All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 821 - Chapter 830

สิ่งเดียวที่นางทำได้ในตอนนี้คือลดจำนวนผู้บาดเจ็บให้มากที่สุดและทำให้พวกเขาฟื้นตัวโดยเร็วที่สุดเพื่อจะได้สบายใจกันขึ้นมาบ้างเซียวเฝิงทำงานเร็วมากและนำทุกสิ่งที่ซูชิงอู่ต้องการกลับมาในเช้าวันรุ่งขึ้นแม้ปริมาณของวัตถุดิบยาจะมีไม่มาก แต่ก็สามารถแก้ปัญหาความต้องการเร่งด่วนในปัจจุบันได้ในระยะสั้นซูชิงอู่ไม่เคยกลับไปที่กระโจมทหาร เมื่อนางเห็นเซียวเฝิงเข้ามาใกล้ นางก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อขอข่าวจากเย่เสวียนถิง“ตอนนี้ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้าง?”เซียวเฝิงบอกกับซูชิงอู่ทันทีถึงข่าวที่เขาเพิ่งได้รับ “พระชายาโปรดวางใจ หากท่านอ๋องได้ออกโรงเอง เขาจะสังหารทหารศัตรูทุกคนอย่างแน่นอน ท่านอ๋องจะสังหารกลุ่มทหารที่ส่งมาโดยแคว้นอู่ตะวันตกซึ่ง ต้องการแย่งเสบียงให้สิ้นซากพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก“แล้วเขาจะกลับมาเมื่อไร?”เซียวเฝิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว "แคว้นอู๋ตะวันตกจะไม่มีวันยอมแพ้หากไม่สามารถหาอาหารได้ สิ่งเดียวที่เราต้องทำตอนนี้คือต้านการโจมตีที่เป็นไปได้ที่อาจเกิดขึ้นต่อไป ขอเพียงกองทัพแคว้นอู๋ตะวันตกหมดแรง เมื่อถึงเวลาท่านอ๋องจะสามารถนำคนไปเอาชนะศัตรูได้อย่างสมบูรณ

ซูชิงอู่ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นจึงหลุบตาลงนางพอจะมีกลอุบายเล็ก ๆ อยู่บ้าง แต่ในฐานะที่นางเพิ่งกลับมาเกิดใหม่ นอกจากการใช้หนอนกู่และยาพิษบางชนิดได้ นางก็ไม่มีข้อได้เปรียบอื่นใดที่อยู่เหนือผู้อื่นการไม่มีเส้นสายถือเป็นข้อเสียเปรียบที่ใหญ่ที่สุดของนางนอกเหนือจากแหล่งข้อมูลแล้ว นางพึ่งพาเย่เสวียนถิงมากที่สุด ในแง่ของความแข็งแกร่ง นางไม่สามารถเปรียบเทียบกับตระกูลมู่หรงและตระกูลเจียวที่แอบฝึกฝนคนสนิทของพวกเขามาหลายปีการที่สามารถทำลายตระกูลมู่หรงได้นั้นถือเป็นโชคดีเพียงเล็กน้อยนางใช้พิษกับราชครู และสังหารเขาได้สำเร็จหลังจากชนะการต่อสู้ นางได้เปิดเผยความผิดพลาดในอดีตของฮองเฮาและไทเฮาจนสามารถโค่นล้มพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์สุดท้าย พวกนางก็ไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของตน แต่เป็นเพราะเรื่องสกปรกที่พวกนางเคยทำและทำให้ฝ่าบาททรงขุ่นเคืองส่วนฮ่องเต้เฒ่าก็ถูกลอบวางยาพิษและเสด็จสวรรคตไปอย่างรวดเร็วตั้งแต่ต้นจนจบ นางไม่เคยได้สัมผัสกับความแข็งแกร่งของตระกูลขุนนางด้วยตัวเอง นางเพียงปล่อยให้พวกเขาเข่นฆ่ากันเองจนนำมาสู่สถานการณ์ปัจจุบันเย่เสวียนถิงเฝ้ามองนางจมอยู่ในห้วงความคิดและหัวเราะเบา ๆ “อาอู่

