All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 731 - Chapter 740

"ดูพวกเขามากขึ้น ถือว่าพวกเราแพ้แล้ว!"สาวน้อยพยักหน้าเหมือนหญิงสาวกำลังจิกข้าว " เฉี่ยนเฉี่ยนฟังศิษย์พี่!""งั้นก็ยิ้มให้ศิษย์พี่ดูหน่อย!" ลั่วอู๋ฉางยิ้มก่อนซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ้มแย้มแจ่มใส แต่น้ำตาในเบ้าตาไหลออกมาอย่างไม่น่าพอใจลั่วอู๋ฉางหยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดน้ำตาของเธออย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า "ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ยิ้มแล้วยิ่งสวยขึ้น"สาวน้อยหน้าแดงอายจนก้มหัวลงแต่ปัญหาก็มาอีกทันที"พวกเขาไม่เห็นด้วยกับยาแก้บาดเจ็บ แต่จะส่งเสริมยาหุยเทียนตันอย่างจริงจัง"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า "ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังไล่อาจารย์ออกจากคณะกรรมการอีกด้วย ฉันไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการช่วยให้อาจารย์พลิกชะตาเท่านั้น แต่ยังลงเอยด้วยการอยู่ก้นหม้ออีกด้วย""ถ้าอาจารย์รู้แล้ว จะผิดหวังแค่ไหน!"เห็นได้ชัดว่าเธอโยนความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับตัวเองต้องรู้ว่าตัวซูเฉี่ยนเฉี่ยนเองก็ยังเป็นเด็กอยู่ไหล่ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ได้รับแรงกดดันที่ไม่ควรได้รับในวัยนี้"ต่อให้ไม่มีเรื่องนี้ พวกเขาก็จะหาเหตุผลอื่นมาไล่อาจารย์หญิงออก"ลั่วอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ผลลัพธ์ถูกกำหนดมาตั้งนานแล้ว มันเป็นเพ

เมื่อคิดได้ว่าลั่วอู๋ฉางวางกับดักให้เขาอับอาย เย่ชิงหยุนก็โกรธมากถ้าลั่วอู๋ฉางเป็นแค่ยาจกคนหนึ่ง เย่ชิงหยุนคงจะรู้สึกดีกว่านี้แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าลั่วอู๋ฉางเป็นคนที่มีบัตรเครดิตวงเงินเป็นพันล้าน ข้อได้เปรียบของเย่ชิงหยุนในฐานะลูกหลานตระกูลมหาเศรษฐีก็หายไปอย่างสิ้นเชิงแม้เย่ชิงหยุนจะเป็นคนรวย แต่อย่าพูดถึงเงินจำนวนพันล้านเลย แม้แต่ร้อยล้านเขาก็ไม่มีด้วยซ้ำถึงแม้ว่าเขาขับรถหรูราคาเกินยี่สิบล้าน ใช้ของฟุ่มเฟือยมูลค่าหลายล้านตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการประโคมรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นแม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดของโครงการยาหุยเทียนตัน แต่เงินทุนในมือที่เขาสามารถใช้หมุนเวียนได้มีราว ๆ สิบแปดล้านเท่านั้นเขาใช้ชีวิตด้วยเงินจากครอบครัวทุกเดือน และไม่มีรายได้อื่นไม่นานมานี้ เขาใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อซื้องูพิษ และตอนนี้ยอดเงินคงเหลือในบัญชีส่วนตัวของเขาเรียกได้ว่าน่าตกใจเลยทีเดียวแล้วตอนนี้ข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวก็หมดไป ซึ่งเย่ชิงหยุนไม่สามารถยอมรับได้“หนึ่งพันล้าน นี่คือค่าหัวของเขา!”เย่เหวยซิงยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “สองพันล้าน นอกจากรีบจัดการให้มันต

แขกรับเชิญที่แต่งหน้าจัด สวมเสื้อผ้าแหวกนู่นเปิดนี่ และทำท่าทีเหมือนผีเสื้อสังคม เห็นได้ชัดว่านี่เป็นความพยายามที่จะขโมยจุดเด่นจากเจ้าของงาน“คนตระกูลถัง ลูกสาวของถังเทียนเหลียง แม่ของเธอชื่อซูหมิงหยา มาจากตระกูลซู”ไม่บ่อยนักที่นางฟ้าอย่างหม่าอวี่เฟยจะถามอะไรเขา ดังนั้น เย่ชิงหยุนจึงพูดทุกอย่างที่เขารู้ทันที “ผมได้ยินมาว่าสองแม่ลูกนั่นขาดทุนย่อยยับในตลาดค้าส่งวัตถุดิบยาเมื่อคืนวาน”“ทุ่มเงินสามสิบล้านเพื่อประมูลเห็ดหลินจืออายุนับศตวรรษ ได้ยินว่าถังเจียเจียจะใช้เป็นของขวัญวันเกิดลูกสาวเศรษฐีบางคน คุณลองทายดูสิว่าผลเป็นยังไง?”เย่ชิงหยุนเลิกคิ้วด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาอธิบายเหตุการณ์ประหลาดนี้อย่างละเอียด“จากที่คุณพูด ดูเหมือนว่าคนที่ชื่อถังเจียเจียนั่นจะไม่ได้ฉลาดนัก” หม่าอวี่เฟยกล่าวอย่างเหยียดหยามเย่ชิงหยุนพยักหน้าไม่หยุด “แน่นอนอยู่แล้ว! ลูกสาวที่คลอดมาจากหญิงโง่ซูหมิงหยา จะดีเด่ได้สักเท่าไหร่เชียว!”“แล้วของสำคัญมูลค่าพันล้านนั่น โดนสองแม่ลูกนั่นมองว่าเป็นขยะ แค่ล้านเดียวก็ปล่อยประมูลแล้ว”“หลังจากนั้นยังกลับคำ คิดจะแย่งกลับมาต่อหน้าคนตั้งมากมาย เกือบจะทำลายชื่อเสียงขอ

