LOGINShare
บทที่ 626
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 627
"แย่แล้ว หัวใจของผู้ป่วยหยุดเต้น ประกาศเสียชีวิตอย่างเป็นทางการ!"ในวอร์ด เสียงของหมอดังออกมาหานเซียงหยุนสิ้นหวังอย่างยิ่งและล้มลงกับพื้นทันทีสามีตายแล้ว ตัวเองก็ต้องเผชิญหน้ากับการติดคุก หานฉู่เฟิงพ่อแท้ ๆ ของเธอก็หนีไม่พ้นเช่นกันทั้งสองครอบครัวเสียหายยับเยิน!ในขณะนี้ หานเซียงหยุนรู้สึกเสียใจมากถ้ามีโอกาสอีกครั้ง เธอจะไม่กล้าเบี้ยวค่ารักษาพยาบาลของลั่วอู๋ฉางแน่นอนอย่าพูดถึงแค่ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลเลย แม้ว่าจะต้องให้ทรัพย์สินทั้งหมด เธอก็จะไม่กะพริบตาเลยยิ่งไม่กล้ากลับคำ ตัดสินใจมอบหญ้าสวนแหยนให้หม่าเป่ากัวเป็นการส่วนตัวสมาชิกในทีมทั้งสองยกหานเซียงหยุนที่ทรุดตัวลงแล้วเดินออกไปทันทีคณบดีแสดงสีหน้าโล่งใจ ขณะจัดปกเสื้อก็พูดว่า "ส่งผู้ตายไปที่ห้องดับจิต!"...ทางด้านเมืองจิงไห่"สาวสวย คุณให้ผมเข้าไปเถอะ"จ้าวลี่ชุนถือถุงใบใหญ่และใบเล็ก ซึ่งทั้งหมดเป็นของขวัญล้ำค่า ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งและพูดดีกับผู้ดูแลส่วนตัวฟางจื่อเสวี่ยในปกติ แค่ผู้แลธรรมดาจ้าวลี่ชุนจะไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยแต่ในขณะนี้ ทัศนคติของเขาจริงใจอย่างยิ่ง และท่าทางถ่อมตัวมาก"คุณลั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 628
ลั่วอู๋ฉางมีความประทับใจที่ดีต่อหลิ่วซือหยินตอนอยู่บนเรือสำราญ หลิ่วซือหยินตอนที่ไม่รู้ความสามารถของลั่วอู๋ฉางได้ช่วยเขาออกหน้าสองครั้งติดต่อกันไม่เหมือนคนอื่น ๆ ที่คิดว่าลั่วอู๋ฉางยังเด็กอยู่รังแกง่าย ดูถูกเขาอยู่เสมอด้วยเหตุนี้ ลั่วอู๋ฉางจึงลงมือจัดการกับเมิ่งป๋ออันกับจินเฟิงโช่ว แก้ไขวิกฤติบนเรือเพื่อตอบแทนน้ำใจของหลิ่วซือหยินต่อมาหลิ่วซือหยินก็สุภาพกับลั่วอู๋ฉางมากขึ้นความร่วมมืออะไรเขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยสิ่งเดียวที่เขาสนใจคืออาวุธวิเศษในมือของอีกฝ่ายเพราะของแบบนี้หายากมากจริง ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปรากฏตัวของหูเยว่ซี ทำให้เรื่องที่มีเฉพาะในตำนานมากมายกลายเป็นความจริง รีเฟรชการรับรู้ของลั่วอู๋ฉางที่มีต่อโลกใบนี้แหวนหยก ตราประทับชิงชิว และแม้แต่จั๊กจั่นหยกที่เก็บพลังเทพปกรณัมอันยิ่งใหญ่ ล้วนมีคุณสมบัติเป็นอาวุธวิเศษ"ได้" ลั่วอู๋ฉางตอบหนิงหงถูถามอีกครั้ง "งั้นจะพบที่ไหนดีครับ?""บ้านผมเถอะ วันนี้ผมไม่มีอะไรทำพอดี" ลั่วอู๋ฉางกล่าว"ได้ครับ ผมจะแจ้งคุณหลิ่วเดี๋ยวนี้" หนิงหงถูวางสายโทรศัพท์เมืองหลวงของมณฑลที่ห่างออกไปกว่าสองร้อยกิโลเมตร รถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนนคั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 629
