บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 611 - บทที่ 620

หม่ากัวหมิงยิ้มอย่างเย็นชา "ดูเหมือนพวกคุณยังไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าตัวเองเป็นคนแบบไหน!""ฉันหม่ากัวหมิงอยู่ที่มณฑล แม้แต่ผู้พิทักษ์ทั่วประเทศ ล้วนเป็นคนที่มีหน้ามีตา ต้องขอบคุณเพื่อน ๆ ที่พวกเขาเคารพฉันและเรียกฉันว่าผู้พิพากษาหน้าโหด!""พวกคุณไปที่มณฑล หาคนมาถามแบบสบาย ๆ ก็จะรู้ว่ามีคำกล่าวที่ว่าพญายมนั้นจัดการง่ายผีจัดการยาก เมื่อเจอผู้พิพากษาอย่าหยิ่งผยอง!""ผู้พิพากษาคนนี้หมายถึงฉันหม่ากัวหมิง!"ลั่วอู๋ฉางเห็นว่าอีกฝ่ายพูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ตอบรับสักคำดูไม่สุภาพ "แล้วไงล่ะ?""อาชญากรทุกคนที่ตกอยู่ในมือของฉันหม่ากัวหมิง มีกี่คนล้วนจบไม่สวย!"หม่ากัวหมิงพูดอย่างหยิ่งผยองว่า "ดังนั้นพวกคุณมีแค่สารภาพผิดโดยสมัครใจทางเลือกเดียว ไม่เช่นนั้นจะต้องรับโทษมาก!""อย่าคิดปากแข็งเด็ดขาด ผมมีร้อยวิธีให้พวกคุณสารภาพ กระบวนการนี้ไม่สามารถรับประกันความเป็นมนุษย์ได้""ได้ยินแล้วใช่ไหม? งั้นตอนนี้เรามาเริ่มกันอย่างเป็นทางการ ลั่วอู๋ฉางผมถามคุณ สำหรับเรื่องที่ขโมยหญ้าสวนแหยนไป คุณจะสารภาพผิดไหม?"ลั่วอู๋ฉางพูดโดยไม่ลังเล "ไม่แน่นอน! นั่นเป็นของผมอยู่แล้ว ผมไปเอามัน เป็นเรื่องปกติ""บ้านแก

ฟางหยวนเว่ยรีบวิ่งตามไป "ท่านไม่ได้บอกว่าต้องใจเย็นเหรอ ภูเขาไท่ซานทรุดตัวลงหน้าก็ต้องไม่เปลี่ยนสีไม่ใช่เหรอ?""บ้านแกสิ!"เฉียวจินซงพูดโดยไม่หันกลับมามอง "ถ้าคุณลั่วเป็นอะไรในถิ่นเรา ฉันเฉียวจินซงยังจะมีหน้ารอดชีวิต?""อย่าว่าแต่ผู้พิทักษ์ระดับเล็ก ๆ อย่างฉัน ทั้งเมืองจิงไห่ต้องซวยกันหมด!"ฟางหยวนเว่ยตกใจไม่น้อย "ร้ายแรง... ขนาดนั้นเลย?"เขารู้แค่ลั่วอู๋ฉางมีพลังที่แข็งแกร่ง มีทักษะทางการแพทย์ที่ไม่มีใครเทียบได้และเป็นผู้ช่วยชีวิตของสองพี่น้องตระกูลเฉียวแต่เขาไม่ทราบตัวตนที่ซ่อนอยู่ของลั่วอู๋ฉาง ราชันมังกรลั่วเทียน!เฉียวจินซงที่เดินอยู่ข้างหน้า ในใจกำลังอธิษฐานอย่างหนัก "เว่ยเสวี่ยเฟิงและหม่ากัวหมิง พวกนายอย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าเด็ดขาด"ไม่งั้นเลือดอาจจะไหลนองทั้งเมืองจิงไห่!ราชามังกรโกรธขึ้นมาเลือดก็จะไหลนองไปทั่ว!ตอนที่เฉียวจินซงลงไปชั้นล่าง ได้รีบพิมท์ข้อความไลน์อย่างรวดเร็วแล้วส่งให้เฉินไท่กับเกาฉี่เฉียงตระกูลเกา เกาชิงเหยียนกำลังทานอาหารเย็นกับพ่อในห้องอาหาร พ่อและลูกสาวต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนานเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เกาฉี่เฉียงหยิบออกมาดู สีหน้าก็เปลี่ยนไปทั

