MasukShare
บทที่ 693
Bab terkait
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 694
แค่เป็นศิษย์น้องของราชันมังกรลั่วเทียน สถานะนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ซูเทียนคั่วเคารพซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นบรรพบุรุษและเคารพไว้ในที่สูงแล้ว!ไม่ต้องพูดถึงการอาศัยอยู่ในกับซูเทียนคั่วในบ้านหลัก แม้ว่ามอบบ้านหลักให้กับซูเฉี่ยนเฉี่ยนโดยตรง ซูเทียนคั่วก็ยังยกมือขึ้นเห็นด้วย"ใช่แล้วเฉี่ยนเฉี่ยน ช่วงนี้ปู่สุขภาพไม่ค่อยดี เธอย้ายมาอยู่ด้วยเถอะ" ซูเทียนคั่วกล่าวซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดโดยไม่ได้คิดอะไร "ได้สิคะ ต่อไปฉันจะรับผิดชอบดูแลคุณปู่""เป็นเด็กที่กตัญญูจริงๆ" ซูเทียนคั่วมองอย่างปลื้มใจมาก จากตัวหลานสาว เขารู้สึกถึงความสัมพันธ์ในครอบครัวที่บริสุทธิ์โดยไม่มีผลประโยชน์ต่างจากลูกหลานกตัญญูพวกนั้นมาก ล้วนมีเจตนาชั่วร้ายแม้ว่าจะยิ้มให้ครอบครัวของตัวเอง รอยยิ้มก็ยังเป็นของจริงสามสิบเปอร์เซ็นต์ ของปลอมเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ซูเทียนคั่วทำแบบนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้ความสัมพันธ์ในครอบครัวกับหลานสาวของเขาลึกซึ้งยิ่งขึ้นเท่านั้น แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือทำให้ลั่วอู๋ฉางเห็นเขามีชีวิตอยู่จนถึงวัยนี้ เขาย่อมสามารถมองออกว่าลั่วอู๋ฉางอยู่ที่นี่เพื่อสนับสนุนซูเฉี่ยนเฉี่ยนในเมื่อเป็นแบบนี้ แน่นอนว่าต้องตอบสนองไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 695
ซูเฉี่ยนเฉี่ยน มีความสามารถแค่ไหน?ซูเทียนคั่วรีบพูดกับลั่วอู๋ฉางว่า "คุณลั่ว เด็กน้อยไม่รู้เรื่อง ชอบล้อเล่น คุณอย่าใส่ใจเลย"หัวหน้าแพทย์อะไรกัน บ้านสองเล็กๆ ของตระกูลเย่ พวกเธอก็เหมาะสม?แม้ว่าร้านร้อยสมุนไพรจะจ้างหัวหน้าแพทย์เป็นการส่วนตัว แต่ราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นคนที่พวกเขาสามารถยกย่องกลับไม่กล้าใฝ่ฝันถึง"ผมไม่คิดว่าศิษย์น้องล้อเล่น มันเป็นหน้าที่ของลูกศิษย์ที่จะต้องแบ่งปันความกังวลของอาจารย์หญิง" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจังจากคำพูดของเขา ซูเทียนคั่วได้ยินประเด็นสำคัญหลายประการประการแรกลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่ไม่ต่อต้านความคิดในการทำหน้าที่เป็นหัวหน้าแพทย์เท่านั้น แต่ยังยอมรับเรื่องนี้ด้วยความยินดีประการที่สอง ลั่วอู๋ฉางเรียกเย่ปิงเหยาว่าอาจารย์หญิง!โอ้พระเจ้า บ้านสองของตระกูลเย่จะเจริญรุ่งเรืองแล้ว!บ้านใหญ่ของตระกูลเย่คงไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อน ถูกพวกเขาปราบปรามมาหลายสิบปีแล้ว ไม่เคยมีกำลังจะรับมือได้ บ้านสองที่กำลังจะถูกทำให้ด้อยลงอย่างสิ้นเชิง กลับมีผู้สนับสนุนขนาดใหญ่เช่นนี้!ราชันมังกรลั่วเทียนก็เก่งขนาดนี้แล้ว สามารถสั่งสอนลูกศิษย์ให้เก่งได้ขนาดนี้ แสดงว่าอาจารย์
