บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 441 - บทที่ 450

หนิงซินถงยิ้ม "ก็ใช่ งั้นให้ฉันเป็นคนดูแลมันเถอะ""เธอตัวขาวขนาดนี้ งั้นฉันจะเรียกเธอว่าเสี่ยวไป๋แล้วกัน! เสี่ยวไป๋เธอไม่ต้องเป็นห่วง มีพี่สาวอยู่ จะไม่ทำให้เธอหิวแน่นอน!""อี๊..."หูเยว่ซีท่าทางหมดอาลัยตายอยากผู้หญิงชั้นต่ำ เชอะ!หนิงหงถูเดินมาจากอีกด้านหนึ่งของทางเดินและถามด้วยความประหลาดใจ "ไปเอาลูกหมามาจากไหน?"ตาแก่ชั้นต่ำ เอ้ย!พวกแกพอได้แล้ว!หลังจากที่ทั้งสามทานข้าวเสร็จแล้ว พวกเขาก็เข้าไปในห้องโถงใหญ่ปกติแล้วหนิงหงถูเป็นคนถ่อมตัว แต่ในฐานะเจ้าพ่อในวงการสะสม มีคนรู้จักเขามากมาย ต่างพากันมาทักทาย"คุณหนิงมาด้วยตนเอง หรือว่าในการประมูลวันนี้ มีสินค้าอะไรที่ทำให้สะเทือนโลก?"ปกตินักสะสมรายใหญ่จะจ้างคนมาประมูลแทน น้อยมากที่จะมาเองข้อดีของสิ่งนี้คือคนอื่นจะไม่รู้ว่าใครคือผู้ซื้อที่แท้จริง โดยยังคงรักษาความรู้สึกลึกลับในขณะเดียวกันก็รับประกันความปลอดภัยของนักสะสมและของสะสมด้วย"ทุกท่านเข้าใจผิดแล้ว ครั้งนี้ผมมาเป็นเพื่อนคุณลั่ว ไม่ได้ชอบสินค้าชิ้นไหนเป็นพิเศษ"หนิงหงถูพูดความจริงอย่างไม่ปิดบังแต่ยิ่งเขาทำตัวแบบนี้ ทุกคนก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นเท่านั้น!ล้อเล่นอะไรก

"ไอ้สารเลวแซ่ลั่วนี้ ต้องใช้วิธีการที่น่ารังเกียจอะไรสักอย่าง ถึงหลอกถงถงได้ขนาดนี้ ท่านต้องไม่ได้ถูกหลอกแน่นอน ใช่ไหม?"ฟู่หมิงเฉิงคิดว่าเขาพูดแบบนี้ หนิงหงถูจะอยู่ข้างเขาอย่างแน่นอนแต่ผลลัพธ์ค่อนข้างแตกต่าง"ลูกสาวฉันพูดแล้ว ให้นายเรียกชื่อเต็มของเธอ นายหูไม่ดี ไม่ได้ยินเหรอ?" หนิงหงถูพูดอย่างไม่เกรงใจฟู่หมิงเฉิงหน้าแดงทันทีเขาไม่รู้เลยว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น"ทำไมนายยังหน้าด้านเรียกฉันว่าลุงได้อีก?"หน้าหนิงหงถูดำคล้ำ พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด "นายเคยถามฉันไหม ฉันเห็นด้วยไหม? ระหว่างเราก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น!""ลูกสาวของฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เธอจะอยู่กับใคร เป็นอิสระและสิทธิ์ของเธอ!""คนอื่นห้ามยุ่ง ยิ่งไม่มีสิทธิ์ชี้นิ้วสั่ง นายได้ยินไหม?"หน้าของฟู่หมิงเฉิงกลายเป็นสีแดงราวกับก้นลิง เขาไม่เคยคิดเคยฝันว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้!แต่เพราะอะไรล่ะ?ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนบ้านนอกที่ยากจน ทำไมสองพ่อลูกของตระกูลหนิงถึงพยายามปกป้องเขามากขนาดนี้!ฟู่หมิงเฉิงไม่เข้าใจ!เดิมทีคิดว่าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของลั่วอู๋ฉางแล้ว สองพ่อลูกจะตระหนักได้ทันทีว่าถูกหลอก จาก

