เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 447
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 448
ลั่วอู๋ฉางอีกแล้ว!อวี๋จื่อเนี่ยนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ!ทำไมล่ะ?แค่ไอ้ขี้คุกที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวออกมา จะสู้ฉันซึ่งเป็นนักประเมินสมบัติรุ่นเยาว์ได้ยังไง?เจ้าพ่อวงการอย่างหนิงหงถูปกป้องเขาและแม้กระทั่งเต็มใจที่จะให้ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนคบกับเขา มันมากเกินไปแล้ว!ตอนนี้แม้แต่รองประธานของจินเหยากรุ๊ปก็เรียกชื่อของเขาทันที!ต้องรู้ว่าตั้งแต่จินเฟิงโช่วปรากฎตัวจนถึงตอนนี้ ทำท่าทางที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาอยู่ตลอดคนที่ทำให้เขาจำได้และเอ่ยชื่อออกมา ต้องเป็นเกียรติมากแค่ไหน!หลังจากที่จินเฟิงโช่วถามคำถามก็ยังมีท่าทางไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเหมือนเดิมทันใดนั้นเขาก็พบว่าสายตาของคนกลุ่มหนึ่งมาบรรจบกันที่ตำแหน่งเดียวกันเป็นชายหนุ่มในชุดธรรมดาที่นั่งอยู่ระหว่างสองพ่อลูกตระกูลหนิง"เพื่อนลั่ว?"ชิวเทียนฉือขมวดคิ้วและถามว่า "คุณจิน คุณไม่รู้จักเขาเหรอ?""เขาเป็นใคร?" จินเฟิงโช่วถามชิวเทียนฉือกล่าวว่า "เขาก็คือลั่วอู๋ฉางที่คุณถามหา!""อะไรนะ?"จินเฟิงโช่วยืนขึ้นด้วยเสียง "พึบ" ดวงตาคู่หนึ่งก็ปรากฏแสงดุร้ายทันที จ้องมองลั่วอู๋ฉางอย่างดุร้าย"ไอ้หนุ่ม ที่แท้ก็นายนี่เอง!""หาแทบตาย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 449
"ทุกคนเดินทางมาไกลเพื่อเข้าร่วมงานประมูลของตระกูลหลิ่วของฉัน ซือหยินขอขอบคุณและยินดีต้อนรับแทนครอบครัว"หลิ่วซือหยินขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดอย่างสุภาพ "ดังคำโบราณที่ว่าแขกตามใจเจ้าภาพ!""ทุกท่านเป็นแขกที่มีเกียรติ ในเมื่อขึ้นเรือแล้ว โปรดปฏิบัติตามกฎของเราด้วย ห้ามการต่อสู้กันเองและปกป้องความปลอดภัยของแขก เป็นความรับผิดชอบและหน้าที่ของตระกูลหลิ่วเรา"ความขัดแย้งเล็กน้อยที่คล้ายกันนี้ หลิ่วซือหยินได้จัดการมาหลายครั้งแล้วในอดีตเธอมักจะเลือกที่จะอดทนและแนะนำทั้งสองฝ่ายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่คราวนี้แตกต่างออกไป งานประมูลกำลังจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการและอยู่ในห้องโถงหลัก การยอมอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าจะทำให้คนเหล่านี้ไร้ยางอายมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นเธอจึงตัดสินใจฆ่าไก่ให้ลิงดู!บรรยากาศตึงเครียดก็ระเหยไปทันทีจินเฟิงโช่วกัดฟันด้วยความเกลียดชังอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับต้องโบกมือให้บอดี้การ์ด เพื่อส่งสัญญาณให้พวกเขาแยกย้ายไปไม่อดทนจะทำให้เสียแผน!การเข้าร่วมงานประมูลบนเรือสำราญครั้งนี้ จินเฟิงโช่วไม่ได้สนใจของชิ้นไหน แต่ต้องการทำเรื่องใหญ่จินเฟิงโช่วคิดอยู่ในใจนังหลิ่วซือหยินรอฉันก่อนเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 450
