LOGINShare
บทที่ 571
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 572
เป็นลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอดชิวเทียนฉือรู้สึกขมขื่นอย่างมากในใจ เสียใจมากอย่างสุดซึ้งเรื่องที่สามารถแก้ไขได้ด้วยหญ้าสวนแหยนเพียงอันเดียว จำเป็นต้องก่อปัญหาจนมาถึงขั้นนี้ถ้ารู้แต่แรกว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนที่อยู่บนเรือสำราญ ก็ไม่ควรดูถูกลั่วอู๋ฉาง ยอมให้เขารักษาโรคก็จบแล้วตอนนั้นลั่วอู๋ฉางพูดชัดเจนมาก พอลงจากเรือแล้วจะเป็นราคาอื่นทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูล!ก็ทำให้ชิวเทียนฉือรู้สึกเสียดายมากพอแล้วแต่ตอนนี้ แม้ว่าเขาจะเต็มใจให้ ลั่วอู๋ฉางก็ไม่เห็นด้วยแล้วโอกาสสองครั้ง คว้าไว้ไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว"เพื่อเป็นการลงโทษ ทรัพย์สินที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งของตระกูลนาย ต้องเอามาอีกครึ่งหนึ่งเพื่อเป็นค่ารักษาพยาบาลด้วย"ลั่วอู๋ฉางสีหน้านิ่งเฉย กล่าวว่า "ให้เวลาพวกคุณหนึ่งวัน โอนใส่บัญชีของฉันก่อนเย็นวันพรุ่งนี้ หมดเวลาไม่รอ"ชิวเทียนฉือเสียดายจะตายแล้ว แต่ต้องพูดด้วยความจริงใจว่า "คุณลั่วโปรดวางใจได้ ผมจะทำตามแน่นอน""ยังคงเป็นประโยคเดิม ฉันทำให้นายมีชีวิตได้ ก็ทำให้นายตายได้!"ลั่วอู๋ฉางก้าวไปข้างหน้า " ซีซี เราไปกันเถอะ!""ไม่ฆ่าแล้วเหรอ น่าเบื่อจริง ๆ!" หูเยว่ซีเต็มไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 573
รถตู้วิ่งอยู่บนถนน"พี่คนขับ หาโรงแรมพักสักแห่ง พรุ่งนี้ค่อยกลับเมืองจิงไห่" ลั่วอู๋ฉางสั่งคนขับตอบว่า "ได้ครับคุณลั่ว! คุณเกาได้สั่งไว้ว่าถ้าจะค้างคืนให้พักที่โรงแรมฮิลตันครับ""โอเค" ลั่วอู๋ฉางพยักหน้าหูเยว่ซีขมวดคิ้วและพูดว่า "ด้วยตาทิพย์ของฉันและการสังเกตที่แม่นยำในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สามารถมั่นใจได้ว่าสามีภรรยาคู่นั้นไม่ใช่คนดี""ตาทิพย์เป็นทักษะของซุนหงอคง มันเกี่ยวอะไรกับสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยอย่างคุณ อย่าเอาความดีความชอบใส่ตัวเอง"ลั่วอู๋ฉางพูดติดตลกด้วยรอยยิ้มหูเยว่ซีกลอกตาทันทีและพูดอย่างไม่พอใจ "ฉันพูดเรื่องสำคัญอยู่นะ คุณเชื่อว่าพวกเขาสองคนจะจ่ายค่ารักษาอย่างเชื่อฟังเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดเบอร์หนึ่งในสำนักงานที่หรูหราห้องหนึ่งของเมืองหลวง เหลยเทียนสงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างตื่นเต้นและกล่าวอย่างประหลาดใจว่า "ราชันมังกร ท่านเชิญสั่ง!"หลังจากที่รอมานาน ในที่สุดผมก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณลั่วเหลยเทียนสงมือสั่นเนื่องจากความตื่นเต้นมากเกินไป"มีเรื่องเล็กน้อยมอบให้คุณทำ ก่อนเย็นวันพรุ่งนี้ ถ้าชิวเทียนฉือไม่ได้โอนเงินจำนวนมากมาให้บัญชีของผมหรือโอน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 574