ตำแหน่งผู้บังคับบัญชาเพียงตำแหน่งเดียวจะเทียบกับคุณลั่วได้เหรอ?"เฉียวจินซง! ฉันจะให้โอกาสนายคิดคำพูดของนายใหม่ จะเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บังคับบัญชาหรือเป็นศัตรูกับฉันต่อไป ขอแนะนำให้นายคิดอย่างรอบคอบ!"เว่ยเสวี่ยเฟิงโกรธมากมากจริง ๆ และจ้องมองไปที่เฉียวจินซงด้วยความโกรธเฉียวจินซงไม่มีสีหน้ากลัวเลย น้ำเสียงยืนยันอย่างแน่วแน่ว่า "อย่าว่าแต่ตำแหน่งผู้บังคับบัญชาเลย แม้ว่าผู้พิทักษ์เมืองจิงไห่ฉันก็ยอมไม่เป็น ผมก็ต้องปกป้องคุณลั่วให้ปลอดภัย!""ตราบใดที่มีผมเฉียวจินซงอยู่ ใครก็อย่าคิดจะแตะต้องเขา"เว่ยเสวี่ยเฟิงสีหน้าซีดเซียว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบคนที่ไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมาแบบนี้"ดี เฉียวจินซงนายเยี่ยมมาก! การเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บังคับบัญชาของนายถือว่าล้มเหลวอย่างสมบูรณ์ รอที่จะถูกโยนจนถึงที่สุดเถอะ!"เฉียวจินซงยังคงไม่ตื่นตระหนก "นั่นก็ต้องรอให้คุณกลับไปที่มณฑลก่อน รายงานทีละขั้น รอการอนุมัติ ตอนนี้ผมยังเป็นผู้พิทักษ์เมืองจิงไห่""นี่คือหน่วยผู้พิทักษ์เมืองจิงไห่ ผมยังมีอำนาจอยู่!""ปล่อยคุณลั่ว เดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้นพวกคุณอย่าคิดออกไปจากที่นี่!"เว่ยเสวี่ยเฟิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

"สาวน้อย เธอมีสิทธิ์อะไรมาสอบสวนฉัน?"เว่ยเสวี่ยเฟิงพูดอย่างมีพลัง "ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกพวกนาย แต่ถามเฉียวจินซงหน่อยว่าเขามีสิทธิ์ไหม?"เฉียวจินซงมีสีหน้าบึ้งตึงและกล่าวว่า "คุณเว่ย ผมขอเตือนให้คุณดูสถานการณ์ด้วย ตอนนี้คุณอยู่ในอาณาเขตเมืองจิงไห่ของเรา""ถ้าคุณไม่ยอมพูดความจริง ก็อย่าคิดว่าจะออกจากที่นี่ไปได้""ผมเฉียวจินซงพูดเอง!"หม่ากัวหมิงตะโกนเสียงดัง "เฉียวจินซง นายกำลังล่วงเกินเจ้านาย นายอยากจะไปสู่ด้านมืดจริง ๆ เหรอ?""เพียะ!"ลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้น หม่าหมิงกัวก็ล้มลงกับพื้นทันที"เสียงดัง!"จนกระทั่งใบหน้าแก่ครึ่งหนึ่งของเขาแดงบวมอย่างรวดเร็ว หม่ากัวหมิงจึงตระหนักได้ว่าความแข็งแกร่งของลั่วอู๋ฉางนั้นแข็งแกร่งมากแค่ไหน?เมื่อนึกถึงความเย่อหยิ่งของตัวเองตอนที่ไปที่คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งเพื่อจับคน หม่ากัวหมิงก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่พักหนึ่ง!ถ้าคนอื่นลงมือในเวลานั้น ตัวเองอาจจะตายอยู่ที่ประตูคฤหาสน์แล้วใช่ไหม?หม่ากัวหมิงรีบมองไปที่เว่ยเสวี่ยเฟิง ในสายตานอกจากขอความช่วยเหลือแล้วก็คือสอบถามเป้าหมายเก่งขนาดนี้ ทำไมท่านไม่บอกผมล่วงหน้า?เว่ยเสวี่ยเฟิงไม่ได้มองหม่ากัวหมิงเลยด้วยซ้ำ

จ้าวลี่ชุนหัวเราะเสียงดัง "ที่จัดการฉันได้ มีอยู่มากมาย!""ตัวอย่างเช่น ผู้นำระดับสูงของระบบเราหรือคนอื่น ๆ ที่มีอำนาจที่แท้จริง เจอพวกเขาฉันก็ต้องกลัว!""แต่คนเหล่านี้ ในระดับของพวกนาย ไม่สามารถเข้าถึงได้เลย""พูดอย่างหยิ่งผยอง แมวไม่อยู่ หนูร่าเริง! ไม่มีทางเลือก พวกนายได้แต่ถูกฉันรังแก ฮ่าฮ่าฮ่า!"ทุกคนโกรธมาก ชายชราคนนี้น่ารังเกียจมาก!ลั่วอู๋ฉางกลับยิ้มแทนที่จะโกรธ พยักหน้าและพูดว่า "รู้ว่ามีคนสามารถจัดการคุณได้ก็พอ"พูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูสมุดรายชื่อทุกคนที่มีสิทธิ์อยู่สมุดรายชื่อของราชันมังกรลั่วเทียน ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่มีหน้ามีตาคนแบบเหลยเทียนสง อยู่ที่เขาก็ไม่สามารถติดอันดับได้เลย"เรียกคน?"จ้าวลี่ชุนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น "ไอ้หนุ่ม นายแสดงต่อหน้าฉันเหรอ?""ได้ ฉันจะให้โอกาสนาย ดูสิว่านายจะหาคนแบบไหนมาช่วย!"ลั่วอู๋ฉางหาหมายเลขโทรศัพท์ได้อย่างรวดเร็ว "เป็นคุณแล้ว!"จากนั้นก็โทรไปไม่นานก็โทรติด"อาจารย์...ลั่ว ในที่สุดท่านก็โทรหาผม!"อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เป็นชายวัยกลางคนที่ตื่นเต้นมาก "โทรศัพท์สายนี้ ผมรอมาแล้วสองปีเต็ม นึกว่าท่านลืมผม