MasukShare
บทที่ 615
Bab terkait
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 616
คนเยอะขนาดนี้เลยเหรอ?เว่ยเสวี่ยเฟิงตกตะลึง!แม้ว่าตัวเองจะมีตำแหน่งสูงและมีอำนาจ พูดแล้วมีเสียงตอบรับเป็นร้อย แต่นั่นคือตอนที่อยู่ในมณฑลตอนนี้อยู่ที่เมืองจิงไห่ คนที่เว่ยเสวี่ยเฟิงสามารถพึ่งพาได้ก็มีแค่คนของหม่ากัวหมิงยี่สิบกว่าคนเท่านั้นถ้าสู้กันขึ้นมาจริง ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าต้องเสียเปรียบแน่เว่ยเสวี่ยเฟิงสามารถเป็นผู้บังคับบัญชาได้ ย่อมมีวิสัยทัศน์บ้างเขามองออกทันทีว่าเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงมีกลิ่นอายของราชาใต้ดินไม่ใช่เรื่องยากที่จะตัดสินว่าสองคนนี้เป็นงูประจำถิ่นของเมืองจิงไห่พิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน การกระทำในวันนี้ถือเป็นการบุกรังผึ้งแล้ว!เว่ยเสวี่ยเฟิงเสียใจแทบตาย ทำไมไม่พาคนมาให้เยอะกว่านี้?ลั่วอู๋ฉางในฐานะที่เป็นเป้าหมายของภารกิจครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กหนุ่มที่ไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลใด ๆ ได้ ทำไมมีคนมากมายมาช่วยเขา?ตอนนี้พูดอะไรก็สายเกินไปแล้ว!ถ้าไม่ใช่เพราะคนของหน่วยผู้พิทักษ์กระจุกตัวอยู่ที่ชั้นสอง คนของตระกูลเฉินและตระกูลเกาคงวิ่งขึ้นมาตั้งนานแล้วเฉินไท่และเกาฉี่เฉียงสั่งให้ทุกคนอยู่ชั้นล่างเพราะมั่นใจในตัวเฉียวจินซงพูดตรง ๆ ก็คือพวกพี่ตาวรับ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 617
"สาวน้อย เธอมีสิทธิ์อะไรมาสอบสวนฉัน?"เว่ยเสวี่ยเฟิงพูดอย่างมีพลัง "ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกพวกนาย แต่ถามเฉียวจินซงหน่อยว่าเขามีสิทธิ์ไหม?"เฉียวจินซงมีสีหน้าบึ้งตึงและกล่าวว่า "คุณเว่ย ผมขอเตือนให้คุณดูสถานการณ์ด้วย ตอนนี้คุณอยู่ในอาณาเขตเมืองจิงไห่ของเรา""ถ้าคุณไม่ยอมพูดความจริง ก็อย่าคิดว่าจะออกจากที่นี่ไปได้""ผมเฉียวจินซงพูดเอง!"หม่ากัวหมิงตะโกนเสียงดัง "เฉียวจินซง นายกำลังล่วงเกินเจ้านาย นายอยากจะไปสู่ด้านมืดจริง ๆ เหรอ?""เพียะ!"ลั่วอู๋ฉางยกมือขึ้น หม่าหมิงกัวก็ล้มลงกับพื้นทันที"เสียงดัง!"จนกระทั่งใบหน้าแก่ครึ่งหนึ่งของเขาแดงบวมอย่างรวดเร็ว หม่ากัวหมิงจึงตระหนักได้ว่าความแข็งแกร่งของลั่วอู๋ฉางนั้นแข็งแกร่งมากแค่ไหน?เมื่อนึกถึงความเย่อหยิ่งของตัวเองตอนที่ไปที่คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งเพื่อจับคน หม่ากัวหมิงก็รู้สึกหวาดกลัวอยู่พักหนึ่ง!ถ้าคนอื่นลงมือในเวลานั้น ตัวเองอาจจะตายอยู่ที่ประตูคฤหาสน์แล้วใช่ไหม?หม่ากัวหมิงรีบมองไปที่เว่ยเสวี่ยเฟิง ในสายตานอกจากขอความช่วยเหลือแล้วก็คือสอบถามเป้าหมายเก่งขนาดนี้ ทำไมท่านไม่บอกผมล่วงหน้า?เว่ยเสวี่ยเฟิงไม่ได้มองหม่ากัวหมิงเลยด้วยซ้ำ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 618
