All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 431 - Chapter 440

"เร็วเข้า วางฉันไว้บนตราประทับชิงชิว!"เสียงของผู้หญิงเต็มไปด้วยความอดใจรอไม่ไหวและความดีใจที่ไม่ปิดบังแม้แต่น้อยลั่วอู๋ฉางไม่ขยับ แต่ถามอย่างใจเย็น "คุณเป็นใคร?""คุณจะแกล้งซื่อบื้อทำไม?"เสียงของผู้หญิงเริ่มกังวลและพูดอย่างใจร้อน "ก็เป็นแหวนในอยู่บนมือคุณนั่นแหละ!""ตอนนั้นคุณใช้ความพยายามอย่างมากในการแย่งแหวนมาจากมือของชวีเว่ยถิง ช่วงนี้พยายามแก้กลยุทธ์อยู่ตลอด ไม่ใช่เพื่อจุดประสงค์นี้เหรอ?""ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว คุณมัวรออะไรอยู่!"สีหน้าลั่วอู๋ฉางยังคงนิ่งเฉย "ดังนั้น คุณคือแหวน?""นี่ไม่ใช่เรื่องไร้สาระเหรอ!" เสียงผู้หญิงถอนหายใจออกมาลั่วอู๋ฉางคิ้วขมวดเล็กน้อย พูดอย่างไม่เกรงใจว่า "ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง คิดดีแล้วค่อยตอบผม""คุณแน่ใจนะว่าตัวเองเป็นแหวน?"ล้อเล่นอะไรกัน!เธอเป็นเจ้านายลึกลับที่ซ่อนอยู่ในแหวน แหวนเป็นของตาย แต่เธอเป็นสิ่งมีชีวิตแน่นอนว่ามันไม่เหมือนกัน!"นาย..."เสียงของผู้หญิงดูเหมือนจะโกรธมาก "คุณถามสิ่งที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้ทำอะไร? ก็ได้ก็ได้ บอกคุณก็ไม่เป็นไร!""นายฟังให้ดีนะ ฉันก็คือจักรพรรดิชิงชิว ฉันชื่อหูเยว่ซี เกิดมาก็ถูกลิขิตให้สืบทอดรา

"ฉันคือจักรพรรดิชิงชิว สืบทอดทางสายเลือดดั้งเดิมของสุนัขจิ้งจอกวิญญาณเก้าหางที่ยิ่งใหญ่ คุณกล้าดูถูกฉันเหรอ?""รู้ไหมว่าชิงชิวใหญ่แค่ไหน? พูดแล้วคุณจะตกใจ! มุมเล็ก ๆ ของชิงชิวมีขนาดใหญ่กว่าโลกของพวกคุณหลายเท่า เอาใครก็ได้มาคนหนึ่งก็สามารถกําจัดมนุษย์อย่างพวกคุณได้จนหมด""และพลังอันยิ่งใหญ่นับล้านล้านนี้ ล้วนเป็นประชาชนของฉัน ยอมจำนนต่อฉันอย่างเต็มใจเถอะ!"เห็นได้ชัดว่าหูเยว่ซีโกรธจริง ๆ ตะโกนอย่างไม่รู้จบว่า "คุณเป็นมนุษย์ตัวเล็ก ๆ ที่ไม่เคยเห็นโลกมาก่อน กล้าดูถูกฉันได้อย่างไร!""คุณถึงจะเป็นปีศาจ บ้านคุณเป็นปีศาจกันหมด!""ฉันแค่ขยับนิ้วเล็กน้อย ก็สามารถทำให้ท้องฟ้าและโลกเปลี่ยนสีได้ ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ไม่มีแสง ภูเขาถล่มและสึนามิ..."ลั่วอู๋ฉางเยาะเย้ยและขัดจังหวะเธอ "มาเลย ข้างนอกก็คือทะเล สึนามิให้ฉันเห็นหน่อยสิ!""หึ!"หูเยว่ซีถูกเถียงจนพูดไม่ออกจากการหายใจหนัก ๆ ของเธอตัดสินได้ไม่ยาก จักรพรรดิชิงชิวคนนี้โกรธมากลั่วอู๋ฉางสีหน้าสงบและกล่าวว่า "จะว่าไปแล้วตามคำพูดของคุณ ถ้ามนุษย์ทุกคนสามารถฝึกเป็นเซียนได้ ทำไมชวีเว่ยถิงติดตามคุณมาตั้งนานขนาดนั้น แต่ก็ยังเป็นแค่นักรบธรรม

