เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 697
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 698
"นายน้อยเย่ คุณทำเกินไปหรือเปล่า?"ดวงตาหวังเต๋อฟาเบิกกว้าง อยากพูดว่ารังแกคนเกินไปทำงานสองแรงได้เงินแรงเดียว!เป็นนายจ้างที่โหดเหี้ยมมาก!"ไม่ตกลงก็ช่างมันเถอะ!"เย่ชิงหยุนตะคอกและพูดอย่างเย่อหยิ่ง "คางคกสามขาหาได้ยาก คนสองขามีอยู่เต็มถนน!""บวกกับชื่อเสียงของร้านร้อยสมุนไพรของเราแล้ว มีคนอยากมาเป็นหัวหน้าแพทย์มากมาย ฉันเลือกได้ตามใจชอบ""ในทางกลับกัน นายสองคนมีชื่อเสียงเรื่องการถูกทอดทิ้ง ใครจะใช้พวกนาย?"หวังเต๋อฟาตกตะลึงอยู่ในจุดนั้น ในใจรู้สึกขมขื่นอย่างมากคิดย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่เย่ชิงหยุนมาหาตัวเอง สุภาพมากแค่ไหนไม่เพียงแต่ให้เงินเดือนที่มากมายเท่านั้น แต่ยังรับประกันเรื่องต่างๆ ด้วย อะไรพวกรถรับส่งพิเศษ พักในวิลล่า ค่าอาหารและอื่นๆ มีทุกอย่างหวังเต๋อฟาชอบเงื่อนไขที่อุดมสมบูรณ์เหล่านี้ จึงตัดสินใจยืนกรานที่จะลาออกโดยไม่คำนึงถึงการเยื้อไว้ทุกวิถีทางของเจ้านายเก่าใครจะคิดว่าเพิ่งเข้าทำงานได้เพียงวันเดียว ผลประโยชน์ทั้งหมดก็หมดไปหลังจากออกจากร้านร้อยสมุนไพรแล้ว หวังเต๋อฟาอาจไม่สามารถหางานที่เหมาะสมได้แล้วแม้ว่าเงื่อนไขของเย่ชิงหยุนจะเข้มงวดมาก แต่เ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 699
ชายชราแย่งลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของคนอื่นไป ไม่ให้ฐานะอาจารย์หญิงก็ช่างเถอะ แม้แต่หน้าก็ไม่ยอมเปิดเผยลั่วอู๋ฉางควรแนะนำตัวเองอย่างไรเมื่อไปพบกับแม่ของอาจารย์หญิง?คนแก่ได้ยินว่าเป็นลูกศิษย์ของผู้ชายชั่วของลูกสาวตัวเอง จะไม่โกรธตายทันทีเลย!ถึงแม้จะไม่โกรธตาย ก็ต้องถามเรื่องของชายชั่วนั่นจะบอกคนแก่ยังไง?แม้แต่ลั่วอู๋ฉางก็ไม่รู้ว่าชายชราซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ไม่ต้องพูดถึงว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่มีทางที่จะบอกได้เพราะฉะนั้นไม่เจอจะดีกว่า"ใช่แล้ว ตั้งแต่เจอพวกเย่ชิงหยุนในตอนเช้า คุณก็พูดถึงหัวหน้าแพทย์อะไรนั่น มันคือเรื่องอะไรเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางถามซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกตื่นเต้นทันทีและอธิบายว่า "อาจารย์ได้รับแรงบันดาลใจจากเศษกระดาษสูตรโบราณ ได้ทำยาพิเศษที่เรียกว่ายาหุยเทียนตัน""ยานี้ไม่เพียงแต่มีประโยชน์ต่อนักบู๊โบราณเท่านั้น คนทั่วไปก็สามารถทานได้ มีผลบำรุงร่างกาย ขจัดโรคที่ซ่อนอยู่และการบาดเจ็บเก่า""เดิมทีอาจารย์อยากอาศัยยาหุยเทียนตันสร้างชื่อเสียง เปลี่ยนสภาพที่ถูกตระกูลเย่รังแกมาหลายปี""แต่พอเห็นขั้นตอนสำคัญของการวิจัยแล้ว อาจารย์กลับชะลอความเร็วลงอย่างกะทันหัน และออกไปข้างน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 700
