แน่นอนว่าถ้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนสามารถทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้ ก็จะมีความรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกัน ก็จะได้มีคำชี้แจงต่ออาจารย์เย่ปิงเหยาต่อให้ล้มเหลวก็ไม่สำคัญ ยังมีลั่วอู๋ฉางคอยรับผิดชอบส่วนที่เหลืออยู่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำลังยุ่งอยู่กับการติดต่อเพื่อน เรื่องเศร้าในอดีตก็ถูกลืมไปจนหมดสิ้นแล้ว“เสี่ยวเสวี่ย เรื่องนี้มันเป็นไปได้จริงหรือ?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังติดต่อกับเพื่อนคนหนึ่งพูดว่า “ฉันไม่รู้จักคุณหม่าด้วยซ้ำ ถ้าจู่ ๆ ไปปรากฎตัวในงานฉลองวันเกิดของเธอ จะไม่ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีหรือ?”“ฉันว่าไม่เป็นงั้นหรอก! ในฐานะที่เป็นเจ้าของงานวันเกิด ถ้าได้เห็นทั้งเพื่อนเก่าและเพื่อนใหม่มารวมตัวกันก็ควรดีใจสิถึงจะถูก”เพื่อนคนนั้นพูดต่อ “อย่างไรก็ตาม เธอกับคุณหม่าอายุเท่ากัน น่าจะคุยกันได้ง่ายหน่อยไม่ใช่หรือไง!”“ก็ดีกว่าที่เธอจะไปพูดคุยเรื่องการร่วมมือกันกับเถ้าแก้หม่าด้วยตัวเอง แบบนี้ความยากน่าจะน้อยลงหน่อย”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว เธอยังอายุน้อยมาก และไม่รู้ว่าจะสามารถขอพบกับเถ้าแก่หม่าได้หรือไม่ต่อให้ได้พบกันแล้ว เขาก็อาจจะไม่เชื่อคำของหญิงสาวอายุน้อยอย่างเธอ“เอ
เมื่อคิดได้ว่าลั่วอู๋ฉางวางกับดักให้เขาอับอาย เย่ชิงหยุนก็โกรธมากถ้าลั่วอู๋ฉางเป็นแค่ยาจกคนหนึ่ง เย่ชิงหยุนคงจะรู้สึกดีกว่านี้แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าลั่วอู๋ฉางเป็นคนที่มีบัตรเครดิตวงเงินเป็นพันล้าน ข้อได้เปรียบของเย่ชิงหยุนในฐานะลูกหลานตระกูลมหาเศรษฐีก็หายไปอย่างสิ้นเชิงแม้เย่ชิงหยุนจะเป็นคนรวย แต่อย่าพูดถึงเงินจำนวนพันล้านเลย แม้แต่ร้อยล้านเขาก็ไม่มีด้วยซ้ำถึงแม้ว่าเขาขับรถหรูราคาเกินยี่สิบล้าน ใช้ของฟุ่มเฟือยมูลค่าหลายล้านตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการประโคมรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นแม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดของโครงการยาหุยเทียนตัน แต่เงินทุนในมือที่เขาสามารถใช้หมุนเวียนได้มีราว ๆ สิบแปดล้านเท่านั้นเขาใช้ชีวิตด้วยเงินจากครอบครัวทุกเดือน และไม่มีรายได้อื่นไม่นานมานี้ เขาใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อซื้องูพิษ และตอนนี้ยอดเงินคงเหลือในบัญชีส่วนตัวของเขาเรียกได้ว่าน่าตกใจเลยทีเดียวแล้วตอนนี้ข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวก็หมดไป ซึ่งเย่ชิงหยุนไม่สามารถยอมรับได้“หนึ่งพันล้าน นี่คือค่าหัวของเขา!”เย่เหวยซิงยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “สองพันล้าน นอกจากรีบจัดการให้มันต