"ทำไม คุณจะเนรคุณเหรอ กลับคำเหรอ?"สีหน้าลั่วอู๋ฉางเย็นชาและน้ำเสียงก็เย็นชามาก"กำเริบเสิบสาน!"ตัวของหูเยว่ซีลอยอยู่กลางอากาศ มองลงมาที่เขาด้วยสายตาดูถูก"ถึงฉันจะกลับคำ แล้วคุณจะทําอะไรได้?""เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา คุณกล้าดีมาก กล้าดียังไงมาเจรจาข้อตกลงกับฉัน พูดกับฉันแบบนี้? ไม่เคารพเลย!""ฉันเอาชีวิตคุณง่ายกว่าการเหยียบมดตายตัวหนึ่ง"หูเยว่ซีรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นเรื่อย ๆ!นึกถึงตอนที่เธอเกิดในปีนั้น ทำให้เกิดนิมิตในสวรรค์และโลก แสงสีม่วงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าย้อมไปทั่วฟ้า!ในฐานะที่เป็นกษัตริย์องค์ต่อไปของชิงชิว หูเยว่ซีได้แบกความหวังของชนเผ่าจิ้งจอกตั้งแต่อายุยังน้อยและเธอมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม เพียงไม่กี่ร้อยปีก็เข้าสู่ดินแดนครึ่งเซียน ซึ่งทำให้ผู้มีความสามารถอิจฉามากไม่เพียงแต่ในชิงชิวท่านั้น แต่ยังรวมถึงทั่วโลกด้วย ไม่มีใครไม่เคารพ และเรียกเธอว่าจักรพรรดิขณะนี้ ในโลกธรรมดานี้ หูเยว่ซีย่อมดำรงอยู่เหมือนเทพเซียนยืนอยู่บนจุดสูงสุด มองดูสิ่งมีชีวิตทั้งหมด!พวกมนุษย์ผู้ต่ำต้อยได้มีโอกาสกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์นี้ เป็นบุญที่บรรพบุรุษของแกทั้งหลายได้ร่วมกันบำเพ็ญกุศลมา

"จากนี้ต่อไป เจ้านายให้ฉันทำอะไร ซีซีก็ทำอันนั้น"หูเยว่ซีคุกเข่าลงบนพื้น ตัวสั่นไปทั้งตัว เห็นได้ชัดว่าถูกตีจนยอมแล้ว ท่าทางเต็มไปด้วยความจริงใจ"หากฝ่าฝืน เจ้านายสามารถเอาชีวิตของซีซีได้ตลอดเวลา!"ลั่วอู๋ฉางยังคงยกหยกหรูอี้ต่อไป พูดเสียงเย็นชาว่า "เล่นไม้นี้อีกเแล้ว อ้าปากก็สาบาน เมื่อกี้คุณผิดสัญญา ผมจะกล้าเชื่อคุณอีกไหม?"หูเยว่ซีรีบพูดว่า "ฉันหูเยว่ซี ขอสาบานในฐานะจักรพรรดิชิงชิว!""ถ้ากล้ากลับคำอีก ขอให้ฟ้าผ่าทั้งชิงชิวห้ารอบ และสิ่งมีชีวิตนับพันล้านชีวิตจะต้องไม่ตายดี!""ขอให้เจ้านายเชื่อว่านี่เป็นคำสาบานที่ร้ายแรงที่สุดของชิงชิวเรา ฉันไม่กล้าฝ่าฝืนเด็ดขาด""คำสาปสามชั้นของหยกหรูอี้ท่าน กำจัดปีศาจอย่างฉันโดยเฉพาะ ดังนั้นซีซีไม่กล้าโกหก"ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหลุดพ้นจากกรง เห็นวันดี ๆ มากมายอยู่ตรงหน้า หูเยว่ซีไม่อยากโดนตีจนตัวเองวิญญาณแตกสลายในตอนนี้นั่นน่าสังเวชเกินไป!หยกหรูอี้อันนี้โหดมาก แค่ครั้งเดียวก็ทำให้เธอเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าความตายกำลังใกล้เข้ามาอีกโดนครั้งหนึ่ง ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"งั้นผมจะยอมเชื่อคุณอีกสักครั้ง!"ลั่วอู๋ฉางสีหน้าไม่พอใจ ตะคอกเบา

หูเยว่ซีโกรธไม่เบา ทำไงได้ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลั่วอู๋ฉางชีวิตอยู่ในกำมือคนอื่นอยู่นะ ได้แต่เลือกที่จะกล้ำกลืนฝืนทนเสี่ยวไป๋?เห็นฉันเป็นหมาจริง ๆ แล้ว!ลั่วอู๋ฉางยึดมั่นในหลักการตบหัวแล้วลูบหลัง "ตราบใดที่คุณสามารถรักษาสัญญาได้ ต่อไปคูณต้องการอะไร ผมจะพยายามช่วยคุณทำให้สำเร็จ""ตัวอย่างเช่น ตราประทับชิงชิวนี้"ทันใดนั้นดวงตากลมโตของหูเยว่ซีก็เป็นประกายขึ้นมา "จริงเหรอ?""ไม่มีทางผิดคำพูด!" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจังหูเยว่ซีจึงหายเปลี่ยนเป็นดีใจ "นี่คุณพูดเองนะ ในฐานะเจ้านาย ต้องพูดคำไหนคำนั้น ห้ามหลอกซีซีนะ""ไม่ต้องห่วง ผมไม่เหมือนคนบางคนที่กลับคำพูด ไม่ชอบทำและก็จะไม่มีทางทำด้วย!"เวลาบ่ายสี่โมงครึ่ง เรือสำราญได้ออกเรือท่ามกลางเสียงแตรเรือทิ้งแนวสีขาวยาวไว้ที่ท้ายเรือและมุ่งหน้าไปยังใจกลางทะเลหลังจากหกโมงเย็น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น"เชิญเข้ามา!"หนิงซินถงซึ่งสวมชุดเจ้าหญิงเปิดประตู ยิ้มหวานแล้วพูดอย่างร่าเริง "อาจารย์ เราไปทานอาหารเย็นกันเถอะ!""โอเค!"ลั่วอู๋ฉางอุ้มเสี่ยวไป๋ซึ่งกำลังนอนหลับสนิทขึ้นมาดวงตาของเสี่ยวไป๋ง่วงนอนและสีหน้าสับสนนี่เป็นการนอนหลับ