บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 591 - บทที่ 600

การแสดงออกของลั่วอู๋ฉางไม่แยแส ยกนิ้วโป้ให้และชมเชย "คุณหนิง ทำได้ดีมาก!"หนิงหงถูปลื้มใจมาก จริง ๆ แล้วพอเขาได้ยินหม่าเป่ากัวพูดว่าได้มอบหญ้าสวนแหยนให้ตระกูลจินเป็นของขวัญงานหมั้น ก็คิดได้ทันทีว่าอาจจะต้องใช้เฮลิคอปเตอร์ จึงได้เตรียมการล่วงหน้าในฝูงชน ลูกน้องของตระกูลจินแอบหยิบโทรศัพท์ออกมา อยากจะบอกเจ้านายว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่พวกเขาไม่ได้ตอบสนองเร็วเหมือนหานฉู่เฟิง เมื่อกี้มัวแต่ตกใจ จนถึงตอนนี้พึ่งนึกขึ้นได้ว่าต้องรายงานข่าวลั่วอู๋ฉางขมวดคิ้วแล้วตบฝ่ามือทันที!"ตุบ!"สิบกว่าคนรวมถึงลูกน้องอาเจียนเป็นเลือดและล้มลงในเวลาเดียวกันอุบัติเหตุ?ไม่มีอยู่จริง!เดิมทีคนกลุ่มนี้ก็มาตามคำเชิญของหม่าเป่ากัว ให้เข้าร่วมกองกำลังเพื่อจัดการกับหูเยว่ซีแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ดำเนินการใด ๆ เป็นเพราะหม่าเป่ากัวตายเร็วเกินไปและไม่มีโอกาสเท่านั้น จึงไม่สามารถหลุดพ้นจากความผิดได้ตีพวกเขาให้ตายทันที ก็ไม่ผิด!"ซีซี ให้พวกเขาอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟังเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ไม่ให้มีโอกาสติดต่อกับโลกภายนอก ทำได้ไหม?" ลั่วอู๋ฉางตั้งคำถามหูเยว่ซีพูดโดยไม่ต้องคิดว่า "ง่ายมาก!"พูดจบ หูเยว่ซีก็ก้าวข

"เสี่ยวอู่ หมายความว่าไง?" หยางหว่านอวี่ตกใจสวีชุ่ยหลานและหยางซิ่งเหวินก็เงี่ยหูฟังพร้อมกันแม้แต่หยางจวิ้นหาวซึ่งมีแขนเป็นปูนปลาสเตอร์ก็ยังรู้สึกตื่นเต้นทันทีจินจุ้นเหวินแสร้งทำเป็นสงบและพูดว่า "ไม่มีอะไร! พวกคุณก็รู้ว่าลั่วอู๋ฉางคนนี้มักจะหยิ่งผยองและยั่วยุศัตรูมากมาย""ใช่ เขาสร้างปัญหาไปทั่ว แขนของเสี่ยวหาว ของจุ้นอู่... ทั้งหมดเกิดจากไอ้สารเลวนี่!" สวีชุ่ยหลานพยักหน้าแล้วพูดจินจุ้นเหวินแอบสังเกตปฏิกิริยาของหยางหว่านอวี่ไปพลางกล่าวว่า "ครั้งนี้ไอ้แซ่ลั่วได้หาเรื่องสำนักฮุ้นหยวน ปรมาจารย์หม่าท้าทายเป็นตายกับเขาในวันนี้"หยางหว่านอวี่ขมวดคิ้วจินจุ้นเหวินแสร้งทำเป็นเหลือบดูนาฬิกาแล้วพูดว่า "ดูจากเวลาแล้ว น่าจะเริ่มสู้กันแล้ว""ไอ้แซ่ลั่วลักไก่เก่งจะตาย นัดไว้อย่างชัดเจนว่าจะขึ้นเวทีวันนี้ เขาถ่วงเวลาไปถึงหัวค่ำจึงปรากฏตัว ให้พวกปรมาจารย์หม่ารอทั้งวัน""ปรมาจารย์หม่ามีระดับความแข็งแกร่งที่ปรมาจารย์ใหญ่ แถมยังอยู่ในความโกรธ ลั่วอู๋ฉางไม่น่าจะเอาเปรียบอะไรได้เลย"หยางจวิ้นหาวพูดด้วยความตื่นเต้น "สู้กับปรมาจารย์ใหญ่ งั้นเขาก็จะไม่ตายแน่เหรอ?""การต่อสู้เป็นตาย ตัดสินเป็นตาย