หน้าตาสู้ไม่ได้ จึงแต่งหน้าแต่งตัวมาประชันถ้าแต่งหน้าแต่งตัวแล้วยังไม่พอ ก็ใช้เครื่องประดับมาเสริม!ถังเจียเจียที่ประโคมอัญมณีมาแบบจัดเต็มและการแต่งกายที่โดดเด่นของเธอ ทำให้เธอเป็นที่สนใจของทุกคนทันทีที่เธอลงจากรถฤดูหนาวทางตอนเหนือนั้นหนาวจัดมาก สาว ๆ คนอื่น ๆ ตัวสั่นจากความหนาวเย็นทั้งที่อยู่ในชุดกระโปรงยาว เสื้อผ้าที่คลุมอย่างดี และผ้าพันคอขนสัตว์ถังเจียเจียกลับสวมชุดราตรีเปลือยหลัง และกระโปรงยาวของเธอผ่าถึงต้นขา หากเธอเดินก้าวเท้าให้กว้างอีกหน่อย คงได้เห็นไปถึงไหนต่อไปดูเหมือนเธอจะชอบความรู้สึกของการเป็นจุดสนใจถังเจียเจียเชิดหน้าและเดินเข้าไปในโรงแรมภายใต้สายตาที่ร้อนแรงนับไม่ถ้วนซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่รีบร้อน เธอรอเพื่อนรักของเธอ เสี่ยวเสวี่ย นำบัตรเชิญมาให้“เสี่ยวเสวี่ย เธอเป็นเพื่อนรักของฉันจริง ๆ!”หลังจากได้รับบัตรเชิญ ชูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดด้วยใบหน้าขอบคุณ “อากาศหนาวขนาดนี้ยังอุตส่าห์มา ถ้าไม่ใช่เพราะบัตรเชิญที่เธอหามาได้ ฉันคงเข้าไปไม่ได้หรอก”“ฉันบอกแล้วไง ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน!”เสี่ยวเสวี่ยเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด และเติบโตมากับซูเฉี่ยนเฉี่ยน เธอกล่าว “ฉันจะอยู่แถว
แขกรับเชิญที่แต่งหน้าจัด สวมเสื้อผ้าแหวกนู่นเปิดนี่ และทำท่าทีเหมือนผีเสื้อสังคม เห็นได้ชัดว่านี่เป็นความพยายามที่จะขโมยจุดเด่นจากเจ้าของงาน“คนตระกูลถัง ลูกสาวของถังเทียนเหลียง แม่ของเธอชื่อซูหมิงหยา มาจากตระกูลซู”ไม่บ่อยนักที่นางฟ้าอย่างหม่าอวี่เฟยจะถามอะไรเขา ดังนั้น เย่ชิงหยุนจึงพูดทุกอย่างที่เขารู้ทันที “ผมได้ยินมาว่าสองแม่ลูกนั่นขาดทุนย่อยยับในตลาดค้าส่งวัตถุดิบยาเมื่อคืนวาน”“ทุ่มเงินสามสิบล้านเพื่อประมูลเห็ดหลินจืออายุนับศตวรรษ ได้ยินว่าถังเจียเจียจะใช้เป็นของขวัญวันเกิดลูกสาวเศรษฐีบางคน คุณลองทายดูสิว่าผลเป็นยังไง?”เย่ชิงหยุนเลิกคิ้วด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาอธิบายเหตุการณ์ประหลาดนี้อย่างละเอียด“จากที่คุณพูด ดูเหมือนว่าคนที่ชื่อถังเจียเจียนั่นจะไม่ได้ฉลาดนัก” หม่าอวี่เฟยกล่าวอย่างเหยียดหยามเย่ชิงหยุนพยักหน้าไม่หยุด “แน่นอนอยู่แล้ว! ลูกสาวที่คลอดมาจากหญิงโง่ซูหมิงหยา จะดีเด่ได้สักเท่าไหร่เชียว!”“แล้วของสำคัญมูลค่าพันล้านนั่น โดนสองแม่ลูกนั่นมองว่าเป็นขยะ แค่ล้านเดียวก็ปล่อยประมูลแล้ว”“หลังจากนั้นยังกลับคำ คิดจะแย่งกลับมาต่อหน้าคนตั้งมากมาย เกือบจะทำลายชื่อเสียงขอ