ในเมืองมีอาคารสี่ชั้นที่มีลักษณะคล้ายโกดังสินค้านี่คือบ้านของเย่ปิงเหยา นอกจากที่อยู่อาศัยของเธอแล้ว ยังเป็นห้องทดลองของเธออีกด้วยซูเฉี่ยนเฉี่ยนเปิดกุญแจรหัสและพาลั่วอู๋ฉางเข้ามาเมื่อมองไปรอบๆ นอกจากตู้ยาเรียงรายเป็นแถวแล้ว ยังมีขวด กระปุก เครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆจากสถานการณ์ในที่เกิดเหตุ มองออกได้ไม่ยากเลยว่าชีวิตประจำวันของอาจารย์หญิงเย่ปิงเหยาน่าเบื่อเพียงใด"ศิษย์พี่ ทางนี้!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบเดินไปที่ตู้แล้วเปิดประตูกระจกที่เต็มไปด้วยยามันถูกวางกระจัดกระจายอยู่บนจาน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็สุ่มหยิบขึ้นมาจากด้านในเม็ดหนึ่ง"นี่ก็คือผลิตภัณฑ์ทดลองที่อาจารย์ทำ ศิษย์พี่ดูสิ"ลั่วอู๋ฉางอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและพูดว่า "การวิจัยที่สำคัญแบบนี้ ก็ทิ้งไว้ในตู้ตามอำเภอใจ ไม่กลัวถูกขโมยเหรอ?""อาจารย์บอกว่าที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนยิ้มแล้วพูดว่า "ตอนมาศิษย์พี่น่าจะเห็นแล้ว แม้ว่าที่นี่จะมีระบบรักษาความปลอดภัยที่มีมาตรฐานสูง แต่สำหรับบางคนแล้ว มันง่ายเหมือนเดินบนพื้นราบ""ในเมื่อซ่อนไม่ได้ ก็ไม่ซ่อนเลย กลับทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกไร้ค่า ย่อมขี้เกียจขโมยโด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 701
นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก แพทย์แต่ละคนให้ความสำคัญที่แตกต่างกัน บวกกับจุดเริ่มต้นและวัตถุประสงค์ก็แตกต่างกัน ดังนั้นผลลัพธ์ที่ได้จึงแตกต่างกันไปตามธรรมชาติเช่นเดียวกับครีมบำรุงผิว เดิมลั่วอู๋ฉางทำขึ้นเพื่อใช้เป็นยารักษาบาดแผลแต่พอไปอยู่ในมือของหยางหว่านอวี่และเกาชิงเหยียน ผลการรักษาบาดแผลของมันถูกมองข้าม กลายเป็นเครื่องสำอางลบรอยแผลเป็นและทำให้ผิวขาวขึ้นยาซีเอวี๋ยนพูดอย่างเคร่งครัดมันไม่เหมือนเดิมเลย!หากไม่ใช่เพราะจมูกที่ไม่ธรรมดาของลั่วอู๋ฉาง คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะค้นพบว่ายาซีเอวี๋ยนเป็นเวอร์ชันที่เรียบง่ายของครีมบำรุงผิวเมื่อไม่กี่วันก่อน หลิ่วซือหยินไปเยี่ยมลั่วอู๋ฉางที่เมืองจิงไห่ด้วยตัวเอง เพื่อร่วมมือในการพัฒนายาแก้บาดเจ็บถูกลั่วอู๋ฉางปฏิเสธไปนอกจากลั่วอู๋ฉางไม่ชอบหลิ่วเจิ้นเจียงแล้ว เหตุผลที่สำคัญมากก็คือยาแก้บาดเจ็บต้องใช้วัสดุยาที่พิเศษมากเนื่องจากผลผลิตของวัสดุยานี้มีจำกัดมาก จึงไม่สามารถรับประกันการผลิตจำนวนมากได้ลั่วอู๋ฉางยังเป็นคนที่เข้มงวดเรื่องคุณภาพมาก เป็นไปไม่ได้ที่จะลดมาตรฐานของเขาลงและหาสิ่งทดแทนได้"ศิษย์พี่ เราสามารถใช้ยาแก้บาดเจ็บแทนยาหุยเทียนตันได
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 702
