All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 671 - Chapter 680

นอกจากนี้ ในเวลาเพียงสิบนาที ผู้ป่วยยังไม่ถึงโรงพยาบาลก็เสียชีวิตบนถนนแล้ว"ต่อไป ผมจะช่วยคุณขับพิษออกมา"การแสดงออกของลั่วอู๋ฉางเป็นธรรมชาติและพูดว่า "คุณฟื้นแล้วก็ยิ่งดี จะได้ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้คุณฟังในภายหลัง"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเรียนหมอกับเย่ปิงเหยา ดังนั้นจึงย่อมเข้าใจความหมายของลั่วอู๋ฉางไม่รอให้เธอตอบสนอง ลั่วอู๋ฉางก็ก้มหัวลงแล้ว"อ๊าย..."แม้ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ประสาทสัมผัสยังคงไวต่อความรู้สึกความรู้สึกเสียวซ่าราวกับไฟฟ้าช็อต นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต!ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหน้าแดงทันที ปิดปากและกัดฟัน"ศิษย์พี่ลั่ว คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ มันอันตรายกับคุณเกินไป!" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตื่นขึ้นมาจากความอับอายลั่วอู๋ฉางกลับไม่ตอบเลย และยิ่งไม่ได้หยุดเขาดูดเลือดพิษออกมา บ้วนลงในถังขยะข้าง ๆ และก้มหน้าก้มตาดูดอีกครั้งใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนแดงขึ้นเรื่อย ๆ และความรู้สึกผิดก็ผุดขึ้นมาในใจลั่วอู๋ฉางทำซ้ำสิบกว่าครั้ง เลือดพิษที่บ้วนออกมาจากสีม่วงดำค่อย ๆ กลายเป็นสีแดงสดเขายังไม่กล้าที่จะประมาท จึงทำอีกเจ็ดแปดครั้ง ดูดจนเลือดไม่ออกแล้วจ

"ไม่จำเป็นจริง ๆ คุณเอากลับไปเถอะ" ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมร่างกายของตัวเอง ตัวเขาเองรู้ดีที่สุดในความเป็นจริง เขามีโอกาสฝังเข็มเพื่อขับพิษออกจากร่างกายก่อนที่พิษจะออกฤทธิ์เหตุผลที่ไม่ได้ทำเช่นนี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าต้องการลองพิษของงูเขียวน้อยด้วยตัวเองการทดสอบพิษด้วยตัวเองเป็นสิ่งที่หมอหลายคนชอบทำมีเพียงการลองด้วยตัวเองเท่านั้นที่จะสามารถเข้าใจพื้นฐานและศึกษายาแก้พิษที่มีประสิทธิภาพปีนั้นเสินหนงชิมสมุนร้อยชนิดก็เพราะจุดประสงค์นี้ในเมื่อชายชราเสินหนงได้แสดงบทบาทที่เป็นแบบอย่างไปแล้ว รุ่นตัวเองจึงควรเคารพเลียนแบบงูเขียวน้อยเป็นสายพันธุ์ที่หายากมาก ลั่วอู๋ฉางมีความสนใจในมัน ดังนั้นจึงจงใจไม่ฝังเข็มให้ตัวเองสำหรับเขาก็แค่นอนหลับเท่านั้นไม่เพียงสารพิษถูกขับออกไปหมดแล้วเท่านั้น ต่อไปก็จะไม่มีผลอะไรกับร่างกาย"อย่า ศิษย์พี่รับไว้เถอะ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดอย่างจริงจังว่า "ถ้าคุณรู้สึกไม่สบาย มาหาฉันอีกอาจจะสายเกินไปแล้ว การทานยาให้ทันเวลาสามารถรับประกันได้ว่าจะไร้ข้อผิดพลาด"เธอไม่ให้โอกาสลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอีกและยัดมันลงในกระเป๋าของเขาโดยตรงลั่วอู๋ฉางไม่มีทางเลือกอื่น

"ป้าสอง คุณหมายถึงคุณปู่เขา... เป็นแบบนี้ได้ยังไง?" สีหน้าซูเฉี่ยนเฉี่ยนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน น้ำตาเริ่มคลอเบ้าข้างๆ เป็นชายวัยกลางคนสวมแว่นตาที่ดูอ่อนน้อม เขาถอนหายใจและพูดว่า "บางทีนี่อาจเป็นชะตากรรมของชายชรา""ตั้งแต่เที่ยงวันจนถึงตอนนี้ มีหมอหลายสิบคนเข้าไปตรวจอาการป่วยของชายชรา หลายคนอยู่ในระดับหมอเทวดา แต่ไม่สามารถระบุได้ว่าป่วยเป็นโรคอะไร""เฉี่ยนเฉี่ยน เกรงว่าชายชรา... คราวนี้จะไม่ไหวแล้วจริงๆ!"ชายวัยกลางคนเป็นสามีของป้าสอง สองสามีภรรยาคู่นี้อยู่ที่ตระกูลซูเป็นคนขอบนอกมาโดยตลอดทายาทสายตรงของตระกูลยืนอยู่ในบ้าน ส่วนพวกเขาสองคนต้องอยู่ในลานบ้านเท่านั้น"ทำไมเป็นแบบนี้? แล้วหมอล่ะ บอกว่ายังไงกันแน่?" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกำลังจะร้องไห้แล้วป้าสองถอนหายใจ ส่ายหน้าพูดว่า "แพทย์แผนจีนและแพทย์แผนตะวันตกดูแล้ว ไม่มีประโยชน์!""อาการของชายชราแปลกมากจนไม่สามารถหาสาเหตุได้เลย แม้แต่หมอผีก็มาสองชุดแล้วก็ยังไม่สามารถอธิบายเหตุผลได้"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนตกตะลึงอยู่ในจุดนั้น น้ำตาหยดใหญ่ไหลออกมาจากดวงตาของเธอเธอรับไม่ได้ที่คุณปู่ที่รักตัวเองมากจะตาย"เห้อ ยอมรับชะตากรรมเถอะ"ป้าสองเหลือบม

