All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 621 - Chapter 630

นี่คือสาเหตุที่จ้าวลี่ชุนเคารพหวังไค่สวนอย่างมากแม้จะเป็นผู้อาวุโสก็ตามแม้ว่าหวังไค่สวนจะพูดอย่างไม่เกรงใจมาก แต่จ้าวลี่ชุนก็ยังคงต้องรักษาท่าทางวางตัวไว้เนื่องจากในอีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้า เขายังต้องพึ่งพาตระกูลหวัง"ผมเพิ่งได้รับรายงานว่าลูกเขยของคุณเว่ยเสวี่ยเฟิงใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ทุจริตและบิดเบือนกฎหมาย!"เว่ยเสวี่ยเฟิงเป็นคนแบบไหน หวังไค่สวนรู้ดีอยู่แก่ใจเหตุผลที่เขาไม่แตะต้องเว่ยเสวี่ยเฟิง ไม่ใช่เพราะจ้าวลี่ชุนมีอิทธิพลสูงแต่เป็นเพราะตัวละครเล็ก ๆ อย่างเว่ยเสวี่ยเฟิง ไม่สมควรที่จะให้หวังไค่สวนลงมือด้วยตัวเอง"ท่านรองประธาน นี่เป็นการใส่ร้าย!"จ้าวลี่ชุนกังวลทันทีและแก้ต่างเสียงดังว่า "ผมรู้จักนิสัยของเว่ยเสวี่ยเฟิงดี แม้ว่าปกติเขาจะหยิ่งผยองเล็กน้อย แต่เขาจะไม่ถึงขนาดที่ท่านพูดแน่นอน!"สามข้อกล่าวหาของหวังไค่สวนที่มีต่อเว่ยเสวี่ยเฟิงถือว่าค่อนข้างหนัก!อย่าว่าแต่สามข้า แค่ข้อเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เว่ยเสวี่ยเฟิงตกงานได้แล้วสามข้อรวมกัน โทษหนักยิ่งกว่า!เว่ยเสวี่ยเฟิงกำลังมั่นใจในตัวเองมาก ได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็สีหน้าตึงเครียดเกิดอะไรขึ้น?"ทำไม คุณค

แบบที่แม้แต่จ้าวลี่ชุนก็สู้ไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเล่นพรรคเล่นพวก!แต่เพราะอะไรล่ะ?ข้อมูลทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าลั่วอู๋ฉางเป็นเพียงนักศิลปะการต่อสู้ธรรมดา ๆ เท่านั้น!แม้ว่าเขาจะเป็นนักบู๊โบราณที่ทรงพลังมากและไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาในโลกศิลปะการต่อสู้ แต่เขาก็ยังเป็นคนธรรมดาสามัญต่อหน้าองค์กรทางการที่ทรงอำนาจ!ด้วยตัวตนและสถานะของเว่ยเสวี่ยเฟิง สามารถจัดการได้ตามต้องการแต่ผลคือลั่วอู๋ฉางแค่โทรสายเดียวก็ทำให้จ้าวลี่ชุนเปลี่ยนทัศนคติทันทีเขาไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าคนธรรมดาที่เขายั่วยุคือคนที่แม้แต่พ่อก็ไม่กล้าต่อสู้ด้วยหานฉู่เฟิง ชิวเทียนฉือ!ไอ้พวกสารเลว ฉันโดนพวกแกทำร้ายแย่แล้วในที่เกิดเหตุเงียบกริบสถานการณ์กลับตาลปัตรเร็วมาก ทุกคนยังไม่ทันตอบสนองเลยผู้คนต่างบอกว่าจ้าวลี่ชุนมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่ง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะเกษียณแล้ว เขาก็ยังน่าเกรงขามทุกวันมีผู้คนมากมายที่ต้องการพบจ้าวลี่ชุนโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนวันหยุด ตระกูลจ้าวเต็มไปด้วยผู้คนทุกคนจำได้อย่างชัดเจนว่าตอนที่จ้าวลี่ชุนปรากฏตัว เขาหยิ่งผยองแค่ไหน กำเริบเสิบสานแค่ไหน และไม่มีใครอยู่ในสายตามากแค่ไหนเขาไม่ถา

ชิวเทียนฉือพยายามเงยคอขึ้น กัดฟันแล้วพูดด้วยสีหน้าดุร้าย "ลั่วอู๋ฉาง ฉันยอมรับว่านายแข็งแกร่งมาก เกินความคาดหมายของฉันมาก""เรื่องค่ารักษา สิ่งที่ฉันทำนั้นไร้เหตุผลไปหน่อย แต่นายถามตัวเองหน่อย นายไม่มีความผิดเลยเหรอ?""เพราะนาย ตอนนี้ทรัพย์สินทั้งหมดของฉันถูกแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ยกลืนไปหมดแล้ว!""นายบอกว่านายมีเหตุผล ฉันบอกว่าฉันมีเหตุผล ถ้าต้องแย่งกันว่าใครถูกใครผิด ไม่มีความหมาย! ฉันชิวเทียนฉือคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นหนี้อะไรนาย"ลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วเล็กน้อย "แล้วนายสมคบคิดกับเว่ยเสวี่ยเฟิง จะอธิบายยังไง?""นายไม่ได้สบายดีเหรอ? ยังไง... ระหว่างเราก็ถือว่าไม่ติดค้างกันแล้ว!" ชิวเทียนฉือฝืนพูดหานเซียงหยุนที่อยู่ข้าง ๆ เต็มไปด้วยความโกรธ พูดอย่างเกลียดชังว่า "เคลียร์ไม่ได้! ต้องให้เขาคืนทรัพย์สินของเรากลับคืนมา"ลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างเย็นชา "ฉันก็คิดว่าเคลียร์ไม่ได้!"คลื่นเสียงที่มองไม่เห็นเข้าสู่หูชิวเทียนฉือ กระตุ้นการทำงานของอวัยวะภายในบางอย่างของเขาทันทีตอนที่ลั่วอู๋ฉางรักษาคน จะใช้เทคนิคพิเศษเพื่อทิ้งเครื่องหมายของตัวเองไว้ไม่ใช่เพื่อเผื่อไว้ แต่เพื่อประหยัดเวลาในการต