“ซูเฉี่ยนเฉี่ยน?”หม่าอวี่เฟยขมวดคิ้วอย่างสงสัยถังเจียเจียพูดอย่างเร่งรีบ “ใช่ค่ะ เธอเป็นคนที่พาผู้ชายป่าเถื่อนไปก่อปัญหาเมื่อคืนนี้! ไม่เช่นนั้นล่ะก็ เห็ดหลินจือแดงทองมูลค่าหนึ่งพันล้านนั้นก็ต้องเป็นของคุณหม่าแล้ว”ความโลภฉายแววขึ้นมาในดวงตาของหม่าอวี่เฟย และเธอก็หัวเราะ พลางพูดว่า “งั้นหรือ เธอไม่เสียดายหรือ?”“แน่นอนสิคะ!”ถังเจียเจียพูดอย่างเด็ดขาด “นั่นน่ะ เดิมทีฉันจะซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดคุณหม่า ทั้งเมืองอัน ฉันมองว่ามีแค่คุณหม่าที่มีคุณสมบัติจะเป็นเจ้าของเห็ดหลินจือทองแดง”แม้ว่าถังเจียเจียจะไม่ใช่คนฉลาด แต่เธอก็เคยชินกับเรื่องแบบนี้จากที่บ้านมาตั้งแต่เด็ก เธอคุ้นเคยกับการเห็นคนที่ประจบประแจงพ่อแม่ของเธอ ดังนั้นคำชมเชยจึงออกมาจากปากของเธอได้อย่างง่ายดายอย่างไรเสีย เห็ดหลินจือทองแดงก็ได้ตกเป็นของลั่วอู๋ฉางไปแล้ว ดังนั้นถังเจียเจียจึงไม่คิดเสียดายถ้าจะมอบมันให้คุณหม่าด้วยวิธีนี้ นอกจากจะช่วยให้เธอสร้างความประทับใจที่ดีต่อคุณหม่าแล้ว เธอยังสามารถใส่ร้ายซูเฉี่ยนเฉี่ยนไปพร้อมกันอีกด้วยยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว แล้วจะรีรออะไรล่ะ?“ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนจากบ้านเล็กของตระ
“คิดออกแล้ว!”ความคิดแวบขึ้นมาในใจของหม่าอวี่เฟย และเธอก็พูดขึ้น “ถังเจียเจีย ฉันจะให้โอกาสเธอชดเชยความผิดพลาด”“ถ้าแค่เธอทำสำเร็จ ไม่เพียงแต่ฉันจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ฉันยังจะยอมให้เธอมาเป็นเพื่อนของฉันด้วย”“จริงหรือคะ?”ถังเจียเจียตื่นเต้นมากจนลืมเรื่องที่เธอเพิ่งโดนตบไปเสียสนิท ดวงตาของเธอเป็นประกายแล้วพูดว่า “คุณหม่า บอกมาได้เลยค่ะ”“จะให้ฉันขึ้นไปบนภูเขาแห่งดาบหรือลงไปในทะเลเพลิง แต่ฉัน ถังเจียเจีย สัญญาว่าจะไม่กระพริบตา!”หม่าอวี่เฟยยิ้มอย่างน่ากลัว “ถ้างั้นก็ลงมือเลย”ไม่นานนัก ถังเจียเจียก็มาขวางทางซูเฉี่ยนเฉี่ยน“อะไรคะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนดูตื่นตัวความขัดแย้งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่ามันเป็นเรื่องน่าละอาย ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงเริ่มระแวงถังเจียเจียมากขึ้น“น้องสาว ช่วยฉันหน่อยสิ”ถังเจียเจียพูดอย่างกังวล “เอาเครื่องสำอางเธอมาให้ฉันใช้หน่อย ฉันต้องเติมหน้าด่วนเลย”ตอนนั้นเอง ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ตระหนักได้ว่าใบหน้าของถังเจียเจียมีรอยแดง และเครื่องสำอางบนหน้าเธอก็เลือนไปบ้าง“แล้วของเธอล่ะ?” ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามถังเจียเจียยิ้มอย่างข