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนขับรถพาลั่วอู๋ฉางไปด้วยตัวเอง มุ่งหน้าไปยังตลาดสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในเมืองพอเข้าไปในประตูตลาดก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้วร้านค้าหลายแห่งต่างปิดร้านแล้วหน้าร้านที่ตั้งอยู่ในฝั่งตะวันออกนั้นเต็มไปด้วยผู้คนคึกคักเป็นพิเศษที่ประตูร้านมีชื่อติดว่าร้านขายยาซินเหอซูเฉี่ยนเฉี่ยนจอดรถให้พ้นทางและปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้ากระตือรือร้นเห็ดหลินจืออายุร้อยปีหาได้ยากไม่ใช่เรื่องยากที่จะตัดสินว่าคนที่อยู่หน้าร้านมาเพื่อมัน"ไม่ต้องกังวล คนมากมายล้อมประตูอยู่ แสดงว่าของยังอยู่" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยรอยยิ้ม"ค่ะ!"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนปากบอกไม่กังวล ในใจกลับกังวลสุดๆเนื่องจากเกี่ยวข้องกับว่าอาจารย์เย่ปิงเหยาจะสามารถพลิกชะตากรรมได้หรือไม่ ในฐานะลูกศิษย์เธอต้องพยายามอย่างเต็มที่"นั่นไม่ใช่ป้าสองเหรอ?"ดวงตาที่เฉียบคมของลั่วอู๋ฉางมองเห็นหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ในฝูงชนเธอแต่งกายด้วยผ้าปักและอัญมณีอันหรูหรา สะท้อนถึงอารมณ์อันเป็นเอกลักษณ์ของสตรีผู้สูงศักดิ์ใบหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจและดวงตาเป็นประกายแตกต่างจากคนที่แสนดีที่อยู่บ้านตระกูลซูในตอนกลางวันอย่างสิ้นเชิงห
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 703
"ได้ยินว่า ตาแก่ถูกคนช่วยกลับมาได้แล้ว"ซูหมิงหยาตะคอกเบาๆ แล้วพูดกับลูกสาวว่า "ถือว่าเขาชะตายังไม่ขาด โชคไม่เลวจริงๆ!""หลบได้ครั้งหนึ่งไม่ได้หมายความว่าจะหลบไปได้ตลอด พญายมต้องการเก็บเขา การดิ้นรนและต่อต้านไม่มีประโยชน์" คำพูดของถังเจียเจียยิ่งอุกอาจมากกว่าทันใดนั้นถังเจียเจียก็เลิกคิ้ว "เอ๊ะ! นั่นซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ใช่เหรอ เธอมาที่นี่ทำไม?"ดวงตาที่เฉียบคมของซูหมิงหยาเห็นชายหนุ่มในชุดธรรมดาที่มากับซูเฉี่ยนเฉี่ยน ก็แสดงรอยยิ้มดูถูกทันที "ไม่ว่าเธอจะมีจุดประสงค์อะไร อาศัยคนที่ติดตามเธอ ก็ไม่สามารถประสบความสําเร็จได้!""เจียเจีย แม่ไม่มีเวลาถามเธอเลย ทำไมจู่ๆ เธอถึงสนใจสมุนไพร เมื่อก่อนเธอเกลียดของแบบนี้มากที่สุดไม่ใช่เหรอ?"เหมือนกับลูกคนรวยคนอื่นๆ ถังเจียเจียไม่ชอบธุรกิจที่บ้านตั้งแต่เด็กลูกสาวลากเธอมาต่อแถวบอกว่าจะซื้อเห็ดหลินจืออายุร้อยปีอะไรนั่นตั้งแต่ถังเจียเจียโตมาขนาดนี้นี่เป็นครั้งแรก!"ลูกสาวของเถ้าแก่หม่า ชอบสมุนไพรที่มีอายุมาก ฉันจึงคิดจะซื้อเห็ดหลินจืออายุร้อยปีนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้เธอ"ถังเจียเจียพูดอย่างลึกลับว่า "ฉันได้ยินคนพูดว่า เห็ดหลินจืออายุร้อยปีนี้ใ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 704