ตามคำอธิบายของผู้อาวุโส จั๊กจั่นหยกเป็นอาวุธวิเศษที่ภายในมีพลังงานอันทรงพลังเพียงแค่ต้องกลั่นเล็กน้อยจึงจะสามารถดูดซับได้มันมีประโยชน์อย่างมากสำหรับนักบู๊โบราณ เลื่อนขั้นการฝึกฝนหลายระดับก็ไม่มีปัญหาเลยเห็นได้ชัดว่ามันเป็นสมบัติ แต่กลับได้รับการปฏิบัติเหมือนขยะ!จนถึงทุกวันนี้ หลิ่วซือหยินยังจำความเสียใจ ความเสียดาย และความหดหู่บนใบหน้าของผู้อาวุโสได้อย่างชัดเจนหลิ่วซือหยินนึกถึงสถานการณ์ในเวลานั้น เชื่อว่าลั่วอู๋ฉางต้องเห็นความแตกต่างของจั๊กจั่นหยกจึงได้ซื้อมันด้วยเงินเพียงหกล้านเขาก็ได้รับสมบัติล้ำค่าไป!นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถอธิบายได้ด้วยประโยคเดียวเมื่อรวมกับพฤติกรรมอื่น ๆ ของลั่วอู๋ฉาง หลิ่วซือหยินรู้สึกว่าเขาลึกลับมากขึ้นเรื่อย ๆดังนั้นพออารองหลิ่วเจิ้นเจียงบอกว่าเขาต้องการหาคนที่รู้จักอาวุธวิเศษและประเมินมันให้เขา หลิ่วซือหยินจึงแนะนำลั่วอู๋ฉางให้เขาทันทีนอกจากนี้ยังอาสาตามหลิ่วเจิ้นเจียงไปยังที่ราบด้วยตัวเอง"ไม่ใช่ว่าอารองระมัดระวังและก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อการตัดสินของเธอ""แต่ดาบไส้ปลาของฉันล้ำค่ามาก หลายคนบอกว่ามันเป็นอาวุธวิเศษที่ทรงพลัง แต่จนถึงตอนนี้ก็
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 630
"รบกวนคุณแม่บ้านด้วยค่ะ"หลิ่วซือหยินดูสุภาพมาก ไม่มีร่องรอยของความเย่อหยิ่งของคุณหนูผู้ร่ำรวยไม่เหมือนกับคุณหนูที่ถูกตามใจเหล่านั้น ที่คิดว่าแม่บ้านเป็นคนใช้ แสดงความเย่อหยิ่งที่เหนือกว่าในทุกที่หลิ่วเจิ้นเจียงดูเหมือนไม่พอใจเล็กน้อยในความเห็นของเขา ตัวเองและหลานสาวมาไกลเป็นร้อยกิโล ถือว่าเป็นแขกชั้นสูงแน่นอนลั่วอู๋ฉางกลับไม่ออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง แต่ส่งแม่บ้านตัวเล็กมานำทาง วางตัวสูงเกินไปแล้ว!ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หลิ่วซือหยิน หลิ่วเจิ้นเจียงคงโวยวายไปนานแล้วห้องหนังสือบนชั้นสอง ฟางจื่อเสวี่ยเคาะประตูห้อง"เข้ามา!" ลั่วอู๋ฉางตอบกลับจากด้านในฟางจื่อเสวี่ยเปิดประตูแล้วพูดว่า "คุณลั่วคะ แขกมาถึงแล้วค่ะ""คุณลั่ว ถือวิสาสะมาเยี่ยม ต้องขออภัยด้วยหลิ่วซือหยินพูดอย่างสุภาพมากลั่วอู๋ฉางยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม "รีบเร็วเข้าสิครับ""นายก็คือลั่วอู๋ฉาง?"พอหลิ่วเจิ้นเจียงเห็นลั่วอู๋ฉาง สีหน้าก็แสดงความผิดหวังอย่างไม่ปิดบัง สงสัยว่า "อย่างนาย ก็กล้าพูดว่าเก่งกว่าเมิ่งป๋ออันและหงไท่เหอเหรอ?"ยังเด็กมาก!ทั้ง ๆ ที่ปากยังไม่มีขน แถมยังกล้าเรียกตัวเองว่าอาจารย์ ใครให้ความมั่นใจนาย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 631