เหตุการณ์ทำนองนี้คิด ๆ ไปก็น่ากลัวมากและเกิดขึ้นบ่อยจนยากที่จะป้องกันใครจะคิดว่าคนที่ต่อสู้เคียงข้างกันเมื่อวานจะกลายเป็นศัตรูในวันต่อมา?ซูชิงอู่เงียบ จากนั้นก็พูดอย่างปลอบใจ "ข้ามีข่าวดี"เซียวเฝิงหันหน้าทันทีพลางมองมาที่พระชายาอย่างคาดหวังซูชิงอู่พูดว่า “นั่นก็คือหน้ากากหนังมนุษย์ชนิดนี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างละเอียดพิถีพิถันและทำจากวัสดุพิเศษ ซึ่งหายากมากและไม่สามารถใช้ในขนาดที่ใหญ่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนที่จะปลอมตัวเป็นบุคคลอื่น จะต้องมีรายละเอียดของใบหน้าที่ชัดเจนของบุคคลนั้นด้วย”เซียวเฝิงเงียบไปครู่หนึ่ง​ “นี่ดูเหมือนจะไม่ใช่ข่าวดีนะพ่ะย่ะค่ะ"ซูชิงอู่เกาจมูกของนางแล้วพูดว่า "ข้าก็กำลังบอกเจ้าว่าบรรดาทหารทั่วไปเหล่านั้นจะไม่ถูกคนปลอมแปลงตัวมามากมายขนาดนั้น เพียงแค่เจ้าระวังคนที่อยู่ข้างกายก็พอ"เซียวเฝิง "..."หากแม้แต่ทหารทั่วไปก็ยังถูกแทนที่ เช่นนั้นก็ไม่ต้องรบกันแล้วล่ะ ยอมแพ้ไปเถิดเมื่อซูชิงอู่เห็นสีหน้าของอีกฝ่านก็อดที่จะหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้ นางไม่กลัวเลยที่แคว้นอู๋ตะวันตกใช้อุบายนี้ขอเพียงพบเจอมันก่อนและเพิ่มความระมัดระวัง หากคนที่คุ้นเคยรอบตัวถูกแทนที่ ก็ใช่ว่าจ

ซูชิงอู่เหลือบมองเย่เสวียนถิงจากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ "ตอนนี้เจ้าจะออกไปตะโกนดัง ๆ ข้างนอกก็ได้ว่าพระชายามายังเขตชายแดนแล้ว!"“ไม่...กระหม่อมไม่กล้าพ่ะย่ะค่ะ!”เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากขององครักษ์เงาลำดับสิบเจ็ด และเขาก็ทำความเคารพอย่างรวดเร็ว "ขอทำความเคารพพระชายาพ่ะย่ะค่ะ"ซูชิงอู่จ้องมองเขาสักพักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "อย่าใช้ใบหน้าของท่านอ๋องทำสีหน้าเช่นนั้น เข้าใจที่ข้าพูดหรือไม่?""เข้าใจ เข้าพ่ะย่ะค่ะ..."เขาจะกล้าไม่เข้าใจได้อย่างไร?ซูชิงอู่มองท้องฟ้าด้านนอก จากนั้นก็เก็บสิ่งของทั้งหมดบนโต๊ะและซ่อนไว้ข้างเอวของนาง“ใกล้ได้เวลาแล้วท่านอ๋อง พวกเราต้องออกเดินทางกันแล้ว”"อืม"เย่เสวียนถิงเดินเคียงข้างนางออกมาจากกระโจมทหารคนที่รักษาการณ์อยู่นอกประตูได้ถูกเย่เสวียนถิงไล่ออกไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครสังเกตเห็นว่าท่านอ๋องของพวกเขาจากไปอย่างเงียบ ๆในคืนอันเงียบสงบ ซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงปีนเชือกอย่างเงียบ ๆ ลงมาจากประตูเมือง เย่เสวียนถิงตรงไปโอบเอวของนางและใช้วิชาตัวเบาออกเดินทางไปอย่างรวดเร็วแนวหน้าของค่ายทหารแคว้นอู๋ตะวันตกประจำการอยู่ห่างออกไปกว่าสิบลี้ แ

แม้จะไม่ค่อยได้เห็นมากนัก แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องที่เหนือความคาดหมายสักเท่าไรเย่เสวียนถิงใช้กลอุบายเล็ก ๆ เพื่อปกปิดการตายของคนทั้งสองได้สำเร็จว่าถูกสัตว์ป่าฆ่ากว่าที่คนเหล่าจะได้มีปฏิกิริยาอะไร ทั้งสองก็มาถึงกระโจมผู้นำแล้วทหารที่เฝ้าประตูค่ายเห็นคนเข้ามาจึงยกมือขวางพวกเขาทันทีซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขากลายเป็นหัวหน้าของกลุ่มก่อนหน้านี้แล้วระหว่างทางที่มาที่นี่ ซูชิงอู่ได้ช่วยเย่เสวียนถิงและตัวนางเปลี่ยนการแต่งหน้าแบบง่าย ๆเมื่อประกอบกับตอนกลางคืนที่มีความมืดช่วยปิดบัง นางไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดมากนัก ดังนั้นนางจึงดำเนินการได้อย่างรวดเร็วเห็นได้ชัดว่าทหารเฝ้าประตูรู้จักคนที่ซูชิงอู่ปลอมตัวมา เขาถามด้วยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย “เฝิงหู่ เหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่?"หัวหน้าผู้น้อยที่ลาดตระเวนอยู่ภายนอกไม่ได้มีตำแหน่งขุนนางที่ใหญ่โต ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่คนผู้นี้จะถูกเรียกด้วยชื่อจริงใบหน้าของซูชิงอู่จริงจังมากและแม้แต่เสียงของนางก็เหมือนกับหัวหน้าผู้นั้นในตอนนี้ทุกประการ “ข้ามีเรื่องสำคัญที่จะต้องเข้าไปรายงานท่านแ