บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 691 - บทที่ 697

"คุณหมายความว่าจางหยุนฉู่ลงมือกับเกาฉี่เซิ่ง จริงๆ แล้วเป้าหมายอยู่ที่ผมเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามเสิ่นซิ่งอันพูดด้วยความมั่นใจ "เป้าหมายสูงสุดของเขา ก็คือตัวท่านแน่นอน!""สำหรับเหตุผลที่เขาเลือกเกาฉี่เซิ่งนั้น เพราะคนตายไปแล้วดังนั้นตอนนี้จึงไม่รู้""นายน้อยจางผมขาวคนนี้ แม้จะอายุยังน้อย แต่ก็เป็นที่รู้กันว่าเป็นคนที่น่ากลัวและเลวทราม""ในเมืองหลวง คู่ต่อสู้ที่อายุมากกว่าและมีประสบการณ์มากกว่าเขาหลายคน สุดท้ายพวกเขาก็ต้องล้มลงต่อหน้าเขาโดยไม่มีข้อยกเว้น"เสิ่นซิ่งอันพูดถึงอดีตของจางหยุนฉู่ น้ำเสียงมีความชื่นชมเล็กน้อยประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย น่าชื่นชม!!ข้างหน้าเสิ่นซิ่งอันมีข้อมูลปึกหนาวางอยู่ ก็คือสถิติของจางหยุนฉู่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาใครจะคิดว่ามังกรหนุ่มที่เจริญรุ่งเรืองในเมืองหลวง จะจบลงที่รางน้ำเล็กๆ เช่นเมืองจิงไห่โชคชะตาไม่แน่นอนจริงๆ ชอบเล่นตลกกับคน!แม้แต่เสิ่นซิ่งอันก็รู้สึกเสียใจกับจางหยุนฉู่ จะดีกว่าไหมถ้าอยู่ในเมืองหลวง และเป็นชายหนุ่มที่ร่ำรวยในตระกูลของคุณ?เมืองหลวงใหญ่ขนาดนั้น ท้องฟ้าสูงพอที่จะให้นกบินได้ และทะเลกว้างพอที่จะใ

แค่เป็นศิษย์น้องของราชันมังกรลั่วเทียน สถานะนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ซูเทียนคั่วเคารพซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นบรรพบุรุษและเคารพไว้ในที่สูงแล้ว!ไม่ต้องพูดถึงการอาศัยอยู่ในกับซูเทียนคั่วในบ้านหลัก แม้ว่ามอบบ้านหลักให้กับซูเฉี่ยนเฉี่ยนโดยตรง ซูเทียนคั่วก็ยังยกมือขึ้นเห็นด้วย"ใช่แล้วเฉี่ยนเฉี่ยน ช่วงนี้ปู่สุขภาพไม่ค่อยดี เธอย้ายมาอยู่ด้วยเถอะ" ซูเทียนคั่วกล่าวซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดโดยไม่ได้คิดอะไร "ได้สิคะ ต่อไปฉันจะรับผิดชอบดูแลคุณปู่""เป็นเด็กที่กตัญญูจริงๆ" ซูเทียนคั่วมองอย่างปลื้มใจมาก จากตัวหลานสาว เขารู้สึกถึงความสัมพันธ์ในครอบครัวที่บริสุทธิ์โดยไม่มีผลประโยชน์ต่างจากลูกหลานกตัญญูพวกนั้นมาก ล้วนมีเจตนาชั่วร้ายแม้ว่าจะยิ้มให้ครอบครัวของตัวเอง รอยยิ้มก็ยังเป็นของจริงสามสิบเปอร์เซ็นต์ ของปลอมเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ซูเทียนคั่วทำแบบนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวกับหลานสาวของเขาลึกซึ้งยิ่งขึ้นเท่านั้น แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือทำให้ลั่วอู๋ฉางเห็นเขามีชีวิตอยู่จนถึงวัยนี้ เขาย่อมสามารถมองออกว่าลั่วอู๋ฉางอยู่ที่นี่เพื่อสนับสนุนซูเฉี่ยนเฉี่ยนในเมื่อเป็นแบบนี้ แน่นอนว่าต้องตอบสนองไ

"ศิษย์พี่ลั่ว พวกเรามาทางนี้ ถนนสายนี้ค่อนข้างใกล้!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกอดแขนของลั่วอู๋ฉางด้วยสีหน้าใกล้ชิดทั้งสองบังเอิญเดินผ่านลานบ้านหลัก เห็นพวกซูหมิงอวี๋คิ้วขมวดและคุกเข่าอยู่ที่ข้างแพงพอได้ยินเสียงของลูกสาว ซูหมิงอวี๋ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงวันนี้ถือว่าเสียหน้ายับมากให้คนนอกเห็นว่าตัวเองถูกลงโทษคุกเข่า จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?ซูหมิงอวี๋ก้มหน้าลง แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่ามีคนเดินมา และยิ่งไม่ได้คิดที่จะทักทายพวกเขาสองคน"ใช่แล้วศิษย์พี่ คุณรู้จักอวิ่นไท่โตว่ได้ยังไง?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามพวกซูหมิงอวี๋ก็เงี่ยหูฟังพร้อมกันลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายว่า "ผมเคยช่วยเขาครั้งหนึ่ง เขาเป็นหนี้บุญคุณผมครั้งหนึ่ง""ง่ายๆ แค่นี้เองเหรอ?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตะลึงพิจารณาจากการแสดงออกของอวิ่นชางชวี่แล้ว มันไม่ง่ายเหมือนแค่ตอบแทนบุญคุณ"แน่นอน!" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้มพอพวกซูหมิงอวี๋ได้ยินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลาเดียวกันที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!คิดว่าผู้ชายที่ชื่อลั่วอู๋ฉางคนนี้กำลังปิดบังอะไรอยู่ ที่แท้เพียงเพราะบังเอิญรู้จักกับอวิ่นชางชวี่และบังเอิญอีกฝ่ายติดหนี้บุญคุณเขาเท่านั