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 696
"ศิษย์พี่ลั่ว พวกเรามาทางนี้ ถนนสายนี้ค่อนข้างใกล้!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกอดแขนของลั่วอู๋ฉางด้วยสีหน้าใกล้ชิดทั้งสองบังเอิญเดินผ่านลานบ้านหลัก เห็นพวกซูหมิงอวี๋คิ้วขมวดและคุกเข่าอยู่ที่ข้างแพงพอได้ยินเสียงของลูกสาว ซูหมิงอวี๋ก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดงวันนี้ถือว่าเสียหน้ายับมากให้คนนอกเห็นว่าตัวเองถูกลงโทษคุกเข่า จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?ซูหมิงอวี๋ก้มหน้าลง แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่ามีคนเดินมา และยิ่งไม่ได้คิดที่จะทักทายพวกเขาสองคน"ใช่แล้วศิษย์พี่ คุณรู้จักอวิ่นไท่โตว่ได้ยังไง?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามพวกซูหมิงอวี๋ก็เงี่ยหูฟังพร้อมกันลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายว่า "ผมเคยช่วยเขาครั้งหนึ่ง เขาเป็นหนี้บุญคุณผมครั้งหนึ่ง""ง่ายๆ แค่นี้เองเหรอ?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตะลึงพิจารณาจากการแสดงออกของอวิ่นชางชวี่แล้ว มันไม่ง่ายเหมือนแค่ตอบแทนบุญคุณ"แน่นอน!" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้มพอพวกซูหมิงอวี๋ได้ยินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในเวลาเดียวกันที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!คิดว่าผู้ชายที่ชื่อลั่วอู๋ฉางคนนี้กำลังปิดบังอะไรอยู่ ที่แท้เพียงเพราะบังเอิญรู้จักกับอวิ่นชางชวี่และบังเอิญอีกฝ่ายติดหนี้บุญคุณเขาเท่านั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 697
"เชื่อไหมว่าตอนนี้ฉันสามารถออกคำสั่งให้โยนนายลงจากรถได้!"บอดี้การ์ดที่นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้าหันศีรษะและจ้องมองไปที่หวังเต๋อฟาอย่างดุเดือดสิ่งนี้ทำให้หัวใจของหวังเต๋อฟาเต้นรัว ตกใจมากจนรีบขอโทษว่า "คุณเย่ ผมผิดไปแล้ว!""เมื่อกี้ผมตื่นตระหนกจนพูดไปทั่ว คุณอย่าคิดมากเด็ดขาด!""ยาหุยเทียนตันที่คุณพูดถึงก่อนหน้านี้ ผมวิจัยออกมาได้แล้ว ถ้าคุณไล่ผมไปตอนนี้ ก็จะไม่มีใครรู้วิธีการทำมันแล้ว!"เย่ชิงหยุนสีหน้าดีใจ "นายแน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อเล่น?"หวังเต๋อฟาพยักหน้าอย่างหนักและกล่าวว่า "ผมได้ติดต่อเพื่อนคนหนึ่ง เธอเปรียบเทียบเศษหนังสือโบราณทางการแพทย์และยืนยันว่ายาหุยเทียนตันมีอยู่จริง"จู่ๆ สีหน้าเย่ชิงหยุนก็เปลี่ยนไป "เศษหนังสือ? นายเล่นตลกกับฉันอยู่เหรอ!""ไม่ใช่คุณฟังผมก่อน แม้จะเป็นเศษหนังสือ แต่บวกกับใบสั่งยาที่ท่านให้ แค่ตั้งใจศึกษาหน่อย ตามความรู้ทางวิชาชีพของเราสองคน การเติมเต็มก็ไม่ใช่เรื่องยาก"หวังเต๋อฟาต้องแสดงไพ่ทั้งหมดของเขาและกล่าวว่า "จากนั้นเราจะทำการทดลองทางคลินิกก็จะไม่มีปัญหา""ผมรับประกันได้ว่าเย่ปิงเหยาบ้านสอง เธอก็อ้างอิงจากเศษสูตรยาเป็นพื้นฐาน!""แม้ว