หยางหว่านอวี่ขมวดคิ้วอย่างต่อเนื่องและยังคงนิ่งเงียบดูเหมือนว่าจะไม่พอใจกับการจัดการของตระกูลจิน"ลูกสาว นี่สีหน้าอะไรของเธอ?"สวีชุ่ยหลานจ้องมองและพูดว่า "จุ้นเหวินสร้างฉากที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เธอไม่รู้สึกซาบซึ้งใจเลยเหรอ?""แต่ละด้านของจุ้นเหวิน ถือเป็นหนึ่งในล้าน เธอมีอะไรไม่พอใจอีก?"หยางหว่านอวี่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ฉันแค่คิดว่ามันรีบร้อนเกินไป"เซอร์ไพรส์ไหม?ตัวเองอายุขนาดนี้แล้ว และเคยแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง ในใจไม่ได้คาดหวังอะไรกับการเซอร์ไพรส์มานานแล้วประเด็นที่สำคัญที่สุดคือสำหรับเรื่องใหญ่แบบนี้ จินจุ้นเหวินไม่ทักทายล่วงหน้า เหมาะสมไหม?การโจมตีกะทันหันแบบนี้ เป็นการเซอร์ไพรส์หรือตกใจกลัวกันแน่?ไม่ถามตัวเอง ไม่ใช่การปรึกษาหารือ แต่เป็นการแจ้งข่าว!แม้แต่อาจกล่าวได้ว่าเป็นคำสั่งเขาใส่ใจฉันจริง ๆ เหรอ?นับตั้งแต่จินจุ้นเหวินปรากฏตัวจนถึงตอนนี้ ในเวลาเพียงเดือนกว่า หยางหว่านอวี่ได้เจอกับเขาเพียงสิบครั้งเท่านั้นโอกาสที่จะได้อยู่กันตามลำพังนั้นหายากยิ่งกว่าแม้ว่าทั้งสองคนจะโตมาด้วยกัน แต่ก็ขาดการติดต่อกันมานานกว่าสิบปี อาจกล่าวได้ว่าไม่มีพื้นฐานทางความสัมพันธ์เล
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 575
"ทุกคน ลำบากทุกคนแล้ว"เขากำลังอยากจะบอกว่ามันดึกมากแล้ว ทุกคนกลับไปพักผ่อนเถอะ ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนมาจากข้างนอกว่า "หัวหน้าเสิ่น มีแขกมา!"แขก?เสิ่นซิ่งอันและผู้อาวุโสทั้งสี่ดูเครียดในเวลาเดียวกันน่าอายจริง ๆ ที่สาขาถูกทำให้เป็นแบบนี้ จะต้อนรับแขกได้อย่างไร?ห้คนอื่นเห็นสภาพที่นี่และสภาพที่น่าสังเวชของทุกคน ไม่ทำให้หัวเราะจนฟังหักเหรอ"ไม่พบ!"เสิ่นซิ่งอันรีบพูด แต่คนที่มายิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "คนเข้ามาแล้ว ห้ามไม่ได้!""หัวหน้าสาขาเสิ่น ผมไม่ใช่คนนอก ห้ามผมก็เกรงใจเกินไปแล้ว"หม่าเป่ากัวเดินก้าวใหญ่เข้ามา เสิ่นซิ่งอันก็หน้าแดง "ที่แท้ก็ปรมาจารย์หม่าจากสำนักฮุ้นหยวนนี่เอง ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปรับ!""พวกเราไม่จำเป็นต้องสุภาพแบบนี้หรอก" หม่าเป่ากัวโบกมือพลางเดินก้าวใหญ่มาข้างหลังเขายังมีชายชราคนหนึ่ง กระฉับกระเฉงและท่าทางไม่ธรรมดา"ขอแนะนำหน่อย คนนี้หานฉู่เฟิงเป็นเพื่อนเก่าของผมมาหลายปีแล้ว" หม่าเป่ากัวแนะนำหานฉู่เฟิงกำหมัดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อทักทายพวกเสิ่นซิ่งอันหม่าเป่ากัวพูดด้วยความโกรธ "ลั่วอู๋ฉาง เป็นคนกำเริบเสิบสานจริง ๆ ไม่เพียงแต่ฆ่าลูกศิษย์ที่รักของผมสองค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 576