เมื่อสักครู่นี้ จินจุ้นเหวินยังรับรองกับทุกคนอย่างเคร่งขรึมว่าลั่วอู๋ฉางจะตายด้วยน้ำมือของปรมาจารย์หม่าสำนักฮุ้นหยวนแต่ตอนนี้ ลั่วอู๋ฉางปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาอย่างปลอดภัยนี่เหมือนกับการตบหน้าจินจุ้นเหวินอย่างดังดังเพียะเพียะ!"ไอ้หมอนี่ เขายังมีชีวิตอยู่เหรอ?"ใบหน้าจินจุ้นอู่เต็มไปด้วยความไม่พอใจและตะโกนด้วยความโกรธ "ไอ้แซ่ลั่ว นายควรต่อสู้กับปรมาจารย์หม่าอยู่ที่สำนักฮุ้นหยวนไม่ใช่เหรอ?""ฉันรู้แล้ว ต้องเป็นเพราะนายขี้ขลาด ไม่กล้าต่อสู้กับปรมาจารย์หม่า หน้าด้านหนีกลับมา!""ห้าวจื่อ... รีบโทรหาปรมาจารย์หม่า บอกว่าไอ้หมาลั่วอู๋ฉางตัวนี้วิ่งหนีมาที่เมืองจิงไห่แล้ว ให้เขารีบมา"กุนซือกล่าวด้วยหน้าข่มขื่น "นายน้อยรอง ไม่สามารถติดต่อได้เลย!"ในขณะที่พูด เขาได้ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นในที่สาธารณะและกดหมายเลขของศิษย์รองของสำนักฮุ้นหยวน"ตื๊ดตื๊ด...""ท่านดูสิ ผมไม่ได้โกหกคุณ ไม่มีใครรับสายได้จริง ๆ!""ฮัลโหล..."บังเอิญผ่านไปหนึ่งชั่วโมงพอดีคนที่โดนยาพิษของหูเยว่ซีสลบต่างกลับมามีสติอีกครั้ง ส่ายหัวและพยายามลุกขึ้นโทรศัพท์ก็ติดต่อได้!กุนซือรู้สึกประหลาดใจก่อน แล้วตอบทันทีว่า "

"ลั่วอู๋ฉาง นายทำเกินไปแล้ว!"หยางหว่านอวี่โกรธจัดทันที "ให้คนเตะแม่ฉันตามใจชอบ ยังกล้าพูดสิ่งที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้อีก""ไม่ว่ายังไงแม่ของฉันก็เป็นผู้ใหญ่ของคุณ คุณทำแบบนี้รังแกคนมากเกินไปไหม?"ลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างดูถูก "ผู้ใหญ่? เธอเหมาะสมเหรอ!""คุณคิดว่าเธอเป็นสมบัติ นั่นเป็นเรื่องของคุณ ผมคิดว่าเธอเป็นขยะ เป็นเรื่องของผม""คุณกับผมหย่ากันแล้ว คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม?""ลั่วอู๋ฉาง นาย!" หยางหว่านอวี่โกรธไม่เบาลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเย็นชา "คุณแอบดีใจไปเถอะ ถ้าเปลี่ยนเป็นผมลงมือ เธอคงไม่มีโอกาสได้ด่าอีกแล้ว!"เดิมทีหยางซิ่งเหวินอยากยืนขึ้นและด่าลั่วอู๋ฉางสักคำแต่พอเห็นสภาพอนาถของเมีย คำพูดที่มาถึงปากก็กลืนกลับไป ในใจพูดกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่า ลูกผู้ชายต้องไม่เสียเปรียบกับสิ่งตรงหน้าการยั่วยุลั่วอู๋ฉาง ไม่เป็นประโยชน์ต่อเขาเลยจากทัศนคติของลั่วอู๋ฉางที่มีต่อสวีชุ่ยหลานนั้น ไม่ยากที่จะเห็นว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะชี้นิ้วสั่งเขาตามอำเภอใจเหมือนในปีนั้นตอนนี้ลั่วอู๋ฉาง ไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์เก่าเลยพูดตรง ๆ ก็คือหยางซิ่งเหวินขี้ขลาด!สำหรับหยางจวิ้นหาวลูกชายของเขา ยิ่งหม

"ฉึก!"แสงสีทองส่องประกายขึ้นมาหลังจากนั้นก็ส่องแสงเจิดจ้าเห็นได้ชัดว่าลั่วอู๋ฉางไม่ได้ทำอะไรเลย แต่มีแผงกั้นแสงสีทองที่ถักทออย่างหนาแน่นปรากฏขึ้นรอบตัวแสงสีทองกระพริบเป็นรัศมี ปกป้องเขากับหูเยว่ซีและหนิงซินถงไว้ในนั้น"ฉับฉับ!"กระสุนที่เหมือนลูกเห็บตกมาจากทุกทิศทางเมื่อพวกมันสัมผัสกับรัศมี มันก็ถูกขวางด้วยแรงมหาศาลทันทีและหยุดลงฉากประหลาดนี้เหมือนเวลาถูกแช่แข็ง!กระสุนเหลืองกระจ่าง ภายใต้การฉุดกระชากอย่างแรง ก็ยังเคลื่อนไหวแบบหมุนช้า ๆไม่ว่าจะเป็นนักบู๊โบราณหรือคนธรรมดา ล้วนมองเห็นฉากนี้ได้อย่างชัดเจนเห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้ล้มล้างความรู้ความเข้าใจของทุกคน!หลายคนคิดว่าตนเองมีอาการประสาทหลอนหรือตาพร่าจึงรีบใช้มือขยี้ตา"นี่เป็นไปได้ยังไง!"ดวงตาของจินจุ้นเหวินเบิกกว้าง ตะลึงจนอ้าปากค้างพวกเขาประหลาดใจ มือปืนก็ยิ่งประหลาดใจยิ่งกว่า เต็มไปด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อนี่คือกระสุนปืนนะ?แม้ว่านักบู๊โบราณระดับสูงบางคนสามารถหลบหรือจับกระสุนได้ แต่ก็อยู่ในกรณีของปืนหนึ่งหรือสองกระบอกตอนนี้เรามีหลายสิบกระบอก!แถมยังยิงจากทิศทางและมุมที่แตกต่างกัน ในกรณีนี้ แม้แต่ปรมาจา