บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 571 - บทที่ 580

เป็นลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอดชิวเทียนฉือรู้สึกขมขื่นอย่างมากในใจ เสียใจมากอย่างสุดซึ้งเรื่องที่สามารถแก้ไขได้ด้วยหญ้าสวนแหยนเพียงอันเดียว จำเป็นต้องก่อปัญหาจนมาถึงขั้นนี้ถ้ารู้แต่แรกว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนที่อยู่บนเรือสำราญ ก็ไม่ควรดูถูกลั่วอู๋ฉาง ยอมให้เขารักษาโรคก็จบแล้วตอนนั้นลั่วอู๋ฉางพูดชัดเจนมาก พอลงจากเรือแล้วจะเป็นราคาอื่นทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูล!ก็ทำให้ชิวเทียนฉือรู้สึกเสียดายมากพอแล้วแต่ตอนนี้ แม้ว่าเขาจะเต็มใจให้ ลั่วอู๋ฉางก็ไม่เห็นด้วยแล้วโอกาสสองครั้ง คว้าไว้ไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว"เพื่อเป็นการลงโทษ ทรัพย์สินที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งของตระกูลนาย ต้องเอามาอีกครึ่งหนึ่งเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลด้วย"ลั่วอู๋ฉางสีหน้านิ่งเฉย กล่าวว่า "ให้เวลาพวกคุณหนึ่งวัน โอนใส่บัญชีของฉันก่อนเย็นวันพรุ่งนี้ หมดเวลาไม่รอ"ชิวเทียนฉือเสียดายจะตายแล้ว แต่ต้องพูดด้วยความจริงใจว่า "คุณลั่วโปรดวางใจได้ ผมจะทำตามแน่นอน""ยังคงเป็นประโยคเดิม ฉันทำให้นายมีชีวิตได้ ก็ทำให้นายตายได้!"ลั่วอู๋ฉางก้าวไปข้างหน้า " ซีซี เราไปกันเถอะ!""ไม่ฆ่าแล้วเหรอ น่าเบื่อจริง ๆ!" หูเยว่ซีเต็มไ

หยางหว่านอวี่ขมวดคิ้วอย่างต่อเนื่องและยังคงนิ่งเงียบดูเหมือนว่าจะไม่พอใจกับการจัดการของตระกูลจิน"ลูกสาว นี่สีหน้าอะไรของเธอ?"สวีชุ่ยหลานจ้องมองและพูดว่า "จุ้นเหวินสร้างฉากที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เธอไม่รู้สึกซาบซึ้งใจเลยเหรอ?""แต่ละด้านของจุ้นเหวิน ถือเป็นหนึ่งในล้าน เธอมีอะไรไม่พอใจอีก?"หยางหว่านอวี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันแค่คิดว่ามันรีบร้อนเกินไป"เซอร์ไพรส์ไหม?ตัวเองอายุขนาดนี้แล้ว และเคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง ในใจไม่ได้คาดหวังอะไรกับการเซอร์ไพรส์มานานแล้วประเด็นที่สำคัญที่สุดคือสำหรับเรื่องใหญ่แบบนี้ จินจุ้นเหวินไม่ทักทายล่วงหน้า เหมาะสมไหม?การโจมตีกะทันหันแบบนี้ เป็นการเซอร์ไพรส์หรือตกใจกลัวกันแน่?ไม่ถามตัวเอง ไม่ใช่การปรึกษาหารือ แต่เป็นการแจ้งข่าว!แม้แต่อาจกล่าวได้ว่าเป็นคำสั่งเขาใส่ใจฉันจริง ๆ เหรอ?นับตั้งแต่จินจุ้นเหวินปรากฏตัวจนถึงตอนนี้ ในเวลาเพียงเดือนกว่า หยางหว่านอวี่ได้เจอกับเขาเพียงสิบครั้งเท่านั้นโอกาสที่จะได้อยู่กันตามลำพังนั้นหายากยิ่งกว่าแม้ว่าทั้งสองคนจะโตมาด้วยกัน แต่ก็ขาดการติดต่อกันมานานกว่าสิบปี อาจกล่าวได้ว่าไม่มีพื้นฐานทางความสัมพันธ์เล

"ขอให้หัวหน้าเสิ่นนำยอดฝีมือทั้งหมดของค่ายบู๊ลิ้มไปช่วยผมในวันพรุ่งนี้!"หม่าเป่ากัวก็ไม่เกรงใจ เสนอข้อเรียกร้องตรงประเด็นว่า "ภารกิจของพวกคุณคือขวางปีศาจสาวแซ่หูนั่น สร้างโอกาสให้ผมลงมือจัดการกับลั่วอู๋ฉาง"พูดไปพูดมา หูเยว่ซีถึงจะเป็นคนที่หม่าเป่ากัวกลัวที่สุดเขามีความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าจะสามารถเอาชนะลั่วอู๋ฉางได้อย่างแน่นอนแต่กลัวว่าปีศาจสาวที่ชื่อหูเยว่ซีจะแทรกแซงและช่วยชีวิตลั่วอู๋ฉางในช่วงเวลาที่สำคัญหากไม่สามารถถอนรากถอนโคนได้ในครั้งเดียว ปัญหาในอนาคตก็จะตามมาไม่รู้จบ!เนื่องจากลั่วอู๋ฉางอายุน้อยขนาดนี้ก็มีความแข็งแกร่งอยู่ในจุดสูงสุดของระดับปรมาจารย์แล้ว เมื่อเวลาผ่านไปจะสามารถก้าวหน้าไปสู่ขั้นปรมาจารย์ใหญ่ได้อย่างแน่นอนเมื่อถึงตอนนั้น ลั่วอู๋ฉางเพียงคนเดียวก็พอที่จะให้หม่าเป่ากัวเหนื่อยที่จะรับมือแล้วเพิ่มหูเยว่ซีมาอีกคน คนที่ตายต้องเป็นเขาหม่าเป่ากัว"แต่พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปีศาจสาวแซ่หูเลย!"เสิ่นซิ่งอันไม่สนใจหน้าตา ยกมือชี้ไปที่อาการบาดเจ็บบนร่างกายตัวเองแล้วพูดว่า "นี่คือผลงานชิ้นเอกของปีศาจสาวคนนั้น!""ปรมาจารย์หม่าให้พวกเราลงมือจัดการกับปีศาจสาว เป็น