"ขอให้หัวหน้าเสิ่นนำยอดฝีมือทั้งหมดของค่ายบู๊ลิ้มไปช่วยผมในวันพรุ่งนี้!"หม่าเป่ากัวก็ไม่เกรงใจ เสนอข้อเรียกร้องตรงประเด็นว่า "ภารกิจของพวกคุณคือขวางปีศาจสาวแซ่หูนั่น สร้างโอกาสให้ผมลงมือจัดการกับลั่วอู๋ฉาง"พูดไปพูดมา หูเยว่ซีถึงจะเป็นคนที่หม่าเป่ากัวกลัวที่สุดเขามีความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าจะสามารถเอาชนะลั่วอู๋ฉางได้อย่างแน่นอนแต่กลัวว่าปีศาจสาวที่ชื่อหูเยว่ซีจะแทรกแซงและช่วยชีวิตลั่วอู๋ฉางในช่วงเวลาที่สำคัญหากไม่สามารถถอนรากถอนโคนได้ในครั้งเดียว ปัญหาในอนาคตก็จะตามมาไม่รู้จบ!เนื่องจากลั่วอู๋ฉางอายุน้อยขนาดนี้ก็มีความแข็งแกร่งอยู่ในจุดสูงสุดของระดับปรมาจารย์แล้ว เมื่อเวลาผ่านไปจะสามารถก้าวหน้าไปสู่ขั้นปรมาจารย์ใหญ่ได้อย่างแน่นอนเมื่อถึงตอนนั้น ลั่วอู๋ฉางเพียงคนเดียวก็พอที่จะให้หม่าเป่ากัวเหนื่อยที่จะรับมือแล้วเพิ่มหูเยว่ซีมาอีกคน คนที่ตายต้องเป็นเขาหม่าเป่ากัว"แต่พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของปีศาจสาวแซ่หูเลย!"เสิ่นซิ่งอันไม่สนใจหน้าตา ยกมือชี้ไปที่อาการบาดเจ็บบนร่างกายตัวเองแล้วพูดว่า "นี่คือผลงานชิ้นเอกของปีศาจสาวคนนั้น!""ปรมาจารย์หม่าให้พวกเราลงมือจัดการกับปีศาจสาว เป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 577
ต้องรู้ว่านางฟ้าชวีคนนี้เป็นน้องสาวแท้ ๆ ของท่านผู้นำ!เสิ่นซิ่งอันถามคนที่สาขาใหญ่และได้รับข่าวว่าชวีหลิงหานยังเก็บตัวบำเพ็ญอยู่จะเกิดอะไรขึ้นถ้ายืนยันว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด รอชวีหลิงหานออกจากบำเพ็ญและรู้ว่าพวกเสิ่นซิ่งอันช่วยหม่าเป่ากัวฆ่าลั่วอู๋ฉางสาขาที่ราบทั้งหมดมีกี่คน อย่าได้คิดว่าจะมีชีวิตอยู่ดี!"ความกังวลของพวกนาย ไม่ได้ไร้เหตุผล"คิ้วของเสิ่นซิ่งอันขมวดลึกขึ้นเรื่อย ๆ และกล่าวว่า "เลือกอย่างไรก็เกี่ยวข้องกับความเป็นตายของสาขาที่ราบ ประมาทไม่ได้เลย"ผู้อาวุโสอีกคนกล่าวว่า "ทำไมเราต้องเลือกด้วยล่ะ?""ปล่อยให้หม่าเป่ากัวและลั่วอู๋ฉางต่อสู้กันเหมือนหมา ไม่ว่าใครจะชนะ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเราล่ะ?มีคนโต้กลับทันที "ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ? ถ้าหม่าเป่ากัวชนะและมาหาเรื่องเราในภายหลังล่ะ?""แค่สำนักฮุ้นหยวน เราไม่จำเป็นต้องกลัวเขา เราเป็นค่ายบู๊ลิ้ม ไม่ใช่นิกายเล็ก ๆ ที่ใครก็สามารถรังแกได้!"กลุ่มคนเริ่มมีปากเสียงกันเสิ่นซิ่งอันตบโต๊ะ "เงียบให้หมด!""ไม่รุกรานทั้งสองฝ่าย ก็พอแล้ว""พรุ่งนี้เราจะไปที่สำนักฮุ้นหยวนตรงเวลา จากนั้นจะแจ้งลั่วอู๋ฉางอย่างลับ ๆ และบอกเข