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 698
"นายน้อยเย่ คุณทำเกินไปหรือเปล่า?"ดวงตาหวังเต๋อฟาเบิกกว้าง อยากพูดว่ารังแกคนเกินไปทำงานสองแรงได้เงินแรงเดียว!เป็นนายจ้างที่โหดเหี้ยมมาก!"ไม่ตกลงก็ช่างมันเถอะ!"เย่ชิงหยุนตะคอกและพูดอย่างเย่อหยิ่ง "คางคกสามขาหาได้ยาก คนสองขามีอยู่เต็มถนน!""บวกกับชื่อเสียงของร้านร้อยสมุนไพรของเราแล้ว มีคนอยากมาเป็นหัวหน้าแพทย์มากมาย ฉันเลือกได้ตามใจชอบ""ในทางกลับกัน นายสองคนมีชื่อเสียงเรื่องการถูกทอดทิ้ง ใครจะใช้พวกนาย?"หวังเต๋อฟาตกตะลึงอยู่ในจุดนั้น ในใจรู้สึกขมขื่นอย่างมากคิดย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่เย่ชิงหยุนมาหาตัวเอง สุภาพมากแค่ไหนไม่เพียงแต่ให้เงินเดือนที่มากมายเท่านั้น แต่ยังรับประกันเรื่องต่างๆ ด้วย อะไรพวกรถรับส่งพิเศษ พักในวิลล่า ค่าอาหารและอื่นๆ มีทุกอย่างหวังเต๋อฟาชอบเงื่อนไขที่อุดมสมบูรณ์เหล่านี้ จึงตัดสินใจยืนกรานที่จะลาออกโดยไม่คำนึงถึงการเยื้อไว้ทุกวิถีทางของเจ้านายเก่าใครจะคิดว่าเพิ่งเข้าทำงานได้เพียงวันเดียว ผลประโยชน์ทั้งหมดก็หมดไปหลังจากออกจากร้านร้อยสมุนไพรแล้ว หวังเต๋อฟาอาจไม่สามารถหางานที่เหมาะสมได้แล้วแม้ว่าเงื่อนไขของเย่ชิงหยุนจะเข้มงวดมาก แต่เ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 699
ชายชราแย่งลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของคนอื่นไป ไม่ให้ฐานะอาจารย์หญิงก็ช่างเถอะ แม้แต่หน้าก็ไม่ยอมเปิดเผยลั่วอู๋ฉางควรแนะนำตัวเองอย่างไรเมื่อไปพบกับแม่ของอาจารย์หญิง?คนแก่ได้ยินว่าเป็นลูกศิษย์ของผู้ชายชั่วของลูกสาวตัวเอง จะไม่โกรธตายทันทีเลย!ถึงแม้จะไม่โกรธตาย ก็ต้องถามเรื่องของชายชั่วนั่นจะบอกคนแก่ยังไง?แม้แต่ลั่วอู๋ฉางก็ไม่รู้ว่าชายชราซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ไม่ต้องพูดถึงว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่มีทางที่จะบอกได้เพราะฉะนั้นไม่เจอจะดีกว่า"ใช่แล้ว ตั้งแต่เจอพวกเย่ชิงหยุนในตอนเช้า คุณก็พูดถึงหัวหน้าแพทย์อะไรนั่น มันคือเรื่องอะไรเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางถามซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกตื่นเต้นทันทีและอธิบายว่า "อาจารย์ได้รับแรงบันดาลใจจากเศษกระดาษสูตรโบราณ ได้ทำยาพิเศษที่เรียกว่ายาหุยเทียนตัน""ยานี้ไม่เพียงแต่มีประโยชน์ต่อนักบู๊โบราณเท่านั้น คนทั่วไปก็สามารถทานได้ มีผลบำรุงร่างกาย ขจัดโรคที่ซ่อนอยู่และการบาดเจ็บเก่า""เดิมทีอาจารย์อยากอาศัยยาหุยเทียนตันสร้างชื่อเสียง เปลี่ยนสภาพที่ถูกตระกูลเย่รังแกมาหลายปี""แต่พอเห็นขั้นตอนสำคัญของการวิจัยแล้ว อาจารย์กลับชะลอความเร็วลงอย่างกะทันหัน และออกไปข้างน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 700
