ซูเฉี่ยนเฉี่ยน มีความสามารถแค่ไหน?ซูเทียนคั่วรีบพูดกับลั่วอู๋ฉางว่า "คุณลั่ว เด็กน้อยไม่รู้เรื่อง ชอบล้อเล่น คุณอย่าใส่ใจเลย"หัวหน้าแพทย์อะไรกัน บ้านสองเล็กๆ ของตระกูลเย่ พวกเธอก็เหมาะสม?แม้ว่าร้านร้อยสมุนไพรจะจ้างหัวหน้าแพทย์เป็นการส่วนตัว แต่ราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นคนที่พวกเขาสามารถยกย่องกลับไม่กล้าใฝ่ฝันถึง"ผมไม่คิดว่าศิษย์น้องล้อเล่น มันเป็นหน้าที่ของลูกศิษย์ที่จะต้องแบ่งปันความกังวลของอาจารย์หญิง" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจังจากคำพูดของเขา ซูเทียนคั่วได้ยินประเด็นสำคัญหลายประการประการแรกลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่ไม่ต่อต้านความคิดในการทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแพทย์เท่านั้น แต่ยังยอมรับเรื่องนี้ด้วยความยินดีประการที่สอง ลั่วอู๋ฉางเรียกเย่ปิงเหยาว่าอาจารย์หญิง!โอ้พระเจ้า บ้านสองของตระกูลเย่จะเจริญรุ่งเรืองแล้ว!บ้านใหญ่ของตระกูลเย่คงไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อน ถูกพวกเขาปราบปรามมาหลายสิบปีแล้ว ไม่เคยมีกำลังจะรับมือได้ บ้านสองที่กำลังจะถูกทำให้ด้อยลงอย่างสิ้นเชิง กลับมีผู้สนับสนุนขนาดใหญ่เช่นนี้!ราชันมังกรลั่วเทียนก็เก่งขนาดนี้แล้ว สามารถสั่งสอนลูกศิษย์ให้เก่งได้ขนาดนี้ แสดงว่าอาจารย์
"ศิษย์พี่ลั่ว พวกเรามาทางนี้ ถนนสายนี้ค่อนข้างใกล้!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกอดแขนของลั่วอู๋ฉางด้วยสีหน้าใกล้ชิดทั้งสองบังเอิญเดินผ่านลานบ้านหลัก เห็นพวกซูหมิงอวี๋คิ้วขมวดและคุกเข่าอยู่ที่ข้างแพงพอได้ยินเสียงของลูกสาว ซูหมิงอวี๋ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงวันนี้ถือว่าเสียหน้ายับมากให้คนนอกเห็นว่าตัวเองถูกลงโทษคุกเข่า จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?ซูหมิงอวี๋ก้มหน้าลง แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่ามีคนเดินมา และยิ่งไม่ได้คิดที่จะทักทายพวกเขาสองคน"ใช่แล้วศิษย์พี่ คุณรู้จักอวิ่นไท่โตว่ได้ยังไง?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามพวกซูหมิงอวี๋ก็เงี่ยหูฟังพร้อมกันลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายว่า "ผมเคยช่วยเขาครั้งหนึ่ง เขาเป็นหนี้บุญคุณผมครั้งหนึ่ง""ง่ายๆ แค่นี้เองเหรอ?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตะลึงพิจารณาจากการแสดงออกของอวิ่นชางชวี่แล้ว มันไม่ง่ายเหมือนแค่ตอบแทนบุญคุณ"แน่นอน!" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้มพอพวกซูหมิงอวี๋ได้ยินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลาเดียวกันที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!คิดว่าผู้ชายที่ชื่อลั่วอู๋ฉางคนนี้กำลังปิดบังอะไรอยู่ ที่แท้เพียงเพราะบังเอิญรู้จักกับอวิ่นชางชวี่และบังเอิญอีกฝ่ายติดหนี้บุญคุณเขาเท่านั