แน่นอนว่าหลายคนมองไปที่ลั่วอู๋ฉาง และรอให้เขาแสดงความคิดเห็น"ฉันไม่สนใจสิ่งเหล่านี้เลย" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยสีหน้าไม่แยแสอวี๋จื่อเนี่ยนถามต่อทันที "จริงเหรอ?""ฉันว่านายซื้อไม่ได้มั้งถึงได้ตั้งใจพูดแบบนี้!"หนิงหงถูรู้สึกรำคาญทันที "อวี๋จื่อเนี่ยนนายหมายความว่าไง? ถึงได้ดูถูกคุณลั่วแบบนี้!""ฉันขอพูดตรงนี้ วันนี้ทุกสิ่งที่คุณลั่วชอบ ไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่ ผมก็จะจ่ายหมด!"อวี๋จื่อเนี่ยนหัวเราะเบา ๆ "คุณหนิงมีเงินมากมายมหาศาล พูดจาครอบงำแบบนี้ ผมก็ไม่แปลกใจเลย""แต่ผู้ชายบางคน ยังกล้าที่จะหลบอยู่ข้างหลังคนอื่น ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยสักนิด!""กระถางสมบัติที่ดีขนาดนี้ นายแน่ใจนะว่าไม่เอาจริง ๆ?"อวี๋จื่อเนี่ยนต้องการใช้วิธียั่วยุเพื่อกระตุ้นความโกรธของลั่วอู๋ฉางตราบใดที่ลั่วอู๋ฉางติดกับ เขามีหลายร้อยวิธีที่จะขึ้นราคาให้ถึงระดับดาราศาสตร์ ทำให้ลั่วอู๋ฉางต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่น่าเสียดายที่กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาไม่สามารถรอดสายตาของราชันมังกรลั่วเทียนไปได้"ไม่น่าสนใจเลย พวกคุณใครอยากได้ก็เอาไป!" การแสดงออกลั่วอู๋ฉางยังคงไม่แยแสหนิงหงถูกล่าวว่า "ที่บ้านเรามีของตกแต่งแบบ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 451
ผู้ดำเนินการประมูลคิดว่าการแนะนำอย่างกระตือรือร้นของเขาจะทำให้ทุกคนรีบประมูลอย่างแน่นอนแต่ผลลัพธ์แตกต่างอย่างสิ้นเชิง!เมื่อทุกคนได้ยินคำแนะนำ พวกเขาทั้งหมดก็ดูสนใจ แต่ไม่มีใครชูป้ายนี่ มันน่าอายนิดหน่อย!"จั๊กจั่นหยกหรือที่รู้จักกันในชื่อฮั่นปาเตาเป็นสิ่งที่คนตายอมไว้ในปากตอนบรรจุศพในสมัยโบราณ"อวี๋จื่อเนี่ยนดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญและพูดอย่างคล่องแคล่ว"คนโบราณเชื่อกันว่าจั๊กจั่นงอกออกมาจากดิน ตราบใดที่จั๊กจั่นกลับเข้าไปในดิน มันก็สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกครั้ง หากผู้ตายอมจั๊กจั่นหยกอยู่ในปาก จั๊กจั่นหยกก็จะพาพวกเขาฟื้นคืนชีพขึ้นมา""แม้ว่าสิ่งนี้จะมีความหมายที่สวยงาม แต่ก็มุ่งเป้าไปที่คนตาย สำหรับคนเป็น ก็ไม่ได้... ทุกคนก็เข้าใจกันใช่ไหม?"ของคนตาย ทำให้คนรู้สึกต้องห้ามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ผู้ดำเนินการประมูลกล่าวว่ามันถูกขุดขึ้นมาในสมัยราชวงศ์ก่อน แต่ใครจะรู้ว่าเขาโกหกหรือเปล่าแม้ว่าการประมูลบนเรือสำราญจะช่วยประหยัดปัญหาได้มากและไม่อยู่ภายใต้กฎหมาย แต่ผู้ประมูลจะยังคงพยายามให้สินค้ามีสถานะทางกฎหมายแม้จะเพิ่งขุดพบก็จะเปลี่ยนเวลาไปก่อนหน้าแน่นอนว่ารายละเอียดเหล่านี้ไม่สำคั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 452