ชายชราชื่อจ้าวลี่ชุน เคยดำรงตำแหน่งผู้บังคับบัญชาของมณฑลนี้แม้ว่าเขาจะเกษียณมาสิบกว่าปีแล้ว แต่อำนาจของเขาในฐานะข้าราชการก็ไม่ได้ลดลงนี่เป็นเพราะจ้าวลี่ชุนยังคงดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาผู้พิทักษ์ของประเทศองครักษ์เหล่านี้ที่ติดตามเขาก็เป็นข้าราชการด้วย"หลีกทาง ใครกล้าขัดขวางผู้นําเก่า ฆ่าให้หมด!"พอพวกองครักษ์ลงจากรถก็ชักปืนออกมาชี้ตรงไปที่พี่ตาวและคนชั้นล่างพวกพี่ตาวไม่เคยเห็นการต่อสู้แบบนี้มาก่อน ดังนั้นจึงรีบหลีกทางจ้าวลี่ชุนเดินเข้ามาโดยเอามือไพล่หลังและเชิดหน้าขึ้นพลังมาเต็ม!แม้ว่าหลังจากที่เดินเข้าไปในหน่วยผู้พิทักษ์แล้ว เขาก็ยังคงเชิดคางสูงขึ้นเหมือนไม่มีใครอยู่ในสายตาราวกับว่าไม่มีใครที่นี่สมควรที่จะถูกเขาเห็นอยู่ในสายตาในไม่ช้า จ้าวลี่ชุนก็มาถึงชั้นสอง"พ่อ ท่านมาแล้ว!" เว่ยเสวี่ยเฟิงมีสีหน้าดีใจเหมือนคนจมน้ำที่จู่ ๆ ก็คว้าฟางช่วยชีวิตไว้ได้ดีใจมากเกินบรรยายจ้าวลี่ชุนเห็นว่าหน้าของลูกเขยครึ่งหนึ่งมีรอยตบอย่างเห็นได้ชัด เขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"พวกนายกล้าดีมาก แม้แต่ผู้บังคับบัญชามณฑลก็กล้าตบ คิดว่าตัวเองอายุยืนเกินไปเหรอ?"จ้าวลี่ชุนถามด้วยความโกรธ "ใ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 619
จ้าวลี่ชุนหัวเราะเสียงดัง "ที่จัดการฉันได้ มีอยู่มากมาย!""ตัวอย่างเช่น ผู้นำระดับสูงของระบบเราหรือคนอื่น ๆ ที่มีอำนาจที่แท้จริง เจอพวกเขาฉันก็ต้องกลัว!""แต่คนเหล่านี้ ในระดับของพวกนาย ไม่สามารถเข้าถึงได้เลย""พูดอย่างหยิ่งผยอง แมวไม่อยู่ หนูร่าเริง! ไม่มีทางเลือก พวกนายได้แต่ถูกฉันรังแก ฮ่าฮ่าฮ่า!"ทุกคนโกรธมาก ชายชราคนนี้น่ารังเกียจมาก!ลั่วอู๋ฉางกลับยิ้มแทนที่จะโกรธ พยักหน้าและพูดว่า "รู้ว่ามีคนสามารถจัดการคุณได้ก็พอ"พูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูสมุดรายชื่อทุกคนที่มีสิทธิ์อยู่สมุดรายชื่อของราชันมังกรลั่วเทียน ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่มีหน้ามีตาคนแบบเหลยเทียนสง อยู่ที่เขาก็ไม่สามารถติดอันดับได้เลย"เรียกคน?"จ้าวลี่ชุนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น "ไอ้หนุ่ม นายแสดงต่อหน้าฉันเหรอ?""ได้ ฉันจะให้โอกาสนาย ดูสิว่านายจะหาคนแบบไหนมาช่วย!"ลั่วอู๋ฉางหาหมายเลขโทรศัพท์ได้อย่างรวดเร็ว "เป็นคุณแล้ว!"จากนั้นก็โทรไปไม่นานก็โทรติด"อาจารย์...ลั่ว ในที่สุดท่านก็โทรหาผม!"อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เป็นชายวัยกลางคนที่ตื่นเต้นมาก "โทรศัพท์สายนี้ ผมรอมาแล้วสองปีเต็ม นึกว่าท่านลืมผม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 620