“คิดออกแล้ว!”ความคิดแวบขึ้นมาในใจของหม่าอวี่เฟย และเธอก็พูดขึ้น “ถังเจียเจีย ฉันจะให้โอกาสเธอชดเชยความผิดพลาด”“ถ้าแค่เธอทำสำเร็จ ไม่เพียงแต่ฉันจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ฉันยังจะยอมให้เธอมาเป็นเพื่อนของฉันด้วย”“จริงหรือคะ?”ถังเจียเจียตื่นเต้นมากจนลืมเรื่องที่เธอเพิ่งโดนตบไปเสียสนิท ดวงตาของเธอเป็นประกายแล้วพูดว่า “คุณหม่า บอกมาได้เลยค่ะ”“จะให้ฉันขึ้นไปบนภูเขาแห่งดาบหรือลงไปในทะเลเพลิง แต่ฉัน ถังเจียเจีย สัญญาว่าจะไม่กระพริบตา!”หม่าอวี่เฟยยิ้มอย่างน่ากลัว “ถ้างั้นก็ลงมือเลย”ไม่นานนัก ถังเจียเจียก็มาขวางทางซูเฉี่ยนเฉี่ยน“อะไรคะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูตื่นตัวความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่ามันเป็นเรื่องน่าละอาย ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงเริ่มระแวงถังเจียเจียมากขึ้น“น้องสาว ช่วยฉันหน่อยสิ”ถังเจียเจียพูดอย่างกังวล “เอาเครื่องสำอางเธอมาให้ฉันใช้หน่อย ฉันต้องเติมหน้าด่วนเลย”ตอนนั้นเอง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ตระหนักได้ว่าใบหน้าของถังเจียเจียมีรอยแดง และเครื่องสำอางบนหน้าเธอก็เลือนไปบ้าง“แล้วของเธอล่ะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามถังเจียเจียยิ้มอย่างข

ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนดังขึ้น “หล่อนขโมยไปจริง ๆ ด้วย!”“หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่ดูอ่อนโยนและสงบเสงี่ยม ดูเป็นกุลสตรี แต่มาทำเรื่องแบบนี้ หน้าไม่อายเกินไปหรือเปล่า?”“ไม่ใช่ฉันนะคะ!”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบตอบโต้และพูดอย่างเร่งรีบ “ฉันเองก็ไม่ทราบว่าทำไมมันถึงมาอยู่ในกระเป๋าฉัน ฉันเองไม่เคยเห็นมันมาก่อนด้วยซ้ำ” “โกหก!”หม่าอวี่เฟยตะโกนด้วยความโกรธ “คนเยอะขนาดนี้ หลักฐานก็คาตา ยังกล้าเล่นลิ้น ไม่ยอมรับผิดอีก!”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกังวลมากจนเธอแทบจะร้องไห้ “ไม่ใช่ฉันจริง ๆ นะคะ!”“ฉันนึกออกแล้วค่ะ เมื่อกี้ถังเจียเจีย ลูกพี่ลูกน้องของฉัน เธอได้แตะต้องกระเป๋าของฉัน เธอช่วยฉันยืนยันได้”ทันทีที่เธอพูดจบ เสียงของถังเจียเจียก็ดังมาจากอีกฝั่ง “แน่นอน ว่าฉันช่วยยืนยันได้!”ทุกคนหลีกทางให้ถังเจียเจียซึ่งแต่งหน้าเสร็จแล้ว เธอฟื้นคืนความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ของเธออีกครั้ง และเดินก้าวไปด้วยท่วงท่าราวกับเดินแคทวอล์คดูเหมือนว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะคว้าฟางช่วยชีวิตไว้ได้ และยังคงแสดงความขอบคุณต่อถังเจียเจียต่อไปถังเจียเจียไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ แต่กลับเดินตรงไปหาหม่าอวี่เฟยแล้วพูดว่า “คุณหม่าคะ เมื่อครู่นี้ฉัน