเป็นเวลานานเกี่ยวกับประสบการณ์ระหว่างการเดินทางของเธอหลังจากงานทุกอย่างจบลง จ้าวเหิงก็โทรแจ้งห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ให้ปิดทำงาน โดยพนักงานอยู่ข้างในจะให้บริการเฉพาะเธอกับหลีเกอเท่านั้นหลีเกอล้มตัวนอนบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า ร้องขอความเมตตา “ป้าเหิงคะ สมแล้วที่คุณเป็นผู้หญิงที่เคยข้ามช่องแคบมะละกา ความแข็งแกร่งทางร่างกายของคุณน่าทึ่งมาก ฉันยอมใจเลย”จ้าวเหิงขอให้คนรับใช้วางถุงบรรจุสินค้าฟุ่มเฟือยที่ตัวเองซื้อ ส่งยิ้มให้ “ฉันไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าให้

“เสี่ยวเกอเกอ ออกรถเร็ว!”หลีเกอเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็ว ยานพาหนะสีเทาเงินจึงหายลับไปจากสายตาของทุกคนอย่างรวดเร็วระหว่างทาง หลีหรานเลื่อนดูข่าวการค้นหาที่กำลังมาแรงบนโทรศัพท์มือถือ และโชว์ให้หลีเกอดูเป็นครั้งคราว“ดูสิ มีคนบอกว่าเธอเป็นคนรักวัยเด็กของฉันด้วยล่ะ”“มีนี่ด้วย บางคนบอกว่าเราเจอกันในประเทศ M และตกหลุมรักกันตั้งแต่แรกเห็น”“อันนี้ยิ่งไปกันใหญ่ คนนี้บอกว่าเธอเป็นเจ้าสาวเด็กที่แม่ฉันซื้อตัวมา”หลีเกอส่ายหัวอย่างไร้คำพูด “ชาวเน็ตนี่ก็ช่างจินตนาการจริง ๆ”“ยังมีอีกนะ…”“อะไรอีก?”“บางคนเริ่มสาปเธอแล้ว...”หลีเกอแสดงสีหน้าดุร้ายต่อหลีหราน “ฉันจะฆ่าพี่ซะ!”รถสปอร์ตขับตรงไปข้างหน้าอย่างเรียบ ๆ ในเวลากลางคืนโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า รถบรรทุกขยะที่วิ่งสวนมาในอีกเลนหนึ่งกลับเปลี่ยนเลน หักหัวพุ่งมาที่รถสปอร์ตของหลีเกอความเร็วนั้นเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะเบรกเลยหลีเกอตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบหักพวงมาลัยเพื่อพยายามหลีกเลี่ยง แต่มันก็ยังสายเกินไปแสงสีขาวสว่างจ้าพุ่งขึ้นมาต่อหน้าต่อตา…ขนบนร่างกายของหลีเกอลุกชัน ความกลัวที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแวบ

หลีเกอหุบรอยยิ้มแล้วเหลือบมองหลีหราน “เปล่านี่ ยังไม่ได้พูดอะไรเลย”“อย่าให้ฉันได้ยินว่าเธอกำลังพูดไม่ดีเกี่ยวกับฉันเชียว” เจินซินเตือนหลีหรานคนช่างพูดตอนนี้กลับปิดปากเงียบ พูดแค่ว่า “ฉันขอออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์หน่อย”นั่นแหละ เขาทำตัวห่างเหินทันทีที่เจินซินยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อหลีหรานเปิดประตูและออกไป เขาเห็นฮั่วจิ้นเฉิงยืนอยู่ข้างนอกรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที ยืนกั้นประตูไว้แล้วขึ้นเสียงพูด “ที่นี่ไม่ต้อนรับนาย”ฮั่วจิ้นเฉิงขอให้ผู้ช่วยของเขาส่งตะกร้าผลไม้ให้หลีหราน “ถ้าอย่างนั้นฝากของชิ้นนี้ไปให้เธอหน่อย”“เอากลับไปซะ!” หลีหรานโบกมือ “พวกเรา และเสี่ยวเกอ ไม่รับของจากคนไร้ประโยชน์แบบนาย”“เธอฟื้นแล้วเหรอ?”ฮั่วจิ้นเฉิงไม่ได้ให้ความสำคัญกับหลี่หรานอย่างจริงจัง ชายที่หน้าตาดีเพียงผิวเผินตรงหน้าไม่ใช่รสนิยมของ หลีเกอแต่ถ้าเป็นฟู่ซิวเป่ย ปฏิกิริยาอาจจะตรงข้าม...ฮั่วจิ้นเฉิงอาจรู้สึกถึงวิกฤติ“เธอตื่นแล้ว แล้วก็สบายดีด้วย รู้แล้วก็ไปได้แล้ว” เสียงของเจินซินดังมาจากด้านหลัง เธอกับหลีหรานช่วยกันยืนขวางประตูไว้อย่างแน่นหนา“ถ้าอย่างนั้น ฝากดูแลเธอด้วย” ฮั่

สามทุ่มตรงหลีเกอและจู้หว่านอี้ปรากฏตัวที่แผนกต้อนรับนี่คือการรวมตัวของประธานบริษัทบันเทิงระดับแนวหน้า แน่นอนว่าบางคนก็ติดสอยห้อยตามมาในฐานะคนสนิทวันนี้หลีเกอสวมชุดเดรสผูกริบบิ้นอันหรูหรา ผ้าสีเขียวเข้มเรียบเนียนไม่มีริ้วรอยใด ๆ เลย เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายเธออย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ได้สวมเครื่องประดับใดๆ เผยให้เห็นแค่กระดูกไหปลาร้าลึกบุ๋มเรียบเนียนของเธอ แต่กลับทำให้ผู้คนสัมผัสได้ถึงความแพงอย่างยิ่งเธอสวยมากจนดึงดูดความสนใจจากทุกด้านทันทีที่เข้ามาทุกคนประหลาดใจที่หัวหน้าบรรณาธิการของสำนักข่าวบันเทิงโลกทรงพลังมาก สามารถเชิญแฟนสาวที่กำลังเป็นประเด็นของไซมอนให้ติดตามมาได้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอิทธิพลของสำนักข่าวบันเทิงโลก จึงไม่มีใครกล้าออกมาก่อกวนพวกเธอง่าย ๆจู้หว่านอี้ยังคงมีทัศนคติทางสังคมที่เย็นชาเหมือนเดิม เมื่อคนอื่น ๆ เข้ามาทักทาย เธอจะตอบกลับด้วยใบหน้าที่แข็งทื่อ ปล่อยให้หลีเกอก็ช่วยรับมือแทน“มีเธออยู่ที่นี่ทั้งคน ฉันรู้สึกเหมือนอดทนได้นานขึ้นในโอกาสแบบนี้ ปกติฉันแค่มางาน ถ่ายรูป แล้วก็ขอตัวกลับ”ริมฝีปากแดงเรื่อหลีเกอยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ฉันทำก็เพราะหวังว่าจะได้รับ