"เชื่อไหมว่าตอนนี้ฉันสามารถออกคำสั่งให้โยนนายลงจากรถได้!"บอดี้การ์ดที่นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้าหันศีรษะและจ้องมองไปที่หวังเต๋อฟาอย่างดุเดือดสิ่งนี้ทำให้หัวใจของหวังเต๋อฟาเต้นรัว ตกใจมากจนรีบขอโทษว่า "คุณเย่ ผมผิดไปแล้ว!""เมื่อกี้ผมตื่นตระหนกจนพูดไปทั่ว คุณอย่าคิดมากเด็ดขาด!""ยาหุยเทียนตันที่คุณพูดถึงก่อนหน้านี้ ผมวิจัยออกมาได้แล้ว ถ้าคุณไล่ผมไปตอนนี้ ก็จะไม่มีใครรู้วิธีการทำมันแล้ว!"เย่ชิงหยุนสีหน้าดีใจ "นายแน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อเล่น?"หวังเต๋อฟาพยักหน้าอย่างหนักและกล่าวว่า "ผมได้ติดต่อเพื่อนคนหนึ่ง เธอเปรียบเทียบเศษหนังสือโบราณทางการแพทย์และยืนยันว่ายาหุยเทียนตันมีอยู่จริง"จู่ๆ สีหน้าเย่ชิงหยุนก็เปลี่ยนไป "เศษหนังสือ? นายเล่นตลกกับฉันอยู่เหรอ!""ไม่ใช่คุณฟังผมก่อน แม้จะเป็นเศษหนังสือ แต่บวกกับใบสั่งยาที่ท่านให้ แค่ตั้งใจศึกษาหน่อย ตามความรู้ทางวิชาชีพของเราสองคน การเติมเต็มก็ไม่ใช่เรื่องยาก"หวังเต๋อฟาต้องแสดงไพ่ทั้งหมดของเขาและกล่าวว่า "จากนั้นเราจะทำการทดลองทางคลินิกก็จะไม่มีปัญหา""ผมรับประกันได้ว่าเย่ปิงเหยาบ้านสอง เธอก็อ้างอิงจากเศษสูตรยาเป็นพื้นฐาน!""แม้ว
"นายน้อยเย่ คุณทำเกินไปหรือเปล่า?"ดวงตาหวังเต๋อฟาเบิกกว้าง อยากพูดว่ารังแกคนเกินไปทำงานสองแรงได้เงินแรงเดียว!เป็นนายจ้างที่โหดเหี้ยมมาก!"ไม่ตกลงก็ช่างมันเถอะ!"เย่ชิงหยุนตะคอกและพูดอย่างเย่อหยิ่ง "คางคกสามขาหาได้ยาก คนสองขามีอยู่เต็มถนน!""บวกกับชื่อเสียงของร้านร้อยสมุนไพรของเราแล้ว มีคนอยากมาเป็นหัวหน้าแพทย์มากมาย ฉันเลือกได้ตามใจชอบ""ในทางกลับกัน นายสองคนมีชื่อเสียงเรื่องการถูกทอดทิ้ง ใครจะใช้พวกนาย?"หวังเต๋อฟาตกตะลึงอยู่ในจุดนั้น ในใจรู้สึกขมขื่นอย่างมากคิดย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่เย่ชิงหยุนมาหาตัวเอง สุภาพมากแค่ไหนไม่เพียงแต่ให้เงินเดือนที่มากมายเท่านั้น แต่ยังรับประกันเรื่องต่างๆ ด้วย อะไรพวกรถรับส่งพิเศษ พักในวิลล่า ค่าอาหารและอื่นๆ มีทุกอย่างหวังเต๋อฟาชอบเงื่อนไขที่อุดมสมบูรณ์เหล่านี้ จึงตัดสินใจยืนกรานที่จะลาออกโดยไม่คำนึงถึงการเยื้อไว้ทุกวิถีทางของเจ้านายเก่าใครจะคิดว่าเพิ่งเข้าทำงานได้เพียงวันเดียว ผลประโยชน์ทั้งหมดก็หมดไปหลังจากออกจากร้านร้อยสมุนไพรแล้ว หวังเต๋อฟาอาจไม่สามารถหางานที่เหมาะสมได้แล้วแม้ว่าเงื่อนไขของเย่ชิงหยุนจะเข้มงวดมาก แต่เ