วันต่อมา ท้องฟ้าแจ่มใสกลางฤดูหนาว มีอากาศดีแบบนี้ หายากจริง ๆสำนักฮุ้นหยวน บนพื้นที่โล่งหน้าประตู ได้ตั้งเวทีสี่เหลี่ยมไว้ที่นี่แน่นขนัดตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว เสียงอึกทึกครึกโครมผู้คนมาจากทุกสารทิศ เรียกได้ว่ายิ่งใหญ่และมีชีวิตชีวามาก"รีบดูสิ นั่นคือปรมาจารย์อวี๋แหย่นปินจากเจียงหนาน!""จริงเหรอ? ปรมาจารย์อวี๋เป็นคนหลินอันตั้งแต่กำเนิด อยู่ห่างจากที่นี่ไปเป็นพันกิโลเมตร คาดไม่ถึงว่าเขาจะมา!""ยังมีผู้อาวุโสในโลกศิลปะการต่อสู้บู๊ลิ้มคนอื่น ๆ ซึ่งบางคนไม่ได้ปรากฏตัวต่อสาธารณะมานานกว่าสิบปี คาดไม่ถึงว่าก็มาด้วย""ข่าวเพิ่งออกมาเมื่อสองวันก่อนใช่ไหม? พวกใหญ่ ๆ เหล่านี้พากันมา เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าให้ความสำคัญกับการต่อสู้ครั้งนี้มากน้อยเพียงใด"สิ่งที่เกิดขึ้นที่การประชุมผู้นำ ไม่ได้ก่อให้เกิดกระแสใด ๆ ในโลกศิลปะการต่อสู้บู๊ลิ้มในสายตาของหลาย ๆ คนมันเป็นเพียงเจ้าพ่อใต้ดินกลุ่มหนึ่งต่อสู้เพื่อแยกดินแดนอย่างมากก็แค่หมากันกันในทางตรงกันข้าม การนัดหมายของหม่าเป่ากัวกับลั่วอู๋ฉางกระจายไปราวกับไฟป่าวันนี้คนเหล่านี้ล้วนมาที่นี่เพื่อหม่าเป่ากัวมีข่าวลือในโลกศิลปะการต่อสู้บู๊

คนกลุ่มหนึ่งหิวโหย เพราะสำนักฮุ้นหยวนไม่ได้เลี้ยงอาหาร พวกเขาจำเป็นต้องจัดการเองเฉพาะคนที่หม่าเป่ากัวเชิญมาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ติดตามเขาเข้าไปรับประทานอาหารสำหรับเรื่องนี้ ทุกคนค่อนข้างวิพากษ์วิจารณ์...ตระกูลหนิง เมืองโบราณของเมืองจิงไห่"พ่อ พ่อรีบหน่อยสิ!"หนิงซินถงดูกังวลและเร่งเร้า "ต้องใช้เวลามากกว่าสองชั่วโมงกว่าจะถึงเขตเมืองของมณฑล พวกเรารีบไปกันเถอะ!""จะรีบทำไม?"หนิงหงถูสีหน้าสงบและพูดว่า "คุณลั่วไม่ได้บอกแล้วเหรอ ไปถึงตอนเย็นก็พอ""ไปถึงก่อนเวลาเป็นมารยาทขั้นพื้นฐานที่สุด! ออกเดินทางเร็วหน่อยจะได้ไม่มีอะไรผิดพลาด ถ้าเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางและไปไม่ทันจะทำยังไง?" หนิงซินถงรอไม่ไหวแล้วหัวใจของเธอได้ลอยไปยังเขตเมืองของมณฑลแล้วเหตุผลที่อาจารย์ลั่วอู๋ฉางมีความแค้นกับสำนักฮุ้นหยวน เพราะเพื่อรักษาความเย็นในร่างกายเธอและเปิดเผยความหน้าซื่อใจคดของชวีเว่ยถิงตอนนี้ หม่าเป่ากัวได้จัดตั้งเวทีเป็นตายเพื่อต่อสู้กับลั่วอู๋ฉางหนิงซินถงจะไม่กังวลได้อย่างไร!เมื่อคืนเธอร้องให้ไปที่เขตเมืองของมณฑลเพื่อตามหาลั่วอู๋ฉางตามแผนเดิมของหนิงหงถู ออกเดินทางในอีกหนึ่งชั่วโมงก็ไม่สา