“ว่าไงนะ!”กลุ่มผู้ชายที่ต้องการทำให้หม่าอวี่เฟยพอใจกำลังเตรียมพร้อมที่จะทุบตีหัวขโมยแต่หัวขโมยกลับดูใสซื่อบริสุทธิ์และน่ารัก ทำเอาทุกคนตกตะลึงถ้าเป็นชายเลวทราม พวกเขาคงรุมกระทืบไปแล้ว!“คุณหม่า คุณหมายถึงฉันหรือคะ?”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนประหลาดใจและรีบอธิบาย “คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ!”เธอเพิ่งจะมาถึง เพิ่งก้าวเข้ามาในโถงงานเลี้ยงได้ไม่กี่ก้าวและไม่เคยขึ้นไปที่ชั้นสองเลย เธอจะขโมยของขวัญไปได้อย่างไรคงจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด!“ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องปฏิเสธ ขโมยหรือไม่ แค่ค้นกระเป๋าเดี๋ยวก็รู้” หม่าอวี่เฟยยิ้มอย่างเย็นชาสายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเธอเป็นคนเงียบ ๆ และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้าร่วมงานแบบนี้ ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกทุกคนคิดทันทีว่านี่คือสัญญาณของความรู้สึกผิด“ของอยู่ในกระเป๋าของเธอ เรื่องนี้พวกเราตรวจสอบมาดีแล้ว” เย่ชิงหยุนพูดเสียงดังเดิมที ทุกคนเต็มใจที่จะเชื่อคำพูดของหม่าอวี่เฟย โดยเชื่อว่าในฐานะตัวเอกของงานวันเกิด เธอจะไม่ใส่ร้ายผู้อื่นโดยพลการตอนนี้เมื่อเย่ชิงหยุนพูดเช่นนี้ ทุกคนย่อมเชื่อมากขึ้นอีก“จะค้นกระเป๋าคนอื่นตามใจชอบ ทุกคนไม่ค
ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนดังขึ้น “หล่อนขโมยไปจริง ๆ ด้วย!”“หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่ดูอ่อนโยนและสงบเสงี่ยม ดูเป็นกุลสตรี แต่มาทำเรื่องแบบนี้ หน้าไม่อายเกินไปหรือเปล่า?”“ไม่ใช่ฉันนะคะ!”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบตอบโต้และพูดอย่างเร่งรีบ “ฉันเองก็ไม่ทราบว่าทำไมมันถึงมาอยู่ในกระเป๋าฉัน ฉันเองไม่เคยเห็นมันมาก่อนด้วยซ้ำ” “โกหก!”หม่าอวี่เฟยตะโกนด้วยความโกรธ “คนเยอะขนาดนี้ หลักฐานก็คาตา ยังกล้าเล่นลิ้น ไม่ยอมรับผิดอีก!”ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกังวลมากจนเธอแทบจะร้องไห้ “ไม่ใช่ฉันจริง ๆ นะคะ!”“ฉันนึกออกแล้วค่ะ เมื่อกี้ถังเจียเจีย ลูกพี่ลูกน้องของฉัน เธอได้แตะต้องกระเป๋าของฉัน เธอช่วยฉันยืนยันได้”ทันทีที่เธอพูดจบ เสียงของถังเจียเจียก็ดังมาจากอีกฝั่ง “แน่นอน ว่าฉันช่วยยืนยันได้!”ทุกคนหลีกทางให้ถังเจียเจียซึ่งแต่งหน้าเสร็จแล้ว เธอฟื้นคืนความเย่อหยิ่งก่อนหน้านี้ของเธออีกครั้ง และเดินก้าวไปด้วยท่วงท่าราวกับเดินแคทวอล์คดูเหมือนว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะคว้าฟางช่วยชีวิตไว้ได้ และยังคงแสดงความขอบคุณต่อถังเจียเจียต่อไปถังเจียเจียไม่แม้แต่จะเหลือบมองเธอ แต่กลับเดินตรงไปหาหม่าอวี่เฟยแล้วพูดว่า “คุณหม่าคะ เมื่อครู่นี้ฉัน