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 578
วันต่อมา ท้องฟ้าแจ่มใสกลางฤดูหนาว มีอากาศดีแบบนี้ หายากจริง ๆสำนักฮุ้นหยวน บนพื้นที่โล่งหน้าประตู ได้ตั้งเวทีสี่เหลี่ยมไว้ที่นี่แน่นขนัดตั้งแต่เช้าตรู่แล้ว เสียงอึกทึกครึกโครมผู้คนมาจากทุกสารทิศ เรียกได้ว่ายิ่งใหญ่และมีชีวิตชีวามาก"รีบดูสิ นั่นคือปรมาจารย์อวี๋แหย่นปินจากเจียงหนาน!""จริงเหรอ? ปรมาจารย์อวี๋เป็นคนหลินอันตั้งแต่กำเนิด อยู่ห่างจากที่นี่ไปเป็นพันกิโลเมตร คาดไม่ถึงว่าเขาจะมา!""ยังมีผู้อาวุโสในโลกศิลปะการต่อสู้บู๊ลิ้มคนอื่น ๆ ซึ่งบางคนไม่ได้ปรากฏตัวต่อสาธารณะมานานกว่าสิบปี คาดไม่ถึงว่าก็มาด้วย""ข่าวเพิ่งออกมาเมื่อสองวันก่อนใช่ไหม? พวกใหญ่ ๆ เหล่านี้พากันมา เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าให้ความสำคัญกับการต่อสู้ครั้งนี้มากน้อยเพียงใด"สิ่งที่เกิดขึ้นที่การประชุมผู้นำ ไม่ได้ก่อให้เกิดกระแสใด ๆ ในโลกศิลปะการต่อสู้บู๊ลิ้มในสายตาของหลาย ๆ คนมันเป็นเพียงเจ้าพ่อใต้ดินกลุ่มหนึ่งต่อสู้เพื่อแยกดินแดนอย่างมากก็แค่หมากันกันในทางตรงกันข้าม การนัดหมายของหม่าเป่ากัวกับลั่วอู๋ฉางกระจายไปราวกับไฟป่าวันนี้คนเหล่านี้ล้วนมาที่นี่เพื่อหม่าเป่ากัวมีข่าวลือในโลกศิลปะการต่อสู้บู๊
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 579
"ไม่ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาตัวเองเลย นายมีคุณสมบัติแบบไหนตัวเองไม่รู้ตัวเหรอ?""อยากเข้าสำนักฮุ้นหยวนของเรา คนที่ไม่มีพรสวรรค์ไม่ได้ อาจารย์ของฉันมีสายตาที่สูงส่ง! อายุขนาดนี้แล้ว ยังไหว้ครูเรียนแบบคนหนุ่มสาว ไม่อายเหรอ!"พูดจบเขาก็ติงจงหลินออกไปอย่างไกลคนอื่น ๆ ที่มีความคิดเดียวกันก็ถอยกลับภายใต้สายตาที่น่าชื่นชมของทุกคน หม่าเป่ากัวก็ก้าวขึ้นไปบนเวที"ไม่เลว ในฐานะที่เป็นที่ตายของลั่วอู๋ฉาง มันคู่ควรกับเขาแล้ว!" หม่าเป่ากัวแสดงความคิดเห็นลูกศิษย์รีบแสดงจุดยืนของเขา "แน่นอนว่าศิษย์จะต้องใส่ใจกับสิ่งที่อาจารย์สั่ง นี่เป็นครั้งแรกที่อาจารย์ได้ท้าทายใครบางคนในรอบกว่าสิบปี และมันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของสำนักฮุ้นหยวนของเรา""แม้ว่าเวลาน้อยงานหนัก แต่ก็ยังต้องสร้างเวทีให้หรูหรา"ในเวลานี้มีรถหรูหลายคันขับมาและตามมาด้วยรถสินค้าขนาดเล็กคันหนึ่งชายฉกรรจ์ทั้งสี่คน ช่วยกันแบกแผ่นป้ายทองคำลงมาจากด้านบนทั้งแผ่นทำจากทองคำบริสุทธิ์ทั้งหมด เปล่งประกายเจิดจ้าท่ามกลางแสงแดด!บนป้ายทองคำ ล้อมรอบด้วยลายสวยงาม ตรงกลางเป็นตัวอักษรขนาดใหญ่สี่ตัว ซึ่งโดดเด่นมากปรมาจารย์บู๊ลิ้ม!"เชี่ย!
Latest chapter