เมื่อเทียบกับการเชื่อฟังของแม่แล้ว ลูกสาวกลับแสดงออกแข็งกร้าวมากกว่า"หึ! รู้จักเถียงแล้ว อย่าคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้าตีเธอนะ!"ใบหน้าของซูหมิงอวี๋เข้มขึ้นและเขายกฝ่ามือขึ้นอย่างดุเดือด "แทนที่จะถูกคนอื่นสั่งสอนข้างนอกในอนาคต สู้พ่ออย่างฉันสอนเธอให้เรียนรู้การเป็นคนก่อนดีกว่า"ในห้องมีคนยืนอยู่สิบกว่าคน มีทั้งชายและหญิงกลับไม่มีใครพูดเพื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยนสักคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ชายเหล่านั้น กลับแสดงท่าทีที่สมเหตุสมผลออกมามีเพียงผู้หญิงสองคนเท่านั้นที่ขยิบตาให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยน ซึ่งหมายความว่ารีบขอโทษพ่อของเธอคนส่วนใหญ่เต็มไปด้วยการแสดงออกที่ไม่สนใจไม่ใช่เรื่องของตนเอง"สามี ลูกยังเด็กอยู่ มีอะไรก็พูดดีๆ คุณอย่าหุนหันพลันแล่น…""เพียะ!"แม่ปกป้องลูกสาวแต่กลับถูกตบหน้าซูหมิงอวี๋ไม่รู้สึกผิดเลย แต่กลับตำหนิเธอว่า "ยังปกป้องเธออยู่อีก ผมจะดูว่าคุณจะปกป้องเธอได้ถึงเมื่อไหร่ โมโหฉิบหาย!""แม่!" ซูเฉี่ยนเฉี่ยนรู้สึกเห็นใจทั้งๆ ที่แม่เจ็บมาก แต่เธอยังคงบีบรอยยิ้มออกมา "ไม่เป็นไร พ่อเธอรู้น้ำหนัก แม่ไม่เจ็บ""หึ!" ซูหมิงอวี๋หันหน้าหนีซูเฉี่ยนเฉี่ยนแนะนำแม่เธอว่า "น

"ไอ้หนุ่ม อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาสคนรุ่นใหม่ ช่วยเหลือคนรุ่นใหม่มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของหมอเทวดาอย่างฉัน ฉันจะให้แกจับชีพจรของชายชราซูก่อน"ภายนอกหวังเต๋อฟาท่าทางใจกว้าง แต่ในความเป็นจริงกลับลักไก่มากถ้าเขาจับชีพจรและบอกสาเหตุการป่วยของชายชราซูก่อน ก็เท่ากับเปิดโอกาสให้ลั่วอู๋ฉางได้รู้คำตอบดังนั้นจึงต้องป้องกันมัน และให้ลั่วอู๋ฉางลงมือก่อนลั่วอู๋ฉางก้ไม่เกรงใจ พยักหน้าให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยน ยิ้มให้สาวน้อยโล่งใจแล้วก้าวไปข้างหน้าเขายื่นมือออกไปจับก็พบว่าแขนขาของชายชราซูเย็นเฉียบ แต่มีความร้อนซ่อนอยู่ในอวัยวะภายในราวกับว่ามีไฟลุกอยู่ในท้องลั่วอู๋ฉางเข้าใจอาการของชายชราซูแล้วจึงปล่อยมือไป"เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?""ล้อเล่นอะไรกัน! ตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนนี้ หมอสิบกว่าคนที่ตรวจให้ชายชรา นานที่สุดก็สิบกว่านาที สั้นที่สุดก็มากกว่าสามนาที""ไอ้หมอนี่ ใช้ไม่ถึงสามวินาทีด้วยซ้ำ!​ ฉันคาดว่าน่าจะยอมแพ้โดยตรงแล้ว"ทุกคนเยาะเย้ยการกระทำของลั่วอู๋ฉางหวังเต๋อฟาก็มีความคิดแบบเดียวกันและตะคอกว่า "ตรวจเสร็จแล้วเหรอ?""ชายชราถูกวางยาพิษ" คำพูดของลั่วอู๋ฉางทำให้คนตกใจซูหมิงอวี๋เบิกตากว้างเป็นค