เมื่อสองปีก่อน ตอนที่หวังไค่สวนปฏิบัติภารกิจหนึ่ง ถูกองค์กรต่างชาติรุมลอบสังหาร ได้รับบาดเจ็บสาหัสเขาเลือดไหลเกือบหมดตัวแล้ว อวัยวะหลายอย่างในร่างกายล้มเหลวผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลใหญ่ ๆ ล้วนจนปัญญา ไม่สามารถช่วยอะไรได้แล้วต่อมาพ่อของหวังไค่สวนได้ส่งเครื่องบินพิเศษเพื่อพาเขาไปที่เรือนจำเมืองจิงไห่แห่งที่หนึ่ง โดยมีแนวคิดลองรักษาดูหวังไค่สวนในตอนนั้นเหลือเพียงลมหายใจเดียวเท่านั้นห่างจากการตัดสินว่าเสียชีวิตก็เหลือแค่หมอเซ็นชื่อยืนยันเท่านั้นทุกคนในตระกูลหวังก็ยอมรับชะตากรรมแล้ว ไม่ได้หวังอะไรแล้วแต่ในสถานการณ์แบบนี้ ลั่วอู๋ฉางใช้ทักษะทางการแพทย์ที่เก่งกาจ แย่งคนมาจากพญายม!ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตของหวังไค่สวนไว้เท่านั้น เขายังรักษาพลังไว้ให้อีกเจ็ดสิบกว่าเปอร์เซ็นในเวลาเพียงครึ่งเดือน หวังไค่สวนก็สามารถลุกจากเตียงและกระโดดโลดเต้นอย่างมีชีวิตชีวาได้ครึ่งปีต่อมา หวังไค่สวนได้เปิดตัวตอบโต้องค์กรต่างชาติและถอนรากถอนโคนในคราวเดียว!สมาชิกในทีมที่รับผิดชอบภารกิจ ภายใต้การจัดการของหวังไค่สวนสองพ่อลูก ไปฝึกฝนพิเศษที่เรือนเมืองจิงไห่เป็นเวลาสามวัน ล้วนได้รับประโยชน์มากมายทุกคน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 621
นี่คือสาเหตุที่จ้าวลี่ชุนเคารพหวังไค่สวนอย่างมากแม้จะเป็นผู้อาวุโสก็ตามแม้ว่าหวังไค่สวนจะพูดอย่างไม่เกรงใจมาก แต่จ้าวลี่ชุนก็ยังคงต้องรักษาท่าทางวางตัวไว้เนื่องจากในอีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้า เขายังต้องพึ่งพาตระกูลหวัง"ผมเพิ่งได้รับรายงานว่าลูกเขยของคุณเว่ยเสวี่ยเฟิงใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ทุจริตและบิดเบือนกฎหมาย!"เว่ยเสวี่ยเฟิงเป็นคนแบบไหน หวังไค่สวนรู้ดีอยู่แก่ใจเหตุผลที่เขาไม่แตะต้องเว่ยเสวี่ยเฟิง ไม่ใช่เพราะจ้าวลี่ชุนมีอิทธิพลสูงแต่เป็นเพราะตัวละครเล็ก ๆ อย่างเว่ยเสวี่ยเฟิง ไม่สมควรที่จะให้หวังไค่สวนลงมือด้วยตัวเอง"ท่านรองประธาน นี่เป็นการใส่ร้าย!"จ้าวลี่ชุนกังวลทันทีและแก้ต่างเสียงดังว่า "ผมรู้จักนิสัยของเว่ยเสวี่ยเฟิงดี แม้ว่าปกติเขาจะหยิ่งผยองเล็กน้อย แต่เขาจะไม่ถึงขนาดที่ท่านพูดแน่นอน!"สามข้อกล่าวหาของหวังไค่สวนที่มีต่อเว่ยเสวี่ยเฟิงถือว่าค่อนข้างหนัก!อย่าว่าแต่สามข้า แค่ข้อเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เว่ยเสวี่ยเฟิงตกงานได้แล้วสามข้อรวมกัน โทษหนักยิ่งกว่า!เว่ยเสวี่ยเฟิงกำลังมั่นใจในตัวเองมาก ได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็สีหน้าตึงเครียดเกิดอะไรขึ้น?"ทำไม คุณค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 622
