All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 731 - Chapter 740

อันกั๋วโหวรู้สึกเหมือนถูกทึ้งหัวและวิงเวียนอยู่ครู่หนึ่ง เขาอ้วนอยู่แล้วอีกทั้งยังเคลื่อนไหวลำบาก เขาจึงไม่สามารถตอบสนองกับสิ่งใดได้ในขณะที่เขารู้สึกตัวและกำลังจะตะโกน ซูชิงอู่ก็พุ่งมาหาแล้วและกดหมอนนุ่ม ๆ ลงบนใบหน้าของเขาเขาหายใจไม่ออกและไม่สามารถส่งเสียงใดได้ และถูกตรึงไว้แน่นหนาจนไม่สามารถเป็นอิสระได้แม้ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างสุดชีวิตก็ตามหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุดการเคลื่อนไหวซูชิงอู่ดึงหมอนนุ่ม ๆ ออกมา เมื่อนางเห็นว่าอีกฝ่ายอาการหนักเนื่องจากหายใจไม่ออก นางก็ยิ้มุมปากจากนั้นนางหยิบยาออกมา ง้างปากของอีกฝ่ายแล้วป้อนเข้าไป“คิดจะใช้เล่ห์กลกับข้ารึ?”ซูชิงอู่ค่อย ๆ หรี่ตาพลางยกยิ้มมุมปาก นางลากอันกั๋วโหวไปที่เตียงด้วยมือข้างเดียว จากนั้นก็พันธนาการเขาด้วยผ้าม่านที่ขาดแล้วมัดไว้กับหัวเตียงเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่รู้สึกตัวของเขา ซูชิงอู่ก็หยิบดาบสั้นออกมาและจัดท่าทางให้เขา แต่นางก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำความสะอาดหากมีเลือดเปื้อนตามร่างกายนางลุกขึ้นยืนสำรวจห้องเพื่อดูว่ามีอะไรที่นางสามารถใช้ได้หรือไม่ จากนั้นจึงหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ที่อันกั๋วโหวยังไม่ได้ใส่ออกมา

ทั่วทั้งจวนโหวดูเหมือนว่าจะมีเพียงสองคนนี้ที่รู้จักอันกั๋วโหวดีที่สุด ดังนั้นซูชิงอู่จึงรีบจัดการกับพวกเขาก่อนหากเป็นเช่นนี้นางจะได้วางแผนระยะยาวได้หลังจากหัวหน้าตระกูลหลิ่วได้มายืนอยู่ข้างหลังนางแล้ว ซูชิงอู่ก็พูดกับคนที่อยู่รอบตัว “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หัวหน้าตระกูลหลิ่วจะเป็นแขกผู้มีเกียรติในจวนของข้า ตอนนี้ข้าได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงที่ว่าตระกูลหลิ่วแอบซ่อนสิ่งของของราชวงศ์แล้ว ปรากฎว่าพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ รีบให้คนไปแกะผนึกที่ประตูจวนตระกูลหลิ่วออกแล้วปล่อยให้คนของตระกูลหลิ่วกลับไป!”แม้จะเห็นสีหน้าพึงพอใจของอันกั๋วโหว แต่ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของผู้เป็นนายเพราะคนรอบตัวเขาส่วนใหญ่รู้ว่าตระกูลหลิ่วเพียงแค่ทำให้ท่านใต้เท้าขุ่นเคืองและไม่ได้ก่ออาชญากรรมใดใดความผิดหรือความบริสุทธิ์ของพวกเขาเป็นเพียงเรื่องที่ขึ้นอยู่กับคำพูดของใต้เท้าเท่านั้น“ขอรับใต้เท้า!”หลังจากมีคำสั่งออกไป คนในจวนโหวก็เริ่มทำงานทันทีซึ่ง ณ เวลานี้ อันกั๋วโหวตัวจริงยังคงนอนหมดสติอยู่บนเตียงยิ่งมีคนรู้เกี่ยวกับตัวตนของนางน้อยเท่าไรก็ยิ่งดี ดั

เมื่อหัวหน้าตระกูลหลิ่วนึกได้ว่าสองคนตรงหน้าคอยเป็นมือเป็นเท้าทำงานให้คนชั่ว เขาก็สะบัดแส้ในมือแม้เขาจะชราลงไปทุกปี แต่ความแข็งแกร่งกลับเพิ่มขึ้นตรงกันข้ามกับอายุ เขาโบกสะบัดแส้ในมือราวกับพยัคฆ์กำลังขู่คำราม“พระชายาไม่ต้องกังวล ข้าจะเค้นถามให้มันถ่ายเบาราดกางเกงเหมือนตอนเด็ก ๆ ไปเลย”ซูชิงอู่ “...”ไม่ต้องทำถึงขั้นนั้นก็ได้นางลุกเดินออกจากคุกใต้ดิน ยืนเอามือไพล่หลังพลางออกคำสั่งกับองครักษ์ที่เฝ้ายามอยู่อีกด้าน “ซื่อจื่อล่ะ?”“เรียนใต้เท้า ซื่อจื่อยังคงพักผ่อนอยู่ในห้องขอรับ”ซูชิงอู่พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบ จากนั้นนางก็ไปยังเรือนด้านหลังที่ถานมู่ชิงอาศัยอยู่ด้วยตัวตนของอันกั๋วโหวพื้นที่แห่งนี้กว้างขวางอย่างมาก ทั้งยังเต็มไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างเงียบสงบและโอ่อ่าเสียงพิณอันไพเราะที่ดังลอยมาเผยให้เห็นความสง่างามอันบริสุทธิ์ ทำเอาโสตประสาทที่ถูกฉีเทียนหยวนทรมานมาหลายวันบรรเทาลงไปได้มากเมื่อถานมู่ชิงได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็เงยหน้าขึ้นทันทีดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของอันกั๋วโหว จากนั้นก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเขารีบลุกขึ้นยืนพลางโน้มตัวทำมือคำ