ชายชราแย่งลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของคนอื่นไป ไม่ให้ฐานะอาจารย์หญิงก็ช่างเถอะ แม้แต่หน้าก็ไม่ยอมเปิดเผยลั่วอู๋ฉางควรแนะนำตัวเองอย่างไรเมื่อไปพบกับแม่ของอาจารย์หญิง?คนแก่ได้ยินว่าเป็นลูกศิษย์ของผู้ชายชั่วของลูกสาวตัวเอง จะไม่โกรธตายทันทีเลย!ถึงแม้จะไม่โกรธตาย ก็ต้องถามเรื่องของชายชั่วนั่นจะบอกคนแก่ยังไง?แม้แต่ลั่วอู๋ฉางก็ไม่รู้ว่าชายชราซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ไม่ต้องพูดถึงว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่มีทางที่จะบอกได้เพราะฉะนั้นไม่เจอจะดีกว่า"ใช่แล้ว ตั้งแต่เจอพวกเย่ชิงหยุนในตอนเช้า คุณก็พูดถึงหัวหน้าแพทย์อะไรนั่น มันคือเรื่องอะไรเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางถามซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกตื่นเต้นทันทีและอธิบายว่า "อาจารย์ได้รับแรงบันดาลใจจากเศษกระดาษสูตรโบราณ ได้ทำยาพิเศษที่เรียกว่ายาหุยเทียนตัน""ยานี้ไม่เพียงแต่มีประโยชน์ต่อนักบู๊โบราณเท่านั้น คนทั่วไปก็สามารถทานได้ มีผลบำรุงร่างกาย ขจัดโรคที่ซ่อนอยู่และการบาดเจ็บเก่า""เดิมทีอาจารย์อยากอาศัยยาหุยเทียนตันสร้างชื่อเสียง เปลี่ยนสภาพที่ถูกตระกูลเย่รังแกมาหลายปี""แต่พอเห็นขั้นตอนสำคัญของการวิจัยแล้ว อาจารย์กลับชะลอความเร็วลงอย่างกะทันหัน และออกไปข้างน
ในเมืองมีอาคารสี่ชั้นที่มีลักษณะคล้ายโกดังสินค้านี่คือบ้านของเย่ปิงเหยา นอกจากที่อยู่อาศัยของเธอแล้ว ยังเป็นห้องทดลองของเธออีกด้วยซูเฉี่ยนเฉี่ยนเปิดกุญแจรหัสและพาลั่วอู๋ฉางเข้ามาเมื่อมองไปรอบๆ นอกจากตู้ยาเรียงรายเป็นแถวแล้ว ยังมีขวด กระปุก เครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆจากสถานการณ์ในที่เกิดเหตุ มองออกได้ไม่ยากเลยว่าชีวิตประจำวันของอาจารย์หญิงเย่ปิงเหยาน่าเบื่อเพียงใด"ศิษย์พี่ ทางนี้!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบเดินไปที่ตู้แล้วเปิดประตูกระจกที่เต็มไปด้วยยามันถูกวางกระจัดกระจายอยู่บนจาน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สุ่มหยิบขึ้นมาจากด้านในเม็ดหนึ่ง"นี่ก็คือผลิตภัณฑ์ทดลองที่อาจารย์ทำ ศิษย์พี่ดูสิ"ลั่วอู๋ฉางอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและพูดว่า "การวิจัยที่สำคัญแบบนี้ ก็ทิ้งไว้ในตู้ตามอำเภอใจ ไม่กลัวถูกขโมยเหรอ?""อาจารย์บอกว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ้มแล้วพูดว่า "ตอนมาศิษย์พี่น่าจะเห็นแล้ว แม้ว่าที่นี่จะมีระบบรักษาความปลอดภัยที่มีมาตรฐานสูง แต่สำหรับบางคนแล้ว มันง่ายเหมือนเดินบนพื้นราบ""ในเมื่อซ่อนไม่ได้ ก็ไม่ซ่อนเลย กลับทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกไร้ค่า ย่อมขี้เกียจขโมยโด
นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก แพทย์แต่ละคนให้ความสำคัญที่แตกต่างกัน บวกกับจุดเริ่มต้นและวัตถุประสงค์ก็แตกต่างกัน ดังนั้นผลลัพธ์ที่ได้จึงแตกต่างกันไปตามธรรมชาติเช่นเดียวกับครีมบำรุงผิว เดิมลั่วอู๋ฉางทำขึ้นเพื่อใช้เป็นยารักษาบาดแผลแต่พอไปอยู่ในมือของหยางหว่านอวี่และเกาชิงเหยียน ผลการรักษาบาดแผลของมันถูกมองข้าม กลายเป็นเครื่องสำอางลบรอยแผลเป็นและทำให้ผิวขาวขึ้นยาซีเอวี๋ยนพูดอย่างเคร่งครัดมันไม่เหมือนเดิมเลย!หากไม่ใช่เพราะจมูกที่ไม่ธรรมดาของลั่วอู๋ฉาง คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะค้นพบว่ายาซีเอวี๋ยนเป็นเวอร์ชันที่เรียบง่ายของครีมบำรุงผิวเมื่อไม่กี่วันก่อน หลิ่วซือหยินไปเยี่ยมลั่วอู๋ฉางที่เมืองจิงไห่ด้วยตัวเอง เพื่อร่วมมือในการพัฒนายาแก้บาดเจ็บถูกลั่วอู๋ฉางปฏิเสธไปนอกจากลั่วอู๋ฉางไม่ชอบหลิ่วเจิ้นเจียงแล้ว เหตุผลที่สำคัญมากก็คือยาแก้บาดเจ็บต้องใช้วัสดุยาที่พิเศษมากเนื่องจากผลผลิตของวัสดุยานี้มีจำกัดมาก จึงไม่สามารถรับประกันการผลิตจำนวนมากได้ลั่วอู๋ฉางยังเป็นคนที่เข้มงวดเรื่องคุณภาพมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะลดมาตรฐานของเขาลงและหาสิ่งทดแทนได้"ศิษย์พี่ เราสามารถใช้ยาแก้บาดเจ็บแทนยาหุยเทียนตันได
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนขับรถพาลั่วอู๋ฉางไปด้วยตัวเอง มุ่งหน้าไปยังตลาดสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในเมืองพอเข้าไปในประตูตลาดก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้วร้านค้าหลายแห่งต่างปิดร้านแล้วหน้าร้านที่ตั้งอยู่ในฝั่งตะวันออกนั้นเต็มไปด้วยผู้คนคึกคักเป็นพิเศษที่ประตูร้านมีชื่อติดว่าร้านขายยาซินเหอซูเฉี่ยนเฉี่ยนจอดรถให้พ้นทางและปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้ากระตือรือร้นเห็ดหลินจืออายุร้อยปีหาได้ยากไม่ใช่เรื่องยากที่จะตัดสินว่าคนที่อยู่หน้าร้านมาเพื่อมัน"ไม่ต้องกังวล คนมากมายล้อมประตูอยู่ แสดงว่าของยังอยู่" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้ม"ค่ะ!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนปากบอกไม่กังวล ในใจกลับกังวลสุดๆเนื่องจากเกี่ยวข้องกับว่าอาจารย์เย่ปิงเหยาจะสามารถพลิกชะตากรรมได้หรือไม่ ในฐานะลูกศิษย์เธอต้องพยายามอย่างเต็มที่"นั่นไม่ใช่ป้าสองเหรอ?"ดวงตาที่เฉียบคมของลั่วอู๋ฉางมองเห็นหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ในฝูงชนเธอแต่งกายด้วยผ้าปักและอัญมณีอันหรูหรา สะท้อนถึงอารมณ์อันเป็นเอกลักษณ์ของสตรีผู้สูงศักดิ์ใบหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจและดวงตาเป็นประกายแตกต่างจากคนที่แสนดีที่อยู่บ้านตระกูลซูในตอนกลางวันอย่างสิ้นเชิงห