ถังเจียเจียถูกเอาอกเอาใจมาตั้งแต่เด็ก เป็นหัวแก้วหัวแหวนของครอบครัวครอบครัวที่ร่ำรวยทำให้เธอไม่ว่าจะปรากฏตัวที่ไหน ก็เป็นคนที่ถูกยกย่องและชมเชยเมื่อเวลาผ่านไป ย่อมมีนิสัยสูงส่งโดยธรรมชาติคนอื่นกลัวอำนาจของครอบครัวเธอ ย่อมไม่กล้าเถียงกับง่ายๆ แม้จะไม่พอใจก็ต้องเกรงใจตอนนี้ถังเจียเจียถูกลั่วอู๋ฉางเปรียบเป็นหมาไม่มีเชือกจูง ซึ่งเป็นครั้งแรกอย่างแน่นอนถังเจียเจียไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน ใบหน้าก็แดงก่ำด้วยความโกรธ "แก... แกพูดว่าอะไรนะ?""ไอ้สารเลวมาจากไหน กล้าพูดกับลูกสาวฉันแบบนี้ หยาบคายมาก!"ซูหมิงหยาเห็นลูกสาวไม่พอใจก็กระโดดออกมาทันที "ไม่ตักน้ำใส่กระโหลกดูสารรูปตัวเองเลย แกเหมาะสมไหม?""แต่แกมากับซูเฉี่ยนเฉี่ยนหญิงสาวป่าเถื่อน ก็เหมือนกับคำกล่าวที่ว่าคนประเภทเดียวกันมักอยู่ด้วยกันได้!"แม้ว่าซูหมิงหยาเจอซูเทียนคั่วพ่อผู้ให้กำเนิดก็มีท่าทางเฉยเมยอยู่เสมอต่อหน้าเธอซูหมิงอวี๋ผู้เป็นน้องชายก็ไม่อยู่ในสายตายิ่งไปกว่านั้นซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นรุ่นหลานในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ซูหมิงหยาไม่เคยพูดดีกับซูเฉี่ยนเฉี่ยนเลยเป็นเพราะตัวอย่างที่เธอทำไว้ ทำให้ลูกสาวถังเจียเจียรู้สึกว่าซู
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 705
ถังเจียเจียโกรธไม่เบา "แก..."หลายปีที่ผ่านมาแม้ว่าเธอจะดูถูกซูเฉี่ยนเฉี่ยนมาตลอด แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับไม่ว่าจะเป็นรุปร่าง หน้าตาหรือไอคิว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเทียบกับถังเจียเจียแล้วมีแต่บดขยี้ถังเจียเจียสามารถพึ่งพาการตกแต่งภายนอกเพื่อลดระยะห่างระหว่างซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้เท่านั้นแต่ทุกครั้งที่เธอสวมเสื้อผ้าแบรนด์เนม แต่งหน้าหนาๆ และสวมสินค้าฟุ่มเฟือยต่างๆ เหมือนนกยูงที่รำแพนหาง ปรากฏตัวในตระกูลซูอย่างหยิ่งผยอง แต่ก็ยังพ่ายแพ้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่แต่งตัวสบายๆแต่พอซูเฉี่ยนเฉี่ยนแต่งตัวเล็กน้อยก็ไม่มีที่ให้เธอยืนแล้ว"ปากหมาย่อมคายงาช้างออกมาไม่ได้ ฉันจะฉีกแก!" ซูหมิงหยาเห็นว่าลูกสาวเสียเปรียบจะเข้าไปลงมือลั่วอู๋ฉางกำลังรอให้ยายปากร้ายลงมือก่อนอยู่พอดี!ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนด้วยความประหลาดใจว่า "รีบดูสิ เถ้าแก่ออกมาแล้ว!"เห็นเพียงคนอ้วนสวมหมวกใบเล็กและสวมชุดโบราณสีน้ำตาล รูปร่างเหมือนลูกบอลกลม ยิ้มแย้มแจ่มใสเดินถือกล่องไม้มะฮอกกานีใบหนึ่งถังเจียเจียเห็นแล้วก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ยกมือขึ้นหยุดซูหมิงหยาที่โกรธจัดแล้วพูดว่า "แม่ ธุระสำคัญกว่า!""พวกเขาด่าเธอแบบนี้ เธอทนได้เหรอ?"
บทล่าสุด