"หญ้าสวนแหยน เป็นของโบราณเหรอ?"หนิงหงถูดูแล้ว กำลังจะอธิบายการใช้หญ้าสวนแหยน"คุณชิว ขอแค่คุณยอมตัดใจ ฝั่งผมจะทำให้คุณพอใจแน่นอน" ลั่วอู๋ฉางแย่งพูดก่อนคนอย่างราชันมังกรลั่วเทียนให้คำมั่นสัญญาด้วยตัวเอง!สิ่งที่เขาพูดทำให้คุณพอใจ เป็นสิ่งที่คุ้มค่าเกินราคาแน่นอนชิวเทียนฉือขมวดคิ้วลึก "ชายหนุ่ม ผมได้ยินมานานแล้วว่าตระกูลหนิงมีสมบัติมากมาย อยากแลกเปลี่ยนของสะสมกับคุณหนิงมาก""แต่ของที่พวกคุณนี้ ผมไม่มีจริง ๆ" เขาแบมือทั้งสองข้างผู้ชายคนนี้กำลังโกหกในความเป็นจริง ตอนที่หนิงหงถูพูดคำว่า "หญ้าสวนแหยน" ในครั้งแรก ดวงตาของชิวเทียนฉือก็มีความประหลาดใจปรากฏขึ้นตัวเขาเองเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการการแสดงออก แม้แต่การแสดงออกขนาดเล็กก็ทำได้ดีมากหนิงหงถูสังเกตปฏิกิริยาของชิวเทียนฉือ แต่ก็ไม่พบอะไรเลยแต่เขาไม่สามารถหลบหนีสายตาที่แหลมคมของลั่วอู๋ฉางได้ชิวเทียนฉือมีหญ้าสวนแหยนอยู่ในมืออย่างแน่นอน"คุณชิว ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนว่าตัวเองไม่มีเจตนาที่จะล่วงเกิน ยิ่งไม่ได้พูดเกินจริง คุณป่วยและเป็นโรคที่ร้ายแรงมาก"ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจัง "ถ้าคุณไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที ชีวิต

การสบตากับเขาจะทำให้คุณรู้สึกหนาวสั่นราวกับถูกงูพิษจ้องมองแน่นอนว่าคนนี้คือเจ้าพ่อไม่ว่าหงไท่เหอจะผ่านไปที่ไหน ทุกคนก็จะทักทายเขาอย่างกระตือรือร้น"สวัสดีครับอาจารย์หง!""ยินดีที่ได้รู้ครับอาจารย์หง ได้พบท่านที่นี่ ผมถือว่าโชคดีจริง ๆ""ไม่ทราบว่าจะมีโอกาสให้อาจารย์หงช่วยชี้แนะหน่อยไหมครับ?""สวัสดีทุกคน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!" หงไท่เหอตอบด้วยรอยยิ้มก้ำกิ่งจากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังแถวหน้าโดยไม่ละสายตาจนกระทั่งเขาเห็นเมิ่งป๋ออันและหนิงหงถู รอยยิ้มถึงปรากฏขึ้นบนใบหน้า"ลุงหง!""อาจารย์เมิ่ง!""คุณหนิง!"ทั้งสามคนทักทายกันในสายตาของคนนอก คนใหญ่คนโตทั้งสามคนมีความสามัคคีกันมากแต่ในความเป็นจริง มันเป็นแค่ภายนอกเท่านั้นหนิงหงถูมีนิสัยสงบและไม่ค่อยสู้กับโลกภายนอกอีกสองคน ไม่ใช่แบบนี้ในเมื่อเป็นคนวงการเดียวกัน การแข่งขันย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้แม้ว่าหงไท่เหอกับเมิ่งป๋ออันจะดูถ่อมตัว แต่ก็กลั้นใจอยู่ในใจ!จุดเด่นวันนี้ต้องไม่โดนอีกฝ่ายแย่งกันในเมื่อบังเอิญขนาดนี้ ทุกคนปรากฏตัวที่งานประมูลเดียวกัน งั้นก็แสดงความสามารถ ดูกันว่าใครจะหัวเราะได้จนจบ"เพื่อนคนนี้ ไม่คุ้นเลย"

"ทุกคนเดินทางมาไกลเพื่อเข้าร่วมงานประมูลของตระกูลหลิ่วของฉัน ซือหยินขอขอบคุณและยินดีต้อนรับแทนครอบครัว"หลิ่วซือหยินขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดอย่างสุภาพ "ดังคำโบราณที่ว่าแขกตามใจเจ้าภาพ!""ทุกท่านเป็นแขกที่มีเกียรติ ในเมื่อขึ้นเรือแล้ว โปรดปฏิบัติตามกฎของเราด้วย ห้ามการต่อสู้กันเองและปกป้องความปลอดภัยของแขก เป็นความรับผิดชอบและหน้าที่ของตระกูลหลิ่วเรา"ความขัดแย้งเล็กน้อยที่คล้ายกันนี้ หลิ่วซือหยินได้จัดการมาหลายครั้งแล้วในอดีตเธอมักจะเลือกที่จะอดทนและแนะนำทั้งสองฝ่ายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่คราวนี้แตกต่างออกไป งานประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการและอยู่ในห้องโถงหลัก การยอมอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าจะทำให้คนเหล่านี้ไร้ยางอายมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นเธอจึงตัดสินใจฆ่าไก่ให้ลิงดู!บรรยากาศตึงเครียดก็ระเหยไปทันทีจินเฟิงโช่วกัดฟันด้วยความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับต้องโบกมือให้บอดี้การ์ด เพื่อส่งสัญญาณให้พวกเขาแยกย้ายไปไม่อดทนจะทำให้เสียแผน!การเข้าร่วมงานประมูลบนเรือสำราญครั้งนี้ จินเฟิงโช่วไม่ได้สนใจของชิ้นไหน แต่ต้องการทำเรื่องใหญ่จินเฟิงโช่วคิดอยู่ในใจนังหลิ่วซือหยินรอฉันก่อนเถ