ลั่วอู๋ฉางมีความคิดเห็นเป็นของตัวเองคนอื่นยอมใส่ถุงมือ เป็นเรื่องของคนอื่น ตัวเองจะทำอย่างไรก็ย่อมเป็นไปตามความชอบของตัวเอง"อยากสัมผัสก็ได้ คุณบอกก่อนว่าสมบัติชิ้นนี้คืออะไร?" เห็นได้ชัดว่าหลิ่วเจิ้นเจียงต้องการทดสอบลั่วอู๋ฉางพูดถูกถึงจะมีสิทธิ์ได้สัมผัสไม่อย่างนั้นก็ไปไกล ๆ เถอะ!"กริช พูดอย่างเคร่งครัดคือมีดบิน" ลั่วอู๋ฉางให้ข้อสรุปโดยตรงหลิ่วเจิ้นเจียงเบิกตากว้างก่อน จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง "ชายหนุ่ม อย่างนายเรียกว่าตาเงอะงะไม่ได้แล้ว แต่ตาบอดต่างหาก!""เห็นได้ชัดว่านี่คือดาบไส้ปลา ถูกนายบอกว่าเป็นกริช มันมากเกินไปแล้ว คาดไม่ถึงจะยังพูดว่าเป็นมีดบินด้วย!""เสี่ยวหยิน นี่ก็คือปรมาจารย์ด้านการประเมินสมบัติที่เธอพูดถึงเหรอ? ไม่ไหวแล้ว ฉันจะขำตายแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า!"หลิ่วซือหยินรู้สึกเขินอายเล็กน้อยและไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีเธอเชื่อว่าลั่วอู๋ฉางไม่ใช่การพูดจาโผงผาง แต่นักประเมินสมบัติคนก่อน ๆ ล้วนบอกว่านี่เป็นดาบไส้ปลา"คุณเคยเห็นดาบที่มีคมเดียวเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางถามอย่างเย็นชา"เอ่อ?"เสียงหัวเราะของหลิ่วเจิ้นเจียงหยุดกะทันหันคมเดียวคือมีด สองคมคือดาบนี่คือพื้นฐานจะบอก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 632
ลั่วอู๋ฉางหันไปมองหลิ่วซือหยิน "อยากได้ยินเรื่องจริงหรือโกหก?"หลิ่วเจิ้นเจียงผู้หยิ่งผยองถูกเขาเพิกเฉยโดยสิ้นเชิงลั่วอู๋ฉางไม่ปิดบังความคิดในใจของตัวเองเลย เหตุผลที่ตัวเองรักษามารยาทไว้ ไม่ได้เตะหลิ่วเจิ้นเจียงลอยออกไปในทีเดียว เพราะเห็นแต่หลิ่วซือหยินทั้งหมดหลิ่วเจิ้นเจียงโกรธมาก!ตั้งแต่จำความได้จนถึงตอนนี้ เขาที่เกิดในตระกูลที่ร่ำรวยและมีสถานะที่มีเกียรติ ไม่เคยถูกคนอื่นดูถูกเช่นนี้เลย"แน่นอนว่าต้องเป็นความจริง!" หลิ่วเจิ้นเจียงพูดด้วยความโกรธลั่วอู๋ฉางพูดอย่างไม่เกรงใจ "ธรรมดามาก!"หลิ่วเจิ้นเจียงจ้องมองด้วยความโกรธ หลิ่วซือหยินก็รีบถามว่า "ถ้าเรื่องโกหกล่ะ?""ธรรมดามากจริง ๆ!" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจังทีละคำหลิ่วเจิ้นเจียงโกรธและถามว่า "แตกต่างกันตรงไหน?""ต่างกันตั้งสองคำ ยังแตกต่างไม่เยอะพอ?" ลั่วอู๋ฉางถามกลับหลิ่วเจิ้นเจียงหัวเราะด้วยความโกรธ ไม่สนใจลั่วอู๋ฉางอีกต่อไปและกล่าวว่า "เสี่ยวหยิน ตอนนี้เธอรู้แล้วใช่ไหม! ฉันบอกว่าเขามีชื่อเสียงปลอม ฉันผิดเหรอ?""ซื้อชื่อเสียง ไม่มีความเป็นมืออาชีพเลย!""อย่างนี้เหรอ? เธอยังรับประกันว่าเขารู้เรื่องอาวุธวิเศษ ไร้สาร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 633
