All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 901 - Chapter 910

กลับกลายเป็นต้องคุกเข่าต่อหน้าเธอ และยอมให้เธอทำตามที่ต้องการใครจะคาดคิดว่า เมื่อมาถึงเมืองอันที่ทั้งไร้คุณค่าและห่างไกล ก็ถูกคนทำร้าย!โดนตีจนฟันหลุดไปสี่ซี่ เกือบจะเสียโฉมแล้วทางการแพทย์กำลังเร่งทำฟันปลอมให้เธอ แต่ถึงจะรีบก็ต้องใช้เวลาอีกหลายวันจ้าวหลิงเยว่รู้สึกว่า หากกลับไปยังเมืองหลวงในสภาพแบบนี้จะถูกคนหัวเราะเยาะแน่นอนดังนั้นเธอจึงยืนกรานที่จะอยู่ที่เมืองอันจนกว่าฟันปลอมจะเสร็จแล้วค่อยกลับถ้าเธอไม่ไป หยวนอิงหลานก็ต้องอยู่ต่อเช่นกัน"นี่ หมอจะมาถึงเมื่อไร?"จ้าวหลิงเยว่ตะคอกใส่ประตูด้วยเสียงโกรธ "ถ้ายังรักษาแม่ฉันไม่หาย พวกแกแม่ลูกจะไม่เป็นสุขแน่!"ที่หน้าประตูเป็นซูหมิงหยาและถังเจียเจียแม่ลูกสองคนทั้งสองคนก็รีบและตกใจไม่แพ้กัน!หยวนอิงหลานมาที่เมืองอันตามคำเชิญของซูหมิงหยา เพื่อมาร่วมงานศพของตางเทียนเหลียงพวกเธอเกิดเรื่องที่เมืองอัน ซูหมิงหยาไม่สามารถหนีความรับผิดชอบได้แค่คิดถึงชื่อเสียงอันเลวร้ายและวิธีการที่โหดเหี้ยมของตระกูลจ้าว ซูหมิงหยาก็รู้สึกวิตกจนไม่เป็นอันทำอะไรทีแรกเธอคิดจะเชิญเพื่อนสนิทมาช่วยเหลือในงานศพ เพื่อสนับสนุนแม่ลูกผู้สูญเสียแต่ตอนนี้มั

เทียบกันแล้ว ใครจะโดนตัดสินหนักกว่า?ชัดเจนเลย!"จะเป็นความเข้าใจผิดได้อย่างไร? !"ซูหมิงหยาเบิกตากว้างแล้วตะโกนใส่ลูกสาว "ถังเจียเจียแกบ้าไปแล้วหรือไง ทำไมต้องช่วยไอ้พวกคนบ้านนอกแบบนี้?"ถังเจียเจียรีบอธิบาย "ในเมื่อคุณลั่วมารักษาคุณนายหยวนอย่างที่บอก หนูว่าให้เขาไปรักษาก่อน จากนั้นค่อยว่ากัน""แม่คะ ตอนนี้อาการของคุณนายหยวนหนักมาก ไม่สามารถชักช้าได้แล้ว ถ้ารอไปอาจจะมีปัญหาได้ค่ะ""รักษาให้หายแล้วค่อยมาอธิบายความเข้าใจกันใหม่ ไม่ดีกว่าหรือคะ?"ซูหมิงหยาเลิกคิ้วแล้วถามกลับ "แกหมายความว่าอะไร เจะให้โอกาสไอ้เด็กนั่นแก้ตัวเหรอ?"ถังเจียเจียแน่นอนว่าไม่กล้าพูดแบบนั้น แต่ก็ได้แต่ยิ้มขมขื่นซูหมิงหยาเริ่มขมวดคิ้ว คิดในใจว่า ถ้าอาการของคุณนายหยวนเกิดจากการกระทำของลั่วอู๋ฉางจริง เขาคงต้องรู้วิธีรักษาแน่ลูกสาวพูดถูก!รักษาคุณนายหยวนให้หายก่อน พอทำอย่างนั้นแล้วความรับผิดชอบของตระกูลถังจะหลุดไปหมดส่วนคุณนายหยวนกับลูกสาวจะยอมให้อภัยลั่วอู๋ฉางไหม ถึงแม้พวกเขาจะทะเลาะกัน ก็ไม่ใช่เรื่องของตระกูลเราเลยสักนิดคิดได้แบบนี้แล้ว ซูหมิงหยาเลยหันไปพูดกับลั่วอู๋ฉางด้วยน้ำเสียงที่มีอำนาจ "ไอ้หน