ยินดี?ยินดีบ้าไร!ทุกคนทำหน้าหัวเราะเยาะและรู้สึกว่าลั่วอู๋ฉางเป็นคนโง่ทุ่มเงินหกล้านเพื่อซื้อของไม่ดีของคนตายนี่คิดว่าตัวเองอายุยืนไปเหรอ!หลายคนได้เห็นการปะทะกันระหว่างลั่วอู๋ฉางกับเมิ่งป๋ออันและอวี๋จื่อเนี่ยน การโจมตีในภายหลังของจินเฟิงโช่ว และลั่วอู๋ฉาง ได้รับการสนับสนุนจากหนิงหงถูสองพ่อลูกเดิมคิดว่าชายหนุ่มคนนี้มีอะไรพิเศษ จึงถูกหนิงหงถูให้ความสำคัญขนาดนี้ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นแค่คนธรรมดา!แถมยังแย่ยิ่งกว่าคนธรรมดาเสียอีก!แต่ใครก็ตามที่เป็นคนธรรมดา ก็ไม่สามารถทำเรื่องผิดปกติแบบนี้ได้พนักงานหญิงคนหนึ่งถือจั๊กจั่นหยกที่มีฝาปิดกระจก แต่ก็ยังตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจผิวหนังที่โผล่ออกมานอกเสื้อผ้ายิ่งขาวเด่นชัดจนขนลุกเธอกัดฟันและมาหาลั่วอู๋ฉางเพื่อแสดงสินค้าลั่วอู๋ฉางพยักหน้า เอื้อมมือออกไปเปิดฝา และหยิบจั๊กจั่นหยกไว้ในมือฉากแปลก ๆ ก็ปรากฏขึ้นทันทีความหนาวเย็นก็หายไปในทันทีนี่มันน่าอัศจรรย์มาก!ลั่วอู๋ฉางหยิบบัตรธนาคารออกมาวางบนถาดแล้วพูดว่า "รหัสผ่านคือเลขศูนย์หกตัว"แม้ว่าหนิงหงถูจะไม่รู้ว่าทำไมลั่วอู๋ฉางถึงสนใจจั๊กจั่นหยก แต่ก็พูดทันทีว่า "ผมจ่ายเอง เ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 453
ลั่วอู๋ฉางลดเสียงลงและพูดว่า "มีสิ่งนี้ ผมมั่นใจว่าถงถงจะเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์ก่อนที่เธอจะอายุครบยี่สิบปี!"หนิงหงถูตกใจ!หนิงซินถงรู้สึกตื่นเต้นมาก!ต้องรู้ว่าหลายวันก่อน หนิงซินถงยังป่วยติดเตียงอยู่ ท่าทางป่วยจนเกินเยียวยาสำหรับระดับความแข็งแกร่งที่ลูกสาวจะบรรลุได้ในอนาคต หนิงหงถูไม่สนใจเลย ตราบใดที่ลูกสาวปลอดภัยและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขก็พอแล้ว!ด้วยทรัพยากรทางการเงินของตระกูลหนิง สามารถรับประกันสิ่งนี้ได้แน่นอนว่าถ้าหนิงซินถงสามารถประสบความสำเร็จที่ไม่ธรรมดาในด้านศิลปะการต่อสู้ หนิงหงถูก็มีความสุขมากเช่นกันเพราะลูกสาวมีความสามารถในการปกป้องตัวเอง พ่อจะมีความมั่นใจมากขึ้นในการทิ้งครอบครัวไว้กับเธอในอีกร้อยปีข้างหน้าแต่อาการป่วยกะทันหันของลูกสาวสุดที่รักของเขาทำให้หนิงหงถูไม่ทันตั้งตัวเพื่อรักษาลูกสาวให้หาย เขาไม่ลังเลที่จะนำคอลเลกชันชั้นนำในคลังสมบัติออกมา ตามหลักการว่าภายใต้รางวัลใหญ่ต้องมีผู้กล้าหาญ เพื่อดึงดูดหมอเทวดาเข้ามามากขึ้นตราบใดที่สามารถรักษาอาการป่วยของลูกสาวให้หายได้ แม้ว่าจะต้องจ่ายราคาสูงแค่ไหน หนิงหงถูก็จะไม่กระพริบตาเด็ดขาดต้องขอบคุณที่ลั่วอู๋ฉาง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 454