ในเมืองมีอาคารสี่ชั้นที่มีลักษณะคล้ายโกดังสินค้านี่คือบ้านของเย่ปิงเหยา นอกจากที่อยู่อาศัยของเธอแล้ว ยังเป็นห้องทดลองของเธออีกด้วยซูเฉี่ยนเฉี่ยนเปิดกุญแจรหัสและพาลั่วอู๋ฉางเข้ามาเมื่อมองไปรอบๆ นอกจากตู้ยาเรียงรายเป็นแถวแล้ว ยังมีขวด กระปุก เครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆจากสถานการณ์ในที่เกิดเหตุ มองออกได้ไม่ยากเลยว่าชีวิตประจำวันของอาจารย์หญิงเย่ปิงเหยาน่าเบื่อเพียงใด"ศิษย์พี่ ทางนี้!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบเดินไปที่ตู้แล้วเปิดประตูกระจกที่เต็มไปด้วยยามันถูกวางกระจัดกระจายอยู่บนจาน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สุ่มหยิบขึ้นมาจากด้านในเม็ดหนึ่ง"นี่ก็คือผลิตภัณฑ์ทดลองที่อาจารย์ทำ ศิษย์พี่ดูสิ"ลั่วอู๋ฉางอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและพูดว่า "การวิจัยที่สำคัญแบบนี้ ก็ทิ้งไว้ในตู้ตามอำเภอใจ ไม่กลัวถูกขโมยเหรอ?""อาจารย์บอกว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ้มแล้วพูดว่า "ตอนมาศิษย์พี่น่าจะเห็นแล้ว แม้ว่าที่นี่จะมีระบบรักษาความปลอดภัยที่มีมาตรฐานสูง แต่สำหรับบางคนแล้ว มันง่ายเหมือนเดินบนพื้นราบ""ในเมื่อซ่อนไม่ได้ ก็ไม่ซ่อนเลย กลับทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกไร้ค่า ย่อมขี้เกียจขโมยโด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 701
นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก แพทย์แต่ละคนให้ความสำคัญที่แตกต่างกัน บวกกับจุดเริ่มต้นและวัตถุประสงค์ก็แตกต่างกัน ดังนั้นผลลัพธ์ที่ได้จึงแตกต่างกันไปตามธรรมชาติเช่นเดียวกับครีมบำรุงผิว เดิมลั่วอู๋ฉางทำขึ้นเพื่อใช้เป็นยารักษาบาดแผลแต่พอไปอยู่ในมือของหยางหว่านอวี่และเกาชิงเหยียน ผลการรักษาบาดแผลของมันถูกมองข้าม กลายเป็นเครื่องสำอางลบรอยแผลเป็นและทำให้ผิวขาวขึ้นยาซีเอวี๋ยนพูดอย่างเคร่งครัดมันไม่เหมือนเดิมเลย!หากไม่ใช่เพราะจมูกที่ไม่ธรรมดาของลั่วอู๋ฉาง คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะค้นพบว่ายาซีเอวี๋ยนเป็นเวอร์ชันที่เรียบง่ายของครีมบำรุงผิวเมื่อไม่กี่วันก่อน หลิ่วซือหยินไปเยี่ยมลั่วอู๋ฉางที่เมืองจิงไห่ด้วยตัวเอง เพื่อร่วมมือในการพัฒนายาแก้บาดเจ็บถูกลั่วอู๋ฉางปฏิเสธไปนอกจากลั่วอู๋ฉางไม่ชอบหลิ่วเจิ้นเจียงแล้ว เหตุผลที่สำคัญมากก็คือยาแก้บาดเจ็บต้องใช้วัสดุยาที่พิเศษมากเนื่องจากผลผลิตของวัสดุยานี้มีจำกัดมาก จึงไม่สามารถรับประกันการผลิตจำนวนมากได้ลั่วอู๋ฉางยังเป็นคนที่เข้มงวดเรื่องคุณภาพมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะลดมาตรฐานของเขาลงและหาสิ่งทดแทนได้"ศิษย์พี่ เราสามารถใช้ยาแก้บาดเจ็บแทนยาหุยเทียนตันได
Bab terbaru
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