"ผู้ที่มีชื่อเสียงที่สุดในหมู่พวกเขาคือหยวนหง แม่ทัพแห่งราชวงศ์อินซาง"ในตำนานหยวนหงและสามตาหยางเอ้อมีพลังเท่าเทียมกันนอกจากนี้ยังมีคำกล่าวที่ว่า เพราะหยวนหงมีความคล้ายคลึงกับซุนหงอคงในหลายที่ เช่น เป็นปีศาจลิงเหมือนกัน อาวุธเป็นไม้กระบองเหมือนกัน เป็นต้นหยวนหงและสามตาหยางเอ้อมีพลังเหมือนกัน ซุนหงอคงและเทพเอ้อหลางมีพลังเหมือนกันดังนั้นจึงมีคำกล่าวที่ว่าซุนหงอคงคือหยวนหงที่กลับชาติมาเกิดฝ่ายจอมแสบต้องเจอกับความลำบากมากมายเมื่ออยู่ต่อหน้าหยวนหง สุดท้ายเจียงจื่อหยาต้องเชิญมีดบินสังหารเซียนของไต้ซือลู่ยาออกมา จึงฆ่าหยวนหงได้หลิ่วซือหยินสมกับชื่อที่ว่าเป็นผู้หญิงมีความสามารถจริง ๆ พูดเรื่องนี้ได้อย่างเจื้อยแจ้วหลิ่วเจิ้นเจียงมีสีหน้าดีใจและพูดอย่างตื่นเต้นว่า "ถ้าพูดแบบนี้ มีดเล่มนี้ของฉัน... แคกแคก ของของฉันเป็นสมบัติที่หายาก!"สมบัติในตำนาน งั้นต้องไม่ธรรมดา!หลิ่วซือหยินขมวดคิ้วมองไปที่ลั่วอู๋ฉางอย่างสงสัย"ในเมื่อมันเป็นสมบัติ ทำไมคุณลั่วบอกว่ามันธรรมดาล่ะ?"นี่คือคำถามในใจของเธอ"ซีซี คุณมาประเมินสิ่งนี้เป็นไง?" ลั่วอู๋ฉางตะโกนไปที่ประตูหูเยว่ซีเดินเข้ามาอย่างสง่างา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 634
"เหลวไหล!"หูเยว่ซีซึ่งแต่เดิมมีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม ได้ยินคำว่า "ฆ่าปีศาจจิ้งจอกโดยเฉพาะ" เจ็ดคำนี้ เหมือนแมวที่ถูกเหยียบหาง ระเบิดโดยตรง!"เชอะ!"หลิ่วเจิ้นเจียงกลืนน้ำลายไม่รู้ตัวพลังทำลายล้างของผู้หญิงคนนี้ทรงพลังมากจนสามารถฆ่าคนได้!ไม่ว่าจะขี้เกียจหรือโกรธก็เจริญหูเจริญตามาก"เรียนแบบอาวุธวิเศษ ปลอมได้ไม่เหมือนเลย ทำไมคุณถึงบอกว่ามันเป็นมีดบินสังหารเซียน?"ดวงตาหูเยว่ซีเบิกกว้างแยกเขี้ยวออก ดูเหมือนว่าอยากจะกัดใครสักคนเมื่อกี้หลิ่วซือหยินได้กล่าวว่า มีดบินสังหารเซียนเคยปรากฏตัวทั้งหมดห้าครั้งดวงวิญญาณที่ตายใต้มีดบินก็เป็นห้าดวงพอดีนอกจากหยวนหงแล้ว คนที่มีชื่อเสียงที่สุดก็คือผู้หญิงแปลกหน้าซึ่งเป็นที่รู้จักของทุกครัวเรือนและหยั่งรากลึกอยู่ในใจของผู้คนต๋าจี่!เธอคือผู้ที่ก่อให้เกิดการทำลายล้างราชวงศ์อินซางและจุดชนวนให้เกิดสงครามหอสินหลังจากที่กษัตริย์โจวพ่ายแพ้และเผาตัวเอง ต๋าจี่ก็ถูกจับและกษัตริย์เจียงเตี้ยวก็สั่งให้ประหารชีวิตเธอบนแท่นประหาร ต๋าจี่มีเสน่ห์มากจนทำให้เพชฌฆาตเดินโซเซไปรอบ ๆ ด้วยความงุนงง และไม่เต็มใจที่จะทำอะไรเลยเมื่อสามตาหยางเอ้อเห็นสิ่งนี้
Latest chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