ทันใดนั้นใบหน้าเว่ยเสวี่ยเฟิงก็ซีดลงด้วยความหวาดกลัว และดวงตาก็เบิกกว้าง"พ่อ พ่อบ้าไปแล้วเหรอ? นี่คุณทำอะไร?"เหงื่อเย็นของเว่ยเสวี่ยเฟิงไหลออกมาจากหน้าผากโดยตรงเขาไม่เคยคิดเคยฝันว่าหลังจากที่ตัวเองโดนตบแล้ว จะยังโดนพ่อตาเอาปืนจ่อในที่สาธารณะอีกผมเป็นลูกเขยของคุณนะ!สามีของลูกสาวคุณ พ่อของหลานสาวคุณ!ก็แค่ไอ้แซ่ลั่วโทรศัพท์สายเดียว?เขาโทรหาใครกันแน่ ถึงกับต้องใช้ปืน?คนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน โดยเฉพาะหม่ากัวหมิงเมื่อสักครู่นี้ เขาเต็มไปด้วยความอิจฉาคิดว่าคงจะดีไม่น้อยถ้าตัวเองมีพ่อตาที่เก่งขนาดนี้ ซึ่งจะช่วยให้ทำงานหนักน้อยลงสิบปียี่สิบปีก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ใครจะคิดว่าพ่อตาจะเปลี่ยนทัศนคติกับลูกเขยในพริบตา"ปัง!"จ้าวลี่ชุนยิงโดยตรง!ทุกคนตกใจมากแน่นอนว่าเขาไม่ได้ยิงใส่เว่ยเสวี่ยเฟิง กระสุนนัดนี้เฉียดเข้าที่หูของเว่ยเสวี่ยเฟิงและยิงเข้าไปในขาโต๊ะไม้เนื้อแข็งที่อยู่ข้าง ๆอย่างไรก็ตาม เว่ยเสวี่ยเฟิงก็กลัวจนฉี่ราดโดยตรง"ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับนายนะ รีบบอกความจริงฉันมาเดี๋ยวนี้ ได้ยินไหม?"จ้าวลี่ชุนมีสีหน้าที่ดุร้าย วางปากกระบอกปืนที่ยังคงมีควันสีเขียวออกมาที่หน้าผาก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 623
แบบที่แม้แต่จ้าวลี่ชุนก็สู้ไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเล่นพรรคเล่นพวก!แต่เพราะอะไรล่ะ?ข้อมูลทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าลั่วอู๋ฉางเป็นเพียงนักศิลปะการต่อสู้ธรรมดา ๆ เท่านั้น!แม้ว่าเขาจะเป็นนักบู๊โบราณที่ทรงพลังมากและไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาในโลกศิลปะการต่อสู้ แต่เขาก็ยังเป็นคนธรรมดาสามัญต่อหน้าองค์กรทางการที่ทรงอำนาจ!ด้วยตัวตนและสถานะของเว่ยเสวี่ยเฟิง สามารถจัดการได้ตามต้องการแต่ผลคือลั่วอู๋ฉางแค่โทรสายเดียวก็ทำให้จ้าวลี่ชุนเปลี่ยนทัศนคติทันทีเขาไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าคนธรรมดาที่เขายั่วยุคือคนที่แม้แต่พ่อก็ไม่กล้าต่อสู้ด้วยหานฉู่เฟิง ชิวเทียนฉือ!ไอ้พวกสารเลว ฉันโดนพวกแกทำร้ายแย่แล้วในที่เกิดเหตุเงียบกริบสถานการณ์กลับตาลปัตรเร็วมาก ทุกคนยังไม่ทันตอบสนองเลยผู้คนต่างบอกว่าจ้าวลี่ชุนมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่ง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะเกษียณแล้ว เขาก็ยังน่าเกรงขามทุกวันมีผู้คนมากมายที่ต้องการพบจ้าวลี่ชุนโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนวันหยุด ตระกูลจ้าวเต็มไปด้วยผู้คนทุกคนจำได้อย่างชัดเจนว่าตอนที่จ้าวลี่ชุนปรากฏตัว เขาหยิ่งผยองแค่ไหน กำเริบเสิบสานแค่ไหน และไม่มีใครอยู่ในสายตามากแค่ไหนเขาไม่ถา
Bab terbaru
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