ซูหมิงหยาไม่เพียงหน้าด้าน แต่ยังประจบประแจงแม่ลูกคู่นี้อย่างน่าขยะแขยงจ้าวหลิงเยว่พูดด้วยน้ำเสียงสั่งการ “แค่จับตัวไปคงไม่พอ ต้องให้มันได้รับความทุกข์ทรมาน เข้าใจไหม?”ซูหมิงหยาตอบรับทันทีโดยไม่ต้องคิด “ทั้งสองท่านวางใจได้ ฉันรับรองว่าไอ้หมอนั่นถ้าไม่ตายก็ต้องโดนถลกหนังแน่!”“ป้าใหญ่ ป้าทำเกินไปแล้ว!”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจ้องป้าด้วยสายตาเดือดดาล แล้วหมุนตัวเดินจากไป“ฮึ เด็กป่าเถื่อนอย่างก มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน” ซูหมิงหยาไม่สนใจเลยสักนิดถังเจียเจียขมวดคิ้ว ท่าทางครุ่นคิดหนักตามความรู้สึกที่แท้จริงในใจ เธออยากให้ลั่วอู๋ฉางตายมากกว่าใครเพราะมีแต่คนตายเท่านั้น ถึงจะช่วยเก็บความลับให้เธอได้ด้านนอก ซูเฉี่ยนเฉี่ยนโทรหาซูเทียนคั่ว พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “คุณปู่ แย่แล้วค่ะ ศิษย์พี่ถูกหน่วยรักษาการณ์จับตัวไป!”“ทั้งหมดเป็นความผิดของหนูเอง ที่ดึงศิษย์พี่มาโรงพยาบาลด้วย สุดท้ายกลับทำให้ศิษย์พี่ต้องเดือดร้อน!”“อะไรนะ?” ซูเทียนคั่วตาเบิกโพลงด้วยความโกรธพวกหน่วยรักษาการณ์นี่ เบื่อที่จะมีชีวิตแล้วหรือไง?แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่อย่างราชันมังกรลั่วเทียน พวกแกก็กล้าจับ?คงจะมีความเข้าใจผิดอะไรแน่

แต่ทางด้านหยวนอิงหลาน หลังจากกินยาแล้ว ความเจ็บปวดทั่วร่างไม่เพียงไม่บรรเทาลง กลับรู้สึกรุนแรงขึ้นเธอคิดว่าเป็นเพราะความรู้สึกของตัวเอง ยาจะออกฤทธิ์บรรเทาความเจ็บปวดในไม่ช้าแต่ความเจ็บปวดกลับชัดเจนขึ้นเรื่อยๆความเจ็บปวดทวีคูณขึ้นทุกวินาทีชั่วขณะนั้น เธอเจ็บจนตัวสั่น เหงื่อเย็นไหลไม่หยุด“แหวะ...”หยวนอิงหลานทนไม่ไหวอีกต่อไป อ้าปากพ่นเลือดสดออกมาขณะนั้น เจิ้งหยวนต๋ายังไม่ทันออกจากห้องพักผู้ป่วยด้วยซ้ำ“แม่ แม่เป็นอะไรไป?”จ้าวหลิงเยว่ตกใจ รีบเรียกเจิ้งหยวนต๋า “หมอเทวดาเจิ้ง ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”เจิ้งหยวนต๋าไม่ได้หันกลับมา กลับเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น“หมอเทวดาเจิ้ง ช่วยดูคุณนายหยวนอีกครั้งเถอะ เกิดปัญหาตรงไหนกันแน่?” ซูหมิงหยาขวางหน้าเจิ้งหยวนต๋าไว้เจิ้งหยวนต๋าจึงหยุดฝีเท้า หันกลับมาอย่างไม่เต็มใจ“ตามหลักแล้ว ไม่ควรเกิดอาการแบบนี้”เจิ้งหยวนต๋ากลับมาที่ข้างเตียงอีกครั้ง ขมวดคิ้วพูด “ยาวิเศษเข้าสู่ท้อง คนไข้ควรจะดีขึ้นทันที”“คาดว่าเป็นเลือดคั่งที่ค้างอยู่ในท้องคนไข้ อาเจียนออกมาก็จะดีขึ้น!”“ที่เธอรู้สึกปวดไปทั้งตัว มีความสัมพันธ์กับเลือดคั่งที่ระบายออกไม่ได้นี่แหละ”เห

เชื่อฟังดีๆ!ไอ้หนุ่มคนนี้ ไม่ก็กลัวจนเป็นบ้า ไม่ก็ไม่รู้ว่าที่นี่น่ากลัวแค่ไหนในตอนนั้น เสียงฝีเท้าดังขึ้นชายอ้วนในชุดเครื่องแบบ เดินมาพร้อมกับคนอีกหลายคนหนึ่งในนั้น คือหัวหน้าทีมที่ไปจับตัวลั่วอู๋ฉางที่โรงพยาบาล“แกคือลั่วอู๋ฉาง?”ชายอ้วนเอ่ยถามเสียงดัง ท่าทางยโสโอหัง“แกสั่งคนมาจับฉัน จะไม่รู้ว่าข้าเป็นใครได้ยังไง? ถามให้เสียเวลา!” ลั่วอู๋ฉางพูดเรียบๆหัวหน้าทีมโกรธทันที ตวาดด่า “อวดดีกล้าพูดกับท่านผู้บัญชาการของพวกเราแบบนี้ อยากโดนซ้อมหรือไง?”ชายอ้วนชื่อจูอี้ฉวิน เป็นผู้นำหน่วยรักษาการณ์เมืองอันเฉิง และยังดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการเมืองด้วยโดยปกติ สองตำแหน่งนี้ไม่ได้ควบรวมกันมักจะให้คนละคนรับผิดชอบ ตำแหน่งผู้บัญชาการอยู่เหนือหน่วยรักษาการณ์เว้นแต่จะเป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่น หรือมีเบื้องหลังแน่นหนา จึงจะมีโอกาสดำรงสองตำแหน่งจูอี้ฉวินผู้นี้ทำได้ แสดงว่าต้องมีทั้งสองอย่าง“ท่านบัญชาการจูถามว่ายังไง แกก็ต้องตอบอย่างนั้น ไม่งั้นจะได้รับบทเรียน!” หัวหน้าทีมตวาดอีกครั้งลั่วอู๋ฉางยักไหล่ “ก็ได้ ฉันคือลั่วอู๋ฉาง”“ดีมาก!”จูอี้ฉวินดูพอใจกับการเปลี่ยนท่าทีของลั่วอู๋ฉ