"แย่แล้ว หัวใจของผู้ป่วยหยุดเต้น ประกาศเสียชีวิตอย่างเป็นทางการ!"ในวอร์ด เสียงของหมอดังออกมาหานเซียงหยุนสิ้นหวังอย่างยิ่งและล้มลงกับพื้นทันทีสามีตายแล้ว ตัวเองก็ต้องเผชิญหน้ากับการติดคุก หานฉู่เฟิงพ่อแท้ ๆ ของเธอก็หนีไม่พ้นเช่นกันทั้งสองครอบครัวเสียหายยับเยิน!ในขณะนี้ หานเซียงหยุนรู้สึกเสียใจมากถ้ามีโอกาสอีกครั้ง เธอจะไม่กล้าเบี้ยวค่ารักษาพยาบาลของลั่วอู๋ฉางแน่นอนอย่าพูดถึงแค่ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลเลย แม้ว่าจะต้องให้ทรัพย์สินทั้งหมด เธอก็จะไม่กะพริบตาเลยยิ่งไม่กล้ากลับคำ ตัดสินใจมอบหญ้าสวนแหยนให้หม่าเป่ากัวเป็นการส่วนตัวสมาชิกในทีมทั้งสองยกหานเซียงหยุนที่ทรุดตัวลงแล้วเดินออกไปทันทีคณบดีแสดงสีหน้าโล่งใจ ขณะจัดปกเสื้อก็พูดว่า "ส่งผู้ตายไปที่ห้องดับจิต!"...ทางด้านเมืองจิงไห่"สาวสวย คุณให้ผมเข้าไปเถอะ"จ้าวลี่ชุนถือถุงใบใหญ่และใบเล็ก ซึ่งทั้งหมดเป็นของขวัญล้ำค่า ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งและพูดดีกับผู้ดูแลส่วนตัวฟางจื่อเสวี่ยในปกติ แค่ผู้แลธรรมดาจ้าวลี่ชุนจะไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยแต่ในขณะนี้ ทัศนคติของเขาจริงใจอย่างยิ่ง และท่าทางถ่อมตัวมาก"คุณลั

ตามคำอธิบายของผู้อาวุโส จั๊กจั่นหยกเป็นอาวุธวิเศษที่ภายในมีพลังงานอันทรงพลังเพียงแค่ต้องกลั่นเล็กน้อยจึงจะสามารถดูดซับได้มันมีประโยชน์อย่างมากสำหรับนักบู๊โบราณ เลื่อนขั้นการฝึกฝนหลายระดับก็ไม่มีปัญหาเลยเห็นได้ชัดว่ามันเป็นสมบัติ แต่กลับได้รับการปฏิบัติเหมือนขยะ!จนถึงทุกวันนี้ หลิ่วซือหยินยังจำความเสียใจ ความเสียดาย และความหดหู่บนใบหน้าของผู้อาวุโสได้อย่างชัดเจนหลิ่วซือหยินนึกถึงสถานการณ์ในเวลานั้น เชื่อว่าลั่วอู๋ฉางต้องเห็นความแตกต่างของจั๊กจั่นหยกจึงได้ซื้อมันด้วยเงินเพียงหกล้านเขาก็ได้รับสมบัติล้ำค่าไป!นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถอธิบายได้ด้วยประโยคเดียวเมื่อรวมกับพฤติกรรมอื่น ๆ ของลั่วอู๋ฉาง หลิ่วซือหยินรู้สึกว่าเขาลึกลับมากขึ้นเรื่อย ๆดังนั้นพออารองหลิ่วเจิ้นเจียงบอกว่าเขาต้องการหาคนที่รู้จักอาวุธวิเศษและประเมินมันให้เขา หลิ่วซือหยินจึงแนะนำลั่วอู๋ฉางให้เขาทันทีนอกจากนี้ยังอาสาตามหลิ่วเจิ้นเจียงไปยังที่ราบด้วยตัวเอง"ไม่ใช่ว่าอารองระมัดระวังและก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อการตัดสินของเธอ""แต่ดาบไส้ปลาของฉันล้ำค่ามาก หลายคนบอกว่ามันเป็นอาวุธวิเศษที่ทรงพลัง แต่จนถึงตอนนี้ก็