หลังจากที่ผู้เป็นมารดาเสียชีวิต อันกั๋วโหวก็ได้รู้ว่าตนไม่สามารถมีลูกได้อีก และทั้งชีวิตนี้ก็เหลือบุตรชายเพียงคนเดียว เขาจึงพาบุตรกลับมาอยู่ด้วยกันซูชิงอู่พยักหน้า ไม่แปลกใจที่นิสัยของถานมู่ชิงดูเหมือนจะไม่เหมาะกับจวนอันกั๋วโหว“ข้าเองก็ค่อนข้างเห็นใจซื่อจื่อผู้นี้ แต่ท่านผู้นำตระกูลหลิ่วเองก็รู้ดีว่าอันกั๋วโหวต้องการที่จะนำแบบร่างลูกปัดอสนีบาตของตระกูลหลิ่วไปมอบให้กับแคว้นอู๋ตะวันตก เขามีความผิดในข้อหากบฏและต้องโทษประหารล้างตระกูล แม้เขาเป็นเพียงเด็กน้อยแสนโง่เขลา แต่สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี”หัวหน้าตระกูลหลิ่วเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขามีความโกรธคุกรุ่นอยู่ในนั้น ในใจก็นึกชิงชังอันกั๋วโหวเหลือคณา“คนดี ๆ อย่างซื่อจื่อมีบิดาเช่นนั้นได้อย่างไรกันนะ”ซูชิงอู่ถามว่า “เขาไม่เคยรับรู้ถึงการกระทำอันเลวร้ายของบิดาตนเองเลยหรืออย่างไร?”หัวหน้าตระกูลหลิ่วถอนหายใจ “คงจะรู้ว่าอันกั๋วโหวต้องการจับกุมทุกคนในตระกูลหลิ่ว เพื่อขู่ให้ข้ายอมมอบแบบร่าง แต่ซื่อจื่อได้ขอร้องเอาไว้จึงช่วยให้ตระกูลหลิ่วรอดพ้นจากหายนะมาได้ อันกั๋วโหวชอบที่บุตรชายทำตัวเด็ดเดี่ยวต่อหน้าเขา และซื่อจื่อเองก็ไม่ค่อยได้ออกไป

กองกำลังคุ้มกันเสบียงจะมาถึงในเวลากลางคืน พวกเขาจึงจำเป็นต้องไปยังสถานที่กำหนดไว้โดยเฉพาะล่วงหน้าเล็กน้อยเพื่อยืนยันแผนปฏิบัติการในค่ำคืนนี้ซูชิงอู่ทำท่าทางเกียจคร้านพลางควบม้าไปยังสถานที่นั้นอย่างเชื่องช้าสมาชิกในตระกูลเจียวได้มารออยู่ที่นั่นก่อนแล้วเงาดำของกองกำลังได้ครอบครองพื้นที่ไปถึงครึ่งหนึ่งของหุบเขาคนที่ยืนอยู่แถวหน้ารีบลุกขึ้นยืน และบุรุษวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบที่อยู่ด้านหน้าสุดก็ยกมือคำนับมาทางซูชิงอู่ด้วยความเคารพทันที“คารวะใต้เท้า ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับข้าที่ได้พบท่านด้วยตนเอง!”ซูชิงอู่หรี่ตาสังเกตอีกฝ่ายแม้ใบหน้าจะธรรมดาทว่ากลับดูพิเศษ เคราที่อยู่ตรงสองข้างแก้มและดวงตาคู่นั้นทำให้เขาดูหลักแหลมและมีไหวพริบแม้ซูชิงอู่จะไม่เคยพบอีกฝ่ายมาก่อน แต่นางก็รู้ข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลเจียวคนผู้นี้เป็นบุตรของอนุแห่งตระกูลเจียว น้องชายของหัวหน้าตระกูล นามว่าเจียวเถิงซูชิงอู่แสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ “เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แล้วหัวหน้าตระกูลของเจ้าเล่า?”เจียวเถิงรีบพูดด้วยความเคารพ “ไม่ใช่ว่าท่านหัวหน้าตระกูลไม่อยากมาพบใต้เท้าด้วยตนเอง แต่เขายุ่งมากจริง ๆ แล