ลั่วอู๋ฉางตะคอกเบา ๆความหมายชัดเจนคือ ถ้าเธอเก่งจริง? งั้นเธอก็หาสมบัติที่แท้จริงให้ฉันสักชิ้นสิ?"คุณรอก่อนเถอะ ฉันจะเปิดหูเปิดตาให้คุณแน่นอน ไม่งั้นฉันจะไม่ชื่อว่าหูเยว่ซี!"ลั่วอู๋ฉางยักไหล่และมองไปที่ลูกสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยในตอนนี้"อ๊ากกก... โมโหชิบหาย!"หูเยว่ซีบ้าคลั่งขึ้นมาและดิ้นรนอย่างไม่หยุดยั้งในอ้อมแขนของหนิงซินถงเห็นได้ชัดว่าลั่วอู๋ฉางไม่ได้พูดอะไร แต่เธอก็เข้าใจอย่างชัดเจน!เธอชื่อไม่ชื่อหูเยว่ซีเกี่ยวอะไรกับฉัน?ยังไงตอนนี้เธอก็เป็นแค่สัตว์เลี้ยง และชื่อเสี่ยวไป๋ จำไว้ด้วย?หูเยว่ซียอมให้ตัวเองโง่ดีกว่า ทำไมต้องเข้าใจความหมายของลั่วอู๋ฉาง ทำให้ตัวเองโกรธแทบตาย"เสี่ยวไป๋ เธอเป็นอะไรไป?"หนิงซินถงรีบปลอบประโลมอารมณ์ของมัน "ที่นี่เป็นสถานที่สาธารณะ เธอห้ามก่อเรื่องนะ!""อาจารย์ มันปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้ คงไม่ใช่อยากฉี่นะ?"ถ้าเป็นแบบนี้ก็ลำบากแล้วลั่วอู๋ฉางพูดโดยไม่ต้องคิด "ไม่ใช่แน่นอน เจ้าตัวน้อยนี้แค่ไม่เชื่อฟังเท่านั้น แค่ตีก้นสองครั้งก็จะนิ่งเอง!"พูดจบเขาก็แสดงท่าทีว่าจะตีจริง ๆดวงตากลมโตของเสี่ยวไป๋เบิกกว้างด้วยความกลัว และนิ่งทันที"เอ๊ะ มันฟัง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 455
เนื่องจากเขาเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่ใช้เงินเป็นจำนวนมาก และการปฏิบัติอย่างสุภาพถือเป็นข้อกำหนดขั้นพื้นฐานจินเฟิงโช่วโบกมือแล้วพูดเสียงดัง "เอามันมา!"ชายสวมแว่นกันแดดสีดำเดินมาพร้อมกับกล่องของขวัญสุดสวยอยู่ในมือ "นายท่าน นี่คือสิ่งที่คุณต้องการ!"จินเฟิงโช่วเปิดฝา หยิบลูกปัดสีเขียวเข้มออกมาแสดงต่อหน้าหลิ่วซือหยินและทุกคน"ของสิ่งนี้ คุณหลิ่วน่าจะคุ้นเคยใช่ไหม?"หลิ่วซือหยินขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า "นี่น่าจะเป็นไข่มุกดาวสวรรค์ที่คุณจินซื้อตอนร่วมงานประมูลเรือสำราญครั้งแรกเมื่อสองปีก่อนใช่ไหม?""ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณจินได้แข่งขันหลายสิบรอบ สุดท้ายจึงได้สมบัติไปครอง""ทำไมเหรอคะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?"จินเฟิงโช่วยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "ในเมื่อคุณหลิ่วยอมรับว่าสิ่งนี้ถูกประมูลมาจากคุณ งั้นก็พูดง่ายแล้ว""ตอนนั้น ของชิ้นนี้ผมเสียเงินไปเกือบสามสิบล้านเลยนะ!"เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้ ต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจสามสิบล้านนั้นถือว่าไม่มากโดยเฉพาะสำหรับเจ้านายใหญ่อย่างพวกเขา การทุ่มเงินหลายร้อยล้านเพื่อประมูลของชิ้นหนึ่งเป็นเรื่องปกติแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ากลับมีขนาดเท่าไข่เป็ดเท่านั้น
บทล่าสุด
